Απάντηση στο Δημιουργιστικό κείμενο τού κ. Χρήστου Σαλταούρα: "Υπήρχαν πριν τον Αδάμ άνθρωποι προδαμιαίοι;"

Μέρος 2ο: Περί τής Πνευματικής ζωοποίησης τού Αδάμ

Δείτε πώς οι Δημιουργιστές, προκειμένου να απορρίψουν την ερμηνεία μας, οδηγούνται σε πλήρη αντίθεση προς τις ερμηνείες πλήθους αγίων Πατέρων!   Δείτε ΕΔΩ το πρώτο μέρος

Ενώ οι Δημιουργιστές νομίζουν ότι είναι δικές μας, οι ερμηνείες μας περί τού εμφυσήματος στον Αδάμ, περί τού κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, και περί τής πνευματικής ζωοποίησης τού ανθρώπου, το παρόν άρθρο αποκαλύπτει, ότι οι ίδιοι, όχι μόνο δεν είναι "τιμητές" τών πατερικών ερμηνειών, αλλά έρχονται σε σύγκρουση μαζί τους! Φθάνουν μέχρι τη διατύπωση προτάσεων, ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ από τους αγίους πατέρες, ακόμα και από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο!

.

Επί μέρους θέματα τού παρόντος άρθρου:

Εισαγωγή

Στο πρώτο μέρος τής απάντησής μας, είδαμε πώς ο κ. Σαλταούρας, όχι μόνο αποτυγχάνει να στηρίξει τις απόψεις του Αγιογραφικά και ερμηνευτικά, αλλά έρχεται και σε σύγκρουση με πολλούς αγίους πατέρες!

Σε αυτό το δεύτερο μέρος, τής αναίρεσης τού άρθρου του, θα δούμε ακόμα περισσότερες συγκρούσεις τών ερμηνειών του, με τις ερμηνείες αγίων πατέρων, από τον 2ο ακόμα αιώνα μ.Χ., ως και την εποχή μας!

Θα δείτε επίσης, πώς αντιφάσκει από τη μία μεριά στην άλλη, μέσα στο ίδιο του το άρθρο, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει εναντίον μας ΨΕΥΤΙΚΕΣ δηλώσεις, για το τι πιστεύουμε. Έτσι ώστε, πλάθοντας ένα δικό του προβληματικό κατασκεύασμα, να μπορέσει στη συνέχεια να το αναιρέσει, δηλώνοντας ότι δήθεν αναιρεί εμάς!

Τέλος, θα δείτε τι παθαίνει όποιος διαβάζει κακοπροαίρετα τις ερμηνείες τών άλλων, ενώ εμπιστεύεται "με κλειστά μάτια" τις δικές του ερμηνείες, και δεν κάνει στον εαυτό του, τις ερωτήσεις που κάνει στους άλλους!

1. Εκούσιες και μη εκούσιες παραποιήσεις τού κ. Σαλταούρα

Χρήστος Σαλταούρας:

« και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» Γένεση 2:7.

Το εδάφιο Γένεση 2:7 παρερμηνεύεται δεινώς από τον Εξελικτικό Δημιουργισμό. Οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές λέγουν ότι το γεγονός ότι αποκαλείται ο Αδάμ ΑΝΘΡΩΠΟΣ πριν το εμφύσημα της Πνοής Ζωής αυτό σημαίνει ότι ήταν βιολογικά ζωντανός !!! Διαφορετικά δεν θα ονομάζονταν άνθρωπος αν ήταν απλά ένα χωμάτινο άγαλμα χωρίς ζωή! Όπως το πτώμα δεν ονομάζεται άνθρωπος έτσι και ο Αδάμ αν ήταν βιολογικά μη ζωντανός δεν θα ονομάζονταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Επίσης λέγουν ότι το γεγονός ότι το εδάφιο μιλά για ΠΡΟΣΩΠΟ του Ανθρώπου που δέχτηκε το εμφύσημα αυτό σημαίνει ότι ο Αδάμ είχε προσωπικότητα πριν το εμφύσημα και άρα ήταν βιολογικά ζωντανός και όχι άγαλμα χωμάτινο. Οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές πιστεύουν ότι ο βιολογικά ζωντανός και εξελιγμένος πίθηκος Αδάμ ,(που ακριβώς γιατί είναι εξελιγμένος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ) με την λήψη της Πνοής Ζωής έγινε ΚΑΙ πνευματικά ζωντανός , ενώ προηγουμένως ήτο μόνο βιολογικά ζωντανός. Άρα η Πνοή Ζωής που τον κατέστησε ΚΑΙ πνευματικά ζωντανό (ψυχή ζώσα) ήταν το Άγιο Πνεύμα !!!

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Δυστυχώς ο κ. Σαλταούρας στην προσπάθειά του να καταρρίψει κάτι που δεν του αρέσει, στο σημείο αυτό προχωράει σε μια σειρά από ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕΙΣ, στο τι λέει η ερμηνευτική πρόταση τής Εξελικτικής Δημιουργίας, έτσι ώστε να του είναι ευκολότερο μετά να καταρρίψει τις ψευδείς του διατυπώσεις.

1. Ο κ. Σαλταούρας λέει: "Οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές λέγουν ότι το γεγονός ότι αποκαλείται ο Αδάμ ΑΝΘΡΩΠΟΣ πριν το εμφύσημα της Πνοής Ζωής αυτό σημαίνει ότι ήταν βιολογικά ζωντανός". Αυτό όμως είναι ΨΕΜΑ. Το ότι ήταν ζωντανός, το λέμε για τη λέξη: "άνθρωπος", και όχι για τον Αδάμ, ως ξεχωριστό πρόσωπο. Λέμε δηλαδή, ότι υπήρχαν ζωντανοί άνθρωποι, τον καιρό που ο Αδάμ έλαβε το εμφύσημα. Για τον δε Αδάμ, λέμε ότι με το εμφύσημα έλαβε και τη βιολογική ζωή του, αλλά και το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή την Πνευματική Ζωή. Και αυτό το ψέμα, ο κ. Σαλταούρας, το λέει εν γνώσει του, αφ' ενός επειδή έχει διαβάσει την εξήγηση που δίνουμε στην Εξελικτική Δημιουργία, αλλά και επειδή σε κοινή συζήτηση σε μπλογκ με συνεργάτη μας, ο συνεργάτης μας, διευκρίνισε σαφέστατα αυτό το θέμα. Άρα ο κ. Σαλταούρας δεν έχει δικαιολογίες για την εκούσια αυτή παραποίηση.

Μάλιστα, ακόμα και στο ίδιο του το παρόν άρθρο που αναιρούμε εδώ, πιο κάτω αντιφάσκει προς τον εαυτό του, γράφοντας και ο ίδιος, το ότι πιστεύουμε ότι ο Αδάμ από την αρχή τής ζωής του είχε το εμφύσημα! Σκεφθείτε! Ο κ. Σαλταούρας, είναι τόσο πρόχειρος και ασταθής στις αναλύσεις του, που στην αρχή τού άρθρου του μας κατηγορεί ότι πιστεύουμε σε κάτι, που αργότερα και ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν το πιστεύουμε! Φαντασθείτε, αν αντιφάσκει προς τον εαυτό του, πόσο αντιφάσκει προς την επιστήμη, προς την Αγία Γραφή και προς τους αγίους Πατέρες! (Κάτι που δεν χρειάζεται βεβαίως να το φαντασθείτε, γιατί θα το δείξουμε σαφώς και σε αυτό το δεύτερο μέρος τής απάντησής μας, όπως το δείξαμε και προς το πρώτο).

2. Ο κ. Σαλταούρας λέει: "Επίσης λέγουν ότι το γεγονός ότι το εδάφιο μιλά για ΠΡΟΣΩΠΟ του Ανθρώπου που δέχτηκε το εμφύσημα αυτό σημαίνει ότι ο Αδάμ είχε προσωπικότητα πριν το εμφύσημα και άρα ήταν βιολογικά ζωντανός και όχι άγαλμα χωμάτινο". Εδώ δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον κ. Σαλταούρα για εκούσια παραποίηση όπως πριν, αλλά για παρανόηση. Γιατί αυτό το ζήτημα, δεν αποτελεί δική μας διατύπωση, αλλά το παραθέτουμε ως τμήμα ξένου κειμένου, και συγκεκριμένα από το εξαιρετικό παλιό βιβλίο "Οι Έξι Αυγές" τού Αλέξανδρου Καλόμοιρου. Η παράθεσή μας αυτή, βρίσκεται εδώ: http://exeldim.site40.net/grafi/emfysima1.htm. Η δική μας θέση είναι διαφορετική στο σημείο αυτό. Και τον λόγο θα τον εξηγήσουμε στη συνέχεια.

3. Ο κ. Σαλταούρας λέει: "Οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές πιστεύουν ότι ο βιολογικά ζωντανός και εξελιγμένος πίθηκος Αδάμ ,..." Και αυτό όμως είναι ψευδές. Ουδέποτε είπαμε τον Αδάμ "πίθηκο", αλλά ο Αδάμ ήταν εξ αρχής τής βιολογικής ύπαρξής του άνθρωπος, πλασμένος κατ' εικόνα Θεού, και μάλιστα πνευματικά ζωντανός, σε πορεία προς το καθ' ομοίωσιν!

Χρήστος Σαλταούρας:

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ :

Η προχειρότητα με την οποία οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές ερμηνεύουν την Γραφή τους εκθέτει ανεπανόρθωτα !

Οι Εξελικτικοί Δημιουργιστές λησμονούν ότι ο Αδάμ ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ όχι ΜΟΝΟ ΠΡΙΝ το εμφύσημα, αλλά ΚΑΙ ΠΡΙΝ την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του! « και είπεν ο Θεός ποιήσωμεν  άνθρωπον κατ ‘ εικόνα ημετέραν και καθ ‘ομοίωσιν….. και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ ‘ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» Γένεση 1:26-27.

Ο Θεός ΠΡΙΝ δημιουργήσει τον Άνθρωπο τον ονομάζει ΑΝΘΡΩΠΟ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ήταν ο Άνθρωπος βιολογικά ζωντανός ΠΡΙΝ Δημιουργηθεί, ΠΡΙΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ;;; Ασφαλώς και όχι… Ας αφήσουν τις σοφιστικές ανοησίες οι όψιμοι ερμηνευτές των Γραφών !

