Δυνάμει θάνατος και ζωή

Η αδυναμία διάκρισης μεταξύ του "δυνάμει" και του "ενεργού", οδηγεί σε πλήθος παρεξηγήσεις

Έχουμε γράψει και άλλες φορές για την έννοια της έλευσης του θανάτου στον κόσμο "από Αδάμ", και έχουμε εξηγήσει την έννοια της φράσης αυτής. Στην παρούσα μελέτη όμως, θα αναπτύξουμε περισσότερο το θέμα, και θα δώσουμε για το θέμα αυτό και παραδείγματα.

.

α) Η αντίρρηση στην ερμηνεία μας

Άνθρωποι πιστοί και καλοπροαίρετοι, που θα ήθελαν να πιστέψουν τη συμφωνία της επιστήμης με τη Χριστιανική πίστη, δυσκολεύονται εξ αιτίας ενός εδαφίου. Του εξής:

"Δια τούτο ωσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ω πάντες ήμαρτον" (Ρωμαίους 5: 12).

Ο λόγος είναι ότι το ερμηνεύουν πρόχειρα, κάτω από το βάρος της συνήθειας αιώνων. Και νομίζουν ότι το εδάφιο λέει ότι δήθεν "για πρώτη φορά" ο θάνατος ήρθε σε όλη την ανθρωπότητα μέσω του Αδάμ, και ότι δεν υπήρχε προηγουμένως. Όταν όμως τους αναλύσουμε το χωρίο, (κάτι που το κάναμε σε άλλη μελέτη), τότε γίνεται κατανοητό, ότι το χωρίο δεν λέει τίποτα τέτοιο στην πραγματικότητα! Γίνεται κατανοητό, ότι δεν μιλάει για όλη την ανθρωπότητα, αλλά ούτε καν μιλάει για έλευση του θανάτου "για πρώτη φορά"!

Άνθρωποι που γνωρίζουν την ερμηνεία της άλλης μελέτης μας όμως, έχουν μία ακόμα ένσταση, την οποία θα απαντήσουμε εδώ. Μας λένε το εξής:

"Ας υποθέσουμε ότι πράγματι ο θάνατος δεν εισήλθε "για πρώτη φορά" με τον Αδάμ, και ότι το "πάντας" ανθρώπους είναι απλώς γενικευτική υπερβολή, κατά τη συνήθεια της Αγίας Γραφής. Πώς όμως είναι δυνατόν να λέμε ότι "είχε αρθεί ο θάνατος" με τον Αδάμ στην Εδέμ, όταν υποστηρίζετε ότι υπήρχαν ταυτόχρονα έξω από την Εδέμ άλλοι άνθρωποι, (σύγχρονοι του Αδάμ), που πέθαιναν; Άρα ο θάνατος δεν είχε αρθεί, και το σκεπτικό καταπίπτει."

Σε αυτό ακριβώς το ερώτημα θα απαντήσει το παρόν άρθρο. Και όπως θα δείτε, η απάντηση έχει περισσότερα από ένα σκέλη!

β) Η διαφορά της 7ης ημέρας Κατάπαυσης από την 6η Δημιουργική ημέρα

Θα ξεκινήσουμε την απάντησή μας, με μία υπενθύμιση: Έχουμε δείξει σε άλλη μελέτη μας, ότι ο Αδάμ στην Εδέμ δεν βρισκόταν στον "χρόνο" της 6ης Δημιουργικής ημέρας, αλλά στον "αιώνα" της 7ης ημέρας Κατάπαυσης του Θεού, που είναι ο αιώνας των Αγίων! Αυτό από μόνο του, είναι αρκετό να απαντήσει στην ένσταση που μιλάει για τους "συγχρόνους" του Αδάμ. Γιατί αφού βρίσκονταν σε διαφορετική δημιουργική ημέρα, οι άλλοι άνθρωποι δεν ήταν καν σύγχρονοί του! Σύγχρονοί του έγιναν, όταν ο Αδάμ βρέθηκε και πάλι στην 6η Δημιουργική ημέρα, όταν αμάρτησε!

Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να μιλάμε για "συγχρόνους" του Αδάμ. Γιατί αυτοί δεν είχαν καμία σχέση με την 7η Δημιουργική ημέρα, τον "αιώνα" των Αγίων που επικρατούσε στον Παράδεισο! Και αφού δεν ήταν σύγχρονοί του, δεν τίθεται και θέμα σύγκρισης του θανάτου τους, με την αθανασία που είχε χαρισθεί στον Αδάμ.

