Ο Δημιουργισμός κακοπαριστάνει τον Θεό

Ο Δημιουργισμός αντιτίθεται στη Χριστιανική πίστη

Το πρόβλημα του Δημιουργισμού, δεν είναι απλώς και μόνο, το ότι αντιτίθεται στα πορίσματα της Επιστήμης, για να διατηρήσει μια αυθαίρετη δογματική ερμηνεία. Είναι πολύ μεγαλύτερο! Γιατί στην ουσία του, ο Δημιουργισμός συγκρούεται, όχι μόνο με μια αβίαστη ερμηνεία της Γενέσεως, όχι μόνο με βασικά Ορθόδοξα δόγματα περί Αγίου Πνεύματος, αλλά επιπλέον, (όπως θα δείξουμε στην παρούσα μελέτη), κακοπαριστάνει τον Θεό ενώπιον των πλασμάτων Του, ως έναν Θεό εκδικητικό και σκληρό, ή τουλάχιστον, όχι Θεό αγάπης.

.

Γιατί δεν έγιναν τα λάθη αντιληπτά ενωρίτερα

"Ο Θεός είναι αγάπη", μας διδάσκει η Αγία Γραφή και οι άγιοι Πατέρες. Και βεβαίως κανείς Χριστιανός δεν διαφωνεί με αυτό. Όμως, ορισμένοι Χριστιανοί οπαδοί του Δημιουργισμού, έρχονται σε σαφή σύγκρουση με αυτό το βασικό Χριστιανικό δόγμα!

Έχουμε δείξει σε άλλα μας άρθρα, ότι οι άγιοι Πατέρες, μη γνωρίζοντας όλα αυτά τα ντοκουμέντα που σήμερα έχει ανακαλύψει η επιστήμη, και στην προσπάθειά τους ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΟΥΝ για την αιτία του κακού στον κόσμο, θεώρησαν καλό να γενικεύσουν την κατάσταση που επικρατούσε στον Κήπο της Εδέμ, σε όλο τον πλανήτη, και σε όλη την ιστορία, θεωρώντας ότι ο Θεός έπλασε τα πάντα ειρηνικά και αθάνατα εξ αρχής. Η φιλοσοφική ανάγκη, να δώσουν μια ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα του κακού, τους έκανε να αναζητήσουν "προ καιρού", μια φιλοσοφική, αλλά όχι τεκμηριωμένη απάντηση. Και παρά το ότι μια τέτοια απάντηση μπορεί σήμερα να φαίνεται προφανής, καθώς γνωρίζουμε κάποια επιστημονικά δεδομένα της εποχής μας, γι' αυτούς το να υποθέσουν ότι ο Θεός τα έπλασε όλα εξ αρχής ειρηνικά, φαινόταν τότε ως η ικανοποιητικότερη απάντηση. Και παρά το ότι θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα επιστημονικά δεδομένα της Γένεσης, όπως τα κατανοούμε εμείς σήμερα, υπό το φως των επιστημονικών δεδομένων, τότε κάτι τέτοιο, ήταν δύσκολο και δυσδιάκριτο. Γιατί δεν είχαν κανέναν προφανή λόγο να τα δουν διαφορετικά, μια και τους κάλυπτε πλήθος ερωτημάτων, περί αρχής της κτίσεως, του ανθρώπου, και του κακού. Και οποιαδήποτε ερμηνευτική δυσκολία της Γένεσης, φαινόταν να ξεπερνιέται με διαφόρους τρόπους, που σήμερα μας φαίνονται αρκετά τραβηγμένοι.

Ενώ όμως για τον άνθρωπο των πρώτων μ.Χ. αιώνων, τέτοιου είδους ερμηνευτικές ελλείψεις είναι δικαιολογημένες, για τον σημερινό άνθρωπο είναι αδικαιολόγητες. Όχι μόνο επειδή έχουμε τα επιστημονικά δεδομένα, που μας δίνουν σαφή "όρια" μέσα στα οποία μπορούμε να κινηθούμε ερμηνευτικά, αλλά κυρίως επειδή έχουμε σε μια εποχή πληροφόρησης, κυριολεκτικά μπροστά μας, (στις οθόνες μας), ολόκληρη την Πατερική γραμματεία, και μπορούμε εύκολα να βρούμε τις Ορθόδοξες εκείνες απαντήσεις, που δεν έχουν προβλήματα και συγκρούσεις με την πραγματικότητα. Γιατί παρά τις ερμηνευτικές τους ελλείψεις σε ζητήματα επιστημονικά, οι άγιοι Πατέρες, είχαν εν τούτοις, ΕΤΟΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΕΝΕΣ, όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, που θα τους έδιναν την πραγματική, και απόλυτα ορθή επιστημονικά εξήγηση, στα προβλήματα που τους απασχολούσαν, για την προέλευση του κακού, και τη σωτηρία της κτίσης.