Και ΓΙΑΤΙ ο Θεός ονομάζει τον άνθρωπο, ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΡΙΝ αυτός έρθει σε ύπαρξη;;;

Γιατί ο Θεός είναι ο μόνος που  καλεί «τα μη όντα ως όντα» - Ρωμαίους 4:17. Ο Θεός ονομάζει τα ανύπαρκτα  ως υπαρκτά !!! Το εδάφιο Ρωμαίους 4:17 καλά θα κάνουν να το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι θιασώτες του Εξελικτικού Δημιουργισμού

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Εδώ οποιοσδήποτε νοήμων αναγνώστης, μπορεί να δει ποιος είναι ο πρόχειρος και ο απρόσεκτος ερμηνευτής. Γιατί άλλο είναι να εξαγγέλλει ο Θεός την ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟΥ, να δημιουργήσει ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ άνθρωπο, λέγοντας: "ποιήσωμεν (Μέλλων) άνθρωπον...", και άλλο είναι Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ τής Δημιουργίας τού ανθρώπου από τον Μωυσή, που περιγράφεται ως κάτι ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΟ: "Και έγινεν (Παρελθόν) ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν".

Όπως είναι σαφές και κατανοητό, άλλο είναι το να μιλήσεις για άνθρωπο, δηλώνοντας ΠΡΟΘΕΣΗ να τον δημιουργήσεις, και άλλο είναι να ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ, ότι έκανες ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (που σημαίνει ότι ΗΔΗ υπήρχε στο Παρελθόν), να γίνει ζωντανή ψυχή.

Ας δώσουμε και ένα παράδειγμα τής ερμηνευτικής προχειρότητας τού κ. Σαλταούρα:

Αν ένας Ξυλουργός πει: "Ας φτιάξω ένα τραπέζι", το τραπέζι δεν είναι ακόμα φτιαγμένο. Αλλά ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, δηλώνεται η πρόθεση να υπάρξει.

Αν πει όμως κάποιος ότι "ο Ξυλουργός ψέκασε το τραπέζι", το τραπέζι πρέπει κατ' ανάγκην να είναι υπαρκτό, (ήδη από πριν), για να το ψεκάσει! Διαφορετικά δεν θα το αποκαλούσε τραπέζι! Διαφορετικά δεν θα ψέκαζε το τραπέζι, αλλά κάτι άλλο!

2. Η φράση «εις το  ΠΡΟΣΩΠΟΝ αυτού»

Χρήστος Σαλταούρας:

Η φράση «εις το  ΠΡΟΣΩΠΟΝ αυτού» του εδαφίου Γένεση 2:7 είναι στο  Εβραϊκό στα ρουθούνια αυτού. Καμία σχέση λοιπόν με ΠΡΟΣΩΠΟ με την έννοια της προσωπικότητας! Οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν ελευθέρως τα «ρουθούνια» ως  «πρόσωπο» με την έννοια της ΟΨΗΣ. Τα ρουθούνια είναι μέρος του προσώπου-όψης του ανθρώπου.

Αλλού οι Εβδομήκοντα την ίδια λέξη μεταφράζουν ως ΜΥΤΗ. « ή μην έτι της πνοής μου ενούσης, πνεύμα δε θείον το περιόν μοι εν ρινί» Ιώβ 17:3.

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Δεν έχουμε στο σημείο αυτό καμία αντίρρηση και καμία διαφοροποίηση από τον κ. Σαλταούρα. Γιατί όπως είπαμε, αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά υπήρχε ως ερμηνεία μέσα σε ένα εκτενές κείμενο άλλου, που παραθέσαμε στον ιστότοπό μας.

Για δύο λόγους, δεν θα μπορούσε η λέξη: "πρόσωπο" να αναφέρεται στη θεολογική έννοια τού προσώπου:

1. Επειδή η θεολογική έννοια τού προσώπου, υπάρχει από τον 4^ο μ.Χ. αιώνα, και είναι δημιούργημα τών αγίων Καππαδοκών Πατέρων. Ως τότε, η λέξη "πρόσωπο" είχε την έννοια τού "προσωπείου", ή τής "μούρης" που θα λέγαμε σήμερα. Συνεπώς, κατά το 1500 π.Χ. που έγραψε ο Μωυσής τη φράση, φυσικά δεν θα μπορούσε να έχει αυτή την έννοια.

2. Μάλιστα, αν ο κ. Σαλταούρας μελετούσε προσεκτικά, αντί να προσπαθήσει να αναιρέσει αυτή την ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ "δική μας" ερμηνεία, θα έκανε τα πάντα για να τη στηρίξει! Γιατί αν δεχόμασταν ως σωστή μια τέτοια ερμηνεία, θα δυναμιτίζαμε το ίδιο μας το επιχείρημα! Το επιχείρημα ότι ο άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να είναι "άνθρωπος" ή "πρόσωπο" (με τη Θεολογική έννοια), αν δεν είχε δεχθεί το εμφύσημα ώστε να ζωντανέψει βιολογικά και πνευματικά! Όμως το "πρόσωπο", στην περιγραφή τού Μωυσή αναφέρεται να υπάρχει ΠΡΙΝ από το εμφύσημα, συνεπώς δεν θα μπορούσε να εννοεί εδώ το "πήλινο σώμα". Αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε εκτενέστερα στη συνέχεια...

Είναι λοιπόν σαφές, ότι μιλάει για "πρόσωπο" με την έννοια τού "προσωπείου", τής "μούρης", που θα λέγαμε σήμερα, και η αναφορά δεν είναι αποκλειστικά για τον Αδάμ, αλλά και για την ανθρωπότητα σύσσωμη. Γι' αυτό και η παρατήρηση τού κ. Σαλταούρα περί τής απόδοσης ως "μύτη", στο σημείο αυτό είναι σωστή.

Άρα εδώ δεν διαφωνούμε, και ευχαριστούμε τον κ. Σαλταούρα, που ξεκαθάρισε ότι κι εκείνος δεν αποδέχεται μια τέτοια εσφαλμένη ερμηνεία.

3. Τι σημαίνει "πνοή ζωής"

Χρήστος Σαλταούρας:

Η φράση ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ του εδαφίου Γένεση 2:7  είναι στα Εβραϊκά  και δεν σημαίνει το Άγιον Πνεύμα !

Η ίδια φράση υπάρχει και στο εδάφιο  Γένεση 7:22  «και πάντα, όσα έχει πνοήν ζωής , και παν, ό ην επί της ξηράς, απέθανε» που αναφέρεται στο θάνατο των έμβιων όντων. Δηλαδή τα έμβια όντα που πέθαναν με τον κατακλυσμό είχαν Άγιο Πνεύμα ;;; Έχουν τα ζώα Άγιο Πνεύμα ; Είχαν οι ασεβείς που πνίγηκαν στον Κατακλυσμό ( «κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας» Β Πέτρου 2:5) Άγιο Πνεύμα; Σε αυτές τις γελοιότητες οδηγούν τα ψευδοεπιχειρήματα του Εξελικτικού Δημιουργισμού !

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Οι ερμηνευτικές αυθαιρεσίες τού κ. Σαλταούρα, για μια φορά ακόμα τον οδηγούν σε ευθεία σύγκρουση με τους αγίους Πατέρες! Πριν όμως παραθέσουμε τι λένε για το θέμα αυτό οι άγιοι Πατέρες, θα δούμε το ζήτημα καθαρά ερμηνευτικά, και μετά θα παραθέσουμε τους αγίους Πατέρες:

Α. Οι όμοιες λέξεις, δεν χρησιμοποιούνται πάντοτε με την ίδια έννοια

Αν η ερμηνευτική μέθοδος τού κου Σαλταούρα, (ότι όπου βρίσκουμε μια όμοια φράση, σημαίνει πάντα κατ' ανάγκην το ίδιο πράγμα), είναι σωστή, τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε πλήθος προβλημάτων! Επειδή η έννοια πλήθος λέξεων στην Αγία Γραφή, εξαρτώνται από το συμφραζόμενο, και όχι από την ομοιότητα! Ας δούμε ενδεικτικά ένα παράδειγμα:

Β. Οι διαφοροποιήσεις τής λέξεως: "ψυχή"

Αν εφαρμόσουμε τη λογική τού επιχειρήματος τού κ. Σαλταούρα: "ίδια λέξη = πάντα ίδιο νόημα", στη λέξη ψυχή, τότε πρέπει να δεχθούμε ως σωστό, και το εξής επιχείρημα τών θνητοψυχιτών:

"η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη αποθανείται" (Ιεζεκιήλ 18/ιη: 4).

Λένε λοιπόν οι θνητοψυχίτες, ότι όπου βλέπουμε την ίδια λέξη "ψυχή", είναι κάτι που πεθαίνει, και δεν επιβιώνει τού σώματος. Και αν δεχθούμε το επιχείρημα τού κ. Σαλταούρα, τότε αυτοί έχουν δίκιο!

Όμως υπάρχει και το εξής χωρίο, που δείχνει ότι η λέξη: "ψυχή", δεν σημαίνει μόνο τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά συχνά έχει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ, το άυλο μέρος τού ανθρώπου, που επιβιώνει τού θανάτου βγαίνοντας από τον νεκρό, ή μπαίνοντας στον αναστημένο!:

"και ενεφύσησε τω παιδαρίω τρίς και επεκαλέσατο τον Κύριον και είπε· Κύριε ο Θεός μου, επιστραφήτω δη η ψυχή του παιδαρίου τούτου εις αυτόν." (Α΄ Βασιλέων 17: 21).

Μάλιστα οι ψυχές τών αγίων Μαρτύρων ζουν στον ουρανό, υπό την έννοια τής υποστάσεως!

"είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του αρνίου ην είχον· και έκραξαν φωνή μεγάλη" (Αποκάλυψις στ/6: 9,10).

Είναι προφανές, ότι η λέξη: "ψυχή", έχει διάφορες έννοιες, παρά την ομοιότητα τής λέξης. Κάτι που κάνει το επιχείρημα τού κ. Σαλταούρα άχρηστο, γιατί (όπως θα δείξουμε και στη συνέχεια), η έννοια: "πνοή ζωής", είναι πολύ διαφορετική από χωρίο σε χωρίο, ανάλογα με το συμφραζόμενο, παρά την ομοιότητα τής λέξης!

Θα μπορούσαμε να πούμε αμέτρητα άλλα παράδείγματα, όπου η ίδια λέξη έχει διαφορετικά νοήματα, όπως επίσης η λέξη: "πνεύμα", η λέξη: "άγγελος", κλπ. Αλλά νομίζουμε ότι το παραπάνω αρκεί για να δείξει πόσο άτοπο είναι το παραπάνω επιχείρημα.