Ο Αδάμ, ως υποστατική αρχή της ανθρωπότητας, είχε "άρει" για τον άνθρωπο το θάνατο. Γιατί ξεκινώντας από τον Αδάμ, θα μεταδιδόταν η αθανασία αυτή σε κάθε άνθρωπο, και θα ανυψωνόταν έτσι κάθε άνθρωπος από την 6η Δημιουργική ημέρα, στον αιώνα των Αγίων της 7ης ημέρας κατάπαυσης, του Αδάμ.

Αλλά γι' αυτό θα πούμε περισσότερα στη συνέχεια.

γ) Το "δυνάμει" του θανάτου

Ας το δούμε όμως αυτό πιο αναλυτικά. Και πρώτα απ' όλα, ας δούμε: Τι εννοούμε όταν λέμε ότι στον Αδάμ είχε χαρισθεί η ΑΘΑΝΑΣΙΑ;

Ερώτηση: Ο Αδάμ πού είναι τώρα; Ζει σωματικά; Ή μήπως το σώμα του πέθανε, και ζει απλώς η ψυχή του;

Φυσικά η απάντηση είναι ότι ο Αδάμ πέθανε! Μα αν πέθανε, τότε πώς του χαρίσθηκε η Αθανασία; Γιατί η αθανασία σημαίνει ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ. Και ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΘΗΚΕ! αλλά επειδή αυτός αμάρτησε, τελικά ΕΧΑΣΕ αυτό που του χαρίσθηκε, και πέθανε.

Τι δείχνει αυτό; Δεν δείχνει, ότι η Αθανασία του δόθηκε ως ένα "ΔΥΝΑΜΕΙ" δώρο; Γιατί αν δεν ήταν "δυνάμει" η αθανασία του, ο Αδάμ θα ζούσε σωματικά μέχρι σήμερα! Αφού όμως πέθανε, άρα η Αθανασία δεν του δόθηκε ως κάτι "ενεργό" ήδη από τότε. Αλλά ήταν κάτι που το χαρίσθηκε μεν, αλλά που ο ίδιος ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΑΒΕ! Είναι ένα δώρο που του δόθηκε, και που του αφαιρέθηκε και πάλι, όταν αμάρτησε!

Ε, λοιπόν, αυτό δεν είναι το ίδιο ακριβώς με αυτό που λέμε κι εμείς, ερμηνεύοντας το παραπάνω εδάφιο, που εξετάζουμε στη μελέτη αυτή; Πώς είναι δυνατόν, να έχουν πρόβλημα κάποιοι Δημιουργιστές με το ότι οι άνθρωποι της 6ης Δημιουργικής ημέρας πέθαιναν, και δεν προβληματίζονται με τον Αδάμ, που και αυτός πέθανε επίσης; Γιατί στην περίπτωση του Αδάμ κατανοούν το "δυνάμει" του δώρου της αθανασίας, ενώ στην περίπτωση των προ-αδαμιαίων, δεν μπορούν να το κατανοήσουν;

Το θέμα είναι ακριβώς το ίδιο. Όταν δόθηκε στον Αδάμ η αθανασία "δυνάμει", δόθηκε ταυτόχρονα (επίσης "δυνάμει"), σε κάθε άνθρωπο. Γιατί ο Αδάμ, ως υποστατική αρχή μας, εκπροσωπούσε όλη την ανθρωπότητα. Η αθανασία δόθηκε δυνάμει στον Αδάμ, και ταυτόχρονα δόθηκε δυνάμει σε κάθε άνθρωπο. Τόσο ο Αδάμ, όσο και κάθε άνθρωπος, με την πορεία προς τη θέωση που θα ακολουθούσε, εισαγόμενος στην πορεία προς το καθ' ομοίωσιν, θα μπορούσε να ζήσει για πάντα. Το δώρο αυτό που δόθηκε στον Αδάμ, δεν ήταν μόνο δικό του, αλλά και όλης της ανθρωπότητας. Και η απώλεια του δώρου από τον Αδάμ, δεν ήταν μόνο δική του απώλεια, αλλά και απώλεια όλης της ανθρωπότητας!

