Θεός και τυχαιότητα στη Δημιουργία

Δημιουργισμός και Αθεϊσμός είναι συνυπεύθυνοι για πολλές παρανοήσεις

Σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν, και με ό,τι είναι ευρέως διαδεδομένο, ο Δημιουργισμός και ο Αθεϊσμός, (οι δύο αυτές αλληλοσυγκρουόμενες φανατικές ομάδες των άκρων), έχουν πολλά κοινά. Όχι μόνο όσον αφορά την άγνοια των ΟΠΑΔΩΝ τους, (είτε σε θεολογικό επίπεδο, είτε σε επιστημονικό, είτε και στα δύο), αλλά και σε αρκετές παραδοχές τους, στις οποίες αν και συμφωνούν από κοινού, και τις λαμβάνουν ως κοινή βάση στις συγκρούσεις τους, στην πραγματικότητα είναι εντελώς λάθος αξιώματα! Και ένα τέτοιο αξίωμα, είναι το θέμα της ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑΣ, και η σχέση της με τον Θεό και τη Δημιουργία.

.

Οι δύο ακραίες αντιμαχόμενες φατρίες

 Αυτό που συνήθως διχάζει τους Δημιουργιστές και τους Αθεϊστές, είναι το κατά πόσον η Δημιουργία του Σύμπαντος και της ζωής στη γη, είναι αντικείμενο τυχαιότητας, ή δημιουργίας του Θεού. Και παρατηρούμε τους μεν Αθεϊστές να συσσωρεύουν επιχειρήματα για το ότι τα πάντα στον κόσμο είναι προϊόντα μιας τυχαίας διαδικασίας, τους δε Δημιουργιστές, (ακόμα και τους οπαδούς του Ευφυούς Σχεδιασμού), να συσσωρεύουν με τη σειρά τους επιχειρήματα για το ότι όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να συμβούν, αν δεν τα έχει προσχεδιάσει μία νοήμων διάνοια. Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια, η όλη επιχειρηματολογία μεταξύ Αθεϊσμού και Δημιουργισμού, επικεντρώνεται σε αυτό κυρίως το πεδίο. Οι μεν θεωρούν ότι τα επιχειρήματα της «τυχαιότητας» είναι αρκετά για να αποφανθούμε ότι τα πάντα έγιναν τυχαία, οι δε, κόπτονται ότι κανένας νόμος πιθανοτήτων δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια πολυπλοκότητα σχεδίου και τεχνολογίας, που παρατηρείται στους ζωντανούς οργανισμούς, αν δεν σχεδιάσθηκαν όλα αυτά κατ’ ευθείαν με την τελική μορφή τους.

Για παράδειγμα, οι μεν αθεϊστές παρουσιάζουν το τυφλό σημείο του ματιού, ως απόδειξη της τυχαιότητας, με το επιχείρημα ότι κανένας καλός μάστορας δεν θα έφτιαχνε έτσι το μάτι, να έχει τυφλό σημείο, αν με μια απλή μετατόπιση αγγείων, θα μπορούσε να είναι το μάτι πληρέστερο. Άρα, (λένε οι αθεϊστές), ή το μάτι είναι προϊόν τυχαιότητας, ή ο Θεός είναι κακός μάστορας, άρα δεν είναι Θεός!

Από την άλλη μεριά, ένα παράδειγμα των Δημιουργιστών, είναι τα μαστιγοφόρα βακτήρια, που έχουν τόση πολυπλοκότητα και εξειδικευμένη κίνηση, η οποία δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία ελλειπή χρήση του «μαστιγίου» τους, που να εξελίχθηκε σταδιακά, αλλά θα έπρεπε να έχει πλασθεί εξ αρχής στην υπάρχουσα μορφή του.

