Τα "κήτη" της Γένεσης

Για ποια κήτη μίλησε ο Μωυσής στη Γένεση;

Σε προηγούμενη μελέτη, αναλύσαμε την εκπληκτική αφήγηση τής Γενέσεως με το σαφή διαχωρισμό που κάνει για τα ζώα τής 5ης από τα ζώα τής 6ης δημιουργικής ημέρας. Και είχαμε εξηγήσει εκεί ότι τα "κήτη" που αναφέρονται στην 5η Δημιουργική ημέρα, ήταν οι δεινόσαυροι. Στο αρχείο αυτό, θα δούμε περισσότερες πληροφορίες για τα "κήτη" αυτά, για τα οποία μας απεκάλυψε ο Θεός μέσω τού Μωυσή, σε μια περιγραφή τόσο εκπληκτική, που θα άφηνε άναυδο κάθε φυσιοδίφη.

Σε άλλο άρθρο, είχαμε εξηγήσει, ότι το εδάφιο: «Και είπεν ο Θεός, εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γής κατά το στερέωμα του ουρανού» (Γεν. 1: 20) μιλούσε για τα εναέρια και επίγεια ερπετά που εξελίχθηκαν από θαλάσσια όντα, με δημιουργική ενέργεια τού Θεού, στη διάρκεια τής 5ης ημέρας. Δείξαμε ότι το εδάφιο: «Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα» (Γεν. 1: 21), αναφέρεται στα γιγάντια ερπετά που ονομάζουμε "δεινοσαύρους", και ότι όλα αυτά τα όντα, είναι πολύ διαφορετικά από τα όντα τής 6ης δημιουργικής ημέρας, που ήταν τα θηλαστικά, τα νεώτερα ερπετά και τα πουλιά όπως τα ξέρουμε σήμερα.

Όμως πιστεύουμε ότι μια εκτενέστερη ανάλυση είναι αναγκαία, για όποιον δεν κατάλαβε την έννοια τών εδαφίων Γένεσις 1: 21 και 22, σχετικά με τα "κήτη". Γιατί πώς είναι δυνατόν να μιλάει εδώ για δεινοσαύρους, εφόσον "κήτος" ονομάζουμε ένα θαλάσσιο ογκώδες ον;

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα τα εδάφια:

"21 και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος. και είδεν ο Θεός, ότι καλά. 22 και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης".

1. Η λέξη «κήτος» στη Γένεση, είναι Ελληνική ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ από το Εβραϊκό κείμενο. Δεν γράφτηκε λοιπόν έτσι. Τα «κήτη» στο Γένεσις 1:21 στα εβραϊκά εμφανίζονται ως התנינם (με φωνήεντα הַתַּנִּינִם που προφέρεται «χατταννινίμ»).

Η λέξη στον ενικό αριθμό είναι תַּנּין (τανίν).

Η λέξη «τανίν» χρησιμοποιείται επίσης στο Ιώβ 7:12 «πότερον θάλασσά ειμι ή δράκων, ότι κατέταξας επ εμὲ φυλακήν;» και στο Ιεζεκιήλ 32:2 Εβδομήκοντα: «υιὲ ανθρώπου λαβὲ θρήνον επὶ Φαραὼ βασιλέα Αιγύπτου καὶ ερείς αυτώ: λέοντι εθνών ωμοιώθης και συ ως δράκων ο εν τη θαλάσσῃ και εκεράτιζες τοις ποταμοίς σου και ετάρασσες ύδωρ τοις ποσί σου και κατεπάτεις τους ποταμούς σου».

Αντίθετα, στον Ιωνά το κήτος αναφέρεται ως μεγάλο ψάρι (εβραϊστί דג גדול ή με φωνήεντα דָּג גָּדוֹל που προφέρεται «νταγκ γκαντόλ»).

 Η λέξη λοιπόν, δεν σημαίνει στην πραγματικότητα «κήτος», αλλά «δράκων» ή «τέρας». Το εδάφιο μιλάει για τα «τέρατα τα μεγάλα», και όχι κατ’ ανάγκην ΜΟΝΟ για τα «κήτη» τα μεγάλα, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΥΣ στα ζώα τής 5ης Δημιουργικής ημέρας, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

2. Επίσης να πούμε ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν και κήτη θαλασσών. Και τα κήτη των θαλασσών ήταν και αυτά ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ και όχι θηλαστικά. Για ένα διάστημα 180 περίπου εκατομμυρίων ετών, στις θάλασσες κυριαρχούσαν τα ερπετά, όπως ακριβώς στην ξηρά. Ζώα που έμοιαζαν με δελφίνια, με χελώνες, με γιγαντιαίες σαύρες και διπλόδοκους, ακόμα και μορφές άγνωστες σ’ εμάς.

Το κείμενο της Αγίας Γραφής είναι σαφέστατο, και διαχωρίζει τα κήτη τα μεγάλα (τους δεινοσαύρους) από τα άλλα ερπετά που βγήκαν στη γη. Λέει σαφώς: «και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών» (Γεν. 1: 21).  Αυτό το «και», διαχωρίζει τα κήτη (ή δράκοντες, ή τέρατα για να ακριβολογούμε μεταφραστικά), από τα υπόλοιπα ερπετά που βγήκαν στη γη.  Οι δεινόσαυροι δεν κυριάρχησαν μόνο στη γη, αλλά και στη θάλασσα. Και το σπουδαιότερο είναι ότι Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΟΙ!

