|
Σε ποια Δημιουργική ημέρα βρισκόμαστε σήμερα; Ένα ερώτημα στο οποίο κανένας Δημιουργιστής δεν έχει τολμήσει να μας απαντήσει ευθέως! Εξελικτική Δημιουργία |
|||||||||||
| Κεντρική Σελίδα | Αγία Γραφή | ||||||||||
Άνθρωποι φανατικοί, χωρίς αγάπη για την αλήθεια, παρά μόνο για τις δογματικές τους εμμονές, όταν στριμώχνονται δεν τολμούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις τού συνομιλητή τους. Είτε σιωπούν, είτε αλλάζουν συζήτηση, είτε μιλούν με αοριστίες χωρίς νόημα, μόνο και μόνο για να "ξεφύγουν" και όχι για να λάμψει η αλήθεια. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, είναι αυτοί που τους βλέπεις να φέρνουν αντίρρηση σε οτιδήποτε νομίζουν ότι μπορούν, αρκεί να το λέει κάποιος που έχει διαφορετική άποψη από αυτούς. Έστω και αν δεν το κατανοούν, έστω και αν δεν το γνωρίζουν, έστω και αν δεν έχουν οι ίδιοι μια εναλλακτική απάντηση. Το ότι το λέει κάποιος που διαφωνεί σε κάτι με τις απόψεις τους, αρκεί για να το αρνηθούν, όσο σωστό και αν είναι! . α) Πονηρές αντιρρήσεις φανατικών Δημιουργιστών για την 6η Δημιουργική ημέρα Έχουμε κατ' επανάληψιν υποστηρίξει από αυτό τον ιστότοπο με σαφήνεια, ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα στην 6η Δημιουργική ημέρα, όπου έπεσαν και πάλι ο Αδάμ και η Εύα μετά το προπατορικό τους αμάρτημα, από την 7η παραδείσια Ημέρα Κατάπαυσης τού Θεού. Και έχουμε παρουσιάσει για το θέμα αυτό Αγιογραφικά, αλλά και Θεολογικά επιχειρήματα που το στηρίζουν. Μόνο και μόνο όμως επειδή το λέμε εμείς, αυτό είναι αρκετό για ορισμένους φανατικούς Δημιουργιστές, να διαφωνήσουν! Μόνο και μόνο για τη διαφωνία, χωρίς οι ίδιοι να έχουν να παρουσιάσουν μία σαφή και εμπεριστατωμένη απάντηση. Στην πραγματικότητα δεν παρουσιάζουν καν απάντηση στο ερώτημά μας προς αυτούς: "Ωραία, αν εμείς κάνουμε λάθος σε αυτό, πέστε μας εσείς: Σε ποια Δημιουργική ημέρα βρισκόμαστε σήμερα;" Και ο λόγος που δεν απαντούν, δεν είναι απλώς ότι δεν ξέρουν. Γιατί κάποιος που δεν ξέρει, λέει: "δεν ξέρω" και αφού δεν ξέρει, δεν διαφωνεί κιόλας! Αυτοί όμως, πονηροί όντες, κατανοούν το ανυπόστατο τής διαφωνίας τους. Γιατί αν μας πουν ότι είμαστε στην 7η ημέρα, θα τους απαντήσουμε: "Μα πώς είναι δυνατόν να απολαμβάνουμε στη σημερινή κακή κατάσταση τού κόσμου τής φθοράς και τής δυστυχίας, την Κατάπαυση τού Θεού;" Αν πάλι μας απαντήσουν: "Στην 8η", θα τους απαντήσουμε: "Πώς είμαστε στην 8η, αφού η 7η δεν τελείωσε, μια και είναι ανέσπερη και αφού η 8η ημέρα συμπεριλαμβάνει την αφθαρτοποίηση τής κτίσεως μετά τη 2α Παρουσία;" Αντιλαμβανόμενοι λοιπόν το άτοπο τής άρνησης τής δικής μας ερμηνείας από μέρους τους, απλώς δεν απαντούν, κατά τη συνήθειά τους σε όλα τα ζητήματα που βλέπουν ότι κάνουν λάθος.
β) Δεν τελείωσε η 6η Δημιουργική ημέρα; Το μόνο το οποίο λένε, είναι: "Αφού η Γένεση αναφέρει για την 6η Δημιουργική ημέρα, ότι "έγινε εσπέρα", άρα εκείνη η ημέρα τελείωσε! Άρα δεν είμαστε στην 6η Δημιουργική ημέρα!" Και παρά το ότι αυτό το έχουμε απαντήσει και τους το επαναλαμβάνουμε, εξακολουθούν να το ξαναρωτούν, σαν να μην άκουσαν την απάντηση. Και θα το ξανα-απαντήσουμε εδώ για πολλοστή φορά, αλλά πιο αναλυτικά μήπως και το κατανοήσουν!
