Η δημιουργία του Σύμπαντος πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια

Ο χρόνος δημιουργίας του σύμπαντος έχει πλέον μετρηθεί. Δεν μένουν περιθώρια για θεωρίες ενός φαντασιακού σύμπαντος μόνο λίγων χιλιάδων ετών. Ούτε βεβαίως και ενός άναρχου σύμπαντος

Σε παλαιότερες εποχές, υπήρχαν θεωρίες για ένα «αιώνιο» και «άναρχο» σύμπαν, ή για ένα σύμπαν «παλλόμενο» που συρρικνώνεται και ξανα - εκτείνεται. Ο λόγος των θεωριών αυτών, ήταν να κάνουν την αναγκαιότητα του Δημιουργού άχρηστη, ώστε να τροφοδοτούνται οι αθεϊστικές ιδέες ορισμένων. Σχετικά πρόσφατα όμως, οι κοσμολόγοι ανακάλυψαν νέα στοιχεία για το Σύμπαν, που καταργούν τις δύο αυτές θεωρίες, και απομένει μόνο η Χριστιανική άποψη, που ανέκαθεν μιλούσε για σύμπαν με ΑΡΧΗ του χωροχρόνου. Παράλληλα όμως αποδείχθηκε εσφαλμένη και η Δημιουργιστική άποψη, που μιλούσε για ένα σύμπαν μόνο λίγων χιλιάδων ετών!

.

Αστήρικτες και εσφαλμένες εμμονές των δύο άκρων

Ως συνήθως, τα δύο άκρα έχουν άδικο, και ο χρόνος το αποδεικνύει. Και αυτό το λέμε, γιατί η επιστημονική έρευνα, δεν απέδειξε μόνο το λάθος των άθεων, που ήθελαν ένα σύμπαν άναρχο ή ανακυκλούμενο. Απέδειξε επίσης και το λάθος των πιστών εκείνων, που ήθελαν να παρουσιάσουν ένα σύμπαν λίγων χιλιάδων ετών, μόνο και μόνο επειδή θέλουν να ερμηνεύουν τις Δημιουργικές ημέρες της Αγίας Γραφής, ως... 24άωρες!

Βεβαίως και λογικά να το σκεφτεί κάποιος, πάλι θα καταλάβει το λάθος αμφοτέρων των δύο ακραίων πλευρών. Γιατί αφ' ενός το σύμπαν δεν θα μπορούσε να είναι άναρχο, εφ' όσον δεν γνωρίζουμε τίποτα υπαρκτό εντός του χωροχρόνου που να μην έχει αρχή. Αλλά ακόμα, λόγω των νόμων της θερμοδυναμικής, ένα άπειρο σύμπαν, θα είχε ήδη "εξατμισθεί" προ απείρου χρόνου, εγκαθιστώντας θερμοδυναμική ισορροπία. Και ούτε μπορεί ένα τέτοιου είδους "αθεϊστικό" σύμπαν να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα της ΑΙΤΙΑΣ ύπαρξής του, εφ' όσον πρόκειται για κάτι χωροχρονικό, και στον χωροχρόνο δεσπόζει η αιτιοκρατία.

Από την άλλη πλευρά, οι τεράστιες αποστάσεις των άστρων και η ταχύτητα του φωτός, ήταν ήδη γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν κάποιος να πιστεύει ότι ένα σύμπαν που έχει άστρα τα οποία απέχουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια έτη φωτός από εμάς, και τα βλέπουμε, και μετράμε τις αποστάσεις τους, είναι μόνο λίγων χιλιάδων ετών; Πώς διάνυσε το φως αποστάσεις εκατομμυρίων ετών φωτός, μέσα σε λίγες μόνο χιλιάδες χρόνια; Μήπως ο Θεός μας κάνει φάρσα και έφτιαξε τα φωτόνια σε  τέτοιο σημείο που όταν τα δούμε να ξεγελαστούμε για τον χρόνο και το μέγεθος του σύμπαντος; Γιατί ο Θεός να μας εξαπατήσει; Είναι άραγε αυτό συνεπές για τον Θεό;

Όμως αν και ήδη όλα αυτά ήταν προφανή, ορισμένοι και των δύο άκρων εξακολουθούσαν να εμμένουν οι μεν στις αθεϊστικές τους θέσεις για ένα άναρχο σύμπαν, οι δε σε δογματική αποδοχή ενός πολύ νεαρού σύμπαντος.

