Κατακλυσμός και Αραράτ

Γιατί ονομάστηκε Αραράτ; To Πραγματικό όρος Αραράτ Η περιοχή του Αραράτ

Ένα βασικό επιχείρημα αυτών που υποστηρίζουν ότι ο Κατακλυσμός του Νώε ήταν παγκόσμιος, είναι το χωρίο της Αγίας Γραφής, στη Γένεση 8: 4, όπου αναφέρεται ότι η Κιβωτός "κάθισε" πάνω στα όρη "Αραράτ", τα οποία ως γνωστόν έχουν μεγάλο υψόμετρο. Στην πραγματικότητα όμως, όπως θα δούμε, η Γένεσις δεν εννοεί αυτή την οροσειρά, αλλά μια άλλη πολύ μικρότερη, στην άκρη της Μεσοποταμίας. Το λάθος βρίσκεται ως συνήθως στους μεταφραστές και στους ερμηνευτές, και όχι στην Αγία Γραφή...

Η περιοχή του Αραράτ είναι μία από τις πιο απρόσιτες σε ολόκληρο τον κόσμο λόγω ενός περίεργου συνδυασμού υψομέτρου, κακοκαιρίας, απόκρημνων κορυφών και επικίνδυνων ρευμάτων αέρα. Οι κορυφές και του Μεγάλου και του Μικρού Αραράτ βρίσκονται στην Ανατολική άκρη της Τουρκίας κοντά στο τριεθνές σημείο με Περσία και Αρμενία, ενώ πλαγιές βρίσκονται και στις άλλες χώρες.

Στους πρόποδες των δύο βουνών το Ντόγου (Ανατολικό) Μπαγιαζίτ είναι η τελευταία Τουρκική πόλη στον δρόμο που ενώνει Άγκυρα, Σεβαστεία και Ερζερούμ, με Ταυρίδα (Ταμπρίζ), Κατζβιν και Τεχεράνη στην Περσία (και οι έξι πόλεις υπήρξαν πρωτεύουσες κρατών). Το Ντόγου Μπαγιαζίτ βρίσκεται σε 2.000 μ. υψόμετρο. Μέχρι και η κρατική ασφάλεια είναι εκεί πονοκέφαλος για τους ιθύνοντες, εφόσον για αρκετούς μήνες κάθε χρόνο η θερμοκρασία πέφτει κάτω απά το -10 C, το χιόνι και ο πάγος αποτελούν το μόνιμο πλαίσιο καί η ίδια η συγκοινωνία διακόπτεται από τις χιονοθύελλες, ενώ πολλοί οδηγοί φορτηγών ή επιβατικών οχημάτων πεθαίνουν αποκλεισμένοι!

Ακόμη πιο ψηλά, στα 4.000 ή στα 5.000 μ. επικρατούν πολικές συνθήκες και το χιόνι διατηρείται 12 μήνες τον χρόνο.

Σε τέτοιο πλαίσιο είναι αστείο να περιμένουμε το ξύλο να διατηρηθεί για μια κατασκευή που κυμαίνεται μεταξύ 4.300 ετών (Ασσυροβαβυλωνιακές παραδάσεις περί Κατακλυσμού) και 5.000 ετών (κατά προσέγγιση, σύμφωνα με τις Βιβλικές παραδοσεις). Καμία λογική υπόθεση, ιστορικοαρχαιολογική ή χημική - φυσικοπειραματική, δεν επιτρέπει κάποιο τέτοιο όνειρο. Είναι βέβαιο ότι είτε στο Άγρι Νταγ ("όρος της θλίψης", όπως ονομάζεται στα Τουρκικά το Αραράτ), είτε στο Τζουντί Νταγ (που είναι το πραγματικό όρος της Κιβωτού) δεν προκειται να βρεθεί ξύλινη κατασκευή που να άντεξε την υγρασία τόσων χιλιάδων Χειμώνων! Η Ανατολία δεν είναι Αίγυπτος, ή Σουδάν, με την ξηρασία της ερήμου και της ανομβρίας.

Ωστόσο, το βουνό, όπου προσάραξε η Κιβωτάς του Νώε δεν είναι το Αραράτ! Τι εννοούμε; Δεν ερχόμαστε σε αντίθεση με το Βιβλικό κείμενο, αλλά με την ταύτιση του Αραράτ με το συγκεκριμένο βουνό της συγκεκριμένης τοπογραφικής μνείας. Αυτό το βουνό δεν ονομαζόταν πάντοτε έτσι και η ταύτιση είναι υστερογενής και εσφαλμένη.

Καμμιά προγενέστερη του 4ου - 8ου αιώνα παράδοση, δεν τοποθετεί εκεί το Βιβλικό βουνό, ενώ πλείστες παράλληλες και σύγχρονες το αρνούνται.