Θεολογικά προβλήματα του Δημιουργισμού

Αφήνοντας λοιπόν την αρχαιότητα, ας δούμε, ΣΗΜΕΡΑ, υπό τις παρούσες προϋποθέσεις, ποια είναι μερικά ζητήματα, στα οποία ο Δημιουργισμός οδηγεί σε Θεολογικά σφάλματα τον σύγχρονο Χριστιανό:

Ας υποθέσουμε ότι αυτό που υποθέτουν οι Δημιουργιστές ως "ορθή ερμηνεία" της Γενέσεως είναι αλήθεια. Και ας υποθέσουμε επίσης ότι "δεν υπάρχουν" όλα εκείνα τα ντοκουμέντα που δείχνουν ότι η φθορά, η σαρκοφαγία στα ζώα και τα αγκάθια, υπήρχαν εξ αρχής της Δημιουργίας του Θεού, ΠΡΙΝ από την αμαρτία του Αδάμ. Και ας υποθέσουμε ότι εξ αιτίας της αμαρτίας του Αδάμ, όλα αυτά παραδόθηκαν στη φθορά και στον θάνατο, και στη σαρκοφαγία, ενώ είχαν πλασθεί ειρηνικά και αγγελικά. Τότε όμως, ανακύπτουν τα εξής ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ ερωτήματα, στα οποία οι Δημιουργιστές καλούνται να απολογηθούν:

Α) Καλά ο άνθρωπος, που επετράπει να πεθάνει, "για να μη γίνει το κακό αιώνιο" κατά του αγίους Πατέρες. Τα ζώα όμως ΓΙΑΤΙ έγιναν σαρκοφάγα; Μόνα τους έγιναν σαρκοφάγα; Έτσι αυτόματα, έγιναν σαρκοφάγα, ενώ είχαν πλασθεί φυτοφάγα, επειδή αμάρτησε ο Αδάμ; Τι έφταιγαν τα ζώα, να ξεσκίζονται από τα σαρκοφάγα, επειδή ο Αδάμ έφαγε έναν καρπό;

Β) Ο Θεός τα έκανε έτσι σαρκοφάγα; Γιατί; Δεν δείχνει αυτό έναν θεό παράλογο και παράφρονα; Ό,τι και αν έκανε ο Αδάμ, γιατί ο Θεός να ξαναπλάσει τα ΕΙΡΗΝΙΚΑ ως τότε ζώα, και να τα κάνει σαρκοφάγα; Προς τι αυτή η εγκληματική συμπεριφορά από μέρους του Θεού της αγάπης; Μήπως για να "μποϊκοτάρει¨ τις επίγειες κοινωνίες που δεν τον αποδέχθηκαν; Τους τιμώρησε; Τους εκδικήθηκε; Για ποιο σκοπό; Για να τους αναγκάσει να τον πιστέψουν; Μα τότε, εκβιάζοντάς τους έτσι δεν πάει περίπατο η ανθρώπινη ελευθερία να επιλέξουμε τη ζωή μας;

Γ) Αν πάλι δεν είναι ο Θεός αυτός που έκανε τα ζώα σαρκοφάγα μετά την αμαρτία του Αδάμ, τότε ποιος τα "ανάπλασε" και τα έκανε σαρκοφάγα; Είναι δυνατόν να έγιναν μόνα τους σαρκοφάγα, χωρίς την μεσολάβηση του Θεού; Δηλαδή "αυτόματα" έγιναν σαρκοφάγα; Αν δεν το έκανε αυτό ο Θεός, τότε ποιος ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ (που θυμίζει φυσική επιλογή) έκανε τα φυτοφάγα ζώα να μεταβληθούν σε σαρκοφάγα, ώστε να ξεσκίζουν το ένα το άλλο, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Δεν είναι παράλογο, αυτοί που δεν δέχονται τη Φυσική Επιλογή, ως έναν "απίθανο" μηχανισμό εκατομμυρίων ετών, να δέχονται μια "αυτόματη" μετα-σκευή των ζώων από φυτοφάγα σε σαρκοφάγα, χωρίς τη μεσολάβηση του Θεού, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Δ) Ομοίως και τα αγκάθια. Γιατί ο Θεός έπλασε αγκάθια και αιχμηρά αντικείμενα, αντί για τον Παράδεισο της τρυφής; Για να μας ξεσκίζουν και να μας ματώνουν; Και καλά εμάς, εάν υποθέσουμε ότι ο θεός του Δημιουργισμού έχει ένα τέτοιο αρρωστημένο "βίτσιο" να ξεσκίζει τους αμφισβητίες, υπό μορφήν Ες Ες. Τα ζώα τα καημένα τι του έφταιγαν, για να μετασκευάσει τον κόσμο έτσι, που να ξεσκίζονται από αγκάθια; Ή, ομοίως με τα ζώα, αν ο Θεός ήταν αμέτοχος σε μια τέτοια μεταβολή του κόσμου, ποιος φυσικός μηχανισμός, είναι αυτός που μετέτρεψε σε αγκάθια, κάποια δήθεν "απαλά" ως τότε φυτά;

