Εξελικτική Δημιουργία

Είναι άραγε η κτίση άκτιστη, για να επικαλούνται ορισμένοι γι' αυτήν, κάποιον δήθεν "γραφικό", ή ακόμα και "θεϊκό... χρόνο";

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τών Δημιουργιστών, είναι η απόλυτη διάψευσή τους από τις επιστημονικές μεθόδους Χρονολόγησης. Όχι μόνο αυτών που ισχυρίζονται ότι ο κόσμο έγινε σε 6 24άωρες ημέρες, αλλά και τών Δημιουργιστών εκείνων που λένε ότι η κτίση είναι μεν δισεκατομμυρίων ετών, αλλά ότι ο άνθρωπος είναι μόνο 7.500 ετών. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, ανάλογα με το γνωσιακό επίπεδο τού κάθε Δημιουργιστή, προσπαθεί εκείνος κατά τις δυνατότητές του, να δικαιολογήσει τις ανεδαφικές ερμηνείες του.

1) Μερικά παραδείγματα Χρονολογήσεων που διαψεύδουν τους Δημιουργιστές

Κατ' αρχήν το σύμπαν! Το ότι βλέπουμε το φως αρχαίων γαλαξιών, που απέχουν από εμάς δισεκατομμύρια έτη φωτός, δείχνει ότι όντως έχει περάσει τόσος χρόνος από τη δημιουργία τού σύμπαντος ως τώρα, ώστε να έχει φθάσει το φως ως εμάς!

Η απομάκρυνση τών ηπείρων! Αν προσέξουμε στο χάρτη τις ηπείρους, θα διαπιστώσουμε ότι η Αμερική για παράδειγμα, ταιριάζει απόλυτα με την Αφρικανική ήπειρο, κάτι που δείχνει ότι κάποτε ήταν ενωμένες. Και οι δορυφόροι δείχνουν, ότι πράγματι απομακρύνονται κάποια εκατοστά κάθε χρόνο. Υπολογίζοντας λοιπόν τα εκατοστά αυτά, βρίσκουμε ότι οι ήπειροι αυτοί ήταν ενωμένες πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια! Κάτι που το επιβεβαιώνει και η γεωλογία, καθώς τα ορυκτά που βρίσκονται στα όρια τών δύο αυτών ηπείρων είναι τα ίδια, που χωρίσθηκαν με τους αιώνες, από έναν ωκεανό!

Τα ιζήματα επίσης, σε κάθε περιοχή, δείχνουν μια μακρά ιστορία εναποθέσεων εκατομμυρίων ετών, που σε μια "νεαρή κτίση" 7.500 ετών, δεν θα μπορούσαν με τίποτα να έχουν δημιουργηθεί!

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ατελείωτα για τις αποδείξεις ενός αρχαιότερου κόσμου, από αυτόν που διδάσκουν οι Δημιουργιστές, αλλά θεωρούμε ότι τα τρία αυτά παραδείγματα είναι αρκετά, κατά τον λόγο τής Αγίας Γραφής, ότι "κάθε λόγος βεβαιώνεται από δύο και τρεις μάρτυρες". Οπότε, ας μιλήσουμε τώρα και για άλλα τρία παραδείγματα αποδείξεων για έναν αρχαιότερο άνθρωπο, από τα 7.500 έτη τού Δημιουργισμού!

Έχουμε κατ' αρχήν συνηγορούσα την αρχαιολογία, με πόλεις και ιερά, (όπως τής γνωστής Ιεριχώ), χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ από το 5.500 που έζησε ο Αδάμ.

Έχουμε επίσης τους γενετικούς βιολόγους, που μελετώντας το DNA και τους ρυθμούς μεταλλάξεων, υπολογίζοντας τον ρυθμό μεταλλάξεων που υπάρχουν στα δισεκατομμύρια τών σημερινών ανθρώπων, μας διαβεβαιώνουν ότι αυτές οι μεταλλάξεις, έγιναν στον άνθρωπο, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ από τον Αδάμ, που η Αγία Γραφή μας πληροφορεί ότι έζησε το 5.500 π.Χ. Άρα υπήρχαν και άνθρωποι προγενέστεροί του, εφ' όσον η Αγία Γραφή δεν λέει ψέματα για τον Αδάμ!