Ο άγιος Βασίλειος, ερμηνεύοντας το τμήμα αυτό τής Γενέσεως, προφανώς αντιμετώπισε πρόβλημα ερμηνευτικής. Αν και μορφωμένος με όλες τις γνώσεις τής εποχής του, τότε δεν υπήρχαν οι σημερινές παλαιοντολογικές ανακαλύψεις. Έτσι, μη γνωρίζοντας τους δεινοσαύρους και τα θαλάσσια ερπετά που μας απεκάλυψε η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, και βλέποντας ότι μιλούσε για "δημιουργία από τα ύδατα" και για "κήτη", θεώρησε ότι εκεί μιλούσε για τα ψάρια. Έγραψε λοιπόν ότι εκεί μιλάει για τη δημιουργία τών ψαριών. Φαίνεται όμως ότι έβλεπε πως αυτή η ερμηνεία δεν ταιριάζει, γιατί κατέβαλλε προσπάθεια να εξηγήσει τη λέξη: "ερπετά". Έγραψε λοιπόν ότι τα αναφέρει "ερπετά", επειδή ο τρόπος που κολυμπούν μοιάζει με έρπυσμα.

Δεν μπορούσε ο άγιος Βασίλειος να φαντασθεί τι είδους ζώα υπήρχαν πριν από αυτά που ήδη γνώριζε. Δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι υπήρχαν θαλάσσιοι δεινόσαυροι που κυριαρχούσαν στις θάλασσες πριν από την εποχή τών θηλαστικών, ούτε ιπτάμενα ερπετά πριν από τα πουλιά. Εκείνος ήξερε τα πουλιά και τα ψάρια. Όχι τα ερπετά. Ούτε μπορούσε να φαντασθεί πόσο μακρές ήταν οι χρονικές περίοδοι που αναφέρονταν στη Γένεση.

Σήμερα, μετά από τόσους αιώνες, εμείς από πλεονεκτική θέση μπορούμε να κατανοήσουμε ακριβώς τι εννοούσαν αυτά τα εδάφια. Και το ότι είναι τόσο ακριβή επιστημονικά, είναι μια εκπληκτική απόδειξη, για την αξιοπιστία τής Θείας Αποκάλυψης που καταγράφηκε στην Αγία Γραφή, και που περιγράφει με τόση ακρίβεια πράγματα που έγιναν κατανοητά τρισήμισυ χιλιετίες μετά από τη συγγραφή τους!

 Όμως η Γένεση μιλάει και για ιπτάμενα ερπετά που προήλθαν από θαλάσσια όντα. Τα δε αρχαιότερα γνωστά πτερωτά όντα, εμφανίσθηκαν πριν από 220 εκατομ. έτη, και πρόκειται για τον Longisquama insignis, που μελετήθηκε από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Όρεγκον.

Τα απολιθώματα δεν είναι ακόμα πλήρη, άρα δεν είναι οριστικές οι ανακαλύψεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τις ακριβείς χρονολογήσεις τών όντων αυτών, πέρα από τη σειρά που εμφανίσθηκαν. Και είναι ανάγκη να θυμόμαστε ότι η Γένεση δεν γράφτηκε για να καλύψει κανένα παλαιοντολικό κενό, αλλά για να δείξει την προέλευση της δημιουργίας. Δεν μας απασχολεί λοιπόν πόσα χρόνια απείχε το ένα πλάσμα από το άλλο, αλλά μόνο η διαδοχή τών δημιουργικών ημερών.

Πέραν αυτού, δεν έχει και πάλι καμία σημασία το αν για κάποια περίοδο ζούσαν ταυτόχρονα τα θηλαστικά και τα ερπετά. Και σήμερα ζουν ερπετά. Σημασία έχει το ποια επικράτησαν. Η Γένεση μιλάει για το ποια σημάδεψαν και κυριάρχησαν σε κάθε περίοδο. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα ερπετά, (ανεξαρτήτως χρόνου), έχουμε την 5^η Δημουργική ημέρα. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα θηλαστικά, έχουμε την 6^η Δημιουργική μέρα. Τόσο απλά. Δεν μας απασχολεί λοιπόν το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε κυριάρχησαν!

Ας δούμε και το τελευταίο εδάφιο αυτής τής ανάλυσης:

Γεν. 1: 22: "Και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων: αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γής"

Εδώ περιγράφεται το πώς ο Θεός ευλόγησε τα υδρόβια ερπετά να κυριαρχήσουν στις θάλασσες και τα ιπτάμενα στον αέρα. Στα προηγούμενα μας είχε αναλύσει ότι έπλασε και τις δύο αυτές κατηγορίες όντων. Εδώ δεν μιλάει για τα ΠΟΥΛΙΑ, αλλά για τα ιπτάμενα ΕΡΠΕΤΑ. Γιατί γράφει σαφέστατα ότι προήλθαν από τη θάλασσα. Όταν η Αγία Γραφή μιλάει για τα σημερινά πτηνά, γράφει σαφώς ότι η προέλευσή τους ήταν «εκ της γης». Δείτε για παράδειγμα στο Γένεσις 2: 19: «έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού» Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα ιπτάμενα ερπετά της 5^ης Δημιουργικής ημέρας, με τα πτηνά της 6^ης. Αυτά τα τελευταία δεν μας απασχολεί αν ήταν σύγχρονα με τα θηλαστικά ή όχι. Αλλά και διαφορετικά αν ήταν, το ζήτημα δεν είναι (το επαναλαμβάνω) το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ, ώστε να χαρακτηρίσουν την δημιουργική μέρα.

Είναι πράγματι εντυπωσιακές οι λεπτομέρειες τής δημιουργίας που μας αποκαλύπτονται από το Θεόπνευστο βιβλίο τής Γενέσεως. Και όλα αυτά, είναι ένας ακόμα λόγος, για να εκτιμήσουμε τη Θεόπνευστη αποκάλυψη τής Αγίας Γραφής που μας δόθηκε από τον Θεό.