Δηλαδή, κατά τον κ. Σαλταούρα, και τη μέθοδο: "όμοια λέξη = πάντα ίδιο νόημα", καταλήγουμε στο κλασσικό παράδειγμα: "Ο Αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα, ο αστυνομικός είναι... μπουζούκι"!!! Αυτή είναι η λογική τού επιχειρήματος τού κ. Σαλταούρα, και εδώ βρίσκεται η γελοιότητα, και όχι στη δική μας ερμηνεία! Γιατί δεν φτάνει η ομοιότητα μιας λέξης, για να πει κάποιος ότι έχει την ίδια έννοια, αλλά σε πάρα πολλές λέξεις, (όπως η λέξη: πνοή), πρέπει αυτή να συμβαδίζει και με το συμφραζόμενο!

Γ. Η πνοή ζωής ως "πνεύμα":

Όμως, τι καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε, παρά την ίδια τη λέξη: "πνοή", με την έννοια τού πνεύματος;

Ο κ. Σαλταούρας, λέει ότι η λέξη: "πνοή", δεν εννοεί το "Πνεύμα" το άγιο, επειδή η ίδια λέξη, χρησιμοποιείται και για τα ζώα.

Πράγματι, στο Γένεσις 2/β: 7, χρησιμοποιείται η λεξη: "νεσαμάχ", που μεταφράζεται "πνοή", και όχι "ρούαχ", που μεταφράζεται "πνεύμα" ή "άνεμος". Όμως υπάρχει και άλλο εδάφιο, που χρησιμοποιεί τη λέξη: "πνεύμα" (ρούαχ), στο σημείο αυτό.

"Το Πνεύμα του Θεού με έκαμε και η πνοή του Παντοδυνάμου με εζωοποίησεν" (Ιώβ 33/λγ: 4).

Σε αυτή τη φράση, ένας γνώστης της Αγίας Γραφής, παρατηρεί άμεσα έναν "Εβραϊσμό". Δηλαδή τη συνήθεια των Εβραίων, να κάνουν παράλληλη χρήση δύο παραπλήσιων εννοιών, (και όχι "εντελώς διαφορετικών", όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο κ. Σαλταούρας σε άλλο άρθρο του, ότι δήθεν υποστηρίζουμε εμείς), οι οποίες χρησιμοποιούνται για το ίδιο πράγμα. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι λέξεις: "πνεύμα" και "πνοή". Η αναφορά του εδαφίου αυτού από τον Ιώβ στο εδάφιο της Γένεσης είναι εμφανής, πολύ δε περισσότερο αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι στο εδάφιο 6 μιλάει περί δημιουργίας από πηλό όπως αναφέρεται για τον Αδάμ στη Γένεση.

Έναν παρόμοιο Εβραϊσμό έχει και το Ιώβ 27/κζ: 3: "ότι πάντα τον χρόνον ενόσω η πνοή μου είναι εν εμοί και το πνεύμα του Θεού εις τους μυκτήράς μου".

Προσέξτε πιο καθαρά και το εξής εδάφιο: "Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και το πνεύμα εισήλθεν εις αυτούς και ανέζησαν και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, στράτευμα μέγα σφόδρα" (Ιεζεκιήλ 37/λζ: 10). Εδώ ο Ιεζεκιήλ περιγράφει μια πεδιάδα από νεκρούς, στους οποίους εισέρχεται "πνεύμα" και στέκονται στα πόδια τους. Εδώ την ζωή την προκαλεί το "πνεύμα" (ρούαχ) και δεν αναφέρεται η πνοή. Είναι φανερό ότι έχουν την ίδια χρήση.

Ακόμα, η λέξη: "πνοή" είναι αυτή που λαμβάνει χώρα από την αναπνευστική οδό του ανθρώπου, είτε από τη μύτη, είτε από το στόμα. Ας δούμε άλλο ένα εδάφιο:

"Τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν και τω πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών" (Ψαλμοί λγ/33 (λβ/32 Ο΄): 6. Και εδώ, βλέπουμε να κάνει έναν ανθρωπομορφισμό στον Θεό, σαν να είναι άνθρωπος που από το στόμα του εξέρχεται "πνεύμα" δια της "πνοής". Είναι και εδώ προφανής η ταύτιση των εννοιών.

Μάλιστα, ακόμα πιο προφανής είναι η ταύτιση, όταν βλέπουμε να χρησιμοποιούνται οι φράσεις: "πνεύμα ζωής" και "πνοή ζωής". Και οι φράσεις αυτές, χρησιμοποιούνται, τόσο για τη βιολογική ζωή, όσο και για την πνευματική, όπως ακριβώς, η λέξη: "θάνατος", χρησιμοποιείται τόσο για τον βιολογικό, όσο και για τον πνευματικό.

Τέτοια εδάφια με τη φράση: "πνεύμα ζωής", μπορούμε να βρούμε στα χωρία: Γένεσις 6/ς: 17, 7/ζ: 15, Ιουδίθ 10/ι: 13, Ιεζεκιήλ 1/α: 20,21, Ιεζεκιήλ 10/ι: 17, 37/λζ: 5.

Εδάφια με τη φράση: "πνοή ζωής", μπορούμε να βρούμε στα χωρία: Γένεσις 2/β: 7, 7/ζ: 22.

Ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι να αντιπαραβάλλουμε τα εδάφια Γένεσις 7/ζ: 15 και 22: "εισήλθον προς Νώε εις την κιβωτόν, δύο δύο άρσεν και θήλυ από πάσης σαρκός, εν ω εστι πνεύμα ζωής... 22 και πάντα, όσα έχει πνοήν ζωής, και παν, ό ην επί της ξηράς, απέθανε". Προσέξτε την εναλλαγή των όρων σε αυτό το εδάφιο, καθώς αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς πράγμα. Δεν σημαίνει αυτό ότι έχουν και κοινή χρήση;

Πέραν των ανωτέρω που είπαμε όσον αφορά την Παλαιά Διαθήκη, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, ότι και την Καινή Διαθήκη Ισραηλίτες την έγραψαν. Και όταν έγραφαν Ελληνικά, στη σκέψη τους είχαν τις αντίστοιχες Εβραϊκές λέξεις της μητρικής τους γλώσσας. Όταν λοιπόν οι απόστολοι έγραφαν στην Καινή Διαθήκη τις λέξεις: "πνεύμα" και "πνοή", είχαν στο μυαλό τους τις αντίστοιχες Εβραϊκές. Και εφόσον χρησιμοποιούσαν εναλλάξ τις δύο αυτές λέξεις για το ίδιο πράγμα, αυτό σημαίνει ότι τις ταύτιζαν και στη μητρική τους Εβραϊκή γλώσσα. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

"Και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι· και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου" (Πράξεις 2/β: 2). Βλέπουμε και εδώ, ότι η "πνοή" που άκουσαν, ήταν το Άγιο "Πνεύμα"! Πλήρης συσχέτιση των εννοιών των δύο λέξεων.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα από την Καινή Διαθήκη και για τη συχνή ταύτιση τών λέξεων: "ψυχή" και "πνεύμα":

«Ο Ιησούς, όμως, αφού έβγαλε μια δυνατή φωνή, εξέπνευσε». [Μαρκ.15:37 & 39]. Άλλο παράδειγμα: «και φωνάξας με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν» [Λουκ.23:46]. Ισοδύναμες εκφράσεις είναι και το «αφήκεν το πνεύμα» [Ματθ.27:50] και «παρέδωκεν το πνεύμα» [Ιωαν.19:30].

Ακριβώς όμως αντίστοιχη και ταυτόσημη έννοια με τη λέξη «εκπνέω», έχει και η λέξη «εκψύχω», όπως φαίνεται και από τα εξής χωρία: «ακούων δε ο Ανανίας [σημ.: ο σύζυγος της Σαπφείρας] τους λόγους τούτους πεσών εξέψυξεν» και λίγο αργότερα, όταν ήρθε και η γυναίκα του προς τον Πέτρο, εκείνος της είπε: «τι ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι το πνεύμα Κυρίου ιδού οι πόδες των θαψάντων τον άνδρα σου (σημ.: που είχε εκψύξει πριν λίγο) επί τη θύρα και εξοίσουσιν σε 10 έπεσεν δε (σημ.: η Σαπφείρα) παραχρήμα προς τους πόδας αυτού και εξέψυξεν, εισελθόντες δε οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν και εξενέγκαντες έθαψαν προς τον άνδρα αυτής» [Πραξ.5:5 & 9-10]. Άλλο παράδειγμα: «παραχρήμα δε επάταξεν αυτόν (δηλαδή τον Ηρώδη Αγρίπα) άγγελος Κυρίου, ανθ' ων ουκ έδωκεν δόξαν τω Θεώ και γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν» [Πραξ.12:23].

Από τα προηγούμενα χωρία παρατηρούμε ότι η λέξεις «ψυχή» και «πνεύμα», είναι ισοδύναμες στο να δηλώνουν το αόρατο συστατικό των ανθρώπων που κρατά τα σώματά τους στη ζωή, διότι όταν αυτό φεύγει, δηλαδή όταν ο άνθρωπος εκπνέει, ή εκψύχει, τότε το σώμα πέφτει νεκρό, άπνουν ή άψυχο. Όταν πάλι το πνεύμα ή ισοδύναμα η ψυχή, επιστρέφει τότε ο άνθρωπος ξαναζεί ή αλλιώς ανίσταται. Αυτό φαίνεται από το εξής χωρίο στην Αποκάλυψη που αναφέρει προφητικά την ανάσταση των δύο προφητών. Αυτούς στην αρχή θα τους νικήσει και θα τους θανατώσει το Θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου, «και μετά τας τρείς ημέρας και ήμισυ, πνεύμα ζωής (προσέξτε την ομοιότητα με το: "πνοή ζωής"), εισήλθεν εν αυτοίς και έστησαν επί τους πόδας αυτών και φόβος μέγας επέπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς» [Αποκ.11:11]

Παρατηρούμε ότι όταν επανεισέρχεται το πνεύμα στο νεκρό σώμα τότε αυτό ανίσταται, εγείρεται και ο άνθρωπος ως σύνολο, ως ολότητα πλέον ζει. Στην περίπτωση όμως που ο Απόστολος Παύλος ανέστησε τον Εύτυχο, δεν επανήλθε το πνεύμα του, αλλά η ψυχή του εντός αυτού: «καταβάς δε ο Παύλος επέπεσεν αυτώ και συμπεριλαβών είπε. Μη θορυβείσθε, η γαρ ψυχή αυτού, εν αυτώ εστίν». Δηλαδή η ψυχή του είναι μέσα του. [Πραξ.20:10]

Το ίδιο βέβαια αναφέρει η Αγία Γραφή και στην περίπτωση της ανάστασης του υιού της χήρας στα Σαρεπτά της Σιδώνος, από τον προφήτη Ηλία. Και στην περίπτωση εκείνη, η ψυχή ήταν που επέστρεψε στο παιδί. Ενώ στο στίχο 17 μας λέγει ότι «και εγένετο μετά ταύτα και ηρρώστησεν ο υιός της γυναικός της κυρίας του οίκου και ην η αρρώστια αυτού κραταιά σφόδρα έως ου ουχ υπελείφθη εν αυτώ πνεύμα (δηλαδή δεν του απέμεινε πνεύμα μέσα του και επομένως πέθανε), εντούτοις ο προφήτης Ηλίας προσεύχεται και παρακαλεί τον Θεό, να επιστρέψει την ψυχή του παιδίου εντός αυτού ως εξής: «και ενεφύσησεν τω παιδαρίω τρις και επεκαλέσατο τον Κύριον και είπεν Κύριε ο Θεός μου επιστραφήτω δη η ψυχή του παιδαρίου τούτου εις αυτόν» [Α’ Βασιλ.17: & 21 ή Γ’ Βασιλ.17:17 & 21 κατά τους Ο’]. Δεν θα χρησιμοποιούσε με αυτόν τον τρόπο η Αγία Γραφή και ο Προφήτης Ηλίας τις λέξεις «πνεύμα» και «ψυχή», αν δεν ήταν σημασιολογικά ισοδύναμες.