Σίγουρα και οι δύο πλευρές έχουν καλά επιχειρήματα, και ας με συγχωρήσουν οι Δημιουργιστές και οι οπαδοί του Ευφυούς Σχεδιασμού, αλλά στο σημείο αυτό θα πάρω το μέρος των επιχειρημάτων των Αθεϊστών, (δεν θα συμφωνήσω όμως και στο εσφαλμένο συμπέρασμα που βγάζουν), γιατί θα αρκούσε και μόνο ένα παράδειγμα «ελλειπούς σχεδιασμού» σαν το μάτι, για να επιβεβαιώσει ότι η δημιουργία κάθε άλλο παρά τέλεια είναι! (πλασμένη "καλή λίαν", και όχι άριστη, σύμφωνα με τη Γένεση). Από την άλλη μεριά, η διαφορετική χρήση των ίδιων γονιδίων για πολλές χρήσεις, μπορεί κάλλιστα να δικαιολογήσει μία ΗΜΙΤΕΛΗ κατασκευή σαν το μαστίγιο των μαστιγοφόρων μικροοργανισμών, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει κάποιος στην «κατ’ ευθείαν δημιουργία». Γι’ αυτό και οι εν λόγω ισχυρισμοί των οπαδών του Δημιουργισμού και του Ευφυούς Σχεδιασμού, παρά το ότι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ως θεωρίες, (μια και υπόκεινται στο πείραμα και τη διάψευση), όχι μόνο δεν αποτελούν λόγους πίστης, αλλά μάλλον αποτελούν λόγους αποπροσανατολισμού του κόσμου!

Μία από τις βασικές διαφωνίες του Ευφυούς Σχεδιασμού και των Αθεϊστών, είναι ότι οι Αθεϊστές αρνούνται την επιστημονικότητα του Ευφυούς Σχεδιασμού, επειδή δήθεν η παραδοχή Θεού δεν αποτελεί επαληθεύσιμο τομέα από την επιστήμη. Όμως ο Ευφυής Σχεδιασμός, ΔΕΝ μιλάει κατ’ ανάγκην για Θεό, αλλά αόριστα για «σχεδιαστή», έστω και αν αυτός ο σχεδιαστής θα μπορούσε να είναι ένας… εξωγήινος! Αυτό όμως μπορεί να είναι επαληθεύσιμο από την επιστήμη, (εφ’ όσον ο Ευφυής Σχεδιασμός μας δίνει σαφείς τρόπους επαλήθευσης ή διάψευσης), και έτσι η άρνηση του Αθεϊσμού να τον αποδεχθεί ως επιστημονική θεωρία, μαρτυρά μόνο τον φανατισμό των Αθεϊστών, και τη φασιστική τους τάση να αποκλείουν τις αντιτιθέμενες φωνές, στην εκπαίδευση των παιδιών, ώστε να μονοπωλούν τη διδασκαλία τους, και να τους κάνουν την πλύση εγκεφάλου που εγκαινίασε ο Δυτικός Διαφωτισμός, καταπνίγοντας κάθε αντίθετη φωνή.

Στην πραγματικότητα οι οπαδοί του Ευφυούς Σχεδιασμού, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, μια και οι προτεινόμενες από αυτούς παρατηρήσεις επαλήθευσης, είναι θέμα χρόνου να γυρίσουν ΟΛΕΣ μπούμερανγκ εναντίον τους, και να διαψεύσουν κάθε έρεισμα της θεωρίας τους.

Οι παρανοήσεις στο θέμα της τυχαιότητας

Και εδώ ερχόμαστε στο σημείο που και οι δύο αυτές πλευρές κάνουν το τραγικό τους λάθος! Γιατί συμφωνούν στο ίδιο αξίωμα, και με αυτό το δεδομένο παλεύουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει πόλωση και αντιπαλότητα. Και οι δύο πλευρές, συμφωνούν στο ψευδοδίλλημα: «Δημιουργός ή Τυχαιότητα;»! Και δεν περνάει από το φανατισμένο τους μυαλό, ούτε για μια στιγμή η σκέψη, ότι θα μπορούσαν αυτές οι δύο έννοιες να συνυπάρχουν και να αλληλοσυμπληρώνονται, ως όροι της ύπαρξης της ζωής και του κόσμου γενικότερα!