Τέλος, ως τρίτο (αλλά όχι τελευταίο) παράδειγμα, θα αναφέρουμε τα απολιθώματα πλήθους ανθρώπων, θαμμένων σε γεωλογικά στρώματα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από τον Αδάμ! Γεωλογικά στρώματα, καταμετρημένα με πλήθος διαφορετικών μεθόδων χρονολόγησης τής σύγχρονης φυσικής, που μας διαβεβαιώνουν ότι πράγματι οι άνθρωποι αυτοί, ήταν προγενέστεροι τού Αδάμ, και φυσικά τής χρονολόγησης τών Δημιουργιστών! Έχουμε λοιπόν εδώ, να συνηγορούν εναντίον τών Δημιουργιστών, και οι Φυσικοί, και οι Παλαιοντολόγοι, και οι Γεωλόγοι!

Ο πραγματικός κόσμος, είναι πολύ διαφορετικός, από αυτόν που φαντάζονται με τη "θρησκευτική τους φαντασία" οι Δημιουργιστές! Και οι αρχαίοι Χριστιανοί (και όχι μόνο), δικαιολογημένα νόμιζαν ότι ο κόσμος ήταν τόσο νέος. Οι σημερινοί όμως Δημιουργιστές, όταν λένε κάτι τέτοιο σε μια εποχή που σφύζει από επιστημονικές αποδείξεις, εναντίον μιας τέτοιας ερμηνείας, είναι όχι μόνο αδικαιολόγητοι, αλλά και ασεβείς προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη! (Όταν φυσικά δεν μιλάμε για αγράμματους ανθρώπους, αλλά για ανθρώπους που έχουν πάει τουλάχιστον στο Γυμνάσιο!)

2) Πώς αντιδρούν οι Δημιουργιστές στις ενοχλητικές ερωτήσεις

Πώς αντιδρούν οι Δημιουργιστές, όταν τους ρωτάμε να μας δικαιολογήσουν την ασυνέπεια τών ερμηνειών τους, για μία "νεαρή" κτίση, με τις αποδείξεις τής Επιστήμης για έναν κόσμο δισεκατομμυρίων ετών και για ανθρώπους που ζούσαν στη γη εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια;

Χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς μεθόδους, που χρησιμοποιούν και οι αιρετικοί στις συζητήσεις τους με Χριστιανούς!

α) Σιωπή:

Η συνηθέστερη αντίδρασή τους είναι Η ΣΙΩΠΗ! Αλλάζουν συζήτηση και κάνουν ότι δεν άκουσαν! Σχολιάζουν άλλα πράγματα και αφήνουν ασχολίαστα όσα δεν τους βολεύουν!

β) Παρουσίαση ελλιπών στοιχείων:

Μερικοί από αυτούς, όταν στριμωχθούν, επιχειρούν να προσβάλλουν την αξιοπιστία τών μεθόδων χρονολόγησης, με κείμενα (συνήθως αντιγραμμένα από Δημιουργιστές Προτεστάντες). Τα οποία όμως κείμενα αναφέρονται σε ελάχιστες μεθόδους χρονολόγησης, (τις πιο ανακριβείς) και μάλιστα σε τρόπους χρονολόγησης που γίνονταν πριν από 40-50 χρόνια, όταν οι μέθοδοι αυτοί, βρίσκονταν ακόμα σε νηπιακό στάδιο!

γ) Σοφιστείες:

Τέλος, ορισμένοι "πετάνε" μια σοφιστεία, που νομίζουν ότι θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.

Όσον αφορά τη σιωπή, δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι. Απλώς δείχνει ότι αυτό που τους ενδιαφέρει, δεν είναι να βγει στο φως η αλήθεια, αλλά "σφυρίζουν αδιάφορα" για να αποφύγουν την ενοχλητική αλήθεια!