Συνεπώς, η λέξη "πνοή", μπορεί (ανάλογα με το συμφραζόμενο), να χρησιμοποιηθεί εναλλάξ και με την έννοια: "πνεύμα" (κάτι που αρνείται ο κ. Σαλταούρας βάσει τού επιχειρήματός του, σε αντίθεση με τα παραπάνω ντοκουμέντα), ή και "ψυχή" ακόμα!

Δ. Η πνοή ζωής (ή πνεύμα ζωής) στα ζώα είναι διαφορετική από την πνοή ζωής (ή πνεύμα ζωής) στους ανθρώπους:

Ουσιαστικά, μας λέει ο κ. Σαλταούρας, ότι όταν λέμε: "πνοή ζωής", είτε στον άνθρωπο είτε στα ζώα, είναι το ίδιο πράγμα, και δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, αυτό που αναφέρεται ως "πνοή ζωής" στον άνθρωπο, αλλά κάτι όμοιο με αυτό που συμβαίνει στα ζώα!

Άραγε, η ομοιότητα "πνοή ζωής" στα ζώα, και τής φράσης: "πνοή ζωής" στον άνθρωπο, έχουν την ίδια έννοια, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σαλταούρας;

Οι άγιοι πατέρες τον διαψεύδουν! Γιατί μας λένε ότι οι εναλασσόμενες λέξεις αυτές, (πνοή, πνεύμα, ψυχή), όταν αναφέρονται στον άνθρωπο, έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ έννοια από τα ζώα! Και αποδείξαμε πριν, ότι συχνότατα οι λέξεις: "πνοή", "πνεύμα" και "ψυχή", χρησιμοποιούνται εναλλάξ στην Αγία Γραφή, για τα ίδια πράγματα!

Ας δούμε λοιπόν, τι λένε οι άγιοι πατέρες για το αν η "πνοή ζωής" ή "πνεύμα ζωής" στον άνθρωπο, είναι το ίδιο πράγμα με τών ζώων:

Ο σεβ. Ιερόθεος Ναυπάκτου, στο βιβλίο του "Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία" σελ. 99, αναλύει βάσει αγίων πατέρων τα περί "ψυχής" στα ζώα και στον άνθρωπο:

"Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιλώντας για την Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό και εξηγώντας για ποιους λόγους «πλαττομένου τε και αναπλαττομένου (του ανθρώπου) το της αγίας Τριάδος φανερούται μυστήριον», γράφει ότι αυτό έγινε όχι μόνον επειδή ο άνθρωπος είναι μόνος μύστης και προσκυνητής επίγειος της Αγίας Τριάδος, αλλά «και μόνος κατ’ εικόνα ταύτης». Τα μεν αισθητικά και άλογα των ζώων έχουν μόνον πνεύμα ζωτικό, και αυτό δεν μπορεί να υφίσταται καθεαυτό, δεν έχουν όμως νου και λόγο. Οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι έχουν νου και λόγο, επειδή είναι νοεροί και λογικοί, αλλά δεν έχουν πνεύμα ζωοποιό, επειδή δεν έχουν σώμα που ζωοποιείται από το πνεύμα. Έτσι, επειδή ο άνθρωπος έχει νου, λόγο και πνεύμα ζωοποιό, εφ’ όσον ζωοποιεί συνημμένο σώμα, είναι «μόνος κατ’ εικόνα της τρισυποστάτου φύσεως» (αγ. Γρηγορίου Παλαμά, ομιλίαι Οικονόμου, σελ. 248-249)... 

...Συγκρίνοντας ο άγιος την ψυχήν των ζώων με την ψυχή των ανθρώπων, λέγει ότι τα ζώα έχουν την ψυχή κατ’ ενέργειαν και όχι κατ’ ουσίαν. Η ψυχή κάθε αλόγου ζώου είναι ζωή του «κατ’ αυτήν εμψύχου σώματος∙ και ουκ ουσίαν, αλλ’ ενέργειαν έχει ταύτα την ζωήν, ως προς έτερον ούσαν, αλλ’ ου καθ’ αυτήν». Γι’ αυτό η ψυχή των ζώων, επειδή έχει μόνον ενέργεια, αποθνήσκει με το σώμα. Αντίθετα η ψυχή του ανθρώπου δεν έχει μόνον ενέργεια, αλλά και ουσία: «Αλλ’ ου μόνον ενέργειαν, αλλά και ουσίαν έχει την ζωήν, ως ζώσα καθ’ αυτήν». Γι’ αυτό και όταν διαλύεται το σώμα αυτή δεν συνδιαλύεται. Παραμένει αθάνατη. Η λογική και νοερά ψυχή είναι σύνθετη, αλλά «αύτη προς έτερον ούσα, σύνθεσιν εμποιείν ου πέφυκεν» (Φιλοκαλία Δ’, σελ. 146, λη’).

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής στην διδασκαλία του αναφέρει ότι οι δυνάμεις της ψυχής είναι τρεις α) η θρεπτική, β) η φανταστική και ορμητική, γ) η λογιστική και νοητική. Της θρεπτικής δυνάμεως μετέχουν τα φυτά. Της θρεπτικής, της φανταστικής και ορμητικής μετέχουν τα άλογα ζώα, της δε λογιστικής και νοητικής μαζί με τις προηγούμενες μετέχουν οι άνθρωποι (Φιλοκαλία Β’, σελ. 32, λβ’). Αυτό δείχνει την μεγάλη αξία του ανθρώπου εν σχέσει προς τα άλογα ζώα."

Προσέξτε επίσης το εξής παράδοξο: Ενώ ο κ. Σαλταούρας, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός, δογματίζει ότι η "πνοή ζωής" τού ανθρώπου είναι η ίδια με την "πνοή ζωής" τών ζώων, ακόμα και ένας αγνωστικιστής στην Αγία Γραφή, δια στόματος τού Εκκλησιαστή, αναρωτιέται, λέγοντας: "και τις οίδε το πνεύμα υιών του ανθρώπου, ει αναβαίνει αυτό άνω, και το πνεύμα του κτήνους, ει καταβαίνει αυτό κάτω εις την γην;" (Εκκλησιαστής 3/γ: 21). Σε τέτοια κατάσταση έχει οδηγηθεί ο κ. Σαλταούρας, λόγω τής εμμονής του κατά τής ερμηνείας μας! Να αμφισβητεί εξ αιτίας τών ερμηνειών του, ακόμα και τη διαφορά τού ανθρώπινου πνεύματος από τών ζώων!

Όμως, στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα γράψαμε για να δείξουμε την ερμηνευτική ανεπάρκεια τού κου Σαλταούρα, τα επιχειρήματα τού οποίου "μπάζουν" απ' όλες τις μεριές, και όχι για να δεχθούμε ότι η "πνοή ζωής" που αναφέρεται στο εμφύσημα τού Αδάμ, είναι δήθεν η πνοή τού ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σαλταούρας. Γιατί ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ η αληθινή έννοια τής φράσης: "πνοή ζωής", όπως θα δούμε στη συνέχεια. Και εκεί θα γίνει  φανερή και η ερμηνευτική ασέβεια τού κ. Σαλταούρα προς το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα!

Ε. Ποιανού ήταν η πνοή τής ζωής που εμφυσήθηκε;

Το βασικό ζήτημα εδώ, που ο κ. Σαλταούρας, τυφλωμένος από τον φανατισμό του εναντίον μας, δεν το είδε, είναι ότι το εμφύσημα, αυτή η "πνοή ζωής", ΔΕΝ αναφέρεται στον άνθρωπο, (όπως την ερμηνεύει ο κ. Σαλταούρας), αλλά αναφέρεται ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Προσέξτε το χωρίο:

«και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις 2/β:7).

Ποιος ενεφύσησεν; Ο Θεός!

Τι ενεφύσησεν; Πνοή ΖΩΗΣ!

Άρα, ποιου η πνοή αναφέρεται εδώ; ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Είναι ξεκάθαρο γραμματολογικά, ότι εδώ ΔΕΝ μιλάει για "πνοή ζωής" ανθρώπου, αλλά για "πνοή ζωής" (=ζωογόνα) τού Θεού προς τον άνθρωπο! Το "Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον το Ζωοποιόν", που λέμε και στο Άρθρο τής Πίστεως!

ΣΤ. Λέει η Αγία Γραφή ότι η πνοή ζωής ήταν η πνοή τού Αγίου Πνεύματος;

Αλλά και η ίδια η Αγία Γραφή, διαψεύδει άμεσα τον κ. Σαλταούρα, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η "πνοή ζωής" ήταν η πνοή τού ανθρώπου, και όχι το Άγιο Πνεύμα! Προσέξτε την παράλληλη αναφορά τής Αγίας Γραφής, από το βιβλίο τού Ιώβ που θα παραθέσουμε στη συνέχεια. Θα παραθέσουμε το χωρίο και από το κείμενο τών Εβδομήκοντα, και από το Μασοριτικό, για να μη μείνει καμία αμφιβολία, στο τι εννοεί:

"Το Πνεύμα του Θεού με έκαμε και η πνοή του Παντοδυνάμου με εζωοποίησεν... Ιδού, εγώ είμαι κατά τον λόγόν σου από μέρους του Θεού· εκ πηλού είμαι και εγώ μεμορφωμένος" (Ιώβ 33/λγ: 4,6 Μασοριτικό).

