Η ζωοποίηση του Αδάμ, τα ζώα, και η "ζώσα ψυχή"

Κάποιες διατυπώσεις της Γενέσεως, ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνονται προβληματικές, με μια προσεκτικότερη μελέτη, αποκαλύπτουν βάθη θεολογίας!

Όταν η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Αδάμ με το "εμφύσημα" έγινε "ψυχή ζώσα", και η Εκκλησία μας διδάσκει ότι το "εμφύσημα" είναι η λήψη του Αγίου Πνεύματος, πώς τότε τα ζώα ονομάζονται και αυτά "ζωντανές ψυχές", εφ' όσον δεν λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα; Και εάν ο Αδάμ ζωοποιήθηκε και βιολογικά με το εμφύσημα, τότε μήπως είναι εσφαλμένη η διατύπωση της Αγίας Γραφής: "και έγινε ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν", μια και τον αποκαλεί "άνθρωπο" πριν λάβει την πνοή που τον ζωοποίησε και τον "εξανθρώπισε"; Όμως αν και η διατύπωση αυτή φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο τους Δημιουργιστές, για τους Εξελικτές Χριστιανούς η διέξοδος προβάλλει εκπληκτική, και αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την έμμεση αναφορά της Γενέσεως στους προαδαμιαίους ανθρώπους!

.

Α. Βιολογικό και Πνευματικό "ζωντάνεμα"

Η Γένεση μας λέει ότι όταν το Άγιο Πνεύμα εμφύσησε την "πνοή ζωής" στο πρόσωπο του Αδάμ, ο Αδάμ έγινε "ψυχή ζώσα: «Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2: 7).

Μήπως λοιπόν ο Αδάμ δεν ήταν "ψυχή ζώσα" πριν από το εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος;

Όσον αφορά τη ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ της λέξης, ως προς τη φυσική γέννηση, δηλαδή την έννοια με την οποία ζουν τα ζώα, ναι. Ήταν ζωντανή ψυχή. Όσον αφορά όμως την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ έννοια, δηλαδή τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, όχι. Βιολογικά ναι, ήταν ήδη "ζωντανός". Πνευματικά όμως δεν ήταν, πριν τη λήψη αυτή του Αγίου Πνεύματος. Η λέξη χρησιμοποιείται εδώ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ. Ο άνθρωπος, (όχι κατ' ανάγκην μόνο ο Αδάμ), μπορεί να είναι ζωντανός βιολογικά, αλλά ταυτόχρονα να είναι νεκρός πνευματικά ΠΡΙΝ από τη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Και εδώ αναφερόμαστε στη λέξη: "ψυχή" με την έννοια του όλου ανθρώπου.

Η ψυχή, (ως υπόσταση), μόνο κατά χάριν είναι σε όλους τους ανθρώπους αθάνατη. Κατά φύσιν, είναι θνητή. Μόνο ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αυτές οι λέξεις, (θνητή ή αθάνατη), αφορούν την υπόσταση ψυχής, και ΟΧΙ την Πνευματική ζωή, ή την ουσία της. Δηλαδή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ: "ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ", ούτε ως προς την βιολογική ζωή, ούτε ως προς την πνευματική ζωή. Μιλάμε απλώς για επιβίωση της ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ, είτε ως βιολογική ζωή, είτε ως ασώματη ψυχή στον Άδη ή στον Παράδεισο των ψυχών. Πρέπει κάθε φορά να κατανούμε για ποια από τις πολλές έννοιες της λέξης: "ζωή" μιλάμε!

Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι η "πνοή της ζωής" είναι η Ζωοποιός Χάρις του Αγίου Πνεύματος! Όχι η ψυχή. Διαφορετικά ολισθαίνουμε στον Πλατωνισμό, που εσφαλμένα δεχόταν προϋπαρξη της ψυχής, πριν από το σώμα.

Η Γένεση όμως, αποκαλεί κατ' επανάληψιν τα ζώα: "ψυχές ζώσες", ακόμα και χωρίς να τους έχει εμφυσήσει ο Θεός το Άγιο Πνεύμα. (Π.χ: "Και είπεν ο Θεός· εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. και εγένετο ούτως" (Γένεσις 1/α: 24). Και όσον αφορά την απόδοση της  φράσεως στα Εβραϊκά, είναι πράγματι η ίδια φράση, τόσο για τον Αδάμ, όσο και για τα ζώα. Και μάλιστα, υπάρχει η ίδια αυτή φράση, ακόμα και στην ίδια ενότητα, και για τον Αδάμ αλλά και για τα ζώα! Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρχει η ίδια φράση, για δύο διαφορετικά πράγματα, (την βιολογική αλλά και την πνευματική ζωοποίηση);

Προφανώς, όπως υπάρχει η ίδια λέξη: "θάνατος", τόσο για τον βιολογικό, όσο και για τον πνευματικό.

