Δείχνουν οι κομήτες ένα νεαρό σύμπαν;

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς ορισμένων Προτεσταντών Δημιουργιστών, οι αστρονόμοι συμφωνούν απόλυτα με την μακρά ηλικία του σύμπαντος.

Είναι πολύ ενδιαφέρον, ότι ενώ οι Δημιουργιστές ΔΕΝ δίνουν την παραμικρή απάντηση στα επιχειρήματα που υπάρχουν υπέρ της τεκμηριωμένης επιστημονικής θέσης για την ηλικία του σύμπαντος και τις χρονολογήσεις, ορισμένοι απ' αυτούς δίνουν μια σειρά από αστεία επιχειρήματα ότι δήθεν το σύμπαν είναι μόλις λίγων χιλιάδων ετών, τα οποία μπορούν να απαντηθούν ακόμα και από οποιονδήποτε ΑΠΡΟΚΑΤΑΛΗΠΤΟ έχει μια στοιχειώδη γνώση Λυκείου!

Ένα παράδειγμα, είναι το κατωτέρω κείμενο, προφανώς παρμένο (όπως όλα τα σχετικά αντιεπιστημονικά κείμενα) από Προτεστάντες Δημιουργιστές. Και είναι φυσικά σφάλμα να φιλοξενούνται τέτοια αντιεπιστημονικά κείμενα σε κατά τα άλλα αξιόλογες Χριστιανικές ιστοσελίδες Ορθοδόξων Χριστιανών.

Δείτε λοιπόν, πόσο απλά διαψεύδονται τα περισπούδαστα επιχειρήματα περί κομητών που δείχνουν δήθεν ένα νέο σύμπαν:

Δημιουργιστικό κείμενο:

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟ!

Του Dr. Russel Humphreys

Εδώ είναι περίπου μια ντουζίνα φυσικά φαινόμενα που συγκρούονται με την εξελικτική ιδέα ότι το σύμπαν έχει ηλικία δισεκατομμυρίων ετών. Οι αριθμοί που παραθέτω πιο κάτω με έντονα στοιχεία (συχνά εκατομμύρια χρόνια) είναι οι μέγιστες πιθανές ηλικίες που τίθονται από κάθε διαδικασία, όχι οι πραγματικές ηλικίες. Οι αριθμοί με πλάγια στοιχεία είναι οι ηλικίες που απαιτούνται από την εξελικτική θεωρία για κάθε θέμα. Το σημείο είναι ότι οι μέγιστες πιθανές ηλικίες είναι πάντοτε πολύ λιγότερες απ’ ότι απαιτούν οι εξελικτικές ηλικίες, ενώ η βιβλική ηλικία (6.000 – 10.000 χρόνια) πάντοτε ταιριάζει άνετα μέσα στις μέγιστες πιθανές ηλικίες. ΄Ετσι τα ακόλουθα θέματα είναι απόδειξη ενάντια στο εξελικτικό χρονοδιάγραμμα και υπέρ του βιβλικού χρονοδιαγράμματος. Πολύ περισσότερη απόδειξη υπέρ του νέου σύμπαντος υπάρχει, αλλά έχω επιλέξει αυτά τα θέματα για την συντομία τους και την απλότητά τους. Μερικά από τα θέματα σε αυτή τη λίστα μπορούν να συμφιλιωθούν με ένα παλιό σύμπαν μόνο κάνοντας μια σειρά από απίθανες και αναπόδεικτες υποθέσεις, άλλα μπορούν να ταιριάξουν μόνο με ένα νέο σύμπαν. Η λίστα αρχίζει με απόμακρα αστρονομικά φαινόμενα και προχωράει μέχρι την Γη, καταλήγοντας με καθημερινά γεγονότα.

Απάντηση:

Ο Dr. Russel στο κείμενό του αναφέρει 12 επιχειρήματα. Εδώ θα δούμε το πρώτο, ενδεικτικό της προχειρότητας και των άλλων του επιχειρημάτων. Όπως θα φανεί στη συνέχεια, το μόνο που αποδεικνύει αυτό το κείμενο, είναι το πού οδηγεί μερικούς ανθρώπους η αμάθεια και ο τυφλός φανατισμός, και σε τι παγίδες πέφτουν όσοι Ορθόδοξοι κάνουν το σφάλμα να αντιγράφουν τους Προτεστάντες Δημιουργιστές, που δεν έχουν τις Ορθόδοξες προϋποθέσεις να συμπλεύσουν με την επιστήμη.