Σχετικά με την παρουσίαση ελλιπών στοιχείων, είναι προφανές ότι αυτό ισοδυναμεί με ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ! Γιατί όταν παρουσιάζουν επιλεκτικά, ΜΟΝΟ μερικές προβληματικές μεθόδους και μάλιστα όπως χρησιμοποιούνταν πριν από μισό και πλέον αιώνα και σιωπούν για τις πιο σύγχρονες και πιο ακριβείς μεθόδους, ο σκοπός τους είναι να εξαπατήσουν, για να διατηρήσουν πάση θυσία τις ψευδείς τους ερμηνείες. Τέτοιοι άνθρωποι που επιχειρούν εκούσια εξαπάτηση, ή αδιαφορούν για την αλήθεια, είναι ντροπή ακόμα και να ονομάζουν τους εαυτούς τους Χριστιανούς!

Την τρίτη περίπτωση με τις σοφιστείες, θα την εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, δείχνοντας ένα παράδειγμα κενολογίας, με την οποία ορισμένοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

3) Η σοφιστεία τού "Γραφικού χρόνου"

Κάποιοι Δημιουργιστές, υποψιασμένοι για το πρόβλημα που έχει η θέση τους, απέναντι στις αποδείξεις τής Επιστήμης, ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ να απαντήσουν σαφώς και τίμια, στην απλή ερώτηση: "Πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος;".

Αντί για απάντηση, καταφεύγουν σε ομιχλώδεις σοφιστείες, με στόχο να αποπροσανατολίσουν τον συνομιλητή τους και να μην απαντήσουν, γιατί είναι φυγόδικοι και αρνητές τής αλήθειας και το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να πείσουν για τη δική τους ορθότητα και όχι να λάμψει το φως τής αλήθειας στο κάθε τι.

Από συζήτηση με κάποιους φανατικούς Δημιουργιστές, συλλέξαμε τις εξής σοφιστείες, στην προσπάθειά τους, να αποφύγουν να απαντήσουν στο απαραίτητο παραπάνω ερώτημα:

Σοφιστεία πρώτη: Η ηλικία τής Εύας

Λένε: "Αν υποθέσουμε ότι με μία μαγική χρονο-μηχανή φέρουμε στο σήμερα την Εύα, ΑΜΕΣΩΣ μόλις την δημιούργησε ο Θεός από την πλευρά του Αδάμ και την στείλουμε στους επιστήμονες τι νομίζετε θα σκεφτούν για την ηλικία της;

Οι επιστήμονες που θα εξετάσουν με τις επιστημονικές μεθόδους το ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ και όχι εμβρυακό σώμα της Εύας, θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι αυτή δεν έχει ηλικία ούτε μίας εβδομάδας;;;

Άλλη είναι η Ηλικία της Εύας βάσει των επιστημονικών παρατηρήσεων και ΑΛΛΗ βάσει της δημιουργικής ενέργειας του Θεού που την δημιούργησε κατευθείαν σε ώριμη ηλικία! Και οι επιστήμονες με τα δεδομένα που θα εξέταζαν σωστά συμπεράσματα θα έβγαζαν και η Εύα όμως θα ήταν ηλικίας ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ διαφορετικής από αυτή που οι επιστήμονες θα αντιλαμβάνονταν!

Το ίδιο συμβαίνει και με τη Γη. Άλλο πράγμα ο Γραφικός χρόνος και άλλο, ο με τα μέσα τής Επιστήμης διαπιστούμενος!"

Απαντούμε: Προφανώς αγνοώντας και ο ίδιος ο Δημιουργιστής τις δυνατότητες τής Επιστήμης τα λέει αυτά, γιατί αν γνώριζε, ποτέ δεν θα έγραφε αυτή τη σοφιστεία, η οποία καταρρίπτεται εκ τών πραγμάτων! Επειδή η Επιστήμη, θα μπορούσε με πλήρη βεβαιότητα, να διαπιστώσει την ηλικία τής Εύας, με αντικειμενικό τρόπο, πέρα από το φαινόμενο! Εφ' όσον η Επιστήμη έχει τον τρόπο να μετρήσει μια ηλικία, χωρίς καν να δει το υποκείμενο που μελετά!