Αυτή η παλιά Αρμενική παράδοση είχε ατονίσει και ήταν ο Γαλλορωσσικός ανταγωνισμός προσεταιρισμού των Αρμενίων, εναντίον της Περσικής Σαφεβιδικής Αυτοκρατορίας και του Οθωμανικού Χαλιφάτου, που την έφερε στο Δυτικό προσκήνιο και συνέβαλε στην διάδοση και επικράτησή της ανάμεσα στους Χριστιανικούς πληθυσμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας. 'Ετσι διαδόθηκε αυτή η ψευδής ταύτιση.

Ωστόσο ούτε οι Ιουδαϊκές, ούτε οι Ανατολικές "Χριστιανικές" (Μονοφυσιτικές Συριακές ή Νεστοριανικές "Ασσυριακές" και "Χαλδαϊκές"), ούτε οι Μουσουλμανικές, ούτε - προπάντων - οι Ασσυριακές και Βαβυλωνιακές παραδόσεις τοποθετούσαν εκεί το Αραράτ.

Ο Ασσυροβαβυλωνιακός μύθος του Ατρά Χασίς ("Χάλκινου Σοφού, ή "Υπερσοφού") αφορά ακριβώς τον "ισόθεο", νικητή του Κατακλυσμού Ουτ Ναπιστίμ, ("Ευρήκα την Ζωή μου", στα Ασσυροβαβυλωνιακά), ο οποίος κέρδισε, μόνος ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, την αιώνια ζωή, διατηρώντας τον ιδεατό προκατακλυσμιαίο φυσικό περίγυρο στο νησί Τιλμούν, καθώς "Ατρά Χασίς" είναι μία επωνυμία του Ουτ Ναπιστίμ. Πολλοί επιμένουν ότι υπάρχει ακόμη και γλωσσολογική συσχέτιση των δύο ονομάτων, Ουτ Ναπιστίμ και Νώε ("Νόαχ" Εβραϊκά).

Στο Ασσυροβαβυλωνιακό έπος "Η Κατάρα της Ακκάδ" έχουμε ιδιαίτερα μία ιστορική παρουσίαση των τραγικών γεγονότων μετά το τέλος της βασιλείας του Ναράμ Σιν της Ακκάδ. Αυτά τα γεγονότα ο Ασσύριος βασιλιάς Ασσουρμπανιπάλ γύρω ατο 640 π.Χ. τα χρονολογούσε χίλια εξακοσια τριάντα έξι χρόνια πρωτύτερα, συνεπώς στο 2276.

΄Ομως, που είχε προσαράξει η Κιβωτος του Ουτ Ναπιστίμ; Σε ένα βουνό του οποίου την ιερότητα τιμούσαν συνεχώς οι Ασσύριοι μονοθεϊστές, βόρεια της Νινευή (σήμερα Μοσούλης στο Βόρειο Ιράκ). Γνωρίζουμε ότι συγκεκριμένα ο Σεναχειρίμπ (ο παππούς του Ασσουρμπανιπάλ, 705 - 681), ανερχόταν κάθε χρόνο στην κορυφή του όρους και ιερουργούσε.

Οι μεν Ασσύριοι εξαφανίστηκαν με τις 10 φυλές του Ισραήλ στα Βόρεια και στα Δυτικά. ΄Ομως ο μικρός τότε λαος των Ζικουρτού (Περσικά Ασαγκαρτίγια, Ελληνικά Καρδούχοι, Λατινικά yrtii, Aραβικά Ακράντ και στις σύγχρονες Δυτικές γλώσσες γνωστοί ως Κούρδοι) παρέμεινε εκεί... Θέσπισαν μάλιστα ένα χρονολογικό σύστημα, το οποίο αρχίζει από την πτώση της σχεδόν άδειας από Ασσυρίους Νινευή (612) και για το οποίο σήμερα ζούμε στο έτος 2.609!

Οι Κούρδοι λοιπόν συνέχισαν, υπό οποιαδήποτε θρησκεία και πίστη υιοθέτησαν (Υστεροβαβυλωνιακή ή Ζωροαστρική, Ιουδαϊκή ή Μαζδεϊστική, Νεστοριανική Χριστιανική και τέλος Ισλαμική), την παράδοση του Σεναχειρίμπ, από τον οποίο ισχυρίζονται ότι όλοι κατάγονται! Επί χιλιετίες ανέβαιναν ιερουργικά στην κορυφή του βουνού, όπου ιερουργούσε ο παππούς του Ασσουρμπανιπάλ, ο Βιβλικός οικοδεσπότης του Ιωνά στη Νινευή.

Δεν ήταν μόνον οι εντόπιοι Κούρδοι, που ανέρχονταν στο βουνό αυτό, ήταν επίσης "Ασσύριοι", Αραμαίοι, Νεστοριανοί, Τούρκοι, Αραβες, Πέρσες, Ιουδαίοι και 'Ελληνες της ευρύτερης περιοχής (οι τελευταίοι μέχρι τις αρχές του αιώνα μας). Οι Κούρδοι συνέχιζαν την παράδοση αυτή μέχρι την τελευταία δεκαετία.