"Πνεύμα θείον το ποιήσάν με, πνοή δε Παντοκράτορος η διδάσκουσά με... εκ πηλού διήρτισαι συ ως και εγώ, εκ του αυτού διηρτίσμεθα" (Ιώβ 33/λγ: 4,6).

Δεν χρειάζεται νομίζουμε να εξηγήσουμε τι ακριβώς περιγράφουν, και τι εννοούν τα χωρία αυτά, και ποιανού λένε ότι ήταν η πνοή που εμφυσήθηκε!

Άρα, και εναντίον τής ερμηνείας τής Αγίας Γραφής, είναι η ερμηνεία τού κ. Σαλταούρα! Και αυτό, αποκαλύπτει ΒΛΑΣΦΗΜΗ την ερμηνεία του, καθώς ο κ. Σαλταούρας, ΕΞΙΣΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, όταν λέει: "Η φράση ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ του εδαφίου Γένεση 2:7  είναι στα Εβραϊκά  και δεν σημαίνει το Άγιον Πνεύμα ! Η ίδια φράση υπάρχει και στο εδάφιο  Γένεση 7:22  «και πάντα, όσα έχει πνοήν ζωής , και παν, ό ην επί της ξηράς, απέθανε» που αναφέρεται στο θάνατο των έμβιων όντων. Δηλαδή τα έμβια όντα που πέθαναν με τον κατακλυσμό είχαν Άγιο Πνεύμα ;;; Έχουν τα ζώα Άγιο Πνεύμα ;".

Αλλά από τη στιγμή που αποδείξαμε, ότι η "πνοή" που αναφέρεται ήταν τού Θεού και όχι τού Αδάμ, απαντάται αυτόματα και το ερώτημα τού κ. Σαλταούρα. Άλλο πράγμα είναι η πνοή τού Θεού, άλλο πράγμα είναι η πνοή τού ανθρώπου, και άλλο πράγμα είναι η πνοή τών ζώων! Ακόμα και η ψυχή τού ανθρώπου και τών ζώων, έχουν διαφορετικές ιδιότητες, όπως δείξαμε, με πατερικά χωρία, παρά τη λεκτική ομοιότητα τής λέξης: "ψυχή".

Ζ. Η πνοή ζωής δεν ήταν η ουσία τού Αγίου Πνεύματος, αλλά η Χάρις τού Αγίου Πνεύματος:

Εννοείται, ότι δεν ήταν αυτή καθεαυτή η πνοή που δόθηκε, η ουσία τού Αγίου Πνεύματος αλλά η ΧΑΡΙΣ τού Αγίου Πνεύματος! (Το διευκρινίζουμε, γιατί ο κ. Σαλταούρας, είναι ικανός να μας το φορτώσει και αυτό ακόμα!)

Ο σεβ. Ιερόθεος Ναυπάκτου, στο βιβλίο του: "Συζητήσεις για την Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία 3", στο κεφάλαιο: "Οι θεούμενοι", στη σελίδα 123, ξεκαθαρίζει, ότι η λέξη: "θέωση", ταυτίζεται με το "καθ' ομοίωσιν".

Εφ' όσον λοιπόν ο Αδάμ πλάσθηκε "καθ' ομοίωσιν" Θεού, δηλαδή σε πορεία θέωσης, σημαίνει ότι είχε λάβει (κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο), τη "μετοχή τής θείας ελλάμψεως". Ή, όπως καθαρά το λέει ο Ιερόθεος Βλάχος στη σελίδα 125 τού ιδίου βιβλίου, στο κεφάλαιο για τη Θέωση: 

"Επομένως, η θέωση, που είναι πατερικός όρος, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μέθεξη τής θείας ενεργείας, το να γίνουμε κατά Χάρη υιοί τού Θεού." Ο δε άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μας ξεκαθαρίζει, ότι αυτή η θεία ενέργεια που οδηγεί στη θέωση, (δηλαδή στο καθ' ομοίωσιν, κατά τον Ιερόθεο Βλάχο), είναι το Άγιο Πνεύμα! Λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Τοιγαρούν ουχ η υπερούσιος ουσία τού Θεού εστιν η θεοποιός δωρεά τού Πνεύματος, αλλ' η της υπερουσίου ουσίας τού Θεού θεοποιός ενέργεια". (Συζητήσεις στην Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία, σελ. 126).

Στην αμέσως επόμενη σελίδα τού ιδίου βιβλίου, ο σεβ. Ιερόθεος, γράφει:

"Η ενέργεια αυτή τού Θεού λέγεται και Θεία Χάρη. Είτε πούμε ενέργεια, είτε πούμε Χάρη εννοούμε το ίδιο πράγμα... Ο θεόπτης άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέγει ότι το άκτιστο Φως και η έλλαμψη δεν είναι νόηση, αλλά θεοποιός ενέργεια. "Θεοποιός γαρ εστιν ενέργεια, τού ενεργούντος Πνεύματος ήκιστα χωριζομένη".

Στη σελίδα 138 τού ιδίου βιβλίου, λέει ο σεβ. Ιερόθεος:

"Ο άνθρωπος... είναι κατ' εικόνα Θεού και μπορεί να φθάση και στο καθ' ομοίωσιν, και αυτό το καθ' ομοίωσιν όπως αναφέραμε προηγουμένως, ταυτίζεται με τη θέωση."

Στο βιβλίο του "Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία", σελ. 96,97, ο σεβ. μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος γράφει:

"Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το εμφύσημα αυτό τού Θεού, λέγει ότι είναι "ου μόνον ανοίας αλλά και ατοπίας μεστός ο λόγος" ότι το εμφύσημα στον Αδάμ ήταν η ψυχή και ότι μεταδόθηκε η ψυχή στο σώμα από την ουσία τού Θεού... Η ουσία τού Θεού "ου μερίζεται ουδέ αλλοιούται, αλλ' εστιν αναλλοίωτος". Το εμφύσημα λοιπόν τού Θεού ήταν "η του αγίου Πνεύματος ενέργεια" Όπως ο Χριστός είπε "λάβετε Πνεύμα άγιον", έτσι και το θείο εμφύσημα "ανθρωπίνως ακουόμενον, Πνεύμά εστι το προσκυνητόν και άγιον".

Η. Τι λένε οι άγιοι Πατέρες για το εμφύσημα τού Θεού στο πρόσωπο τού Αδάμ:

Το άγιο Πνεύμα στο πρόσωπο τού Αδάμ είχε διπλή ζωοποίηση: Έδωσε και βιολογική και πνευματική ζωή στον Αδάμ. Γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες, άλλοι επικεντρώνονται στο πρώτο, και άλλοι στο δεύτερο χαρακτηριστικό τού εμφυσήματος, ανάλογα με το θέμα τους. Όλοι όμως, έχουν δίκιο.

Εμείς εδώ, θα επικεντρωθούμε μόνο σε Πατερικές αναφορές, που μιλούν για το Άγιο Πνεύμα, και την πνευματική ζωοποίηση τού Αδάμ (ή τού ανθρώπου = τής ανθρωπότητας στο πρόσωπο τού Αδάμ).

Ας θυμηθούμε τι δήλωσε ο κ. Σαλταούρας, παρουσιάζοντάς το ως "ορθόδοξη" θέση, και συγκρίνετέ το, με τη διδασκαλία τών αγίων πατέρων, όλων τών εποχών, στη συνέχεια:

Σαλταούρας: "Η φράση ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ του εδαφίου Γένεση 2:7  είναι στα Εβραϊκά  και δεν σημαίνει το Άγιον Πνεύμα !".

Ακολουθεί η διάψευσή του, όχι από εμάς, αλλά από τους αγίους Πατέρες:

α. Άγ. Σεραφείμ τού Σαρώφ:

"Έχουμε γίνει τόσο απρόσεκτοι στο έργο της σωτηρίας μας, ώστε να παρανοούμε και πολλά άλλα λόγια από τις Αγίες Γραφές [εκτός των όσων προανέφερα], και όλα αυτά [είναι αποτέλεσμα του ότι] δεν αναζητούμε τη Χάρη του Θεού και, με την περηφάνεια που έχουμε στο νου μας, δεν την αφήνουμε να κατοικήσει στις ψυχές μας. Για αυτό το λόγο μένουμε χωρίς αληθινή φώτιση από τον Κύριο, την οποίαν Αυτός στέλνει [μόνο] στις καρδιές εκείνων που πεινούν και διψούν ολόψυχα για τη δικαιοσύνη του Κυρίου.

Πολλοί ερμηνεύουν, ότι όταν η Βίβλος λέει [ότι] ο Θεός ενεφύσησεν την πνοή της ζωής στο πρόσωπο του πρώτου Αδάμ και ότι τον δημιούργησε από το χώμα της γης [Γεν. β' 7], ότι αυτό σημαίνει ότι μέχρι τη στιγμή εκείνη ο Αδάμ δεν είχε ψυχή και ανθρώπινο πνεύμα, και ότι τάχα ήταν μόνο σάρκα, πλασμένη από το χώμα της γης. Η ερμηνεία αυτή δεν είναι σωστή, διότι ο Κύριος και Θεός δημιούργησε τον Αδάμ από το χώμα της γης με τη σύνθεση που ο Άγιος [απόστολος] Παύλος περιγράφει: Ολόκληρον ημών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη (Α΄ Θεσσαλ. 5: 23) [= δηλαδή ως ψυχοσωματική σύνθεση, ψυχή τε και σώματι].

Και τα τρία αυτά μέρη της φύσης μας δημιουργήθηκαν από το χώμα της γης· αλλά ο Αδάμ δεν πλάστηκε νεκρός αλλά ως μία ενεργή ζωντανή ύπαρξη, όμοια με όλα τα άλλα έμψυχα ζωντανά πλάσματα του Θεού που ζουν στη γη. Αυτό που έχει βασική σημασία εδώ είναι ότι: Αν ο Θεός δεν είχε εμφυσήσει κατόπιν [της δημιουργίας του Αδάμ] μέσα στο πρόσωπό του [Αδάμ] την πνοήν της ζωής, δηλαδή την Χάρη του Κυρίου και Θεού Αγίου Πνεύματος που εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό και στέλλεται στον κόσμο για το χατήρι του Υιού, τότε ο Αδάμ θα έμενε χωρίς να έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα που ανυψώνει τον άνθρωπο σε Θεοειδή αξιοπρέπεια. Όσο τέλειος και να είχε δημιουργηθεί, και [ὀσο] ανώτερος από όλα τα άλλα τα πλάσματα του Θεού, ως το στεφάνι της δημιουργίας στη γη, [σε αντίθετη περίπτωση που δεν λάμβανε την προαναφερθείσα Πνοή της Ζωής, ήτοι της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος] θα παρέμενε ίδιος ακριβώς με όλα τα άλλα δημιουργήματα που, αν και έχουν σώμα, ψυχή και πνεύμα, το καθένα κατά το γένος του, δεν έχουν ωστόσο μέσα τους το Άγιο Πνεύμα.