Άραγε, τι σημαίνει «τυχαιότητα»; Δεν είναι άραγε, ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η λειτουργία φύσης, με βάση τους ΝΟΜΟΥΣ των πιθανοτήτων;

Είπαμε νόμους; Μα ναι! νόμους! Και όταν μιλάμε για νόμους, κατ’ ανάγκην μιλάμε και για νομοθεσία! Ποια είναι η νομοθεσία που έχει προσδιορίσει τους νόμους των πιθανοτήτων;

Σιγή από την πλευρά των Αθεϊστών. Γι’ αυτούς οι νόμοι των πιθανοτήτων είναι κάτι δεδομένο, που υπάρχουν έτσι, χωρίς αιτία, χωρίς νομοθέτη. Κάτι που φυσικά είναι εντελώς ασύμβατο με την έννοια της επιστήμης, η οποία ΔΙΕΡΕΥΝΑ την αιτία για το κάθε τι στη φύση. Εδώ δηλαδή, οι όροι αντιστρέφονται! Έχουμε τους πιστούς, να διερευνούν την αιτία των νόμων των πιθανοτήτων, και τους άθεους, να δηλώνουν: «πίστευε και μη ερεύνα»! Αποδέχονται την ύπαρξη των νόμων των πιθανοτήτων, αλλά αρνούνται τη θέσπισή τους από τον Θεό, ενώ παράλληλα δεν έχουν να παρουσιάσουν καμία εναλλακτική αιτία ύπαρξής τους! Απλώς δέχονται ότι υπάρχουν αυτοί οι νόμοι, έτσι, σκέτα, χωρίς αιτία, και ΔΟΓΜΑΤΙΖΟΥΝ ότι δεν τους θεσμοθέτησε κανείς Νοήμων κατασκευαστής! Εάν αυτό δεν είναι ο ύμνος της προκατάληψης και της θρησκοληψίας, τότε τι είναι;

Εάν όμως δεχθούμε ότι τους νόμους των πιθανοτήτων τους δημιούργησε ένας Δημιουργός, (όπως πιστεύουμε εμείς οι πιστοί), τότε δεν μπορούμε να δηλώνουμε αυτό που δυστυχώς δηλώνουν οι Δημιουργιστές και ορισμένοι οπαδοί του Ευφυούς Σχεδιασμού, ότι δηλαδή υπάρχει διάσταση στις έννοιες τυχαιότητας και Δημιουργίας! Γιατί η τυχαιότητα, αυτομάτως καθίσταται η δημιουργική μέθοδος του Δημιουργού!

Αποδεχόμενος ένας πιστός την ΑΛΗΘΕΙΑ αυτή, ότι δηλαδή η τυχαιότητα είναι ο τρόπος λειτουργίας της Δημιουργίας του Θεού, ούτε σε σύγκρουση έρχεται με την επιστήμη, αλλά ούτε και με τη Θεολογία! Γιατί αφ’ ενός εξηγούνται έτσι πολύ λογικά οι ελλείψεις στο σχεδιασμό διαφόρων όντων, (όπως το ανθρώπινο μάτι), μια και ο Θεός έχει θέσει σε λειτουργία έναν μηχανισμό Φυσικής Επιλογής, αφ’ ετέρου δεν ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ ο Θεός, με την παραδοχή του Δημιουργισμού, ότι η τυχαιότητα είναι μία λειτουργία που συμβαίνει ΕΡΗΜΗΝ του Θεού!

Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, η τυχαιότητα δεν έχει καμία σχέση με το "πεπρωμένο", όπως θα ήθελαν οι μοιρολάτρες και οι οπαδοί του απόλυτου προορισμού, (μια και τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο), ούτε με ΤΥΦΛΕΣ διαδικασίες, που θα ήθελαν οι Αθεϊστές, (μια και τίποτα δεν λειτουργεί έξω από την πρόγνωση του Θεού). Η "τυχαιότητα" των μοιρολατρών και των αθέων, είναι μία φαντασιακή "τυχαιότητα. Δεν είναι η τυχαιότητα για την οποία μιλάμε εδώ. Δεν είναι η τυχαιότητα του πραγματικού κόσμου, την οποία ο Θεός έθεσε σε ύπαρξη, γνωρίζοντας ότι οδηγεί στο ποθούμενο αποτέλεσμα!