Ε) Μα λένε και κάτι άλλο όσοι προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν όλα αυτά, με βάση την αμαρτία του Αδάμ. Λένε ότι εφ' όσον ο Θεός καταράστηκε τη γη μετά από την αμαρτία του Αδάμ, η γη ξέπεσε έτσι. Είναι όμως αυτή άραγε, ικανοποιητική απάντηση; Γιατί ως προς αυτό ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! Με ποιο τρόπο η κατάρα προς τη γη, δημιούργησε αγκάθια και σαρκοφάγα φυτά; Τα έπλασε σαδιστικά ο Θεός έτσι, ή έγιναν από φυσικούς νόμους; Και πάλι τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα!

ΣΤ) Αλλά ακόμα και αν "ξεχάσουμε" τα ερωτήματα αυτά, σαν να διαθέτουμε την επιλεκτική μνήμη των Δημιουργιστών, τίθεται και άλλο ένα ερώτημα: Εάν η αμαρτία του Αδάμ, δια της οποίας κατά την Αγία Γραφή "επερίσσευσεν η αμαρτία", στάθηκε (με οποιονδήποτε τρόπο) υπεύθυνη για την σαρκοφαγία και τα αγκάθια στη γη, και για τον θάνατο των ζώων, τότε γιατί η ενανθρώπιση του Χριστού, δεν στάθηκε εξ ίσου ισχυρή, (για να μην πούμε ισχυρότερη), ώστε να αποκαταστήσει την κτίση στο "πρότερον κάλλος" της, με δεδομένο, ότι (επίσης κατά την Αγία Γραφή), ο δεύτερος Αδάμ ο Χριστός, έκανε με την ενανθρώπισή του να "υπερ-περισσεύσει η χάρις"; Δεν έχουμε ουσιαστικά, τον ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ της σημασίας της ενανθρώπισης και θυσίας του Χριστού, εάν αυτή δεν ήταν αρκετή, να αντιστρέψει ήδη τόσες χιλιετίες, τα όσα έφερε η αμαρτία του Αδάμ στον κόσμο;

Ζ) Και εάν η κτίση πλάσθηκε ειρηνική και ευλογημένη εξ αρχής σε όλο τον πλανήτη, τότε πώς είναι δυνατόν, να έχουμε σήμερα τη χειροτέρευση της κατάστασης της κτίσεως, εξ αιτίας μιας αμαρτίας, με τόσο δραματικό τρόπο, ώστε να γίνει αιτία να ξεσκίζονται τόσα φυτοφάγα πλάσματα από τα σαρκοφάγα, να γεμίσει η γη με αγκάθια και αιχμηρά φυτά και ζώα, και να δημιουργείται τόση αιματοχυσία; Μα τότε, ο υποτιθέμενος "καλός και δίκαιος και παντοδύναμος" Θεός, όχι μόνο δεν θα είχε τις ιδιότητες αυτές, αλλά θα ήταν ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ από αυτόν τον καημένο, που μόνο ένα φρούτο έφαγε! Ενώ ο Θεός, με μια τέτοια ενέργεια, οδήγησε την κτίση σε μια αιματοχυσία και σκληρότητα χωρίς μέτρο, μόνο και μόνο για ποιο λόγο; Ιδού η απορία!

Οι ανωτέρω ερωτήσεις, δεν είναι φυσικά οι μόνες. Είναι όμως οι βασικότερες που προκύπτουν από τη Δημιουργιστική θεώρηση, για μια κτίση, που πλάσθηκε ειρηνική, και "εξαγριώθηκε" εξ αιτίας της αμαρτίας του Αδάμ.