Και τα ζώα έχουν ψυχή, αλλά ΟΧΙ αθάνατη. Το ανώτερο μέρος της ψυχής λέγεται ΠΝΕΥΜΑ, και το έχει ΜΟΝΟ ο άνθρωπος στην υλική δημιουργία. Επειδή τα ζώα δεν έχουν στην ψυχή τους τη ΝΟΕΡΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ όπως ο άνθρωπος, για τη δική τους ψυχή, η ζωή είναι ΜΟΝΟ η βιολογική. Για τον άνθρωπο όμως, που έχει και τη νοερά ενέργεια της ψυχής, είναι ΚΑΙ το Άγιο Πνεύμα, πέραν της βιολογικής. Και ενώ στον άνθρωπο πρέπει να κάνουμε διάκριση κάθε φορά, για ποιου είδους ζωή μιλάμε, για τα ζώα μιλάμε μόνο για τη βιολογική.

Είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ότι ενώ στα ζώα δεν αναφέρει μια ξεχωριστή "ζωοποίηση", στον άνθρωπο, την αναφέρει ως μια διακεκριμμένη ενέργεια του Θεού. Αυτό δείχνει ότι στον άνθρωπο συμβαίνει κάτι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Δεν μπορούμε να λάβουμε την ομοιότητα της έκφρασης ως απόδειξη ότι ο άνθρωπος και τα ζώα έχουν την ίδια αντιμετώπιση, ή ότι έχουν τον ίδιο τύπο "ζωοποίησης. Όπως ακριβώς, όταν μιλάμε για "θάνατο", άλλο εννοούμε για τους ανθρώπους και άλλο για τα ζώα. Η ομοιότητα περιορίζεται μόνο στο βιολογικό επίπεδο. Αλλά επειδή ο άνθρωπος έχει ΕΠΙΠΛΕΟΝ και τη νοερά ενέργεια της ψυχής του, γι' αυτόν το ζήτημα είναι ευρύτερο και περιλαμβάνει και την πνευματική ζωοποίηση.

Είναι χρήσιμη αυτή η αναφορά στα ζώα, για να κατανοήσουμε τη διαφορά που έχει η ψυχή των ζώων από του ανθρώπου. Είναι όμως λάθος, να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την ανθρώπινη ψυχή, από τις αναφορές στη (διαφορετική) ψυχή των ζώων.

Όσον αφορά τα ζώα λοιπόν, η φράση: "ψυχή ζώσα", χρησιμοποιείται με την έννοια του "ζωντανού οργανισμού" με τη βιολογική έννοια. Όσον αφορά τον άνθρωπο όμως, όχι. Εκτός από τις περιπτώσεις που αναφέρεται ΜΟΝΟ στη βιολογική ζωή. Κάθε φορά θέλει ξεχωριστή διάκριση, ανάλογα με τα συμφραζόμενα και το θέμα. Στην παρούσα Χριστιανική εποχή για παράδειγμα, "ψυχή ζώσα" γίνεται ο άνθρωπος βεβαίως κατά τη γέννησή του (ή μάλλον κατά τη σύλληψή του), κατά τη βιολογική έννοια, αλλά με την Πνευματική έννοια, γίνεται "ψυχή ζώσα" με το άγιο βάπτισμα, επειδή με αυτό λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, που απώλεσε ο Αδάμ. Κάθε βάπτισμένος Χριστιανός, είναι "ψυχή ζώσα", όπως κάθε αβάπτιστος, είναι "νεκρή ψυχή" πνευματικά, έστω και αν ζει βιολογικά, κάτι παρόμοιο με τα λόγια του Κυρίου Ιησού: "Αφήστε τους (πνευματικά) νεκρούς να θάψουν τους (βιολογικά) νεκρούς τους" (Λουκάς 9: 60).

Β. Πότε ζωντάνεψε βιολογικά ο Αδάμ;

Εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα: "Άραγε ο Αδάμ ήταν βιολογικά ζωντανός, ΠΡΙΝ λάβει το Άγιο Πνεύμα;" Με άλλα λόγια: "Άραγε, ο Αδάμ έλαβε το Άγιο Πνεύμα ευθύς εξ αρχής της βιολογικής του ύπαρξης, ή του δόθηκε εκ των υστέρων από τον Θεό;"

Στην ουσία προφανώς ταυτίστηκε η βιολογική "ζωοποίηση" του Αδάμ με την Πνευματική του ζωοποίηση! Γιατί είναι δύσκολο να φαντασθούμε, πώς είναι δυνατόν, η ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ο Αδάμ, να μην είχε το Άγιο Πνεύμα από την αρχή της ζωής του, όταν ακόμα και ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, το είχε "εκ κοιλίας της μητρός αυτού"! (Λουκάς 1: 15). Γι' αυτό και βλέπουμε σε κείμενα αγίων Πατέρων, να ταυτίζονται αυτές οι δύο ζωοποιήσεις, και άλλοι να εφαρμόζουν το: "ψυχή ζώσα" στην πνευματική του ζωοποίηση, ενώ άλλοι να το εφαρμόζουν στη βιολογική του ζωοποίηση.  Έχουν και οι δίκιο και στις δύο περιπτώσεις, παρά τη διαφορετική εκδοχή της κάθε αναφοράς. Μιλούν για διαφορετικές καταστάσεις, που όμως συνέβησαν προφανώς μαζί.

