Μέθοδος χρονολόγησης της ηλικίας

Αυτοί που δεν αποδέχονται τις μεθόδους χρονολόγησης είναι αδικαιολόγητοι

Διαρκώς ανακαλύπτονται νέες μέθοδοι χρονολόγησης, που όχι μόνο χρονολογούν αυτοδύναμα και στηρίζουν μέσω διασταύρωσης τις παλαιότερες μεθόδους, αλλά και επιτυγχάνουν νέα επιτεύγματα, βρίσκοντας πράγματα αδιανόητα για παλαιότερες μεθόδους. Ένα απ' αυτά είναι και η μέθοδος χρονολόγησης της ηλικίας ενός ανθρώπου και ενός ζώου.

.

Η μέθοδος αυτή που θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια, αποτελεί τμήμα ενός άρθρου του Πιέρ Ροσιόν, (σε μετάφραση Γιώργου Χαραλαμπόπουλου), που δημοσιεύθηκε προ ετών στο παλιό περιοδικό "Αινίγματα του Σύμπαντος" Νο 61. σελ. 52-54. Το ίδιο άρθρο έχει δημοσιευθεί και σε ένα από τα πρώτα τεύχη του περιοδικού Περισκόπιο της Επιστήμης, στο Νο 26, σελ. 27-29,64, (σε μετάφραση Ε. Μαγκίρη). Εμείς χρησιμοποιήσαμε την πρώτη μετάφραση, με τυχαία επιλογή.

Διαβάζοντας τα παρακάτω, θα γνωρίζετε τον τρόπο με τον οποίο είναι δυνατόν να γνωρίζουμε την ηλικία κάποιου, έστω και αν έχει πεθάνει πολλά - πολλά χρόνια πριν. Γιατί αν γνωρίζουμε τις δυνατότητες της επιστήμης, δεν θα αμφιβάλλουμε για τις σχετικές πληροφορίες όταν τις συναντούμε σε κάποια επιστημονική έρευνα.

ΜΟΡΙΑ ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΑ

Η αρχή που εξηγεί τη μέθοδο του χρονολογικού προσδιορισμού, αναφέρεται στην παρακάτω οργανική διαδικασία: Τα αμινοξέα, από τη στιγμή που μπαίνουν στη σύνθεση των πρωτεϊνών των ζώντων οργανισμών, έχουν, με την έναρξη -της δημιουργίας τους, την ίδια αριστερόστροφη διάταξη. Με το πέρασμα του χρόνου, η φθορά των πρωτεϊνών έχει σαν επακόλουθο την αντιστροφή της διάταξης των αμινοξέων, σε δεξιόστροφη. Έτσι, υπολογίζεται η ποσοστιαία μεταβολή των αμινοξέων (που είναι καθοριστική από χρόνο σε χρόνο), με αποτέλεσμα να προσδιορίζεται η ηλικία ενός ζώντος οργανισμού ή ενός ορυκτού. Η μοριακή διάταξη των αμινοξέων είναι τού τύπου:

όπου τα σύμβολο C, ΗΟ, και Ν δείχνουν τα άτομα τού άνθρακα, του υδρογόνου, του οξυγόνου και του αζώτου, και το σύμβολο R δείχνει τη χημική ρίζα που δεν είναι ίδια στα διάφορα αμινοξέα. Δηλαδή, παριστάνεται σαν ένα τετράεδρο όπου το άτομο του άνθρακα βρίσκεται στο κέντρο και τα άλλα στοιχεία στις άκρες. Οι δύο διαφορετικές ισομερείς διατάξεις — αριστερόστροφα και δεξιόστροφα — που είναι κοινές σε όλα τα αμινοξέα, δίνουν την εντύπωση ενός αντικειμένου και τού ειδώλου του στον καθρέφτη. Αυτές οι διατάξεις δέχονται μια δέσμη πολωμένου φωτός και από τις δυο πλευρές. Αν η δέσμη εκτραπεί προς τα αριστερά, σημαίνει ότι πρόκειται για αριστερόστροφα και, αντίθετα, αν στραφεί προς τα δεξιά δεξιόστροφα. Όλες οι πρωτεΐνες των ζώντων οργανισμών — από τα μικρόβια μέχρι τον άνθρωπο — δημιουργούνται από είκοσι αμινοξέα τα όποια συγκροτούν τους βασικούς κρίκους της αλυσίδας. Επειδή όμως υπάρχουν εκατομμύρια διαφορετικών πρωτεϊνών, πρέπει να υφίσταται μια διαδοχή στην αλυσίδα των αμινοξέων, προσδιοριστική για κάθε πρωτεϊνη. Από τη στιγμή της δημιουργίας της πρωτεΐνης όλα τα αμινοξέα είναι αριστερόστροφα. Αντίθετα, τα αμινοξέα της βιομηχανικής παρασκευής είναι πάντα ένα κράμα, όπου τα αριστερόστροφα είναι ίσα. Αυτό το κράμα βρίσκεται σε μια απόλυτη ισορροπία και έτσι το πολωμένο φως δεν εκτρέπεται καθόλου.