Μέχρι που πρόσφατα οι επιστήμονες, μέτρησαν με ακρίβεια την ηλικία του σύμπαντος!

Τα πορίσματα των μετρήσεων

Το 2002 ο δορυφόρος ΜΑΡ βοήθησε τη NASA να ανακαλύψει ένα σχηματισμό «θερμών σημείων», που σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, αποδεικνύει ότι το Σύμπαν επιταχύνεται. Αυτό σημαίνει ότι η «σκοτεινή ενέργεια» - η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν την επιτάχυνση - υπάρχει και ότι το Σύμπαν επεκτείνεται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί να καταρρεύσει από τη δύναμη της βαρύτητας. Έτσι, αποκλείεται το ενδεχόμενο της «Μεγάλης Συντριβής», αποδεικνύοντας λάθος τόσο τις θεωρίες ενός άναρχου σύμπαντος, όσο και αυτές που μιλούσαν για ένα παλλόμενο σύμπαν. Το σύμπαν θα επεκτείνεται για πάντα.

Τα παραπάνω στοιχεία, αποδεικνύουν ότι το σύμπαν ούτε αιώνιο είναι, ούτε παλλόμενο, αλλά έχει μια αρχή. Και γνωρίζουμε με ακρίβεια πλέον πότε ξεκίνησε. Και εννοούμε αρχή στον χρόνο. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, εννοούμε ότι και ο χωροχρόνος είχε μια αρχή. Γιατί σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας, ο ίδιος ο χωροχρόνος, «είναι κάτι». Δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά μια σαφώς υπαρκτή «οντότητα», που ορίζεται και μεταβάλλεται από την ύλη που περικλείει.

Όταν μιλάμε για την θεωρία της Σχετικότητας, δεν μιλάμε για τα αναπόδεικτα σημεία της. Μιλάμε για το θέμα της διαστολής του χωροχρόνου, το οποίο σαφώς μετρήθηκε, και είναι υπαρκτό, τόσο από τις διαφοροποιήσεις των ρολογιών των δορυφόρων, όσο και από τη διαφοροποίηση της τροχιάς του πλανήτη Ερμή σε σχέση με τη Νευτώνεια θεωρία.

Όσο απομακρύνεται η ύλη του Σύμπαντος, τόσο ξεχειλώνει ο χωροχρόνος μας. Και αυτό σημαίνει ότι κάποτε ξεκίνησε από ένα μικρό σημείο, στην αρχή του σύμπαντος, πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο Einstein, με την Γενική θεωρία της Σχετικότητας και με τις εξισώσεις πεδίου, συνέδεσε την μετρική του χωροχρόνου με το συνολικό ποσό ύλης-ενεργείας του Σύμπαντος, δηλαδή έδειξε ότι η γεωμετρία του χωροχρόνου επηρεάζεται από την ύλη-ενέργεια, αλλά και οι κινήσεις των υλικών σωμάτων καθορίζονται από την γεωμετρία αυτήν. Η λύση των εξισώσεων πεδίου, που πρότεινε ο Einstein, αντιστοιχούσε σε ένα στατικό Σύμπαν, άρα ένα Σύμπαν χωρίς ιστορία, σύμφωνα με το κλασικό ιδεώδες, που περιελάμβανε την αντιστρεπτότητα των διαδικασιών, άρα την συμμετρία ως προς τον χρόνο του παρελθόντος και του μέλλοντος. Αργότερα οι Friedmann και Lemaitre έδειξαν ότι ένα τέτοιο Σύμπαν είναι εξαιρετικά ασταθές και με την παραμικρή διαταραχή θα μπορούσε να καταστραφεί. Τελικώς έχουμε φθάσει στο αποδεκτό καθιερωμένο πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης, το οποίο υποστηρίζεται σταθερά από κρίσιμα πειραματικά δεδομένα, όπως η πειραματική επαλήθευση του νόμου του Hubble και της ακτινοβολίας υποβάθρου των 2.7 Κ.