Αθεϊστικές και... Δημιουργιστικές βλασφημίες

1. Σκεφθείτε! Δεν αποτελεί βλασφημία ο ισχυρισμός των Δημιουργιστών και ορισμένων οπαδών του Ευφυούς Σχεδιασμού, το ότι δήθεν η τυχαιότητα αντιτίθεται στην ύπαρξη Σχεδιαστή; Γιατί αν ο Θεός είναι ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ, δεν μπορεί παρά να γνώριζε εκ των προτέρων όλη την πορεία που θα έπαιρνε το Σύμπαν, ακολουθώντας τους νόμους των πιθανοτήτων, και όλα αυτά που συμβαίνουν «τυχαία», δεν μπορεί παρά να είναι καταστάσεις σύμφωνες με το προαιώνιο σχέδιό Του! Και τι διαφορά έχει κάτι τέτοιο, από το να Τον θεωρήσουμε ως Δημιουργό των νόμων των πιθανοτήτων, άρα δημιουργό και της Φυσικής Επιλογής, που εξέλιξε τα ζώα; Μήπως δεν είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ότι «ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει χωρίς το θέλημα του Θεού», και ότι ακόμα «και οι τρίχες μας είναι μετρημένες» (Ματθαίος 10: 29,30) από τον Θεό; Αν αυτό δεν σημαίνει την πρόγνωση και  την ΑΔΕΙΑ του Θεού για όλα όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, βάσει τυχαιότητας, τότε τι άλλο μπορεί να σημαίνει; Φυσικά δεν μπορεί να σημαίνει ότι κάθε σπουργίτι που πεθαίνει, το ΣΚΟΤΩΝΕΙ ο Θεός. Τα σπουργίτια πεθαίνουν από ποικίλες αιτίες, βάσει της Φυσικής Επιλογής και των νόμων των πιθανοτήτων, που στηρίζεται στις ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ. ("Καιρός και περίσταση τους συναντάει όλους" -Εκκλησιαστής 9: 11) Ούτε θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι ο Θεός μας βγάζει τις τρίχες που πέφτουν από το κεφάλι μας! Δεν είναι κομμωτής, ούτε σφαγέας σπουργιτιών, αλλά Θεός! Και τα λόγια του Κυρίου Ιησού, μπορούν να σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: ότι ο Θεός προγνωρίζοντας την πορεία της ιστορίας, επιτρέπει στα γεγονότα να συμβαίνουν όπως συμβαίνουν, βάσει ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑΣ, γιατί όταν έπλασε το σύμπαν, προγνώριζε ότι θα ακολουθήσουν τα γεγονότα αυτό το δρόμο, και το επέτρεψε, ως κάτι σύμφωνο με τη θέλησή Του! Και κάτι που ο Θεός επιτρέπει να συμβεί, ως σύμφωνο με τη θέλησή Του, δεν μπορεί παρά να αποτελεί δική Του ΕΠΙΛΟΓΗ ύπαρξης της κτίσης Του, γιατί προφανώς βλέπει ότι και το αποτέλεσμα που ακολουθεί, βρίσκεται στα πλαίσια του θελήματός Του!