Αλλά γιατί όμως η φύση δημιουργεί μόνο αριστερόστροφα αμινοξέα; Φαίνεται — αλλά πρόκειται μόνο για υπόθεση — ότι αυτό εξαρτάται από την παρουσία, στους ζώντες οργανισμούς, ενός συστήματος που δρα σαν καταλύτης και προσανατολίζεται πάντα σ’ αυτή τη φορά. Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει φυσική ισορροπία, αυτό τα σύστημα, προσπαθεί να τη δημιουργήσει με την προοδευτική μεταβολή των αριστερόστροφων αμινοξέων σε δεξιόστροφα.

ΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ

Για να επαληθεύσουν ακριβώς τη μέθοδό τους οι δυο Αμερικανοί ερευνητές, μεταχειρίστηκαν δύο διαφορετικές πρωτεϊνες. Μια από την οδοντίνη και μια οπό τους κρυσταλλοειδείς φακούς των ματιών. Κι αυτό δεν ήταν τυχαίο. Οι δύο πρωτεΐνες τού πειράματος δεν ανανεώνονται κατά τη διάρκεια της ζωής, δηλαδή, τα αμινοξέα που σχηματίζουν τις αλυσίδες δεν αναπληρώνονται. Αντίθετα με όλες τις άλλες πρωτεϊνες που αναμορφώνονται συνέχεια.

Για να σιγουρέψουν το πείραμα οι δύο ερευνητές, δεν χρησιμοποίησαν όλο το περιεχόμενο της πρωτεΐνης, αλλά ένα από τα αμινοξέα της, το ασπαρτικό οξύ. Αυτά το οξύ προτιμήθηκε γιατί είναι αρκετά γνωστό και μελετημένο. Βρίσκεται στα σπαράγγια και στα πατζάρια σε μεγάλη ποσότητα και χρησιμοποιείται από καιρό σαν αποτοξινωτικό. Το ασπαρτικό οξύ σχηματίζεται από τη στιγμή που δημιουργούνται στο έμβρυο oι κρύσταλλοι και τα δόντια. Κατά τη διάρκεια της ζωής περνάει προοδευτικό από την αριστερόστροφη ροπή στη δεξιόστροφη. Επειδή αυτή η διαδικασία γίνεται κάτω από μια σταθερή θερμοκρασία (αυτή του σώματος), επιτεύχθηκε ο υπολογισμός της τάσης της μεταβολής των αμινοξέων που είναι Ο,14% για τους κρυστάλλους και 0,10% για την οδοντίνη. Είναι φανερό, ότι υπάρχει αυτή η μικρή διαφορά της θερμοκρασίας μεταξύ του ματιού και των δοντιών. Στο εξαγόμενο αποτέλεσμα, η θερμοκρασία των κρυστάλλων είναι λίγο μεγαλύτερη από εκείνη των δοντιών, που έχουν περισσότερη επικοινωνία με την εξωτερική θερμοκρασία του σώματος. Γι' αυτό η μεταβολή στους κρυστάλλους γίνεται πιο γρήγορα. Ο υπολογισμός και των δυο μεταβολών έγινε με την παρακάτω διαδικασία: Αποσπάστηκε από ένα ζώο ασπαρτικό οξύ από ένα κρύσταλλο και ένα δόντι και διαλύθηκε σε νερό. Το διάλυμα δέχτηκε μια δέσμη φωτός που είχε αριστερόστροφη απόκλιση. Στη συνέχεια μετρήθηκε η γωνία της φωτεινής εκτροπής. Ύστερα από ένα χρόνο, αποσπάστηκε από το ίδιο ζώο ένας άλλος κρύσταλλος και ένα άλλο δόντι, για να υποβληθούν με τη σειρά τους στην ίδια διαδικασία. Η διαφορά, στις δυο αναλογίες, της γωνίας της εκτροπής, είναι ο υπολογισμός της τάσης της μεταβολής των αμινοξέων από αριστερόστροφα σε δεξιόστροφα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΦΤΑΝΕΙ ΕΝΑ ΔΟΝΤΙ