Τα δύο σημεία αναφοράς Ο λόγος για τον οποίο η 6η Δημιουργική ημέρα παρουσιάζεται να τελειώνει στη Γένεση, είναι λόγος... σημείου αναφοράς! Είναι γνωστό ότι στη Γένεση έχουμε δύο διαφορετικές ανθρωπολογικές διηγήσεις, η κάθε μία από τις οποίες, έχει σκοπό να μας παρουσιάσει το δικό της, διαφορετικό αντικείμενο. Η πρώτη βρίσκεται στο πρώτο κεφάλαιο και η δεύτερη στο δεύτερο κεφάλαιο τής Γενέσεως. Η πρώτη ανθρωπολογική διήγηση (1ο κεφάλαιο τής Γενέσεως), έχει ως σημείο αναφοράς την 6η Δημιουργική ημέρα ΠΡΙΝ την καθ' ομοίωσιν δημιουργία ανθρώπου, ενώ η δεύτερη ανθρωπολογική διήγηση, (2ο κεφάλαιο τής Γενέσεως), έχει ως σημείο αναφοράς την 7η ημέρα Κατάπαυσης ΜΕΤΑ την καθ' ομοίωσιν δημιουργία τού ανθρώπου! Στο πρώτο κεφάλαιο το κεντρικό θέμα είναι οι Δημιουργικές ημέρες, κατά τις οποίες ο Θεός έπλασε τη γη, τα ζώα τα φυτά και τον άνθρωπο, δηλαδή η ΥΛΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Γι' αυτό το πρώτο κεφάλαιο τής Γενέσεως, μιλάει ΜΟΝΟ για ανθρώπους που δημιουργήθηκαν "κατ' εικόνα" Θεού, και ΟΧΙ και καθ' ομοίωσιν, όπως ήταν ο αρχικός σκοπός τού Θεού. Γι' αυτό επίσης, σταματάει στο τέλος τής 6ης Δημιουργικής ημέρας και δεν σπεύδει να περιγράψει την 7η ημέρα Κατάπαυσης τού Παραδείσου. Το πρώτο κεφάλαιο δηλαδή, είναι το καθαρά ΥΛΙΚΟ μέρος τής δημιουργίας τού Θεού. Στο δεύτερο κεφάλαιο όμως, έχουμε μια βασική διαφορά: Μιλάει για την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ (δηλαδή την εν Πνεύματι) πρόοδο τής δημιουργίας τού Θεού, με βασιλιά τον άνθρωπο Αδάμ. Εκεί δεν περιγράφει τη ζωή έξω, αλλά ΜΕΣΑ στον Παράδεισο, δηλαδή την ζωή εντός τής 7ης ημέρας Κατάπαυσης τού Θεού. Εκεί αφηγείται πώς ο κατ' εικόνα τού Θεού πλασμένος άνθρωπος, έγινε επίσης ΚΑΙ καθ' ομοίωσιν, λαμβάνοντας το Άγιο Πνεύμα, στο πρόσωπο τού Αδάμ. Όταν περιγράφεται η υλική δημιουργία τού Θεού στο πρώτο κεφάλαιο, η αφήγηση τής υλικής δημιουργίας ολοκληρώνεται με τα λόγια: "και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα έκτη" (Γένεσις 1/α: 31). Έχουμε δηλαδή την ολοκλήρωση τής ΥΛΙΚΗΣ δημιουργίας τού Θεού εδώ. Γι' αυτό και εν κατακλείδι, μιλάει για "εσπέρα", μια και η υλική δημιουργία στο σημείο αυτό τής αφήγησης τελειώνει, και είμαστε έτοιμοι να εισάγει η Γένεση την επόμενη ημέρα, την 7η, που είναι η ημέρα Κατάπαυσης τού Παραδείσου, στην οποία ο άνθρωπος πλάθεται ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, εκτός από κατ' εικόνα, ΚΑΙ καθ' ομοίωσιν. Έτσι, το δεύτερο κεφάλαιο ξεκινάει με τα εξής συνδετικά λόγια προς το πρώτο: "Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε, και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν· ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι" (Γένεσις 2/β: 1-3). Εδώ είναι προφανές, ότι για να εισάγει ο Μωυσής στην αφήγηση τη δεύτερη ανθρωπολογική του διήγηση τής 7ης ημέρας, με την Πνευματική πρόοδο τής δημιουργίας τού Θεού, έπρεπε να πει ότι "η κατασκευή τού υλικού κόσμου τελείωσε. Εδώ έχουμε πλέον μια νέα μέρα, που αυτή η υλική κτίση ανυψώνεται σε κάτι ανώτερο, κάτι Πνευματικό". Και έτσι εισάγει την 7η ημέρα, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ μας εξηγεί ότι η ΥΛΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ολοκληρώθηκε, και γι' αυτό μιλάει για την εσπέρα τής 6ης. Γιατί πώς θα ανατείλει η 7η ημέρα, αν δεν βραδιάσει η 6η; ΠΡΟΣΕΞΤΕ! Τι μας περιγράφει ο Μωυσής, από το σημείο αναφοράς τής 6ης Δημιουργικής ημέρας τού πρώτου κεφαλαίου; Μας περιγράφει ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ τής Υλικής Δημιουργίας. Γι' αυτό και αφού η υλική δημιουργία ολοκληρώθηκε, περιγράφεται το ΤΕΛΟΣ τής 6ης Δημιουργικής ημέρας. Και προχωράει για να αναλύσει τη ζωή στον Παράδεισο, εντός τής 7ης ημέρας Κατάπαυσης τού Θεού, τής ημέρας τών αγίων. Γι' αυτό και δεν μιλάει για τίποτα άλλο έξω από τον Παράδεισο, αλλά ΜΟΝΟ για την 7η ημέρα τής Παραδείσιας Κατάπαυσης. Το ότι στη συνέχεια, ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν και ΕΠΕΣΑΝ από την 7η ημέρα τού Πνεύματος, και πάλι στην 6η ΥΛΙΣΤΙΚΗ ημέρα, είναι κάτι που ακόμα δεν έχει αφηγηθεί ο Μωυσής στο πρώτο, ούτε καν στο δεύτερο κεφάλαιο. Η πτώση από την 7η ημέρα είναι ακόμα μελλοντική. Έτσι, με σημείο αναφοράς τον Παράδεισο, την 7η ημέρα, η 6η αυτή υλική ημέρα έχει τελειώσει, και έχει ανατείλει η ανέσπερη ημέρα τών αγίων, η 7η ημέρα Κατάπαυσης τού Θεού, όπου ο Θεός ΔΕΝ πλάθει πλέον υλικά δημιουργήματα, αλλά ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ δημιουργίες. Εκεί ο κατ' εικόνα τού Θεού άνθρωπος, πνευματοποιείται σε "καθ' ομοίωσιν" και τα ήδη δημιουργημένα φυτά και τα θηρία αλλοιώνονται από τη Χάρη τού Θεού σε ειρηνικά και ευλογημένα κτίσματα. Στον παράδεισο παύει η ανάγκη για νέες δημιουργίες, αλλά οι ήδη υπάρχουσες παλιές ΥΛΙΚΕΣ δημιουργίες, ανυψώνονται σε κάτι νέο, ανώτερο. Αυτή είναι η έννοια τής 7ης Ημέρας. Όχι η Δημιουργία, αλλά η επι-δημιουργία. Δηλαδή η ανύψωση τής ίδιας εκείνης υπάρχουσας δημιουργίας που ο Θεός έκτισε κατά τις προηγούμενες 6 Δημιουργικές ημέρες. Γι' αυτό δεν μιλάει σε αυτή τη δεύτερη ανθρωπολογική διήγηση για ΤΙΠΟΤΑ ΝΕΟ, αλλά ΜΟΝΟ για ανύψωση τής ήδη υπάρχουσας παλιάς δημιουργίας σε κάτι ανώτερο, πνευματικό και ευλογημένο. Και ξαφνικά, ο Μωυσής εισάγει στη Γένεση το 3ο κεφάλαιο τής Γενέσεως, όπου ο άνθρωπος ΠΕΦΤΕΙ! Πέφτει από την Κατάπαυση τού Θεού, πέφτει από τον Παράδεισο, πέφτει από την 7η ημέρα που ο Θεός αγίασε. Πού πέφτει; Φυσικά δεν πέφτει στην 8η. Γιατί αυτή είναι ημέρα που δεν έχει ακόμα ανατείλει και είναι η ημέρα τής ανάστασης και τής αφθαρτοποίησης τής Κτίσεως κατά τον Μέλλοντα αιώνα. Επίσης, ΔΕΝ παραμένει στην 7η ημέρα τής Κατάπαυσης, γιατί ο Θεός σαφώς τού λέει τού Αδάμ, ότι "με τον ιδρώτα τού προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου". Τέλος η κατάπαυση. Τώρα έχει εργασία μπροστά του! Πέφτοντας λοιπόν ο άνθρωπος από την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ημέρα Κατάπαυσης τού Θεού, χάνοντας δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, γίνεται ΣΑΡΚΙΚΟΣ, ή ΨΥΧΙΚΟΣ (Ιούδας 19). Όμως η ημέρα τών Σαρκικών ανθρώπων, ΠΡΙΝ ο Θεός δώσει το Πνεύμα Του στον Αδάμ, ήταν η 6η! Η ημέρα εκείνη που είχε "βραδιάσει" και τελειώσει με την είσοδο τού Αδάμ στην 7η ημέρα Κατάπαυσης τού Θεού, ξαναϋποδέχεται τον άνθρωπο στη φθορά και τη βιοπάλη! Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό, μια ημέρα που έχει τελειώσει, να υποδεχθεί και πάλι τον άνθρωπο;