Εάν λοιπόν η τυχαιότητα δεν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, και δεν εντάσσεται στα σχέδιά Του για την κτίση, τότε ο Θεός βλασφημείται είτε ως ανίκανος να χειρισθεί το σύμπαν Του, είτε ως ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ για κάθε σπουργίτι (και όχι μόνο) που πεθαίνει σε αυτό τον πλανήτη, αλλά και για κάθε πάθημα των ανθρώπων! Εάν όμως η τυχαιότητα, (ο διαδικασία έκφρασης του νόμου των πιθανοτήτων), είναι ο τρόπος που ο Θεός αφήνει να λειτουργήσει στον κόσμο η Δημιουργική Του πρόνοια, τότε ο Θεός δεν είναι αιτία ούτε για κάθε θάνατο ζώου ή ανθρώπου, ούτε για ανικανότητα, ούτε και για ελλειπείς κατασκευές, σαν το ανθρώπινο μάτι, με το τυφλό του σημείο! Αλλά απλώς είναι ο κατασκευαστής ενός προγράμματος, που λειτουργεί με βάση τους νόμους των πιθανοτήτων, που Εκείνος δημιούργησε, προς αυτό το σκοπό, και κάθε έλλειψη, αποτελεί επιτρεπτή παρέκκλιση του προγράμματος αυτού, εντός πάντοτε του νόμου των πιθανοτήτων, αποβλέποντας σε μία μελλοντική βελτίωση, στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος.

2. Σκεφθείτε επίσης, το γεγονός ότι, για εμάς τους πιστούς, ο Θεός δεν είναι μόνο ο Δημιουργός, αλλά και ο ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ του κόσμου! ("Αυτός είναι πριν από όλα, και όλα συντηρούνται διαμέσου Αυτού" -Κολοσσαείς 1: 17). Εάν λοιπόν η τυχαιότητα ΔΕΝ είναι στα πλαίσια της δικής Του πρόβλεψης για την πορεία του κόσμου, τότε κατ’ ανάγκην ο Θεός δεν ελέγχει τους δικούς του νόμους, ή δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία  των κτισμάτων Του! Η ίσια η σύσταση των όντων, μαζί με όλες τους τις δυνάμεις και τους νόμους, συντηρούνται κατ' αυτόν τον τρόπο, από τον Θεό. Και από τη στιγμή που ο Θεός είναι αυτός που συντηρεί τους φυσικούς νόμους, δεν μπορούμε να μιλάμε για "τυχαιότητα" του είδους εκείνου, που λειτουργεί ερήμην του Θεού. Μόνο για μια τυχαιότητα που λειτουργεί στα πλαίσια του Θείου θελήματος μπορούμε να μιλάμε!

3. Εάν πάλι η τυχαιότητα δεν είναι κάτι συμβατό με την ύπαρξη Δημιουργού, είναι σαν να λέμε ότι ο Θεός δεν είναι παντογνώστης. Τότε ο Θεός μοιάζει περισσότερο με έναν (περιορισμένης ικανότητας) χειρονακτικό τεχνίτη, που πλάθει κάτι, και που πρέπει κατά καιρούς να επιστρέφει και να διορθώνει το δημιούργημά του, επειδή κάτι δεν έγινε εξ αρχής όπως θα έπρεπε! Κάτι τέτοιο όμως, θα ήταν από μόνο του βλασφημία! Πώς είναι δυνατόν, ο Θεός να έπλασε τον κόσμο Του τόσο πρόχειρα, που να πρέπει για κάθε του δημιούργημα, (ή έστω για μερικά εξ αυτών), να επιστρέφει και να τα αναδιαμορφώνει, ή να φτιάχνει νέα πλάσματα, σαν να μην μπορούσε εξ αρχής να φτιάξει κάτι σωστό; Δεν θα ήταν περισσότερο ταιριαστό γι’ Αυτόν, το να τον παρομοιάσουμε με έναν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗ, που ΕΞ ΑΡΧΗΣ δημιουργεί ένα τέλειο πρόγραμμα, τόσο καλό, που μπορεί να αυτο-διαμορφώνεται, και να προσαρμόζεται στις ανάγκες των αναγκών χρήσης του;

Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν είναι ένας φυσικός, ή βιολόγος, ή ένας γενετιστής, που πλάθει μόρια, πλανήτες ή ζώα. Είναι ένας ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΣ! Είναι ένας προγραμματιστής, που φτιάχνει προγράμματα, που «τρέχουν» με βάση φυσικούς νόμους. Έπλασε τους νόμους των πιθανοτήτων, και πάνω σε αυτούς, τρέχει το γενετικό πρόγραμμα της Εξέλιξης, φτιάχνοντας με τη φυσική επιλογή νέους, όλο και τελειότερους οργανισμούς! Όλα αυτά, γίνονται μέσω της τυχαιότητας, με τρόπους και όρια, που είναι από τον Θεό εξ αρχής προτεθειμένα, και προεγνωσμένα ότι θα πετύχουν! Γι’ αυτό και δεν είναι υποχρεωμένος να επεμβαίνει κάθε τόσο για να φτιάχνει ένα νέο πλάσμα, ή έναν νέο κώδικα, (όπως ισχυρίζονται οι Δημιουργιστές), λες και δεν είχε προβλέψει κάτι. Αλλά αντιθέτως, ΕΞ ΑΡΧΗΣ, από τη στιγμή που έθεσε σε λειτουργία το σύμπαν, γνώριζε και το τελευταίο σπουργίτι που θα έπεφτε, για να επιβιώσει ένα άλλο καταλληλότερο σπουργίτι, στον αγώνα της επιβίωσης του καταλληλότερου, και που γνώριζε και την παραμικρή τρίχα μας που θα έπεφτε, για να έχει και αυτή το μέρος της στο χαοτικό «φαινόμενο της πεταλούδας», σε μια αλληλοδιαδοχή γεγονότων, προς την ολοκλήρωση μιας όλο και τελειότερης δημιουργίας!

Οι ιδιάζοντες φυσικοί νόμοι του κάθε αιώνα

Οι νόμοι της φθοράς, δηλαδή οι νόμοι της φυσικής επιλογής, είναι οι κυρίαρχοι νόμοι στον κόσμο που έπλασε ο Θεός, όσον αφορά τον παρόντα αιώνα. Είναι ΝΟΜΟΙ που ο Ίδιος ο Θεός έπλασε να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, προεγνωσμένοι και κατασκευασμένοι να λειτουργούν έτσι προς την προώθηση και ολοκλήρωση (κάποτε στο μέλλον), της βουλής του Θεού, για ένα όλο και πληρέστερο σύμπαν. Τέλειο σύμπαν δεν μπορεί να υπάρξει, με την απόλυτη έννοια της λέξης, γιατί μόνο ο Θεός είναι τέλειος. Και κάθε τι κτιστό, κινείται σε μία πορεία προς τον Θεό, προς μια όλο και πληρέστερη ύπαρξη με την οποία θα μπορούσε να υφίσταται σε κάθε "αιώνα", σε κάθε περίοδο της δημιουργίας. Και η παρούσα περίοδος, χαρακτηρίζεται από τους νόμους της ζούγκλας, από τους νόμους της φθοράς, από την επιβίωση του ισχυροτέρου, που ονομάζουμε στην επιστήμη: "φυσική επιλογή". Έτσι θέλησε ο Θεός να υφίσταται ο κόσμος του στον παρόντα αιώνα, και έτσι υφίσταται.

Η χάρις του Θεού δίνεται στον παρόντα αιώνα με συγκεκριμένο μέτρο. Με μέτρο τους νόμους των πιθανοτήτων. Και μόνο όταν κάποιος εξαγιάζεται, και εισέρχεται στον Μέλλοντα Αιώνα, μέσω της ένωσής του με τον Θεό, "περνάει" σε μια άλλη φάση αλληλεπίδρασης με αυτή τη Χάρη του Θεού. Γι' αυτό οι άγιοι θαυματοποιούν, και η κτίση γύρω τους αλλάζει "φάση", αλλάζει τρόπο έκφρασης, όπως ο Παράδεισος γύρω από τον Αδάμ και την Εύα, που αναδημιουργήθηκε σύμφωνα με τη δική τους αγιότητα. Εκεί ναι, ο Θεός λειτουργεί και "έκτακτα", πέραν των νόμων της φθοράς. Γιατί εκεί υπάρχει ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ με τα κτίσματά Του. Και επειδή τα κτίσματα δεν είναι άχρονα, η συνέργεια αυτή λειτουργεί εν χρόνω, και υποτάσσει τους νόμους της φθοράς, και της φυσικής επιλογής. Εκεί λειτουργούν οι νόμοι του Πνεύματος, και οι νόμοι της αγάπης και της συνδημιουργίας κτίσματος και Θεού. Εκεί δεν υπάρχει πλέον λόγος να υπερισχύει ο ισχυρότερος, γιατί πλέον με τη συνέργεια των κτισμάτων, ο Θεός εργάζεται άμεσα στην κτίση, (όπως έπλασε άμεσα στην Εύα, χωρίς εξέλιξη), κατά την ημέρα κατάπαυσής Του.