Κατ' αρχήν, λαμβάνοντας ως δεδομένο το ότι η Εύα δημιουργήθηκε σε ενήλικη μορφή εξ αρχής, με μια ματιά δεν θα ήταν κάτι τέτοιο εφικτό. Όμως θα μπορούσε να διαπιστωθεί η νεαρότατη ηλικία της με μια προσεκτικότερη εξέταση, από το μήκος τών τελομεριδίων, από την έλλειψη εναποθέσεων στο κυκλοφορικό τής σύστημα, και από την έλλειψη συσσώρευσης οξειδωτικών παραγόντων και γενετικών καταστροφών στα κύτταρά της, επειδή δεν λειτουργούσε στον οργανισμό τών αναμάρτητων, η φθοροποιός δράση τής γνωστής μας ανθρώπινης βιολογίας που οδηγεί εμάς σήμερα στον θάνατο. Αλλά υπάρχοντες οι άνθρωποι μέτοχοι τού θεοποιού Αγίου Πνεύματος, βρίσκονταν σε πορεία αφθαρσίας. Σε αυτούς τους τομείς, αν και η Εύα θα φαινόταν ενήλικη, όλες οι παραπάνω παράμετροι τού σώματός της, θα εξέπλητταν τους επιστήμονες, για την νεανική τους κατάσταση! Θα είχαν λοιπόν οι Επιστήμονες μια πρώτη επιστημονική ένδειξη, για την ασυμφωνία μεταξύ φαινομένου και επιστημονικής εξέτασης. Παρ' όλα αυτά, θα ήταν μόνο "ένδειξη", και η φαινομενική αντίφαση εμφάνισης και πραγματικής ηλικίας, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πιθανή αλλά "σπάνια περίπτωση" καλής φυσικής κατάστασης.

Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι αντικειμενικής μέτρησης τής ηλικίας, που δεν σχετίζονται με τη βιολογική λειτουργία τού σώματος, αλλά με τα φυσικά στοιχεία που το απαρτίζουν! Και αν και οι Φυσικοί θα μπορούσαν να προτείνουν περισσότερους τρόπους, εδώ θα δείξουμε έναν μόνο, ενδεικτικό, που τον έχουμε παρουσιάσει σε άλλη μας σχετική μελέτη. Πρόκειται για τη μέθοδο με την οποία οι επιστήμονες μετρούν την ηλικία ζωής διαφόρων σκελετών που βρίσκουν. Θα μπορούσε λοιπόν από το Ασπαρτικό οξύ τών δοντιών τής Εύας, να μετρηθεί αντικειμενικά και με ακρίβεια η πραγματική της ηλικία. Όσο πιο ίσος βρισκόταν ο αριθμός τών αριστερόστροφων με τα δεξιόστροφα μόριά του, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ηλικία τής Εύας!

Άρα άκυρο το παράδειγμα τής σοφιστείας τών Δημιουργιστών. Η Επιστήμη έχει τη δυνατότητα να καταμετρήσει με ακρίβεια τα πάντα στην υλική κτίση. Και μόνο ο Άκτιστος Θεός, είναι πέρα από τις δικές μας μετρήσεις.

Εννοείται βεβαίως ότι καταμετράται με μεγάλη ακρίβεια και ο χρόνος δημιουργίας τού κόσμου, που μερικοί φανατικοί Δημιουργιστές αποφεύγουν να τον προσδιορίσουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι!

Σοφιστεία δεύτερη: Διαστρέβλωση τού αγίου Βασιλείου

Λένε: "Πάρε την γνώμη του Μεγάλου Βασιλείου εις την «Εξαήμερον» σχετικά με το χρονικό διάστημα της Δημιουργίας: «Ώστε καν ημέραν είπης, καν αιώνα, την αυτήν ερείς έννοιαν»!"

Το παραπάνω απόσπασμα τού αγίου Βασιλείου, βρίσκεται στο τέλος τής "Ομιλίας β" εις την Εξαήμερον, ("Περί του αόρατος ην η γη και ακατασκεύαστος").

Με άλλα λόγια δηλαδή, αποκόπτουν από το συμφραζόμενο, αυτή τη φράση τού αγίου, για να μας πείσουν ότι δήθεν κατά τον άγιο, δεν έχει σημασία στην Αγία Γραφή η διαφορά ημέρας και... αιώνος!