Μια πρώτη απόδειξη Δημιουργιστικής ασυνέπειας, είναι αυτό που γράφει: «ενώ η βιβλική ηλικία (6.000 – 10.000 χρόνια)». Τελικά δηλαδή, ποια από τις δύο είναι η Βιβλική ηλικία; 6 ή 10 χιλιάδες χρόνια; ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ η Αγία Γραφή έχει δώσει ηλικία για το σύμπαν, θα έπρεπε να τη γνωρίζει ο κειμενογράφος ΑΚΡΙΒΩΣ! Όχι να μας λέει αυτή την αοριστία, 6.000 – 10.000 χρόνια! Αυτή η αοριστία, σημαίνει περιθώριο σφάλματος 80%! Αυτή δεν είναι δήλωση για το τι περιέχει η Αγία Γραφή. Είναι ΠΑΠΑΤΖΙΔΙΚΗ δήλωση! Αφ’ ενός επειδή ΔΕΝ συμβιβάζεται με την ακρίβεια της Αγίας Γραφής, αφ’ ετέρου επειδή ο ΠΟΝΗΡΟΣ Προτεστάντης αθρογράφος, δεν θέλει να δώσει ακριβή αριθμό, επειδή ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι θα πάθει αν κάποιος αρχίσει να υπολογίζει τα δεδομένα! Προτιμάει αυτή την αοριστία, ώστε να είναι κατά το δυνατόν εξασφαλισμένος από τον αντίλογο. Και είναι απορίας άξιο, πώς είναι δυνατόν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να διανοούνται ότι μπορούν να εμπιστεύονται τέτοια άρθρα. Ας δούμε λοιπόν το επιχείρημα που τοποθετεί πρώτο στη λίστα των 12 επιχειρημάτων του, αυτό με τους κομήτες:

Δημιουργιστικό κείμενο:

Οι κομήτες αποσυντίθονται πολύ γρήγορα.

Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, οι κομήτες υποτίθεται ότι έχουν την ίδια ηλικία με το ηλιακό σύστημα, περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ακόμη κάθε φορά που ένας κομήτης περιστρέφεται κοντά στον ήλιο, αυτός χάνει τόσο πολύ από το υλικό του, ώστε δεν θα μπορούσε να επιβιώσει πολύ περισσότερο από 100.000 χρόνια περίπου. Πολλοί κομήτες έχουν χαρακτηριστικές μέγιστες ηλικίες (πάνω σ’ αυτή τη βάση) τα 10.000 χρόνια.

Οι εξελικτικοί εξηγούν αυτή την ασυμφωνία υποθέτοντας ότι (α) οι κομήτες έρχονται από ένα απαρατήρητο σφαιρικό ‘νέφος Οόρτ’ αρκετά πέρα της τροχιάς του Πλούτωνα, (β) απίθανες αλληλεπιδράσεις της βαρύτητας με όχι συχνά διερχόμενα αστέρια συχνά χτυπάνε τους κομήτες μέσα στο ηλιακό σύστημα, και (γ) άλλες απίθανες αλληλεπιδράσεις με πλανήτες επιβραδύνουν τους εισερχόμενους κομήτες αρκετά συχνά ώστε να υπολογιστούν για τους εκατοντάδες παρατηρημένους κομήτες. Μέχρι εδώ, καμμιά από αυτές τις υποθέσεις δεν έχει τεκμηριωθεί, είτε με παρατηρήσεις, ή με ρεαλιστικούς υπολογισμούς. Τελευταία, έχει γίνει πολύ συζήτηση για το ‘Kuiper Belt’, έναν δίσκο από υποτιθέμενες πηγές κομητών που τοποθετείται στο ηλιακό σύστημα, λίγο έξω από την τροχιά του Πλούτωνα. Ακόμη κι εάν μερικά σώματα πάγου υπάρχουν σ’ εκείνη την τοποθεσία, αυτά δεν θα μπορούσαν αληθινά να λύσουν το πρόβλημα των εξελικτικών, αφού σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία το Kuiper Belt γρήγορα θα εξαντλούνταν εάν δεν υπήρχε κανένα ‘νέφος Οόρτ’ για να το προμηθεύει.