Ένα παράδειγμα επιστροφής στην προηγούμενη ημέρα Ας το εξηγήσουμε, με κάτι παρόμοιο, με κάτι χειροπιαστό από την καθημερινή μας επίγεια ζωή, όπως το αντιγράφουμε από τον ιστότοπο http://2012.dailyfun.gr/index.php/tech/technology-news/science/1830-zerowpointoftheplanet:
Πώς γίνεται αυτό; Οι δυο περιοχές είναι αρκετά κοντά για να ανήκουν στην ίδια ζώνη ώρας, μόνο που βρίσκονται... μια μέρα μακριά! Γιατί τις χωρίζει η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας (International Date Line ή απλά IDL)! H IDL είναι μια νοητή γραμμή που διατρέχει την επιφάνεια της Γης κάπου κοντά στον 180ο μεσημβρινό. Και είναι η γραμμή που χωρίζει το σήμερα, από το αύριο, η γραμμή στην οποία ο πλανήτης... αλλάζει μέρα! Το εντυπωσιακό είναι ότι αν ένα αεροπλάνο διασχίσει τη γραμμή αυτή ουσιαστικά περνά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου από τη μια μέρα στην άλλη. Αν το αεροπλάνο ή το πλοίο κινείται προς τα ανατολικά, περνά από το σήμερα στο χθες. Ενώ αν κινείται δυτικά περνά από το χθες στο σήμερα". Λόγω τής σφαιρικότητας τής γης, το σημείο αυτό ήταν αναγκαίο να υπάρξει. Και το αν θα έχει κάποιος εκεί γύρω, Παρασκευή (6η ημέρα) ή Σάββατο (7η ημέρα), είναι καθαρά θέμα σημείου αναφοράς! Εάν αυτό που τόσο παραξενεύει τους αρνητές τής 6ης ημέρας, συμβαίνει κανονικά στην καθημερινή μας ζωή, γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι κάτι παρόμοιο συνέβη με την πτώση τού Αδάμ και τής Εύας;
Πού βρίσκεται η σύμβαση Θα μας πουν κάποιοι: Ναι, αλλά η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας, είναι μία συμβατική γραμμή, για να εξυπηρετήσει κάποιο σκοπό. Τι σχέση έχει αυτό με την 6η και με την 7η ημέρα τής Γένεσης; Απαντούμε λοιπόν, ότι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ! Ποιος τούς είπε, ότι η αναφορά τής Γένεσης σε "Δημιουργικές Ημέρες" δεν είναι συμβατική; Δηλαδή τι νομίζουν; Ότι ο κήπος τής Εδέμ ήταν σε άλλο χωροχρόνο; Σε άλλο πλανήτη; Σε άλλο σύμπαν; Δεν ήταν στη γη; Δεν ήταν εκεί που ήταν και η υπόλοιπη υλική κτίση, την οποία δημιούργησε ο Θεός; Δεν μετρούσαν και αυτοί εκεί μέσα, τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο όπως και έξω από την Εδέμ; Δεν μιλάει η Γένεση, για "δειλινό" (Γένεσις 3/γ: 8) εντός τής Εδέμ; Άρα και εκεί ο ίδιος χρόνος υπήρχε, με τον ίδιο τρόπο γύριζε η γη, το ίδιο μήκος είχαν οι ημέρες, οι μήνες και τα χρόνια. Τι διαφοροποιούσε λοιπόν τη "διαχωριστική γραμμή" μεταξύ 6ης και 7ης ημέρας στην αφήγηση τής Γένεσης, αν όχι μία ΣΥΜΒΑΣΗ; Ο άγιος Βασίλειος, προς το τέλος τής Β΄ Ομιλίας του "Προς την Εξαήμερον", γράφει τα εξής για το τι συμβολίζουν οι Δημιουργικές ημέρες: "Ει δε πολλούς ημίν αιώνας παρίστησιν η Γραφή, αιώνα αιώνος, και αιώνας αιώνων πολλαχού λέγουσα, αλλ' ουν κακεί ουχί πρώτος, ουδέ δεύτερος, ουδέ τρίτος ημίν αιών απηρίθμηται· ώστε μάλλον καταστάσεων ημίν και πραγμάτων ποικίλων διαφοράς, αλλ' ουχί περιγραφάς και πέρατα και διαδοχάς αιώνων εκ τούτου δείκνυσθαι... Ώστε καν ημέραν είπης, καν αιώνα, την αυτήν ερείς έννοιαν. Είτε ουν ημέρα η κατάστασις εκείνη λέγοιτο..." Μετάφραση: " Αν και