Όμως ο άγιος Βασίλειος, δεν έχει καθόλου αυτή την έννοια που του αποδίδουν εδώ οι Δημιουργιστές στα λόγια του! αλλά τον διαστρεβλώνουν, για να στηρίξουν τους άνομους σκοπούς τού αποπροσανατολισμού τών συνομιλητών τους!

Στο σημείο εκείνο, ο άγιος Βασίλειος αναφερόμενος ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ τής Πρώτης Δημιουργικής ημέρας, εξηγεί τον λόγο για τον οποίο κατονομάζεται με τη φράση: "ημέρα μία", αντί για "ημέρα πρώτη". Και εξηγεί ότι το κάνει αυτό η Γένεση, για να συμβολίσει με την πρώτη δημιουργική ημέρα, την ίδια έννοια με τον Μέλλοντα Αιώνα. Και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν λέει ο άγιος Βασίλειος, ότι ο χρόνος τής Δημιουργίας, δεν μετρείται με τον συνήθη τρόπο που μετράμε εμείς σήμερα. Αυτό που λέει, ότι αν και ο χρόνος τής δημιουργίας μετρείται κανονικά, έχει και μια παράλληλη ΜΥΣΤΙΚΗ σημασία, για να συμβολίσει την ανέσπερη κατάσταση τού Μέλλοντος Αιώνος. Και για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το απόσπασμα αυτό τού αγίου σε κείμενο και μετάφραση, για να φανεί η διαστρέβλωση τών Δημιουργιστών:

Κείμενο: "Αλλά μίαν είπεν, ήτοι το  μέτρον ημέρας και νυκτός περιορίζων, και συνάπτων του ημερονυκτίου τον χρόνον, ως των εικοσιτεσσάρων ωρών μιάς ημέρας εκπληρουσών διάστημα, συνυπακουομένης δηλονότι τη ημέρα και της νυκτός, ώστε καν εν ταις τροπαίς του ηλίου συμβαίνη την ετέραν αυτών υπερβάλλειν, αλλά τω γε αφωρισμένω χρόνω εμπεριγράφεσθαι πάντως αμφοτέρων τα διαστήματα·

ως αν ει έλεγε, το των τεσσάρων και είκοσιν ωρών μέτρον, μιάς εστιν ημέρας διάστημα·

ή, η του ουρανού από του αυτού σημείου επί το αυτό πάλιν αποκατάστασις εν μια ημέρα γίνεται· ώστε οσάκις αν εσπέρα και πρωία κατά την του ηλίου περιφοράν επιλαμβάνη τον κόσμον, μη εν πλείονι χρόνω, αλλ' εν μιάς ημέρας διαστήματι την περίοδον εκπληρούσθαι.

Ή κυριώτερος ο εν απορρήτοις παραδιδόμενος λόγος, ως άρα ο την του χρόνου φύσιν κατασκευάσας Θεός, μέτρα αυτώ και σημεία τα των ημερών επέβαλε διαστήματα, και εβδομάδι αυτόν εκμετρών, αεί την εβδομάδα εις εαυτήν ανακυκλούσθαι κελεύει, εξαριθμούσαν του χρόνου την κίνησιν.

Την εβδομάδα δε πάλιν εκπληρούν την ημέραν μίαν, επτάκις αυτήν εις εαυτήν αναστρέφουσαν, τούτο δε κυκλικόν εστι το σχήμα, αφ' εαυτού άρχεσθαι, και εις εαυτό καταλήγειν. Ο δη και του  αιώνος ίδιον, εις εαυτόν αναστρέφειν, και μηδαμού περατούσθαι.

Δια τούτο την κεφαλήν του χρόνου ουχί πρώτην ημέραν, αλλά "μίαν" ωνόμασεν· ίνα και εκ της προσηγορίας το συγγενές έχη προς τον αιώνα. Του γαρ μοναχού ακοινωνήτου προς έτερον η τον χαρακτήρα δεικνύουσα, οικείως και προσφυώς προσηγορεύθη "μία".