Απάντηση:

1. Λέει: «Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, οι κομήτες υποτίθεται ότι έχουν την ίδια ηλικία με το ηλιακό σύστημα». Απαράδεκτη και άσχετη διατύπωση! Η Εξελικτική θεωρία, είναι θεωρία της Βιολογικής ζωής, και όχι της αστροφυσικής. Η Εξελικτική θεωρία, ΔΕΝ ασχολείται με κομήτες! Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι ότι πράγματι οι ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΙ (και όχι οι εξελικτές), δηλώνουν ότι αυτή είναι η ηλικία ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ (όχι όλων) των κομητών, καθώς κάποιοι από αυτούς είναι δυνατόν να έχουν αιχμαλωστισθεί από τη βαρύτητα του ηλίου, από άλλα ηλιακά συστήματα.

2. Το θέμα όμως είναι άλλο: Ενώ ο αρθρογράφος ΓΝΩΡΙΖΕΙ το τι λένε οι αστρονόμοι για το νέφος Οόρτ και τη ζώνη Κουίπερ, εν τούτοις εμμένει στη θέση του ότι δήθεν είναι ανεξήγητη η ύπαρξη κομητών με πάγο! Γιατί αρνείται τόσο δογματικά να δεχθεί αυτή την απλούστατη εξήγηση; Και γιατί δεν λέει ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ αλλά μόνο τη μισή; Επειδή οι τροχιές των σωμάτων σε αυτά τα νέφη είναι τεράστιες, όχι μόνο τα διερχόμενα άστρα (τα οποία είναι πράγματι σπάνια), αλλά και οι μεταξύ τους ΣΥΧΝΟΤΑΤΕΣ αλληλεπιδράσεις εκτοξεύουν κάθε τόσο κάποιον νέο κομήτη στην περιοχή μας. Και έτσι εξηγείται κάλλιστα η ύπαρξη των κομητών αυτών στο διηνεκές, και όχι μόνο για λίγες χιλιάδες χρόνια που λέει αυτός.

3. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ΨΕΥΔΕΤΑΙ όταν λέει ότι η ζώνη Κουίπερ δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει. (Εκτός αν το άρθρο είναι "προϊστορικό", και γράφτηκε πριν τις ανακαλύψεις). Ακολουθούν μερικά στοιχεία, από τις ΠΡΩΤΕΣ ανακαλύψεις των αντικειμένων της ζώνης αυτής, καθώς σήμερα είναι πλέον πολύ καλά γνωστή η ζώνη αυτή, με πολύ μεγάλο πλήθος σωμάτων που υπάρχουν εκεί:

Εδώ και αρκετά χρόνια οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι αρκετοί κομήτες, που εισέρχονται στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, προέρχονται από την περιοχή που ονομάζεται Ζώνη του Κούιπερ. Σε αυτήν βρίσκονται πολλά μικρά ουράνια σώματα και μέχρι τα τέλη του 2000 είχαν ανακαλυφθεί 300 από αυτά. Κανένα από τα αντικείμενα της Ζώνης του Κούιπερ δεν απέχει περισσότερο από 55 φορές την απόσταση Ήλιου - Γης.

Οι ερευνητές στα Πανεπιστήμια του Μίσιγκαν και της Αριζόνα χρησιμοποίησαν στις παρατηρήσεις τους το 1999 και το 2000 ειδική κάμερα, με την οποία κατάφεραν να αντιληφθούν αντικείμενα με διάμετρο μόλις 160 χιλιομέτρων. Ωστόσο, το πιο μακρινό αντικείμενο που μπόρεσαν να δουν δεν βρισκόταν αρκετά μακριά από το πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς του Πλούτωνα.

Πολλά από τα αντικείμενα της Ζώνης του Κούιπερ βρίσκονται σε τέτοια τροχιά, που θα τα οδηγήσει κάποια στιγμή μακριά από εκείνη του Πλούτωνα, αλλά οι αστρονόμοι είναι σίγουροι ότι δημιουργήθηκαν μέσα στη Ζώνη του Κούιπερ. Παράλληλα, δεν γνωρίζουν αντικείμενα που έχουν δημιουργηθεί έξω από αυτή όπως μετέδωσε το Spaceflight Now.

Έξι μήνες αργότερα, νέα λεπτομερής έρευνα, που πραγματοποιήθηκε με το τηλεσκόπιο των 3,6 μ. της Χαβάης, αποκάλυψε για πρώτη φορά ένα διπλό ουράνιο αντικείμενο στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, μέλος μιας ευρύτερης ομάδας με την ονομασία TNO (Υπερ-Ποσειδώνια Αντικείμενα).