Οι νόμοι του Πνεύματος, που λειτουργούσαν τον Παράδεισο, και που λειτουργούν στους αγίους, καταλύουν τους νόμους της φυσικής επιλογής και τους υπερβαίνουν. Αλλά στο βαθμό που παραμένουν "μειονοτικοί", σε έναν κόσμο φθοράς, μόνο περιθωριακά λειτουργούν. Και μόνο όταν η ανθρωπότητα αγκαλιάσει τον Δημιουργό της, και συνεργασθεί μαζί Του, θα καταλύσει τους νόμους της φυσικής επιλογής, και το Άγιο Πνεύμα θα συνεργασθεί μαζί μας, για την αφθαρτοποίηση του κόσμου μας. Διαφορετικά, ο κόσμος είναι κατά κάποιο τρόπο "παγιδευμένος" στους νόμους τη φθοράς, εκεί που πρέπει να δουλέψεις με τον ιδρώτα σου για να φας, που πρέπει να πονέσεις για να γεννήσεις, που πρέπει να πεθάνει ο ασθενής για να επιβιώσει και να αναπαραχθεί ο υγιής. Σε έναν κόσμο που το σαρκοφάγο θα φάει το φυτοφάγο, ώστε παράλληλα να γίνει αιτία να γεννηθεί ένα ακόμα ικανότερο φυτοφάγο, και ένα ακόμα πιο ικανό σαρκοφάγο. Ένας κόσμος φοράς, φτιαγμένος για "τα φυσικά άλογα ζώα, γεννημένα για άλωση και φθορά" (Β΄ Πέτρου 2: 12), που έτσι όμως τα βελτιώνει γενιά με γενιά, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρξουν στον αιώνα.
 

Ως τότε όμως που ο άνθρωπος θα συνεργασθεί με τον Θεό και θα συνδημιουργήσει μαζί του έναν νέο κόσμο, η Χάρις του Θεού ενεργεί στον κόσμο δια του νόμου των πιθανοτήτων, και βελτιώνει τα ζώα μέσα από διαδικασίες ΠΡΟΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ τυχαιότητας.

Αυτή η τυχαιότητα όμως, δεν έχει καμία σχέση με την αθεϊστική τυχαιότητα, (γιατί δεν προέκυψε μόνη της, αλλά σχεδιάσθηκε να λειτουργεί έτσι). Και δεν έχει σχέση ούτε και με την αρχαιοελληνική "θεά τύχη" ή τη μοιρολατρεία (γιατί λειτουργεί με νόμους ελευθερίας και αιτιότητας, και όχι με όρους "ειμαρμένης"). Είναι μία ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, δημιουργημένη από τον Θεό. Είναι μια ΠΡΟΕΓΝΩΣΜΕΝΗ και ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ τυχαιότητα, πλασμένη προς το σκοπό της διαιώνισης και συνεχούς βελτίωσης των κτισμάτων του Θεού. Είναι η τυχαιότητα που προκαλεί τη φυσική επιλογή και την εξέλιξη των ζώων, και που συντηρεί σε ύπαρξη την ανθρωπότητα, ως τον καιρό που όλοι μας θα ενταχθούμε στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, ώστε με τη συνεργασία μας μαζί Του, να του επιτρέψουμε να θέσει σε λειτουργία τους νέους νόμους του Πνεύματος και της αγάπης, για τον Μέλλοντα Αιώνα.

Εκεί που η ήττα του αδυνάτου, δεν θα αποτελεί όρο επιβίωσης και βελτίωσης.