Οι Γενετιστές διορθώνουν το εξελικτικό δένδρο συγγένειας των θηλαστικών

Εξελικτική Δημιουργία
Κεντρική Σελίδα   Εξελικτική πορεία

Η γενετική είναι αδιάψευστος μάρτυρας της πραγματικότητας της Εξέλιξης

Μπορεί οι Δημιουργιστές να επιχειρηματολογούν, με αφορμή τις αλλαγές που κάνουν κατά καιρούς οι επιστήμονες στα γενεαλογικά δένδρα της εξέλιξης, όμως τον πόλεμο τον έχουν χαμένο "από χέρι". Η γενετική παίρνει τα πράγματα στα χέρια της, και δίνει πλέον ξεκάθαρες απαντήσεις, που δεν αμφισβητούνται.

.

Οι Δημιουργιστές, δεν βλέπουν τις διαρκείς αλλαγές που κάνουν στα ψευδο-επιστημονικά τους βιβλία όταν αυτά διαψεύδονται, με τα οποία προσπαθούν να προσβάλλουν το γεγονός της Εξέλιξης. Βλέπουν όμως τις αλλαγές που κάνουν οι Εξελικτές, καθώς πλησιάζουν όλο και περισσότερο την αδιάψευστη ακρίβεια της συγγένειας των διαφόρων ειδών!

Το βασικό πρόβλημα, είναι ότι μέχρι πρόσφατα, οι εξελικτικοί επιστήμονες είχαν ως μέτρο συγγένειας των ειδών, τα απολιθώματα, και αυτά συχνά ελλειπή. Από τις ομοιότητες, προσπαθούσαν να εντοπίσουν τις συγγένειες των διαφόρων ειδών. Αυτή η μέθοδος όμως, κρύβει τον εξής κίνδυνο: Μπορεί ο επιστήμονας να ξεγελασθεί από περιπτώσεις παράλληλης εξέλιξης, όπου κάποια ζώα μοιάζουν, επειδή εξελίχθηκαν για όμοια περιβάλλοντα. Και μπορεί στα τόσα ζώα, να βρεθεί και κάποιο που να έχει εισχωρήσει κατά λάθος σε λάθος συγγενική οικογένεια, επειδή μοιάζει με τα μέλη της!

Η Γενετική όμως, παίρνει πλέον τα ηνία της έρευνας αυτής! Οι μεταλλάξεις στο DNA, μεταξύ διαφόρων ειδών, είναι ΕΠΑΡΚΗ ΙΧΝΗ, ώστε να ιχνηλατηθεί επαρκώς η ιστορία της εξέλιξης των διαφόρων ειδών. Πλέον, δεν αποτελούν καθοριστικό παράγοντα από μόνες τους οι ομοιότητες των διαφόρων σκελετών, αλλά η ομοιότητα του γενετικού κώδικα μεταξύ ειδών! Το αποτέλεσμα, είναι οι Γενετικοί πλέον, να διορθώνουν ένα - ένα, τα ΛΙΓΟΣΤΑ λάθη των Παλαιοντολόγων, και να εξιχνιάζουν τη σωστή συγγένεια για το κάθε είδος.

Στον ακόλουθο πίνακα που συλλέξαμε από το περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ Απριλίου 2003 σελ. 36, μπορείτε να δείτε το ως τώρα γνωστό γενεαλογικό δένδρο των θηλαστικών, με τις συγγένειές τους, όπως είχε καταρτισθεί από τις ομοιότητες των απολιθωμάτων. Ξεκινά με το αρχαιότερο γνωστό πρωτοπλακουντοφόρο Eomaia, που έζησε πριν από 125.000.000 χρόνια. Προσέξτε τις χρωματιστές βούλες στα δεξιά του σχήματος, και θα μπορέσετε να δείτε τα σημεία στα οποία η Γενετική διόρθωσε το δένδρο αυτό:

 

Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε το καινούργιο συγγενολογικό δένδρο των θηλαστικών, (από τον επόμενη σελίδα του ιδίου περιοδικού), όπως καταρτίσθηκε από τους Γενετιστές. Οι μακρινότερες γραμμές, δηλώνουν μακρινότερη συγγένεια, ενώ οι κοντές, μεγαλύτερη συγγένεια. Οι διακεκομμένες γραμμές, δείχνουν παραδείγματα απόκλισης των δύο γενεαλογικών δένδρων. Τα χρωματιστά τετράγωνα, δείχνουν με το χρώμα τους, τα ελάχιστα σημεία λάθους κατάταξης, που είχαν γίνει με βάση την ανατομία. Πλέον όμως, αυτά διορθώθηκαν με βάση τη γενετική:

Τα ακόλουθα ζώα, είναι κάποια από αυτά που διορθώθηκαν από γενετική ανάλυση, και κατατάχθηκαν σε διαφορετικούς κλάδους συγγένειας, με βάση το DNA τους, και όχι με βάση τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους:


Μολονότι το DNA επιτρέπει τη σύνταξη νέων γενεαλογικών δένδρων, τα απολιθώματα ακόμα γράφουν ιστορία, καθώς παρέχουν στοιχεία σχετικά με τη μορφή, τον τρόπο ζωής και την προέλευση των ζώων που έχουν εκλείψει.

Θεωρούμε, για παράδειγμα, ότι οι με γενετικές μεθόδους καθορισμένες υπερτάξεις Αφροθήρια και Ξέναρθρα προέρχονται από την Γκοντβάνα, λόγω των περιοχών όπου βρέθηκαν τα απολιθώματά τους και ζουν οι απόγονοι τους σήμερα, Επίσης, βάσει των απολιθωμάτων συνάγουμε ότι τα οπληφόρα, τα υδρόβια και τα εντομοφάγα, εξελίχθηκαν και στο Βόρειο και στο Νότιο Ημισφαίριο. Ωστόσο, η παλαιοντολογία δεν αποκαλύπτει ακριβείς σχέσεις σε αντίθεση με τις αναλύσεις DNA, οι οποίες μάλιστα βελτιώνονται διαρκώς. Μέχρι πρότιvoς, οι γενετιστές δεν μπορούσαν να συγκρίνουν είδη που εξαφανίστηκαν σε πολύ παλιές εποχές, επειδή το DNA τους είχε επίσης εξαλειφθεί. Σήμερα, ο προσδιορισμοί της αλληλουχίας αμινοξέων σε οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη των οστών που μπορεί να διατηρηθεί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, συνιστά ένα νέο εργαλείο έρευνας. Όμως, π εξαγωγή της καταστρέφει τα οστά, με αποτέλεσμα σπάνια απολιθώματα να θυσιάζονται γι' αυτόν το σκοπό.

 

Η κατάταξη των διαφόρων ειδών κατά συγγένειες, συνεχίζεται, και όλο και καλύτεροι τρόποι ανακαλύπτονται, που ξεκαθαρίζουν τα μυστικά της Δημιουργίας του Θεού. Η εξελικτική διαδικασία, μπορεί να μας πει πολλά για τη σοφία Του και το σχέδιό του για τον πλανήτη μας και τη ζωή σ' αυτόν.