Γ. Το πρόβλημα της διατύπωσης: "και έγινεν ο άνθρωπος..."

Εδώ όμως, δημιουργείται ένα φαινομενικό πρόβλημα διατύπωσης, που ενώ για τους Δημουργιστές φαίνεται άλυτο, για τους Εξελικτές Χριστιανούς όχι μόνο λύνεται, αλλά κρύβει ένα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την έμμεση αναφορά της Αγίας Γραφής στους προαδαμιαίους ανθρώπους!

Προσέξτε και πάλι τη φράση της Γενέσεως: «Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2: 7). Όμως για να είναι κάποιος "άνθρωπος", πρέπει κατ' ανάγκην να είναι βιολογικά ζωντανός! Διαφορετικά δεν είναι άνθρωπος, αλλά "πτώμα" ή "νεκρό σώμα". Η λέξη: "άνθρωπος", περιέχει κατ' ανάγκην την έννοια της ζωής! Και ο Αδάμ, δεν θα μπορούσε να είναι "άνθρωπος", ΠΡΙΝ ακόμα το σώμα του λάβει ζωή!

Αφού τον λέει "άνθρωπο", ΠΡΙΝ από το εμφύσημα, πρέπει να δεχθούμε κατ' ανάγκην ότι ήταν ήδη βιολογικά ζωντανός, άρα, είτε δεν μιλά για τη βιολογική ζωή, είτε είναι εσφαλμένη η διατύπωση της Αγίας Γραφής!

Φυσικά ένας Δημιουργιστής, κατ' ανάγκην αποδέχεται ότι ο Αδάμ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ζωντάνεψε βιολογικά, άρα έχει σοβαρό πρόβλημα με την ανθρωπολογία της Γενέσεως, εάν δεχθεί την ανωτέρω διατύπωση. Ένας Εξελικτής όμως, σε αυτό ακριβώς το "πρόβλημα διατύπωσης", βρίσκει ένα ακόμα σοβαρότατο στοιχείο, για την επιβεβαίωση της ύπαρξης προ-αδαμιαίων ανθρώπων!

Το χωρίο στην πραγματικότητα μιλάει για την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ζωοποίηση του Αδάμ ευθέως ως Υποστατικής Αρχής της Ανθρωπότητας, και για τη βιολογική ζωή του ως προσώπου συγκεκαλυμμένα. Με άλλα λόγια, η πνευματική ζωοποίηση, αναφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα, στο πρόσωπο του Αδάμ, της Υποστατικής Αρχής της, συνεπώς δεν έχει εφαρμογή "χρονικής σειράς" στον Αδάμ ως πρόσωπο, η διατύπωση "ο άνθρωπος" πριν από τη βιολογική ζωή. Έτσι, είναι δυνατόν παρά τη διατύπωση αυτή, να συμπορεύεται και η πνευματική, και η βιολογική δημιουργία, στα ίδια αυτά λόγια!

Από τη στιγμή που η ίδια λέξη: "άνθρωπος", (ή "αδάμ"), εφαρμόζεται εξ ίσου τόσο στο πρόσωπο "Αδάμ", όσο και στην "ανθρωπότητα", και από τη στιγμή που ο Αδάμ δεν ήταν ο πρώτος βιολογικά άνθρωπος, και βέβαια ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ και πριν από τη ζωοποίηση του Αδάμ! Ο μεν Αδάμ, ζωοποιήθηκε και βιολογικά και πνευματικά με αυτό το εμφύσημα. Η ανθρωπότητα όμως ζωοποιήθηκε μόνο πνευματικά, στο πρόσωπο της Υποστατικής Αρχής της, του Αδάμ, όταν ο Αδάμ έλαβε το εμφύσημα. Γι' αυτό και η διατύπωση δεν είναι λάθος! Αλλά υπήρχε "άνθρωπος" και ΠΡΙΝ από το εμφύσημα του Αδάμ! Γι' αυτό και η φράση αναφέρεται έμμεσα στην ανθρωπότητα, που ζωοποιήθηκε πνευματικά, (αν και βιολογικά ήδη ζούσε), στο πρόσωπο του Αδάμ! Το ΕΙΣ, ("και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν"), δείχνει την μεταβατική πράξη της δημιουργίας του κατ' εικόνα ανθρώπου, σε καθ' ομοίωσιν. Και αυτό δεν σχετίζεται με τον Αδάμ ως μεμονωμένο πρόσωπο, αλλά με την ανθρωπότητα ως σύνολο.

Εάν δεν δεχθούμε την ύπαρξη ανθρωπότητας πριν από τον πατριάρχη Αδάμ, τότε το πρόβλημα φαίνεται άλυτο, και είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά οι Δημουργιστές, που νομίζουν ότι δήθεν υποστηρίζουν την Αγία Γραφή, με την πεισματική άρνηση των επιστημονικών ανακαλύψεων για προαδαμιαίους!