Αλλά όταν ο Κύριος και Θεός ενεφύσησε στό πρόσωπο του Αδάμ την πνοήν της ζωής, τότε, σύμφωνα με τα λόγια του Μωϋσέως, «εγένετο ο Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν» [Γεν. β' 7], δηλαδή, έγινε πλήρως και με κάθε τρόπο όμοιος με το Θεό [= καθ’ ομοίωσιν του Θεού], και αθάνατος σαν Αυτόν [= καθ’ομοίωσιν Αυτού] εις τους αιώνας των αιώνων." (Η μετάφραση είναι πιο λεπτομερής από διάφορες ελληνικές και είναι απευθείας από το ρωσικό http://www.pravmir.ru/beseda-prepodobnogo-serafima-s-nikolaem-aleksandrovichem-motovilovym/ Μέσα σε τετράγωνες αγκύλες [ ... ] βάζουμε δικές μας προσθήκες για να βγει νόημα στα ελληνικά σε σχέση και με προηγούμενα που έχει πει σε αυτή τη συζήτηση ο Άγιος).

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (περιβαλλόμενος από το Άκτιστο Φως, άρα το είπε ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΣ), αποκαλύπτει στο μαθητή του Μοτοβίλωφ ότι όσοι λένε ότι το εμφύσημα είναι απλώς η δημιουργία της ψυχής (όπως κακώς υπονοεί ο κ. Σαλταούρας), πλανώνται επειδή έχουν χάσει την απλότητα της Χριστιανικής πίστεως διότι το εμφύσημα (μας λέει) δεν είναι αυτό αλλά η άκτιστη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Μετά προχωρεί στο να εξηγήσει ότι χωρίς αυτήν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, όσο τέλειος και να είχε δημιουργηθεί ο άνθρωπος, θα ήταν μάταιο -- γιατί τότε δεν θα διέφερε από τα άλλα ζώα, τα οποία και αυτά έχουν σώμα και ψυχή κατά γένος αυτών. Ενώ τώρα που ο Αδάμ έλαβε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος έγινε καθ’ ομοίωσιν του Θεού. ". (Από τη συζήτησή του για το Άγιο Πνεύμα με τον Μοτοβίλωφ).

β. Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης:

(ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ το παρακάτω αμφιβαλλόμενο απόσπασμα, το οποίο αποδίδει στον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, επειδή το κείμενο αυτό υπάρχει στην ίδια συλλογή κειμένων τού Αγίου, παραθέτοντάς το): "Το εμφύσημα λοιπόν επί Θεού η του Αγίου Πνεύματος εστιν ενέργεια. Ώσπερ γαρ ο Σωτήρ ενεφύσησεν εις τα πρόσωπα των Αποστόλων και είπε, λάβετε Πνεύμα Άγιον ούτω το εμφύσημα το θείον ανθρωπίνως ακουόμενον, Πνεύμα εστι το προσκυνητόν και Άγιον". Αγ. Νικοδήμου τού Αγιορείτη, Εορτοδρόμιον σελ. 73,74, υποσημ. 1). (Εννοείται, ότι εκτός από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη που το αποδέχεται παραθέτοντάς το, το ίδιο ακριβώς αποδέχεται και ο αρχαιότατος συγγραφέας του, που αν δεν είναι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι κάποιος σύγχρονός του, μια και φυλάσσεται στην ίδια συλλογή κειμένων).

γ. Άγιος Βασίλειος:

«Ανακαινίζων τον άνθρωπον ο Κύριος, και ην απώλεσε χάριν εκ του εμφυσήματος του Θεού, ταύτην πάλιν αποδιδούς, εμφυσήσας εις το πρόσωπον των μαθητών, τι φησί; “Λάβετε Πνεύμα Άγιον”». (Μ. Βασιλείου PG 32, 140D). «Ενεφύσησε γαρ εις το πρόσωπον αυτού, τουτέστι μοίράν τινα της αυτού Χάριτος εναπέθετο τω ανθρώπω, ίνα τω ομοίως επιγινώσκη το όμοιον» (Δηλαδή του έδωσε Χάρη Αγίου Πνεύματος, για να τον κάνει καθ' ομοίωσιν! Αυτό που πολεμάει ο κ. Σαλταούρας!) (Μ. Βασιλείου PG 29, 449B).

δ. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

"Όπως το σώμα μας, είτε ασθενεί είτε όχι, είναι αδύνατον να κινείται ή γενικά να ζη χωρίς ψυχή, έτσι και η ψυχή, είτε αμαρτήσει είτε όχι, χωρίς Άγιο Πνεύμα είναι νεκρή και δεν μπορεί καθόλου να ζήσει την αιώνια ζωή". Είναι προφανές από τα λόγια τού αγίου, ότι για να είναι ο Αδάμ "ψυχή ζώσα" και όχι "νεκρή ψυχή", έλαβε το Άγιο Πνεύμα.

ε. Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Αλλ ενεφύσησεν ούτος και την αρχήν εις το πρόσωπον του πρώτου πλάσματος. Τι δε ενεφύσησε; Πνοήν ζωής. Τι εστι πνοήν ζωής; Ψυχήν ζώσαν. Διδασκέτω σε Παύλος˙ «εγένετο ο πρώτος άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». Τι δε εστι ζώσαν; Αείζωον, αθάνατον, ταυτόν δ' ειπείν λογικήν - η γαρ αθάνατος λογική – και ου τούτο μόνον, αλλά και κεχαριτωμένην θείως. Τοιαύτη γαρ όντως ζώσα ψυχή... Τούτον τοίνυν ήδη τελών και δεικνύς ως ούτως εκείνος ο και την αρχήν δημιουργήσας δι' εμφυσήματος τοις μαθηταίς εμφυσά και δι' οικείου λόγου φανεροί το δώρημα˙ ουκ αύθις λέγων ψυχήν εντίθημι, αλλά Πνεύμα, και Πνεύμα θείον αύθις τη μεταδόσει των χαρισμάτων την ψυχήν απεργάζομαι". (Γρηγορίου Παλαμά Συγγράμματα, τόμος Α’, Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 85). Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς δηλαδή εδώ, ακυρώνει πλήρως τον κ. Σαλταούρα, που θέλει την πνοή ζωής όμοια με τών ζώων, χωρίς Άγιο Πνεύμα. Αλλά αυτό θα το δούμε και παρακάτω. Και μας λέει εδώ ο άγιος, ότι ο Κύριος εμφύσησε στους μαθητές άγιο Πνεύμα, όπως και στον Αδάμ, για να δείξει ότι ήταν ο Ίδιος!

στ. Αναστασίου Σιναΐτη (πιθανότατα τού Αναστασίου Σιναϊτη τού Πρεσβυτέρου ή Αλληγοριστή):

"Τω δε ειπείν: "Και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν, ου φανερόν εστιν, ότι τού αγίου Πνεύματος την θείαν ενέργειαν εδήλωσε;" (Διάλεξις κατά Ιουδαίων", PG 89,1205C).

ζ. Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας:

Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας "Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον", PG 73,204D: "Ότι δε δια τού Πνεύματος εις εικόνα την θείαν κατεσφραγίζετο, πάλιν αυτός ημάς εδίδαξεν ειπών: "Και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής". Ομού γαρ και ζωήν ενετίθει το Πνεύμα τω πλάσματι, και τους εαυτού χαρακτήρας θεοπρεπώς ενεσήμαινεν".

Αγ. Κυρίλλου Η Βίβλος τών θησαυρών, 34: "Την ανθρώπου ποίησιν και την εις το είναι πάροδον εξηγούμενος ο μακάριος Μωσής ειληφέναι τον Θεόν χουν από τής γης διισχυρίζεται, και πλάσαι μεν τη παντουργώ δυνάμει το ορώμενον δη τούτο τού σώματος σχήμα, εμφυσήται δε εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής. ως γενέσθαι τον άνθρωπον εις ψυχήν ζώσαν. Το δοθέν τοιγαρούν εμφύσημα θείον τω πεπλασμένω, ουκ αυτήν είναί φαμεν την ψυχήν (ή γαρ αν άτρεπτος ην, ως εκ τοιαύτης προελθούσα φύσεως), αλλά την τού αγίου Πνεύματος μετουσίαν εντεθείσαν εξ αρχής τη ανθρωπεία ψυχή. Πάσα γαρ η τελειότης τους πεποιημένοις δια τού Πνεύματος, όθεν και κατ' εικόνα Θεού το τεχνηθέν εποιήθη ζώον, ως δια τής μετουσίας τού Πνεύματος, προς αυτόν μεμορφωμένον.

Αλλ' όπερ ο μακάριος Μωσής εμπεφυσήσθαι παρά Θεού τω ανθρώπω διισχυρίσατο, τούτο Χριστός ανανεών εν ημίν μετά την εκ νεκρών αναβίωσιν, ενεφύσησε τοις εαυτού μαθηταίς λέγων: "Λάβετε Πνεύμα άγιον", ίνα πάλιν αναμορφωθέντες εις την εξ αρχής εικόνα, σύμμορφοι φαινώμεθα τω πεποιηκότι δια τής τού Πνεύματος μετοχής." (PG 75, 584D-585A).

Αγ. Κυρίλλου Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην 9: "...ενεφύσισε γαρ εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, τουτ' έστι το Πνεύμα τού Υιού...

...καθάπερ τινά σφραγίδα τής εαυτού φύσεως ενέπηξεν ο Δημιουργός το Πνεύμα το άγιον, τούτ' έστι, την πνοήν τής ζωής, δι' ής προς το αρχέτυπον διεπλάττετο κάλλος, απετελείτο δε κατ' εικόνα τού κτίσαντος, προς πάσαν ιδέαν αρετής δυνάμει τού ενοικισθέντος αυτώ διακρατούμενος Πνεύματος". (PG 74, 277ΒCD).

