Η "από Αδάμ" είσοδος του θανάτου

Το πρόβλημα δημιουργείται, όταν κάποιος ερμηνεύει μια υπερβολική έκφραση κατά κυριολεξίαν!

Υπάρχουν στην Αγία Γραφή κάποια εδάφια, τα οποία οι Δημιουργιστές χρησιμοποιούν κατά κόρον, για να δείξουν ότι δήθεν είναι λάθος τα πορίσματα της... επιστήμης, ότι ο θάνατος υπήρχε πριν από τον Αδάμ. Αντί να φροντίσουν να κατανοήσουν τα εδάφια με ΔΕΔΟΜΕΝΑ τα ντοκουμέντα της επιστήμης!

.

Ένα από αυτά τα εδάφια που χρησιμοποιείται από τους Δημιουργιστές για να πείσουν ότι δήθεν πριν από τον Αδάμ δεν υπήρχε θάνατος, είναι το εδάφιο Ρωμαίους 5: 12:

"Δια τούτο ωσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ω πάντες ήμαρτον".

Μας λένε λοιπόν: "Όπως βλέπετε, πριν από τον Αδάμ δεν υπήρχε θάνατος". Και όντως, μια ΠΡΟΧΕΙΡΗ ανάγνωση του εδαφίου, δείχνει να τους δικαιώνει. Όμως η ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ δεν είναι καλός σύμβουλος, για να καλύπτουμε με αυτήν τις αυθαίρετες ερμηνείες μας! Όταν υπάρχουν ντοκουμέντα για κάτι άλλο, οφείλουμε να δούμε το χωρίο πιο προσεκτικά, και να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει!

Σε προηγούμενη μελέτη, δείξαμε ότι είχε δοθεί από τον Θεό στον Αδάμ η ευκαιρία να οδηγήσει την κτίση στην αφθαρσία και την αθανασία. Κάτι όμως στο οποίο απέτυχε. Πριν την πτώση του Αδάμ δηλαδή, η δυνατότητα του θανάτου είχε αρθεί! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε ενωρίτερα, αλλά ότι στον καιρό του Αδάμ, είχε χαρισθεί από τον Θεό η δυνατότητα αθανασίας!

Πράγματι λοιπόν εισήλθε ο θάνατος δια του Αδάμ, επειδή ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΑΜ είχε αρθεί, και του είχε δοθεί η ευκαιρία να φέρει στον κόσμο την αθανασία, αφθαρτοποιώντας την κτίση ως ιερέας της. Όταν ο θάνατος ΕΙΧΕ ΑΡΘΕΙ, με την αμαρτία του Αδάμ ΕΙΣΗΛΘΕ. Απλά πράγματα. Αλλά οι Δημιουργιστές που επικαλούνται αυτό το εδάφιο, είναι κολλημένοι σε μια αυθαίρετη ερμηνεία, γι' αυτό βρίσκουν πρόβλημα. Αν ΣΒΗΣΟΥΝ από το μυαλό τους αυτό που έχουν συνηθίσει να φαντάζονται, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το χωρίο που επικαλούνται. Τότε θα το δουν με την πραγματική του έννοια!

Ας το διαβάσουν προσεκτικά, και και ας μας δείξουν: Ποιο σημείο κατά τη γνώμη τους σε αυτό το εδάφιο, ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ το ότι ο θάνατος υπήρχε πριν αρθεί από τον Θεό με τη διευθέτηση της Εδέμ, για να "εισέλθει" και πάλι δια της αμαρτίας του Αδάμ; Υπάρχει κανένα σημείο στο εδάφιο, που να λέει σαφώς, ότι αυτή η έλευση του θανάτου ήρθε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ; Κανένα φυσικά!

Εάν δηλαδή πω: "δι' αυτής της πόρτας εισήλθε ο πατέρας μου στο σπίτι", σημαίνει κατά τη γνώμη τους, ότι εισήλθε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στο σπίτι, και ότι δεν είχε εισέλθει και πάλι από άλλη πόρτα προηγουμένως;

Βλέπετε πόσο αυθαίρετα οι άνθρωποι αυτοί περιορίζουν το νόημα του εδαφίου κατά την ερμηνεία τους;


Κάποιοι προτείνουν και την εξής ερμηνεία:

Ότι ο θάνατος υπήρχε μεν στους προαδαμιαίους, αλλά πάλι εξ αιτίας του Αδάμ, με βάση την πρόγνωση του Θεού, "επεκτάθηκε" και προς το παρελθόν, επειδή ο Θεός ήξερε ότι ο Αδάμ θα αμάρταινε, και έτσι τους έκανε εξ αρχής θνητούς.

Βεβαίως οφείλουμε να πούμε, ότι πράγματι ο Θεός γνωρίζει το μέλλον, και πράγματι, κατά τη δημιουργία Του, έλαβε υπ' όψιν (βάσει πρόβλεψης), ποιες θα ήταν οι καταλληλότερες συνθήκες της δημιουργίας Του, ώστε τα πάντα να φθάσουν κάποτε σε αίσιο τέλος, προς εκπλήρωσιν του σκοπού Του. Αυτό όμως απέχει πολύ, από το να θεωρήσουμε ότι αιτία του θανάτου των προ-Αδαμιαίων ανθρώπων, ήταν δήθεν η αμαρτία του Αδάμ!