Ει δε πολλούς ημίν αιώνας παρίστησιν η Γραφή, αιώνα αιώνος, και αιώνας αιώνων πολλαχού λέγουσα, αλλ' ουν κακεί ουχί πρώτος, ουδέ δεύτερος, ουδέ τρίτος ημίν αιών απηρίθμηται· ώστε μάλλον καταστάσεων ημίν και πραγμάτων ποικίλων διαφοράς, αλλ' ουχί περιγραφάς και πέρατα και διαδοχάς αιώνων εκ τούτου δείκνυσθαι.

"Ημέρα" γαρ "Κυρίου", φησί, "μεγάλη και επιφανής". Και πάλιν, "Ινα τι υμίν ζητείν την ημέραν του Κυρίου; Και αύτη εστί σκότος και ου φως". Σκότος δε, δηλονότι τοις αξίοις του σκότους. Επεί ανέσπερον και αδιάδοχον και ατελεύτητον την ημέραν εκείνην οίδεν ο  λόγος, ην και ογδόην ο ψαλμωδός προσηγόρευσε, δια το έξω κείσθαι του εβδοματικού τούτου χρόνου. Ώστε καν ημέραν είπης, καν αιώνα, την αυτήν ερείς έννοιαν. "

Μετάφραση: "Αλλά είπε "μία" περιορίζοντας έτσι τον προσδιορισμό του μέτρου της ημέρας και της νύχτας, και συνάπτοντας τον χρόνο τού ημερονυκτίου, σαν οι εικοσιτέσσερις ώρες να συμπληρώνουν το διάστημα μιας ημέρας, συμπεριλαμβανομένης εννοείται στην ημέρα και τής νύχτας· έτσι ώστε ακόμα και αν συμβαίνει κατά τις ταλαντώσεις τού ηλίου η μία να είναι μεγαλύτερη από την άλλη, ο περιγραφόμενος χρόνος να συμπεριλαμβάνει τα διαστήματα και τών δύο.

 Σαν ακόμα να έλεγε ότι είκοσι τέσσερις ώρες μετρούν το διάστημα μίας ημέρας·

ή ότι, η ουράνια περίοδος από το ίδιο σημείο ως την αποκατάστασή της πάλι στο ίδιο σημείο, γίνεται σε μία ημέρα· ώστε όποτε επικρατεί στον κόσμο εσπέρα και πρωί, κατά την περιφορά τού ηλίου, η περίοδος αυτή επιτυγχάνεται εντός του διαστήματος μίας ημέρας· ποτέ παραπάνω.

Ή, κυριότερος είναι ο μυστικά παραδιδόμενος λόγος, κατά τον οποίο, ο Θεός που κατασκεύασε τη φύση τού χρόνου, επέβαλε σε αυτόν ως μέτρα και σημεία τα διαστήματα τών ημερών, και μετρώντας τον με εβδομάδα, διατάσσει την εβδομάδα να ανακυκλώνεται παντοτεινά προς τον εαυτό της, μετρώντας την κίνηση τού χρόνου.

Επιπλέον, η εβδομάδα σχηματίζεται αναστρέφοντας την "μία ημέρα" επτά φορές γύρω από τον εαυτό της και αυτό το σχήμα είναι κυκλικό· αρχίζει από τον εαυτό του και καταλήγει στον εαυτό του. Το οποίο είναι και ιδίωμα τού αιώνος, να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και να μην καταλήγει πουθενά.

Γι' αυτό την κεφαλή τού χρόνου, όχι πρώτη ημέρα, αλλά "μία" την ονόμασε· έτσι ώστε και από την προσηγορία να συγγενεύει με τον αιώνα. Επειδή με οικείο και φυσικό τρόπο κατονομάσθηκε "μία", εκείνη που δείχνει χαρακτήρα μοναδικό και ακοινώνητο από αυτόν τών άλλων.

Αν και η Γραφή μάς παρουσιάζει πολλούς αιώνες, λέγοντας «αιώνα αιώνος» και «αιώνες αιώνων» πολλές φορές, ωστόσο κι εκεί, δεν απαριθμείται ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος αιώνας· έτσι ώστε απ' αυτό μας φανερώνονται μάλλον καταστάσεις και διαφορές ποικίλων πραγμάτων, αλλά όχι περιγραφές και όρια και διαδοχές αιώνων.