Αρχικά, οι αστρονόμοι Κρίστιαν Βεϊγέ και Τζοσούα Σαπφίρο του Canada-France-Hawaii Telescope (CFHT) και ο Αλεν Ντορσούντιραμ του αστεροσκοπείου του Παρισιού πρόσεξαν το επίμηκες σχήμα του 1998 WW31 και, καθώς συνέχισαν να το μελετούν, αντιλήφθηκαν ότι δεν πρόκειται για ένα αντικείμενο, αλλά για δύο.

«Παρ' όλο που το 1998 WW31 είχε ανακαλυφθεί για πρώτη φορά τρία χρόνια ενωρίτερα, η διπλή φύση του αποκαλύφθηκε μόλις τότε και ύστερα από συνεχόμενες παρατηρήσεις» δήλωσε ο Βεϊλέτ.

Η ομάδα του Βεϊλέτ υπολογίζει πως οι δύο «μικροί πλανήτες» ή αστεροειδείς απέχουν μεταξύ τους περίπου 40.000 χλμ., βρίσκονται 45 αστρονομικές μονάδες (1 ΑΜ ισούται με 150 εκατ. χιλιόμετρα) από τον Ήλιο και χρειάζονται περίπου 300 χρόνια για μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.

Ο Πλούτωνας με το δορυφόρο του Χάροντα είναι τα πρώτα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος που ανακαλύφθηκαν πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Από το 1992, και με την εξέλιξη των τηλεσκοπίων και της τεχνολογίας ψηφιακής φωτογράφησης, έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 350 -μονά- TNO.

Είναι ενδιαφέρον, ότι από τις δύο αυτές ανωτέρω επιστημονικές εκθέσεις που απέχουν μεταξύ τους μόλις 6 μήνες, τα γνωστά αντικείμενα της ζώνης αυτής, αυξήθηκαν από 300 σε πάνω από 350! Σκεφθείτε σήμερα, μετά από 5 ακόμα χρόνια, πόσα είναι γνωστά! Μάλιστα είναι πλέον τόσο γνωστά, ώστε το 2006 ο Πλούτωνας έχασε από τους αστρονόμους την προσωνυμία "πλανήτης", για να υποβιβασθεί σε "νάνο πλανήτη", μιας νέας αστρονομικής κατηγορίας, στην οποία ανήκουν ΠΟΛΛΑ αντικείμενα των δύο αυτών ζωνών μετεωριτών, που κατά τον δρα Ρουσέλ Χάμφρευς, δεν... υπάρχουν και είναι αναπόδεικτες!

4. Λέει επίσης ο δόκτωρ Ρουσέλ, ότι «Μέχρι εδώ, καμμιά από αυτές τις υποθέσεις δεν έχει τεκμηριωθεί, είτε με παρατηρήσεις, ή με ρεαλιστικούς υπολογισμούς». Τις παρατηρήσεις ήδη τις δείξαμε. Ας δείξουμε και τους ρεαλιστικούς υπολογισμούς:

Το Ασοσιέιτεντ πρες, ανακοίνωσε μια νέα θεωρία που εξηγεί τρία βασικά μυστήρια του Ηλιακού Συστήματος παρουσιάσθηκε τον Μάιο του 2005 στο Nature. Το υπολογιστικό μοντέλο δίνει εξηγήσεις για τις παράξενες τροχιές του Δία και του Κρόνου, για το σμήνος αστεροειδών που ακολουθεί τον Δία, καθώς και για τον όψιμο βομβαρδισμό των πλανητών από θραύσματα πριν από 3.8 δισ. χρόνια.

Οι τροχιές του Δία και του Κρόνου είναι έντονα ελλειπτικές και το επίπεδό τους τέμνει το επίπεδο των τροχιών στις οποίες κινούνται οι μικροί, βραχώδεις πλανήτες. Επιπλέον, ο Δίας ακολουθείται από «δούρειους» αστεροειδείς, μια σειρά από βράχους που τον κινούνται πίσω του στην ίδια τροχιά. Το πλέον παράξενο, όμως, είναι ότι πριν από 3,8 δισ. χρόνια, 700 εκατ. ολόκληρα χρόνια μετά τον σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, οι πλανήτες δέχτηκαν σφοδρό βομβαρδισμό από αστεροειδείς, το υλικό που είχε περισσέψει από τη δημιουργία του συστήματος.

Και τα τρία αυτά φαινόμενα εξηγούνται τώρα από το μοντέλο του Αλεσάντρο Μορμπιντέλι του Παρατηρητηρίου της Νίκαιας και των συνεργατών του. Η έρευνα περιγράφει τη χρονική αλληλουχία ενός κοσμικού «μπιλιάρδου» που έδωσε στο Ηλιακό Σύστημα τα σημερινά χαρακτηριστικά του.