Η ερμηνεία αυτή που προτείνουν, ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ, ως ολοκληρωμένη ερμηνεία, έχει πάρα πολλά προβλήματα, ακόμα και ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΑ!!! Μόνο ως "συμπληρωματική" θέση μπορεί να χρησιμοποιηθεί, για να δείξει την πρόβλεψη του Θεού. Όχι όμως να θέσει την ευθύνη του θανάτου των προ-Αδαμιαίων στον Αδάμ.

Ας δούμε ορισμένα προβλήματα αυτής της ερμηνείας:

Α) Γιατί ενήργησε ΜΟΝΟ η αμαρτία του Αδάμ στο παρελθόν, και δεν ενήργησε ομοίως η θυσία του Χριστού, ώστε να είναι ο κόσμος εξ' αρχής αθάνατος;

Β) Είναι τελικά η θυσία του Χριστού μικρότερης αξίας από την αμαρτία του Αδάμ, ώστε να υπερισχύσει η δεύτερη;

Γ) Και ακόμα ούτε αίρεται η αντίρρηση εκείνη, που λέει: "γιατί λοιπόν οι άγιοι Πατέρες μιλούσαν για εξ αρχής αθανασία;" Γιατί αυτό, ούτως ή άλλως, παραμένει αποδεδειγμένα εσφαλμένο.

Με άλλα λόγια, ενώ αυτό το τελευταίο είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πρόβλημα, εάν δεχθούμε την ερμηνεία αυτή ως απόλυτη, όχι μόνο δεν το λύνουμε, αλλά επιπλέον προσθέτουμε και τα παραπάνω προβλήματα, που είναι ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΑ.

Αυτό που μπερδεύει περισσότερο τους Δημιουργιστές στο ανωτέρω εδάφιο, είναι η λέξη: "πάντας". ("ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν"). Εκλαμβάνουν αυτό το "πάντας" με απόλυτη σημασία, και καταλήγουν σε αδιέξοδο. Πρέπει όμως να κατανοήσουν, ότι το εδάφιο λέει, ότι από αυτόν τον ένα άνθρωπο, εισήλθε ο θάνατος σε όλους τους ανθρώπους ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, εφ' όσον ενωρίτερα είχε αυτό αρθεί δια της πορείας αφθαρσίας που έθεσε ο Θεός στον Αδάμ.

Και εάν τους μπερδεύει το "εις πάντας", ας θυμηθούν και τα εξής χωρία της Αγίας Γραφής για να καταλάβουν:

το εδάφιο Κολοσσαείς 1: 23 λέει: «του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν». Δηλαδή, το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε και στους Ινδιάνους της Αμερικής και στους Αβοργίνες της Αυστραλίας που ζούσαν τότε; Ή οι Ινδιάνοι και οι Αβοργίνες δεν βρίσκονται «στην κτίση υπό τον ουρανόν»; Είναι σαφές ότι ο Παύλος μιλάει για όλη την κτίση του τότε γνωστού κόσμου.

Γένεσις 41: 56-57: «Και λοιμός ην επί προσώπου πάσης της γης… και πάσαι αι χώραι ήλθον…» Δηλαδή ήλθαν και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Εσκιμώοι και οι Αυστραλοί τότε;

Πράξεις 2: 5: «Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι… από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν». Δηλαδή υπήρχαν Ιουδαίοι και στην Αμερική;

Β΄ Βασιλέων 18: 8: «Και εγένετο εκεί πόλεμος διεσπαρμένος επί πρόσωπον πάσης της γης». Δηλαδή είχαμε παγκόσμιο πόλεμο; Με συμμετοχή και της Αμερικής;

Όπως είναι προφανές από αυτά τα εδάφια, το "πάντας", δεν είναι απαραίτητο να το εκλάβουμε ως απόλυτη έκφραση για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους της ανθρωπότητας ιστορικά, αλλά με την περιορισμένη έννοια για όλους τους ανθρώπους από Αδάμ και μετά.

Αντιθέτως, αν κατανοήσουμε τη ΣΧΕΤΙΚΗ έννοια των λόγων της Αγίας Γραφής, δεν μένει κανένα πρόβλημα. Τα πάντα λύνονται με τον καλύτερο, και επιστημονικότερο τρόπο, χωρίς σωτηριολογικές επιπτώσεις.

"αλλ’ εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας επί τω ομοιώματι της παραβάσεως Αδάμ, ος έστι τύπος του μέλλοντος" (Ρωμαίους 5: 14).

 

Είναι σαφές, ότι οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής, όπως μιλούσαν για τον "τότε γνωστό κόσμο" με τις έννοιες του "πάσαν την γην την υπό τον ουρανόν", ομοίως χρησιμοποιούσαν το "πάντες", για την "τότε γνωστή ιστορία", ΑΠΟ ΑΔΑΜ. Αυτή την ιστορία γνώριζαν οι άγιοι Πατέρες, γι' αυτήν έγραψαν. Δεν γνώριζαν για πρωτύτερα όπως εμείς σήμερα. Όπως δεν γνώριζαν για τις ηπείρους της Αυστραλίας και της Αμερικής, και μιλούσαν για "όλον" τον κόσμο, σαν να ήταν αυτός που γνώριζαν αυτοί!

Αν αυτό το καταλάβουν οι Δημιουργιστές, θα δουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το θέμα του θανάτου στην Αγία Γραφή, και τα πορίσματα της επιστήμης.

Για το εδάφιο αυτό όμως, θα πούμε περισσότερα σε άλλη μελέτη, όπου θα δώσουμε και παραδείγματα.