Επειδή λέει: «Η ημέρα τού Κυρίου είναι μεγάλη και επιφανής» (Ιωήλ 2/β:11). Και πάλι: "Γιατί ζητάτε την ημέρα τού Κυρίου; Και αυτή είναι σκοτάδι και όχι φως" (Αμώς 5/ε: 18). Σκοτάδι δηλαδή για τους αξίους τού σκότους. Επειδή εκείνη την ημέρα ο λόγος τη γνωρίζει ανέσπερη και αδιάδοχη και ατελεύτητη· την οποία ο Ψαλμωδός την κατονόμασε και "ογδόη", επειδή βρίσκεται έξω από αυτόν τον εβδομαδιαίο χρόνο. Ώστε είτε την πεις ημέρα, είτε αιώνα, εκφράζεις την ίδια έννοια."

Παρατηρούμε ότι ο άγιος στο συμφραζόμενό του, όχι μόνο δεν λέει αυτό που ισχυρίζονται οι Δημιουργιστές, ότι δήθεν ο χρόνος τής Δημιουργίας δεν μετρείται όπως μετράμε σήμερα, αλλά αντιθέτως, μιλάει για ώρες, για μέρες και για εβδομάδες! Και εξηγεί ότι αν και ο χρόνος έτσι μετρείται και κινείται, εν τούτοις έχει και μία μυστική σημασία η φράση: "ημέρα μία" τής Γενέσεως, γιατί συμβολίζει τον Μέλλοντα Αιώνα.

Ο άγιος, μας λέει ότι οι Δημιουργικές ημέρες είναι διακριτές "καταστάσεις" ή "περίοδοι", όπως και οι περίοδοι που αποκαλούνται στην Αγία Γραφή: "αιώνες". Όμως σε καμία περίπτωση δεν μας λέει, ότι αυτές οι περίοδοι δεν μπορούν να μετρηθούν με τον σημερινό τρόπο, σε ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια, κάτι που θα βόλευε πολύ τους Δημιουργιστές, έτσι ώστε να αερολογούν και να αποφεύγουν να τοποθετηθούν επί τών Επιστημονικών ανακαλύψεων! Πουθενά ο άγιος δεν συγχέει την έννοια "ημέρα" και "αιώνας", ως μέτρο τού χρόνου. Αλλά ταυτίζει τη ΜΥΣΤΙΚΗ έννοια τής Πρώτης Δημιουργικής ημέρας και τού Μέλλοντος Αιώνος, ως κοινής περιόδου.

Δυστυχώς για τους Δημιουργιστές, ο άγιος τους εκθέτει!

4) Πώς μετράει τον χρόνο η Γένεση;

Τελειώνοντας, θα ολοκληρώσουμε την αναίρεση αυτής τής Δημιουργιστικής πλάνης, αφήνοντας την ίδια την Αγία Γραφή και μάλιστα τη Γένεση, να μας δείξει αν μετράει τον χρόνο με τον δικό μας σημερινό τρόπο, ή αν μετράει τον χρόνο διαφορετικά, "θεϊκά" κατά την ανούσια έκφραση τών Δημιουργιστών. Προσέξτε λοιπόν τα ακόλουθα χωρία και κρίνετε, αν η Γένεση αποδέχεται τη μέτρηση τού χρόνου σε ώρες, σε ημέρες, σε μήνες ή σε χρόνια όπως μετράμε και σήμερα όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, εκτός από τους φανατικούς Δημιουργιστές:

Γένεσις 1/α:

"14 Και είπεν ο Θεός· γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης, του διαχωρίζειν ανά μέσον της ημέρας και ανά μέσον της νυκτός· και έστωσαν εις σημεία και εις καιρούς και εις ημέρας και εις ενιαυτούς"

Γένεσις 7/ζ:

"4 έτι γαρ ημερών επτά εγώ επάγω υετόν επί την γην τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας και εξαλείψω παν το ανάστημα, ό εποίησα, από προσώπου πάσης της γης. 5 και εποίησε Νώε πάντα, όσα ενετείλατο αυτώ Κύριος ο Θεός. 6 Νώε δε ην ετών εξακοσίων, και ο κατακλυσμός του ύδατος εγένετο επί της γης".