Για το μοντέλο του πληθωριστικού σύμπαντος. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Δείχνουν την δυνατότητα μιας μη αντιστρεπτής διαδικασίας που μετασχηματίζει την βαρύτητα σε ύλη. Το ουσιώδες σημείο εδώ είναι ότι η γέννηση του Σύμπαντός δεν συνδέεται πλέον με μία ανωμαλία, αλλά με μία αστάθεια, ανάλογη με μία αλλαγή φάσεως ή με μία διακλάδωση. Και τονίζοντας την αναλογία ανάμεσα στην γεωμετρία και την ύλη, από τη μια, και στην ισοδυναμία μηχανικού έργου και θερμότητας, από την άλλη, πρέπει να τονίσει η σημασία του δεύτερου θερμοδυναμικού νόμου, ο οποίος "σπάει" αυτήν την έννοια της ισοδυναμίας: το μηχανικό έργο μπορεί πάντα να μετατρέπεται σε θερμότητα, όμως το αντίστροφο δεν ισχύει. Έτσι και στην περίπτωση του χωροχρόνου και της ύλης: Ο μετασχηματισμός του χωροχρόνου σε ύλη αντιστοιχεί σε μία μη αντιστρεπτή εκλυτογενή διαδικασία, η οποία παράγει εντροπία. Η αντίστροφη διαδικασία, η οποία θα μετασχημάτιζε την ύλη σε χωρόχρονο, αποκλείεται.

Η γέννηση λοιπόν του Σύμπαντος οφείλεται στον μετασχηματισμό του χωρόχρονου σε ύλη και μεταφράζεται σε μία έκρηξη της εντροπίας.

Συνοπτικά τα όσα γνωρίζουμε για την αρχή του σύμπαντος

Η δημιουργία τού σύμπαντος, τοποθετείται από τους αστροφυσικούς σε μια απόσταση 13 δισεκατομμυρίων και 700 εκατομμυρίων ετών πριν. Ενωρίτερα όμως, έγινε δυνατόν να εντοπισθούν και μερικές από τις πρώτες δημιουργικές ενέργειες τού Θεού, όπως αυτές καταγράφηκαν από τα πειράματα τών φυσικών και τις θεωρίες τών μαθηματικών:

Η Μεγάλη Έκρηξη σηματοδότησε την αρχή τού Χωροχρόνου μας προ 13,7 δισεκατ. ετών. Τότε ξεκίνησε και η σύντομη εποχή της Κβαντικής Βαρύτητας. 0,000 000 000 000 000 00 000 000 000 000 000 000 000 000 1 τού δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν αποτελείτο από υποατομικά σωματίδια. Μετά ξεκίνησε μια επίσης σύντομη εποχή του Πληθωρισμού, 0,000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 01 τού δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλονταν ταχύτατα σαν μπαλόνι, και μαζί τους επεκτείνονταν τα σωματίδια σε τεράστιες αποστάσεις, χωρίς να διασχίζουν αυτόν τον χωροχρόνο, καθώς ο ίδιος ο χωροχρόνος ξεχείλωνε.

0,0001 τού δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη σχηματίσθηκαν τα Πρωτόνια και τα Νετρόνια από βασικότερα υποατομικά σωματίδια, τα Κουάρκς. Αυτά με τη σειρά τους, συνέθεσαν τους πρώτους ατομικούς Πυρήνες 3 λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τα Πρωτόνια και τα Νετρόνια σχηματίζουν ατομικούς πυρήνες, χωρίς όμως Ηλεκτρόνια. Η ύλη ακόμα δεν υπήρχε!