Αγ. Κυρίλλου Κατά ανθρωπομορφιτών, 2, PG 76, 1080D-1081A: "Τον άνθρωπον γαρ ούτω κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού γενέσθαι φαμέν, καθ' ό και αγαθόν και δίκαιον πέφυκε το ζώον είναι. Επεί δε ου μόνον λογικόν εχρήν είναι και επιτηδείως έχων εις αγαθουργίαν και δικαιοσύνην, αλλά και Πνεύματος αγίου μέτοχον, ίνα λαμπροτέρους έχη τους χαρακτήρας τής θείας φύσεω εν αυτώ, ενεφύσησεν αυτώ πνοήν ζωής. Τούτο δε εστι το δι Υιού τη λογική κτίσει χορηγούμενον Πνεύμα, και διαμορφούν αυτήν εις είδος το ανωτάτω, τούτ' εστι, το θείον...

...Ουκούν το ζώον μεν εμψυχώθη αρρήτω δυνάμει Θεού, και εν τη προς αυτόν ομοιώσει γέγονε, καθ' ό πέφυκεν αγαθόν και δίκαιον, και αρετής απάσης είναι δεκτικόν. Ηγιάσθη δε τού θείου Πνεύματος αποδεδειγμένον μέτοχον. Ό και δια την αμαρτίαν αποβέβληκεν...

...Επειδάν δε ο Θεός και Πατήρ ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα ηυδόκησεν εν τω Χριστώ, ήγουν εις το αρχαίο αναγαγείν, το αποπτάν ημών και αποφοιτήσαν άγιον Πνεύμα πάλιν ημίν αποκαθιστών, τοις αγίοις αποστόλοις ενεφύσησε τούτο, λέγων: "Λάβετε Πνεύμα άγιον". Ανανέωσις γαρ τής αρχαίας εκείνης δωρεάς, και τού δοθέντος ημίν εμφυσήματος, το δια Χριστού γέγονεν, αναμορφούν ημάς εις τον πρώτον αγιασμόν, και ανακομίζον την ανθρώπου φύσιν, ως εν απαρχή τοις αγίοις αποστόλοις, εις τον άνωθεν και εν πρώτη κατασκευή δοθέντα ημίν αγιασμόν" (Αγ. Κυρίλλου Κατά ανθρωπομορφιτών, 2, PG 76, 1080D-1081A).

η. Άγ. Ειρηναίος τής Λυών:

"Ο τέλειος άνθρωπος αποτελείται από την σύμμιξη της ψυχής που λαμβάνει το Πνεύμα του Πατρός, και την πρόσμιξη εκείνης της σαρκικής φύσεως που επλάσθη κατ’ εικόνα του Θεού...

Όταν όμως το Πνεύμα εδώ αναμεμιγμένο με την ψυχή είναι ενωμένο με το εργόχειρο του Θεού, τότε ο άνθρωπος καθίσταται πνευματικός και τέλειος εξ αιτίας της διάχυσης του Αγίου Πνεύματος, και είναι αυτός που φτιάχθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού.  Αν όμως το Πνεύμα λείπει από την ψυχή, τότε εκείνος που είναι έτσι, είναι πραγματικά με φύση ζώου, και, έχοντας μείνει σαρκικός, θα είναι ένα ατελές ον, κατέχοντας μεν πράγματι το κατ’ εικόνα (του Θεού) κατά τον σχηματισμό του, αλλά μη έχοντας λάβει το καθ’ ομοίωσιν δια του Πνεύματος, κατ’ αυτόν τον τρόπο το ον αυτό θα είναι ατελές" (Αγ. Ειρηναίου τής Λυών: "Κατά Αιρέσεων Ε΄6).

Τις σαφέστατες θέσεις όλων αυτών τών αγίων πατέρων, (και πολλών ακόμα που δεν έχουμε συμπεριλάβει), ο κ. Σαλταούρας τις θεωρεί "ψευδοεπιχειρήματα" και "γελοιότητες", που δεν φθάνουν τη δική του σοφή ερμηνευτική ματιά!

Επειδή (δεν θα κουρασθούμε να το επαναλαμβάνουμε), όλα αυτά που λέμε εμείς για το εμφύσημα και για το κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν και για την πνευματική ζωή, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ούτε τα "ανακαλύψαμε" εμείς! Αλλά τα διδαχθήκαμε μελετώντας τους αγίους πατέρες τής Εκκλησίας μας! Κάτι που θα συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε και στη συνέχεια:

4. Τι σημαίνει "ψυχή ζώσα"

Χρήστος Σαλταούρας:

Η φράση ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ σημαίνει την βιολογικά ζωντανή ύπαρξη και όχι τον Πνευματικά ζωντανό Άνθρωπο.

Ψυχές Ζώσες ονομάζονται και τα άλογα κτήνη χωρίς να έχουν πνευματική ζωή - «Και είπεν ο Θεός• εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. και εγένετο ούτως» Γένεση 1:24.

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Είδαμε τη δήλωση τού κ. Σαλταούρα, παρά το ότι έχει διαβάσει το σχετικό μας άρθρο, στον ιστότοπό μας, περί τής ομοιότητας τής "ψυχής ζώσας" στον άνθρωπο και στα ζώα, που όμως έχουν μεγάλη ουσιαστική διαφορά.

Θυμόμαστε επίσης, τις πατερικές θέσεις που είδαμε περί τής ψυχής τών ζώων, που μας εξηγούν, ότι:

Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ότι η ψυχή τών ζώων: «ουκ ουσίαν, αλλ’ ενέργειαν έχει ταύτα την ζωήν, ως προς έτερον ούσαν, αλλ’ ου καθ’ αυτήν». Γι’ αυτό η ψυχή των ζώων, επειδή έχει μόνον ενέργεια, αποθνήσκει με το σώμα. Αντίθετα η ψυχή του ανθρώπου δεν έχει μόνον ενέργεια, αλλά και ουσία: «Αλλ’ ου μόνον ενέργειαν, αλλά και ουσίαν έχει την ζωήν, ως ζώσα καθ’ αυτήν». Γι’ αυτό και όταν διαλύεται το σώμα αυτή δεν συνδιαλύεται. Παραμένει αθάνατη. Η λογική και νοερά ψυχή είναι σύνθετη, αλλά «αύτη προς έτερον ούσα, σύνθεσιν εμποιείν ου πέφυκεν» (Φιλοκαλία Δ’, σελ. 146, λη’).

Και κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, που στην διδασκαλία του αναφέρει ότι οι δυνάμεις της ψυχής είναι τρεις α) η θρεπτική, β) η φανταστική και ορμητική, γ) η λογιστική και νοητική. Της θρεπτικής δυνάμεως μετέχουν τα φυτά. Της θρεπτικής, της φανταστικής και ορμητικής μετέχουν τα άλογα ζώα, της δε λογιστικής και νοητικής μαζί με τις προηγούμενες μετέχουν οι άνθρωποι (Φιλοκαλία Β’, σελ. 32, λβ’).

Ο κ. Σαλταούρας όμως, τα βλέπει όλα ίδια, είτε η ψυχή ανήκει σε ζώο, είτε σε άνθρωπο. Γι' αυτόν, είναι "ψυχή ζώσα", μόνο και μόνο επειδή μοιάζει η λέξη! Είπαμε για τη "λογική" τών επιχειρημάτων του: "Ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι" κατά τη "λογική" τού κ. Σαλταούρα! "Τα ζώα έχουν ψυχή ζώσα, ο άνθρωπος έχει ψυχή ζώσα, άρα ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε πνευματικά ζωντανός, όπως και τα ζώα"!

Δηλώνει λοιπόν ο κ. Σαλταούρας: "Η φράση ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ σημαίνει την βιολογικά ζωντανή ύπαρξη και όχι τον Πνευματικά ζωντανό Άνθρωπο".

Αντί για εμάς όμως, ας αφήσουμε να του απαντήσουν οι ειδικοί: Οι άγιοι Πατέρες και οι Θεολόγοι τής Εκκλησίας μας, που κατά σύμπτωσιν, έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη από τον κ. Σαλταούρα!

Θεολόγοι τής Εκκλησίας που διαψεύδουν τον κ. Σαλταούρα:

α. π. Ιωάννης Ρωμανίδης:

«Αν και οι μη έχοντες Πνεύμα Άγιον ζουν, εν τούτοις είναι κατά ψυχήν νεκροί... ο θάνατος τής ψυχής είναι ο χωρισμός αυτής από τής ζωοποιού ενεργείας τού Αγίου Πνεύματος».  (Το Πρoπατορικό αμάρτημα σελ. 119.  Έκδοσις 1957).

β. Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος:

Στη σελίδα 95 τού βιβλίου: "Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία", ο σεβ. Ιερόθεος Ναυπάκτου, γράφει επίσης ξεκάθαρα τι σημαίνει "ψυχή ζώσα", παραθέτοντας από τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά:

"Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύοντας το τού Αποστόλου Παύλου: "εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν", (Α΄ Κορ. ιε: 45), λέγει ότι ψυχή ζώσα σημαίνει "αΐζωον, αθάνατον, ταυτόν δ' ειπείν λογικήν. η γαρ αθάνατος λογική. Και ου τούτο μόνον, αλλά και κεχαριτωμένη θείως. Τοιαύτη γαρ η όντως ζώσα ψυχή". ".

Στο ίδιο βιβλιο, σελ. 112, ο σεβ. Ιερόθεος παραθέτοντας πάλι από τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, εμμένει στη θέση, ότι η ζωντανή ψυχή, είναι αυτή που έχει τη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος:

"Στο κείμενο αυτό φαίνονται τα ακόλουθα. Στην αρχή γίνεται λόγος για την ψυχή που συνδέεται με την σάρκα και τις αισθήσεις. Λίγο πιο κάτω εναλλάσσονται οι όροι ψυχή και νους. Αντί της ψυχής χρησιμοποιεί τον νουν, «νουν τε και σάρκα τον αυτόν». Στην συνέχεια χρησιμοποιεί την διαίρεση σάρκα, νουν και πνεύμα, το οποίο πνεύμα είναι η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αφού ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο μόνον από ψυχή και σώμα, αλλά τον έκανε και κεχαριτωμένο, «και ου τούτο μόνον, αλλά και κεχαριτωμένην θείως. Τοιαύτη γαρ η όντως ζώσα ψυχή» (Γρηγορίου του Παλαμά, Συγγράμματα, τόμος Α’, σελ. 85). ".