"11 εν τω εξακοσιοστω έτει εν τη ζωή του Νώε, του δευτέρου μηνός, εβδόμη και εικάδι του μηνός, τη ημέρα ταύτη ερράγησαν πάσαι αι πηγαί της αβύσσου, και οι καταρράκται του ουρανού ηνεώχθησαν. 12 και εγένετο υετός επί της γης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας. 13 εν τη ημέρα ταύτη εισήλθε Νώε, Σημ, Χαμ, Ιάφεθ, οι υιοί Νώε, και η γυνή Νώε και αι τρεις γυναίκες των υιών αυτού μετ’ αυτού εις την κιβωτόν"

"17 Και εγένετο ο κατακλυσμός τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας επί της γης, και επεπληθύνθη το ύδωρ και επήρε την κιβωτόν, και υψώθη από της γης"

"24 και υψώθη το ύδωρ επί της γης ημέρας εκατόν πεντήκοντα".

Γένεσις 8/η:

"3 και ενεδίδου το ύδωρ πορευόμενον από της γης, και ηλαττονούτο το ύδωρ μετά πεντήκοντα και εκατόν ημέρας. 4 και εκάθισεν η κιβωτός εν μηνί τω εβδόμω, εβδόμη και εικάδι του μηνός, επί τα όρη τα Αραράτ. 5 το δε ύδωρ ηλαττονούτο έως του δεκάτου μηνός• και εν τω δεκάτω μηνί, τη πρώτη του μηνός, ώφθησαν αι κεφαλαί των ορέων. 6 και εγένετο μετά τεσσαράκοντα ημέρας ηνέωξε Νώε την θυρίδα της κιβωτού, ην εποίησε, και απέστειλε τον κόρακα του ιδείν, ει κεκόπακε το ύδωρ"

"13 και εγένετο εν τω ενί και εξακοσιοστω έτει εν τη ζωή του Νώε, του πρώτου μηνός, μια του μηνός, εξέλιπε το ύδωρ από της γης• και απεκάλυψε Νώε την στέγην της κιβωτού, ην εποίησε, και είδεν ότι εξέλιπε το ύδωρ από προσώπου της γης. 14 εν δε τω δευτέρω μηνί εξηράνθη η γη, εβδόμη και εικάδι του μηνός".

κλπ, κλπ.

Όπως πρατηρούμε στα παραπάνω, ο Θεός έπλασε τον κόσμο έτσι ώστε να μπορεί να μετρηθεί σε ώρες, σε μέρες, σε μήνες και σε έτη, με τη βοήθεια τών ουρανίων σωμάτων! Και έτσι ακριβώς στη συνέχεια μετράει και καταγράφει τον χρόνο η Γένεση. Είναι ο ίδιος ακριβώς τρόπος, με τον οποίο μετρούν τον χρόνο τής κτίσης και σήμερα οι Επιστήμονες!

Συνεπώς  η ΜΟΝΑΔΙΚΗ φυσική και αβίαστη ερμηνεία τής Γένεσης, μιλάει για μέρες, μήνες και χρόνια, ακριβώς με τον τρόπο που τα μετράμε σήμερα. Και οι Δημιουργιστές, οφείλουν να μας απαντήσουν: Αν οι επιστήμονες κάνουν λάθος, (όπως ισχυρίζονται οι Δημιουργιστές), τότε: πότε ακριβώς τοποθετούν εκείνοι τη δημιουργία τού κόσμου και τού Αδάμ;

Και να μας προσκομίσουν και τα ντοκουμέντα τους, που αφ' ενός να αποδεικνύουν το λάθος τών Επιστημόνων, αφ' ετέρου να αποδεικνύουν τη δική τους μέτρηση.

Ελπίζουμε να μην περιμένουμε για μια τέτοια απάντηση, "σε κλίμακα θεϊκού... χρόνου"!