Αυτή η μέθοδος χρονολόγησης μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε ζώο και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, γιατί το ασπαρτικό οξύ έχει την ίδια διαδικασία εξέλιξης σε όλους τους ζώντες οργανισμούς. Αυτό βέβαια συμβαίνει μόνο στους ομόθερμους οργανισμούς όπως είναι τα πτηνά και τα θηλαστικά. Μεταξύ τους υπάρχουν μικρές διαφορές θερμοκρασίας (37 βαθμοί Κελσίου στον άνθρωπο και 40,5 στα πτηνά). Αντίθετα, σε ετερόθερμους οργανισμούς, που η διαδικασία μεταβολής των αμινοξέων είναι διάφορη, είναι πιθανό να γίνουν σοβαρά λάθη. Η μέθοδος αυτή θα φανεί αρκετά χρήσιμη για τον υπολογισμό της ηλικίας των υπεραιωνόβιων του Καυκάσου, της Γεωργίας και της Νότιας Αμερικής. Πριν από λίγο καιρό οι Σοβιετικοί έστειλαν το δόντι μιας γυναίκας από τη Γεωργία, ηλικίας 99 χρόνων, στους δυο ερευνητές. Οι τελευταίοι υπολόγισαν την ηλικία της σε 96 χρόνια. Άλλες εφαρμογές της μεθόδου είναι ο προσδιορισμός της ηλικίας του ελέφαντα, της πολικής αρκούδας, της φάλαινας, της φώκιας και άλλων ζώων, και ο υπολογισμός του χρόνου της υπόλοιπης ζωής τους και του ορίου μέχρι το οποίο μπορούν να αναπαραχθούν. Υπολογίστηκε επίσης η ηλικία μιας Εσκιμώας, που το σώμα της βρέθηκε διατηρημένο κάτω από τον πάγο. Με τη μέθοδο του άνθρακα-14 διαπιστώθηκε ότι έζησε πριν από 1.600 χρόνια. Φαινόταν 50 μέχρι 60 χρόνων. Μετά την εφαρμογή της νέας μεθόδου με το ασπαρτικό οξύ, το αποτέλεσμα προσδιόρισε 53 χρόνια ζωής. Επειδή στο ασπαρτικό οξύ, και μετά το θάνατο ενός οργανισμού, — αν υπάρξουν οι κατάλληλες θερμοκρασίες — εξακολουθεί να υφίσταται η διαδικασία της μεταβολής των αμινοξέων, μπορούν να υπολογίζονται οι ηλικίες οργανισμών που έζησαν πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η χρησιμότητα της νέας μεθόδου στην παλαιοντολογία θα αποτελέσει οπωσδήποτε το κλειδί για τη λύση αρκετών προβλημάτων. Στον τομέα της ιατρικής παρατηρήθηκε πως υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της επίσπευσης της διαδικασίας της μεταβολής των αμινοξέων του κρυστάλλου και ενός είδους καταρράκτη που δημιουργείται από την παρουσία της χρωστικής χλωροφύλλης. Ακόμα δεν βρέθηκε αν αυτή η επίσπευση είναι επακόλουθο η αιτία της σύνθεσης της χρωστικής χλωροφύλλης. Πιστεύεται ότι σύντομα θα λυθεί κι αυτό το πρόβλημα.
		To ασπαρτικό οξύ, από τη στιγμή του σχηματισμού του στη σύνθεση των δοντιών έχει ροπή αριστερόστροφη. Μέσα σε ένα διάλυμα νερού εκτρέπει το φως προς τα αριστερά. Αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής, ακόμα και ύστερα από το θάνατο, γίνεται προοδευτικά δεξιόστροφο. Επειδή η τάση μεταβολής παραμένει η ίδια με το πέρασμα των χρόνων, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ηλικία οργανισμών και των ορυκτών. Η μεταβολή δεν υφίσταται όταν υπάρχει αναλογία, δηλαδή στη βιομηχανική παρασκευή.

Με βάση το ανωτέρω άρθρο λοιπόν, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να επιβεβαιώσουμε ότι οι οι ηλικίες του Αδάμ και των συγχρόνων του είναι πολύ μικρότερες από αυτές που μας έχει διασώσει "το βιβλίο γενέσεως των Αδάμ". Ηλικίες που προέκυψαν από τη διαίρεση χιλιετιών με τον αριθμό όσων γενεαλογικών κρίκων έμειναν στη λίστα...