Η δημιουργία των πρώτων ατόμων της ύλης, συνέβη 300.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τότε η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά, ώστε να δημιουργηθούν τα πρώτα άτομα ύλης, (Υδρογόνο), όταν τα ηλεκτρόνια συνδέθηκαν γύρω από τους πυρήνες.

Και 1.000.000.000 έτη μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, είχαμε τη δημιουργία τών πρώτων αστέρων, κβάζαρς και γαλαξιών. Από τη δημιουργία τών πρώτων αστέρων και μετά, το Υδρογόνο συντήκεται και με την πάροδο δισεκατομμυρίων ετών, δημιουργεί τα υπόλοιπα 100 περίπου γνωστά στοιχεία τής ύλης που υπάρχουν στη φύση. Είναι όμως ακόμα δεσμευμένα στο κέντρο τών άστρων.

Ένα ένα όμως, τα γερασμένα άστρα εκρήγνυνται, και τα υλικά αυτά απλώνονται στο διάστημα ως νεφελώματα. Η δύναμη τής βαρύτητας, συμπυκνώνει εκ νέου τα υλικά αυτά, και από τα υπολείματα τών αρχικών άστρων, σχηματίζονται νέα άστρα, αλλά αυτή τη φορά γυρίζουν γύρω τους και πλανήτες που έχουν κάθε είδος ύλης.

Ένα από αυτά τα αστρικά συστήματα επόμενης γενιάς, ήταν και το δικό μας, που άρχισε να σχηματίζεται πριν από περίπου 5.000.000.000 έτη. Φαίνεται παράξενο, όμως η ύλη τού σώματός μας, κάποτε βρισκόταν μέσα σε κάποιο άστρο!

Στοιχεία από την ανίχνευση τού ηλιακού ανέμου στο διάστημα, δείχνουν ότι η περιοχή τού ηλιακού μας συστήματος επηρεάσθηκε από τουλάχιστον δύο εκρήξεις Υπερκαινοφανών αστέρων, οι οποίες συνέβαλαν στη συμπύκνωση τής μεσοαστρικής ύλης, δημιουργώντας το δικό μας ηλιακό σύστημα.

Από το σημείο αυτό, αρχίζουμε να μετράμε τις ΜΑΚΡΕΣ περιόδους εκείνες που οι επιστήμονες ονομάζουν "Αιώνες".

Οι αιώνες αυτοί είναι τρεις, και είναι οι εξής:

Α. Αζωικός, καθώς δεν υπήρχε ακόμα στη γη ζωή, (13,7 ως 3,8 δισεκατομμύρια έτη πριν),

Β. Κρυπτοζωικός, καθώς η ζωή ήταν ακόμα κρυμμένη στις θάλασσες (3,8 ως 1,25 δισεκατομμύρια έτη πριν), και

Γ. Φανεροζωικός, καθώς η ζωή άρχισε πλέον να δημιουργείται στην ξηρά, και να μετατρέπεται σε ό,τι γνωρίζουμε σήμερα (1,25 δισεκατομμύρια έτη πριν, ως σήμερα).

Κάθε άλλο παρά στατικό είναι το σύμπαν λοιπόν, και κάθε άλλο παρά δημιουργημένο "κατ' ευθείαν" όπως είναι σήμερα. Πρόκειται για μια ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ δημιουργική διαδικασία που έθεσε σε λειτουργία ο Θεός, και που ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ!

Βιβλιογραφία:

Περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης Νο 242, σελ. 32.

Άλλα σχετικά άρθρα μας: Ο Πληθωρισμός και η ηλικία του Σύμπαντος <> Ο μακρινότερος γνωστός γαλαξίας διαψεύδει τους Δημιουργιστές <> Δείχνουν οι κομήτες ένα νεαρό σύμπαν; <> Πίνακας των Γεωλογικών περιόδων