η Γραφή μας παρουσιάζει πολλούς αιώνες, λέγοντας «αιώνα αιώνος» και «αιώνες αιώνων» πολλές φορές, ωστόσο κι εκεί, δεν απαριθμείται ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος αιώνας· έτσι ώστε απ' αυτό μας φανερώνονται μάλλον καταστάσεις και διαφορές ποικίλων πραγμάτων, αλλά όχι περιγραφές και όρια και διαδοχές αιώνων... Ώστε είτε την πεις ημέρα, είτε αιώνα, εκφράζεις την ίδια έννοια. Είτε λοιπόν λεγόταν ημέρα εκείνη η κατάσταση...". Μας λέει λοιπόν ο άγιος Βασίλειος, ότι όπως η έννοια τών "αιώνων", έτσι και η έννοια τών "ημερών" τής Γένεσης, είναι συμβατικές έννοιες, που φανερώνουν "καταστάσεις και διαφορές ποικίλων πραγμάτων", και όχι κατ' ανάγκην χρονικές διαδοχές και όρια. Εφ' όσον λοιπόν μιλάμε για "καταστάσεις", είναι δυνατόν, κάποιος που βρισκόταν στην κατάσταση τής Ημέρας Κατάπαυσης τού Θεού, (ο Αδάμ και η Εύα), να επανέλθουν στην πρότερη κατάσταση τής φθοράς, που βασίλευε κατά την 6η Δημιουργική ημέρα, έστω και αν με τη λήψη τού Αγίου Πνεύματος από τον Αδάμ, και με την εγκαινίαση τής 7ης Ημέρας κατάπαυσης, είχε "βραδιάσει" η 6η Δημιουργική ημέρα! Μόλις ο Αδάμ έλαβε το Άγιο Πνεύμα με το εμφύσημα τού Θεού κατά τη δημιουργία του, και έγινε ο πρώτος "καθ' ομοίωσιν" πλασμένος άνθρωπος, ο σκοπός τού Θεού είχε ολοκληρωθεί για το ρόλο τής "κατάστασης" τής 6ης Δημιουργικής ημέρας, και η ημέρα εκείνη "ολοκληρώθηκε" ως προς το σκοπό τού Θεού γι' αυτήν. Όταν όμως ο Αδάμ έχασε το Άγιο Πνεύμα και επανήλθε στην κατάσταση τού "κατ' εικόνα" ΜΟΝΟ, όπως ήταν οι υπόλοιποι προ αυτού άνθρωποι, ουσιαστικά ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ στην πρότερη κατάσταση, στην προηγούμενη Δημιουργική ημέρα, την 6η! Ας δούμε άλλη μία σχετική σύμβαση τής Αγίας Γραφής, αυτή τη φορά όχι "χρονική", αλλά "τοπική": Είναι σαφής, όχι μόνο η διαφορά, αλλά και η ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ τού ουρανού από τη γη στην Αγία Γραφή. Ο καθένας μας, συνήθως αντιδιαστέλλει τον ουρανό από τη γη, βάσει τής απόστασης που τα διαχωρίζει. Ας δούμε ένα παράδειγμα: "αλλ' ως απέχει ο ουρανός από της γης, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου" (Ησαΐας 55/νε: 9). Κατά την Αγία Γραφή λοιπόν, υπάρχει ασύγκριτη απόσταση τού "ουρανού" από τη "γη", γι' αυτό και τα αντιδιαστέλλει ως κάτι πολύ μακρινό το ένα από το άλλο. Προσέξτε όμως τι λέει ο απόστολος Παύλος για τη σχέση μεταξύ ουρανού και γης: "ημάς... συνεζωοποίησε... συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστω Ιησού" (Εφεσίους 2/β: 5,6). Ο Παύλος δηλαδή, ενώ βρίσκεται στη γη και γράφει προς τους συγχριστιανούς του που είναι επίσης στη γη, τους λέει ότι ο Θεός τους έχει συν-καθίσει μαζί με τον Χριστό στους... ουρανούς! Τι έγινε εδώ η ασύγκριτη απόσταση μεταξύ ουρανού και γης; Πώς τα λέει αυτά ο Παύλος, ενώ βρίσκεται ακόμα στη γη; Τι έγινε το χάσμα μεταξύ ουρανού και γης; Σωματικά ο Παύλος και οι άγιοι τής Εκκλησίας ζουν μεν στη γη, (στον υλικό κόσμο), αλλά ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, (εν Πνεύματι), ζουν ταυτόχρονα στον ουρανό ως "συμπολίτες τών αγίων" (Εφεσίους 2/β: 19). Όπως η Εύα, η οποία σωματικά μεν πλάσθηκε από ύλη, όπως και οι λοιπές