Όλα άρχισαν όταν ο Δίας, επηρεασμένος από την ασθενή βαρύτητα μικρότερων σωμάτων, τέθηκε σε μια τροχιά στην οποία χρειαζόταν ακριβώς διπλάσιο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε σχέση με τον Κρόνο. Έτσι, δύο φορές κάθε έτος του Κρόνου, και σχεδόν στα ίδια δύο σημεία στο χώρο, ο Δίας ασκούσε μια έντονη ελκτική δύναμη στον Κρόνο, η οποία έκανε την τροχιά του ακόμα πιο ελλειπτική και κεκλιμένη.

Οι μεταβολές αυτές επέδρασαν βαρυτικά και στον γείτονα του Κρόνου, τον Ποσειδώνα, εκτοξεύοντάς τον έξω από την τροχιά του Ουρανού. Στην νέα θέση όπου βρέθηκε, ο Ποσειδώνας αναστάτωσε τη ζώνη με τα συντρίμμια που είχαν συγκεντρωθεί εκεί, και εκτόξευσε χιλιάδες βράχους προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα.

Ορισμένοι από τους αστεροειδείς αυτούς παγιδεύτηκαν γύρω από τον Κρόνο, και σχημάτισαν το σμήνος των ακολούθων του, ενώ άλλα συνέχισαν την πορεία τους και συγκρούστηκαν με τους υπόλοιπους πλανήτες και τους δορυφόρους τους.

Η θεωρία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από ανεξάρτητους ερευνητές, καθώς είναι η πρώτη που εξηγεί με συνέπεια όχι μόνο τις παράξενες τροχιές του Δία και του Κρόνου αλλά, για πρώτη φορά, και τον όψιμο βομβαρδισμό του Ηλιακού Συστήματος.

Όμως, δεν τελειώσαμε! Αντιστρέφουμε την ερώτηση: Εάν ο κόσμος είναι τόσο «νεαρός» όσο λέει ο αρθρογράφος, ο κάθε Δημιουργιστής που πιστεύει στο νεαρό σύμπαν, οφείλει να απαντήσει και στα εξής που έχουν άμεση σχέση με αυτά τα ουράνια σώματα:

1. Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί αστεροειδείς (πολλοί από αυτούς κομήτες χωρίς κόμη), που έχουν ήδη χάσει τα αέριά τους, εάν ο κόσμος είναι τόσο νέος;

2. Μια ματιά στους κρατήρες της Σελήνης και του Ερμή, καθώς και των άλλων σωμάτων χωρίς πυκνή ατμόσφαιρα όπως ο Άρης, είναι αρκετή να δείξει ότι δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι κρατήρες να έχουν γίνει σε ένα διάστημα 6.000 ή 10.000 ετών (γιατί αυτό το νούμερο δίνει ο αρθρογράφος). Τόσοι κρατήρες σε τόσο μικρό διάστημα, θα είχαν κυριολεκτικά λυώσει τα ουράνια αυτά σώματα, και ως σήμερα θα ήταν αυτά σε διάπυρη κατάσταση!!!

3. 10.000 χρόνια, ΔΕΝ είναι αρκετά για την πύκνωση του διαστρικού νέφους σε Ηλιακό Σύστημα και σε κομήτες, και σε διαμόρφωσή του όπως το βλέπουμε σήμερα. Χώρια που δεν επαρκούν για τη δημιουργία των στοιχείων της ύλης που έχουμε στα σώματά μας, καθώς το αρχικό νέφος αποτελείτο από Υδρογόνο, και τα στοιχεία του σώματός μας σχηματίσθηκαν από τις πυρηνικές αντιδράσεις ενός παλαιότερου ήλιου, που σήμερα έχει πλέον εκραγεί και χαθεί. Όμως και ο ήλιος αυτός, απαιτούσε εκατομμύρια (τουλάχιστον) χρόνια, ώστε να κλείσει τον κύκλο της δραστηριότητάς του, και από τα υλικά του να γίνει το ηλιακό μας σύστημα!

Συνεπώς, όχι μόνο οι αστεροειδείς ΔΕΝ συνηγορούν υπέρ του νεαρού σύμπαντος, αλλά αντιθέτως, αποδεικνύουν ότι το σύμπαν είναι δισεκατομμυρίων ετών!

.