Μπορεί λοιπόν να πέθαιναν οι προ-αδαμιαίοι έξω από την Εδέμ, στην 6η Δημιουργική ημέρα. Όμως το δώρο της αθανασίας είχε δοθεί στον ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ της ανθρώπινης φύσης, (στην ίδια την ανθρώπινη φύση), στον Αδάμ! Και όταν ο Αδάμ το απώλεσε, το απώλεσε όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά για όλη την ανθρώπινη φύση, για όλη την ανθρωπότητα! Αυτό το ΔΥΝΑΜΕΙ δώρο!

Το θέμα είναι απλό, για όποιον ΘΕΛΕΙ να καταλάβει.

δ) Παραδείγματα για το "δυνάμει" της ζωής και του θανάτου

Ας δούμε όμως και μερικά παραδείγματα, για να κατανοήσουμε πόσο ευρεία και συνηθισμένη είναι η έννοια του "δυνάμει" στη Χριστιανική πίστη, έτσι ώστε να μην είναι κανείς δικαιολογημένος, να απορρίπτει το "δυνάμει" για τους προ-αδαμιαίους, και να το αποδέχεται για όλα τα άλλα!

Α. Όπως είπαμε, δυνάμει ήταν και η αθανασία του ίδιου του Αδάμ. Γι' αυτό και πέθανε!

Β. Δυνάμει ήταν και η εντολή του Θεού στους Ισραηλίτες, όταν τους είπε ότι "ο δίκαιος θα ζήσει δια του Νόμου"  (Νεεμίας 9: 29). Γιατί ποιος έζησε τελικά από τους υπό νόμον; Κανείς! (Γαλάτας 3: 11).

Γ. Δυνάμει είναι και η νίκη του Χριστού επί του θανάτου, που επετεύχθη με τη θυσία Του. Γιατί λέμε ότι η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού, νίκησε την αμαρτία και τον θάνατο. Κι όμως, γύρω μας όλοι αμαρτάνουν και πεθαίνουν! Όπως οι "σύγχρονοι" του Αδάμ πέθαιναν, όταν ο Αδάμ είχε την αθανασία ως δώρο χάριν της ανθρώπινης φύσης.

Δ. Δυνάμει είναι και η πορεία προς το καθ' ομοίωσιν, όπως δείξαμε στη σχετική μας μελέτη, που σημαίνει ότι δυνάμει είναι και η υιοθεσία των καθαιρομένων στην Εκκλησία (Γαλάτας 4: 1-3).

Ε. Δυνάμει είναι και η ζωή την οποία ο Κύριος χάρισε στους πιστούς Του (Α΄ Ιωάννου 3: 14), και ΑΡΡΑΒΩΝ, καθώς ο γάμος είναι μελλοντικός! (Εφεσίους 1: 14).

Κι όμως, το μέλλον, (ο "μέλλων αιώνας"), βιώνεται ήδη από τον παρόντα χρόνο, για όσους ζουν "ταυτόχρονα" στην παρούσα 6η Δημιουργική ημέρα, και στον "ΜΕΛΛΟΝΤΑ αιώνα των αγίων"! Γιατί προσέξτε, ότι κατά το χωρίο αυτό, κάποιοι βιώνουν ΗΔΗ από το παρόν της 6ης ημέρας, τον Μέλλοντα αιώνα: "αυτοί που μια φορά φωτίστηκαν, και γεύτηκαν την επουράνια δωρεά, που έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, και γεύτηκαν τον καλό λόγο τού Θεού, και τις δυνάμεις τού μέλλοντα αιώνα..." (Εβραίους 6: 4,5) Μήπως λοιπόν στον Μέλλοντα αιώνα δεν υπάρχει αθανασία, επειδή κάποιοι άνθρωποι της παρούσας 6ης Δημιουργικής ημέρας πεθαίνουν; Μήπως το ίδιο δεν λέμε και για την εποχή του Αδάμ και την Εδέμ; Πού είναι η διαφορά; Πού είναι η αντίφαση;

Προτού λοιπόν κάποιος μας κατηγορήσει ότι κακώς χρησιμοποιούμε την έννοια του "δυνάμει" στο θέμα της εισόδου του θανάτου στον κόσμο, ας εξετάσει όλα τα άλλα "δυνάμει" που αποδέχεται στη Χριστιανική πίστη, (και όλα τα άλλα "ταυτόχρονα" που αναφέρονται σε παράλληλους αιώνες), και θα δει ότι δεν λέμε κάτι διαφορετικό!