γυναίκες τής 6ης Δημιουργικής ημέρας, εν Πνεύματι όμως, είναι η μοναδική γυναίκα που άρχισε τη ζωή της στον Παράδεισο, στην ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ τής 7ης ημέρας Κατάπαυσης τού Θεού! Και εδώ λοιπόν, έχουμε μία τοπική σύμβαση, όπως με τις Δημιουργικές ημέρες έχουμε μια χρονική σύμβαση. Και το ενδιαφέρον εδώ, είναι ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις, μιλάμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα, αλλά με την αντίστροφη πορεία: Όπως ο Αδάμ άλλαξε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ χάνοντας το Άγιο Πνεύμα και έπεσε από την 7η Ημέρα στην 6η Δημιουργική ημέρα τής πτώσης, αντιστρόφως ο απόστολος Παύλος λαμβάνοντας το άγιο Πνεύμα, ανέβηκε σε εκείνη την ίδια κατάσταση από την οποία είχε πέσει ο Αδάμ, από τη γη στον ουρανό! Η κατάσταση λοιπόν τής πορείας προς το "καθ' ομοίωσιν", λογίζεται ως 7η ημέρα κατάπαυσης, ενώ η κατάσταση τών σαρκικών ή ψυχικών ανθρώπων, τών "πνεύμα μη εχόντων" (Ιούδας 19), λογίζεται ως μετα-πτωτική 6η Δημιουργική ημέρα. Πρόκειται για ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, που συμβατικά ονομάζονται είτε "γη" και "6η Ημέρα", είτε ουρανός και 7η Ημέρα. "Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα έκτη", λέει η Γένεση (Γένεσις 1/α: 31). "Βράδιασε" στην 6η Δημιουργική ημέρα και στο πρόσωπο τού Αδάμ ανέτειλε η 7η ημέρα Κατάπαυσης τών αγίων, η Ανέσπερη ημέρα τού Φωτός, για τους εν Πνεύματι ζώντας. Αλλά εκείνος με την παρακοή του, άλλαξε και πάλι κατάσταση. Και επέστρεψε στην κατάσταση τού "ψυχικού" ανθρώπου, αυτού δηλαδή που ως "κατ' εικόνα" τού Θεού ΜΟΝΟ, φέρεται από τις ανάγκες τής ψυχής του και όχι από το Άγιο Πνεύμα: "ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού" (Α΄ Κορινθίους 2/β: 14). Και ο Αδάμ έπεσε από τη φωτεινή 7η ημέρα, στην 6η, που είχε ήδη νυχτώσει! Δίνοντας όμως ο Χριστός το άγιο Πνεύμα και πάλι στον άνθρωπο δια τού αγίου Βαπτίσματος, τον οδηγεί και πάλι στο φως τής 7ης ημέρας: "ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί, ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού" (Κολοσσαείς 1/α: 12,13). Έκτοτε, από την Πεντηκοστή και μετά, κάθε φωτιζόμενος ή θεούμενος Χριστιανός, είτε ζει, είτε αποθνήσκει, γίνεται ξανά μέτοχος τής 7ης ημέρας Κατάπαυσης τού Θεού: "μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι. ναί, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών" (Αποκάλυψις 14/ιδ: 13). "όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοί εισιν υιοί Θεού. Ου γαρ ελάβετε Πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ’ ελάβετε Πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν· αββά ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού" (Ρωμαίους 8/η: 14-17). Είτε λοιπόν λέμε: "γη" και "ουρανός", είτε λέμε: "6η" και "7η" ημέρα, είναι συμβατικές έννοιες και σημαίνουν διαφορετικές καταστάσεις. Σημαίνουν τη διαφορά τών "εν Πνεύματι" και "καθ' ομοίωσιν" αγίων, από τους "ψυχικούς" και "κατ' εικόνα" πλασθέντες ανθρώπους, τους "Πνεύμα μη έχοντες" (Ιούδας 19). Και κάθε αλλαγή από τη μία κατάσταση στην άλλη, κατονομάζεται συμβατικά με χωρικούς ή χρονικούς συμβολισμούς.