Δείτε όμως, αντίθετα με τους ανωτέρω Δημιουργιστικούς παραλογισμούς, πόσο απλά εξηγούνται όλα, αν δεχθούμε τα ξεκάθαρα επιστημονικά ντοκουμέντα, ότι η κτίση ήταν έτσι εξ αρχής:

Τότε, εάν η κτίση ήταν έτσι με σαρκοφάγα και αγκάθια, εξ αιτίας της φυσικής επιλογής, και του ανταγωνισμού των νόμων της ζούγκλας, έχουμε και τον μηχανισμό, αλλά και τον λόγο για τον οποίο είναι όλα έτσι. Επειδή η φυσική επιλογή, με τους γνωστούς πλέον νόμους της, διαμόρφωσε τα όντα "ανταγωνιστικά". Και ακόμα και ο θάνατος τότε, προβάλλει ως μια αναγκαία φυσική λειτουργία, την οποία ανέχθηκε ο Θεός, που οδηγεί σε καινούργιες πιο εξελιγμένες (άρα καλύτερες και ικανότερες) γενιές.

Τότε ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τη σαρκοφαγία, ούτε για τα αγκάθια, αλλά αυτά είναι "μοτίβα" που εξήχθησαν από το ίδιο το "λειτουργικό πρόγραμμα" της Φυσικής Επιλογής, που "τρέχει" στην φύση, από την αρχή της ύπαρξης της ζωής! Δεν είναι ο Θεός πλέον υπεύθυνος για τίποτα κακό, αλλά είναι απλώς ένας σχεδιαστής του προγράμματος που τελειοποιεί τα είδη, μέσω αυτών των λειτουργικών μετατροπών.

Τότε και η ειρηνική κατάσταση του Παραδείσου, δεν ήταν κάτι που ίσχυε εξ αρχής και σε όλη την κτίση, αλλά μια περιορισμένης έκτασης "τομή" που έκανε ο Θεός στην ιστορία, στον Κήπο της Εδέμ, και όπου μετασκεύασε τα ζώα να ζουν ειρηνικά, στα όρια του Παραδείσου, με σκοπό ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ η κατάσταση αυτή σε όλη την κτίση με τη συνεργασία του Αδάμ. Άρα ο Θεός εδώ είναι ο ΒΕΛΤΙΩΤΗΣ της κτίσης, και όχι ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για την κακή της κατάσταση.

Τότε η πτώση του Αδάμ, δεν είναι αιτία να χειροτερεύσει η κτίση, αλλά η αιτία για την οποία απωλέσθηκε η περιορισμένης έκτασης αυτή προσπάθεια του Θεού να επεκτείνει τους νόμους της αφθαρσίας και του Αγίου Πνεύματος, σε έναν κόσμο εξ αρχής φθαρτό. Και ο Θεός είναι ο μόνος που δεν φταίει, αν ο Αδάμ δεν μπόρεσε να διατηρήσει και να επεκτείνει το σχέδιο αφθαρτοποίησης.

Τότε η θυσία του Χριστού δεν έχει το ρόλο αντιστάθμισης μιας ολόκληρης κτίσης που έγινε φθαρτή με την αμαρτία του Αδάμ, αλλά αποτελεί τον εναλλακτικό τρόπο, με τον οποίο ο Θεός ξανα-εισήγαγε στην κτίση τον σπόρο της αφθαρσίας, ο οποίος θα οδηγήσει σε γενική αφθαρσία στη 2η Παρουσία Του.

Τότε δεν έχουμε έναν Θεό αδύναμο να εμποδίσει την "κατρακύλα" της κτίσης, από το καλό στο χειρότερο, αλλά έναν Θεό που από το "λίαν καλώς" της ΦΘΑΡΤΗΣ κτίσης, και παρά την αμαρτία του Αδάμ, την οδηγεί με ασφάλεια και με σαφή πρόοδο από το "λίαν καλό" στο "άριστο".

Με άλλα λόγια, ή θα είσαι φίλε μου Δημιουργιστής, και χάριν των ερμηνευτικών σου εμμονών, θα κηρύσσεις έναν Θεό αλλοπρόσαλλο, και έναν Λυτρωτή αδύναμο, ή θα αποδεχθείς την επιστήμη και τη σωστή ερμηνεία της Αγίας Γραφής, και θα κηρύσσεις έναν Θεό - αγάπη, Πανίσχυρο και Πάνσοφο, ακατηγόρητο και νικητή, που οδηγεί την κτίση του στην αφθαρσία, μέσα από μια εξελικτική κορύφωση που θα βρει την ολοκλήρωσή της στη 2η Παρουσία.

Δεν έχουμε εμείς οι Χριστιανοί Εξελικτές να απολογηθούμε για τίποτα κακό εναντίον του Θεού. Εσύ όμως, ο δήθεν "παραδοσιακός", έχεις να απολογηθείς για πολλές βλασφημίες κατά του Θεού, που προκύπτουν από τις ερμηνευτικές σου εμμονές!