To Πραγματικό όρος Αραράτ

Το Βιβλικό Αραράτ είναι το Τζεμπέλ Τζούντι (στα Αραβικά, και Τζουντί Νταγ στα Τουρκικά). ΄Οποιος Μουσουλμάνος ρωτηθεί που προσάραξε η "Κιβωτός του Νουχ", (όπως ονομάζεται στα Αραβικά ο αποδεκτός ως Προφήτης του Ισλάμ), θα απαντήσει αμέσως; μνημονεύοντας το Αραβικό όνομα του βουνού! Λόγω μάλιστα των σχετικών συνειρμών, το ίδιο όνομα χρησιμεύει και ως σύνηθες όνομα πλοίων στην Ιστορία της Μουσουλμανικής Ναυσιπλοϊας.

Πού βρίσκεται λοιπόν το "΄Ορος των Ιουδαίων", όπως σημαίνει στα Αραβικά και στα Τουρκικά το όνομα του πραγματικού Αραράτ;

Όπως εύκολα μπορεί κάποιος να εικάσει, ο χώρος αυτός πλημμυρίστηκε επανειλημμένα από Τουρκικά στρατεύματα, τα οποία καταδιώκουν Κούρδους αντάρτες. Το βουνό θεωρήθηκε ως κρησφύγετο ανταρτών και "ξυρίστηκε" από γης και από αέρος.

Όμως εδώ έχουμε κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Αν και πασίγνωστο για την σημαντικότητά του το Τζουντί Ντάγ, ουδέποτε επιχειρήθηκε εκεί αρχαιολογική ανασκαφή. Στα Οθωμανικά χρόνια αρκετοί πρωτοπόροι Ασσυριολόγοι βρήκαν οικτρό θάνατο απο άγνωστες αιτίες, ή χάθηκαν εντελώς όταν αποπειράθηκαν επιτόπια έρευνα! Το βουνό πάντοτε θεωρήθηκε ως κέντρο "υπερφυσικών δυνάμεων", πηγή οραμάτων για προφήτες, τόπος ενοράσεων, οραμάτων και προφητειών και πομπός θετικής ενέργειας όσο ελάχιστα σημεία της γήινης επιφάνειας! Βεβήλωση ή καταστροφή του σημαίνει όλεθρο για όποιον το επιχειρεί.

Γιατί ονομάστηκε Αραράτ;

Υπολείπεται να δούμε πώς και γιατί στην Αγία Γραφή το όρος αυτό ονομάστηκε Αραράτ.

Ουσιαστικά η λέξη αυτή προέρχεται από το Ασσυριακό όνομα "Ουραρτού", το οποίο αποτελεί την Ασσυριακή ονομασία για ένα μεγάλο κράτος ευρισκόμενο ακριβώς στα Βόρεια της Ασσυρίας. Ουσιαστικά, Ουραρτού και Αραράτ είναι η ίδια λέξη διαφορετικά φωνηεντισμένη γύρω από την τρισυμφωνική ρίζα "ρ-ρ-τ".

Το κράτος Ουραρτού αποτέλεσε ένα τρομερό αντίπαλο της Ασσυρίας, ιδιαίτερα στα μισά του 9ου π.Χ. αιώνα. Αντί να επιτύχει η στρατιωτική μέθοδος αντιμετώπισης του ουραρταϊκού κινδύνου, αποτέλεσμα θετικό για την Ασσυρία έφερε η εκπολιτιστική μέθοδος αντιμετώπισης του (η Ασσυριοποίησή του), την οποία προώθησε η Σαμμού Ραμάτ (Σεμίραμη) στο τέλος του 9ου αιώνα.

Στο αποκορύφωμα της επέκτασης του Ουραρτού (που στα σφηνοειδή Ουραρταϊκά ονομάζεται Μπιάϊνας, από όπου πολλοί ετυμολογούν το αρχαίο Αρμενικό όνομα της Αρμενίας), σύνορο με την Ασσυρία ήταν το Τζεμπέλ Τζούντι, μετά το οποίο άρχιζε το κράτος Ουραρτού - Αραράτ. Αυτός είναι και o κύριος λόγος της ονομασίας του όρους της Κιβωτού ως Αραράτ στα Βιβλικά Εβραϊκά.

Το θέμα αυτό αναπτύχθηκε από αποσπάσματα τού άρθρου του Μ.Σ. Μεγαλομμάτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Τρίτο Μάτι" Νο 66: σ. 8,9, και που χρησιμοποιήσαμε κατόπιν της ευγενικής αδείας του εκδότη και τού αρθρογράφου.