γ) Λόγοι για τους οποίους λέμε ότι βρισκόμαστε στην 6η Δημιουργική ημέρα Ας δούμε λοιπόν και μερικούς λόγους, για τους οποίους υποστηρίζουμε ότι σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στην 6η Δημιουργική ημέρα και αν έχουν κάτι να αντιπροτείνουν οι Δημιουργιστές, ας το κάνουν και ας απαντήσουν στους λόγους μας: 1) Όλοι μας δημιουργηθήκαμε από τον Θεό, είτε είχαμε γονείς είτε όχι (όπως είναι γραμμένο για την Εύα). "Πνεύμα θείον το ποιήσάν με... Εκ πηλού διήρτισαι συ ως και εγώ, εκ του αυτού διηρτίσμεθα" (Ιώβ 33: 4-6). Αν λοιπόν ο Θεός είχε πάψει να δημιουργεί ΠΡΙΝ γεννηθούμε εμείς, τότε ή δεν θα μας είχε δημιουργήσει ο Θεός, ή δεν θα ήμασταν κτίσματα. Από τη στιγμή λοιπόν που είμαστε δημιουργήματα τού Θεού και ο Θεός έπαψε να δημιουργεί στο τέλος τής 6ης Δημιουργικής ημέρας, βρισκόμαστε σε αυτή ακριβώς την 6η Δημιουργική ημέρα, που ο Θεός δημιουργεί ακόμα. Και μόνο στον Μέλλοντα Αιώνα θα πάψουν να γεννιούνται νέοι άνθρωποι. 2) Αφού ο άνθρωπος έγινε στην 6η Δημιουργική ημέρα και όχι πιο πριν και αφού η 7η ημέρα είναι η ημέρα τών αγίων, η συντριπτική πλειονότητα τών ανθρώπων σήμερα, (εκτός τών αγίων), βρίσκεται στην 6η Δημιουργική ημέρα. Εξαίρεση αποτελούν οι άγιοι, που ενώ βιολογικά βρίσκονται και αυτοί στην 6η Δημιουργική ημέρα, εν Πνεύματι βρίσκονται στην 7η ημέρα Κατάπαυσης τού Θεού, κατά τα γεγραμμένα. 3) Αφού χαρακτηριστικό τής 6ης Δημιουργικής ημέρας είναι ΜΟΝΟ το "κατ' εικόνα", ενώ τής 7ης ημέρας Κατάπαυσης είναι ΚΑΙ το "καθ' ομοίωσιν", όσοι δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό στη ζωή τους, δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται στην 7η, αλλά στην προηγούμενη την 6η, αφού και η επόμενη η 8η τής Ανάστασης τών σωμάτων και τής Αφθαρσίας, είναι ακόμα μελλοντική. 4) Αφού ο Θεός στις 6 Δημιουργικές ημέρες έπλασε τα πάντα "καλά λίαν" και όχι τέλεια, και αφού δεν βλέπουμε την τελειότητα ακόμα γύρω μας, δεν είναι δυνατόν να βρισκόμαστε έξω από τις 6 Δημιουργικές ημέρες. 5) Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: "Ο Πατέρας μου εργάζεται μέχρι τώρα, και εγώ εργάζομαι" (Ιωάννης 5/ε: 17). Μήπως ο Χριστός ήταν ψεύτης και ο Θεός είχε ήδη πάψει να δημιουργεί, εφ' όσον είχε περάσει η 6η Δημιουργική ημέρα κατά ορισμένους Δημιουργιστές; Αν όμως ο Κύριος έλεγε αλήθεια, τότε πράγματι, βρισκόμαστε ακόμα εντός τών 6η Δημιουργικών ημερών, και συγκεκριμένα στην 6η και τελευταία Δημιουργική ημέρα, πριν από τον Μέλλοντα Αιώνα.
δ) Ο άγιος Επιφάνειος μάς πληροφορεί ότι βρισκόμαστε στην 6η ημέρα Πέρα όμως από τα αγιογραφικά και λογικά ντοκουμέντα που παρουσιάσαμε, για το ότι βρισκόμαστε στην 6η Δημιουργική ημέρα, μαρτυρεί γι' αυτό και ο άγιος Επιφάνειος, βάζοντας την "ταφόπλακα" στις αντιρρήσεις τών δήθεν "υπερασπιστών" τής Ορθοδοξίας, που ουδέποτε την κατανόησαν, και που στην πραγματικότητα οι εμμονές τους τούς οδηγούν στο να την πολεμούν. Δείτε τι λέει ο Ιησούς Χριστός στον Αδάμ, δια στόματος τού αγίου Επιφανείου στη συνέχεια, σε κείμενο και μετάφραση: Τού εν αγίοις Πατρός ημών Επιφανίου επισκόπου Κύπρου λόγος εις την θεόσωμον ταφήν τού Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και εις την εν τω Άδη τού Κυρίου κατάβασιν, μετά το σωτήριον παραδόξως γεγενημένην. (PG 43: 461).
Σύμφωνα με τον άγιο Επιφάνειο λοιπόν, όχι στην 7η (όπως θέλουν ορισμένοι Δημιουργιστές), αλλά στην ΕΚΤΗ ημέρα συντελέσθηκε η παρακοή τού Αδάμ, και στην 6η ημέρα ο Χριστός εργάσθηκε για την ανάπλαση τού ανθρώπου. Γιατί όπως είπαμε, μπορεί ο Αδάμ να βρισκόταν στην 7η ημέρα τής Κατάπαυσης τού Θεού, αλλά με την παρακοή του ξαναέπεσε στην 6η ημέρα τής φθοράς, την οποία βιώνουμε ως σήμερα, και στην οποία εισήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για να ανοίξει και πάλι τον Παράδεισο, και να εγκαινιάσει και πάλι την 7η ημέρα Κατάπαυσης για τούς αγίους. Αν η 6η ημέρα είχε τελειώσει πριν από τη δημιουργία τού Αδάμ, όπως λένε οι Δημιουργιστές αυτοί, πώς η παρακοή έγινε την 6η ημέρα κατά τον άγιο Επιφάνειο; Και πώς κατά την 6η ημέρα ο Κύριος εργάσθηκε για την ανάπλαση τού Αδάμ, αφού είχε αυτή τελειώσει; Άρα λοιπόν, ας προσαρμόσουν όχι την Ορθόδοξη πίστη στις εμμονές τους, αλλά τις απόψεις τους στις Ορθόδοξες δηλώσεις τού αγίου Επιφανείου και ας πάψουν να πολεμούν την αλήθεια.
ε) Επιλεγόμενα Ανέστη ο Κύριος αδελφοί, ανοίγοντας και πάλι για τους δικαίους την πόρτα τής Εβδόμης Ανέσπερης ημέρας τών Αγίων, εκ τής οποίας έπεσε ο Αδάμ στην 6η, σε μια ζωή φθοράς, ιδρώτα και ακανθών. Ας αγωνισθούμε να εισέλθουμε στην Κατάπαυση τού Κυρίου, γιατί "από τών ημερών τού Ιωάννη τού Βαπτιστή, η Βασιλεία τού Θεού βιάζεται, και οι βιασταί την αρπάζουν" (Ματθαίος 11/ια: 12). Δεν είναι η πίστη μας μελλοντικές υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, αλλά ΠΑΡΟΥΣΑ προοπτική, σε έναν αιώνιο Λειτουργικό Χρόνο, ανέσπερο, όπου εισέρχονται οι Φωτιζόμενοι και οι Θεούμενοι ήδη από τον παρόντα αιώνα! Εκεί, σ' εκείνη την 7η ημέρα Κατάπαυσης, συμβασιλεύουν ΗΔΗ με τον Κύριο οι τρεις ομάδες εκείνες που φανερώνει ο Αποκαλυπτής Ιωάννης στην Αποκάλυψη 20/κ: 4. Οι Ζώντες άγιοι, οι Κεκοιμημένοι για τον Κύριο και οι άγιοι Μάρτυρες. Είναι αυτοί, για τους οποίους ενωρίτερα μας φανερώνει ότι "από τού νυν αναπαύονται μετά τού Κυρίου, και τα έργα τους τους ακολουθούν" (Αποκάλυψις 14/ιδ: 13). Είναι αυτοί για τους οποίους "απομένει κατάπαυση" κατά τον Παύλο: "Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού. Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας" (Εβραίους 4/δ: 9-11). "Είναι ήδη ώρα να εγερθούμε από τον ύπνο· επειδή, η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε. Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε· ας απορρίψουμε, λοιπόν, τα έργα τού σκότους, και ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός. Ας περπατήσουμε με ευπρέπεια, όπως σε ημέρα· όχι σε γλεντοκόπια και μέθες, όχι σε κρεβάτια και ασέλγειες, όχι σε φιλονικία και φθόνο. Αλλά, ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε τις επιθυμίες της" (Ρωμαίους 13/ιγ: 11-14). |
|||||||||||