Στο ίδιο βιβλίο σελ. 105 γράφει: "Μιλούμε συχνά στην Εκκλησία για την πτώση τού ανθρώπου και τον θάνατο που ήρθε σαν αποτέλεσμα τής πτώσεως. Προηγήθηκε ο πνευματικός θάνατος και ακολούθησε ο σωματικός. Η ψυχή έχασε την άκτιστη Χάρη τού Θεού, ο νους έπαυσε να έχη σχέση με τον Θεό και εσκοτίσθη. Μετέδωσε δε αυτήν την σκότωση, την νέκρωση και στο σώμα. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη, το σώμα του ανθρώπου εκτίσθη άφθαρτον «οίον και αναστήσεται» και η ψυχή εκτίσθη απαθής. Και επειδή υπήρχε δια της αλληλοπεριχωρήσεως και της μεταδόσεως συνεκτικότατος δεσμός μεταξύ ψυχής και σώματος, γι’ αυτό εφθάρησαν αμφότερα, «η μεν τοις πάθεσι, μάλλον δε δαίμοσι ποιωθείσαι∙ το δε τοις αλόγοις κτήνεσιν εξομοιούμενον, τη της καταστάσεως ενεργεία και τη επικρατεία της φθοράς». Αφού διεφθάρησαν η ψυχή και το σώμα, «εν κτήνος άλογον και άνουν τω θυμώ και τη επιθυμία γενόμενον απετέλεσαν». Έτσι ο άνθρωπος, κατά τον λόγο της Γραφής, «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι και ωμοιώθη αυτοίς» (Φιλοκαλία Δ΄ σελ. 43 πβ). Η ψυχή με την πτώση γέμισε από πάθη, το σώμα ομοιώθηκε με τα κτήνη. Ο άνθρωπος φόρεσε τους δερμάτινους χιτώνες της φθοράς και της θνητότητος και ομοιώθηκε με τα άλογα ζώα.

Αυτή η ασθένεια, η δέσμευση, η ακαθαρσία και η νέκρωση της ψυχής περιγράφεται θαυμάσια στα πατερικά έργα. Κάθε αμαρτία είναι επανάληψη της αμαρτίας του Αδάμ και με κάθε αμαρτία δοκιμάζουμε τον σκοτασμό και την νέκρωση της πεπτωκυίας ψυχής.".

γ. π. Μιχαήλ Καρδαμάκης:

"Μόνο όπου είναι και μένει το Πνεύμα τού Θεού υπάρχει ζωντανός, τέλειος και πλήρης άνθρωπος" (Ορθόδοξη Πνευματικότητα σελ. 126).

"Εκείνος που έχει χάσει την ομοιότητά του προς τον Θεό, έχει χάσει την οικειότητα προς τη ζωή, επειδή οικεία, κατά φύσιν στους ανθρώπους είναι η ζωή, που ομοιώνεται προς τη θεία φύση". (Ορθόδοξη Πνευματικότητα σελ. 80).

δ. Ιωάννης Κορναράκης:

"Ο Αδαμικός άνθρωπος μετά την πτώση του αυτή είναι νεκρός! ... Ο θάνατος αυτός νέκρωσε το "κατ' εικόνα" και ματαίωσε το "καθ' ομοίωσιν"!... Μια αχνή ελπίδα για ένα μακρινό μέλλον. Μέχρι τότε οι απόγονοι τού Αδάμ θα είναι όλοι "ζωντανοί νεκροί"!" (Ιωάννου Κορναράκη "Σώμα και Αίμα Χριστού" σελ. 63, 64)

ε. Αλέξανδρος Κορακίδης:

"Στο Α' Μέρος εξιστορείται από την Π.Δ. η δημιουργία του ανθρώπου υπό του Θεού «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν» Του. Και ειδικότερα: το εμφύσημα τού Θεούστο χοϊκό πλάσμα και η ζωοποίησή του με επί πλέον μετάδοση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Η εν τω Παραδείσω «εν Αγίω Πνεύματι» ζωή του. Η άρση του Αγίου Πνεύματος, μετά το προπατορικό και την αύξηση της σαρκικής ζωής των ανθρώπων. Η ζωτική και ζωοποιός παρουσία τον Αγίου Πνεύματος στη ζωή των πρώτων ανθρώπων προηγουμένως και ο υποβιβασμός της ανθρώπινης φύσεως μέχρι και της πνευματικής νεκρώσεως, μετά την πλήρη απουσία του θείου Πνεύματος." (Εισαγωγή τού Βιβλίου του: "Το Άγιον Πνεύμα ως συστατικό τού ανθρώπου").

Άγιοι Πατέρες τής Εκκλησίας που διαψεύδουν τον κ. Σαλταούρα:

α. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

"Όπως το σώμα μας, είτε ασθενεί είτε όχι, είναι αδύνατον να κινείται ή γενικά να ζη χωρίς ψυχή, έτσι και η ψυχή, είτε αμαρτήσει είτε όχι, χωρίς Άγιο Πνεύμα είναι νεκρή και δεν μπορεί καθόλου να ζήσει την αιώνια ζωή". (Αγ. Συμεών τού Νέου Θεολόγου: "Ανάστασιν Χριστού Θεασάμενοι").

"Η χάρις τού Αγίου Πνεύματος συγκρατεί την ψυχή με τη θεϊκή της δύναμη και την ζωογονεί, ωσάν η ψυχή τής ψυχής... Και καθώς όταν χωρίζεται από το κορμί η ψυχή αποθνήσκει το κορμί, έτσι και όταν χωρίζεται η ψυχή από την ψυχή το Άγιο Πνεύμα αποθνήσκει η ψυχή.... Και η ψυχή δια μέσου τής αμαρτίας απέθανεν από την αιώνιον ζωήν, με το να εχωρίσθη από το Άγιον Πνεύμα και από την βασιλείαν. Βλέπεις τι λογής ένωσιν έχει η ψυχή με το κορμί, οπού δεν είναι δυνατόν να είναι το κορμί χωρίς την ψυχήν; Και πάλιν τι λογής αναχωρεί η ψυχή και αφήνει το κορμί, με το οποίον ήταν ήταν μαζί και με αυτό εννοείτο και εφανέρωνε την εδικήν του δύναμιν και ενέργειαν; Τοιουτοτρόπως στοχάσου πώς ήταν και ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα τού Δημιουργού τών πάντων Θεού..." (Μέρος Α΄ Λόγος δ΄, σελ. 42. Εκδ. Β. Ρηγόπουλου).

"Επειδή ο άνθρωπος έχει και σώμα και ψυχήν δια τούτο και θάνατοι είναι δύο, ο ένας τής ψυχής και ο άλλος τού σώματος. Και καθώς η ψυχή και το σώμα είναι ένας άνθρωπος, τοιουτοτρόπως και αι δύο αθανασίαι τής ψυχής και τού σώματος ήσαν εις τον ένα άνθρωπον, δια να είναι ο άνθρωπος αθάνατος και κατά την ψυχήν και κατά το σώμα. Δια τούτο και ο Αδάμ οπόταν έφαγεν από τον απαγορευμένον καρπόν, ευθύς απέθανεν κατά την ψυχήν και ύστερον από ενεακοσίους τριάκοντα χρόνους απέθανεν και κατά το σώμα. Ότι καθώς ο θάνατος τού κορμιού είναι η αναχώρισις τής ψυχής έτσι και ο θάνατος τής ψυχής είναι η αναχώρησις τής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος τού Θεού... Και σημείον τής αναστάσεως είναι ότι εις κάθε ψυχήν χριστιανού δίδει την χάριν τού Αγίου Πνεύματος, ωσάν μίαν άλλην ψυχήν. Δια τούτο και η τοιαύτη ψυχή τού Χριστιανού λέγεται πιστή, διατί εμπιστεύθη και έλαβε το Άγιο Πνεύμα τού Θεού, το οποίον είναι η αιώνιος ζωή..." (Μέρος Α΄ Λόγος δ΄, σελ. 29-31. Εκδ. Β. Ρηγόπουλου)

β. Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Αλλ ενεφύσησεν ούτος και την αρχήν εις το πρόσωπον του πρώτου πλάσματος. Τι δε ενεφύσησε; Πνοήν ζωής. Τι εστι πνοήν ζωής; Ψυχήν ζώσαν. Διδασκέτω σε Παύλος˙ «εγένετο ο πρώτος άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». Τι δε εστι ζώσαν; Αείζωον, αθάνατον, ταυτόν δ' ειπείν λογικήν - η γαρ αθάνατος λογική – και ου τούτο μόνον, αλλά και κεχαριτωμένην θείως. Τοιαύτη γαρ όντως ζώσα ψυχή..." (Γρηγορίου Παλαμά Συγγράμματα, τόμος Α’, Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 85).

γ. Άγ. Ειρηναίος τής Λυών:

«Χωρισμός δε τού Θεού θάνατος». (Αγίου Ειρηναίου Έλεγχος Ε΄ ΧΧVΙΙ).  «Εκείνοι λοιπόν, οσοιδήποτε και αν είναι ούτοι, οίτινες δεν έχουν ό,τι σώζει και οδηγεί εις την ζωήν, θα κληθούν σαρξ και αίμα, διότι αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν το Πνεύμα τού Θεού εν εαυτοίς.  Τοιούτοι άνθρωποι καλούνται δια τούτο υπό τού Κυρίου νεκροί, ως λέγει: "Άφετε τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς", διότι ούτοι δεν έχουν το Πνεύμα, όπερ ζωοποιεί τον άνθρωπον». (Ειρηναίου Έλεγχος Ε΄, ΙΧ, 1).

δ. Άγιος Βασίλειος:

"Όσον γαρ αφίστατο τής ζωής, τοσούτον προσήγγιζε τω θανάτω.  Ζωή γαρ ο Θεός.  Στέρησις δε τής ζωής θάνατος.  Ώστε εαυτώ τον θάνατον ο Αδάμ δια τής αναχωρήσεως τού Θεού κατεσκεύασε...".  (Μ. Βασιλείου: «Ομιλία ότι ουκ έστιν αίτιος τών κακών ο Θεός», 7, Migne P.G., 31, 345)."

"Ο δε Θεός, ο ποιήσας τον άνθρωπον, η αληθινή εστι ζωή. Ο ουν απολέσας την προς τον Θεόν ομοιότητα απώλεσε την προς την ζωήν οικειότητα. Τον δε εκτός τού Θεού όντα, εν τη μακαρία ζωή γενέσθαι αμήχανον. Ουκούν επανέλθωμεν εις την εξ αρχής χάριν, ής δια τής αμαρτίας ηλλοτριώθημεν. Και πάλιν κατά την τού Θεού εικόνα εαυτούς καλλωπίσωμεν, δια τής απαθείας ομοιωθέντες τω Κτίσαντι" (Μ. Βασιλείου: «Λόγος Ασκητικός», P.G., 31, 869)

ε. Άγιος Γρηγόριος Νύσσης:

"Αλλη γαρ ψυχής, και ετέρα σώματος εστι ζωή: Η μεν γαρ θνητή και επίκηρος. Η δε απαθής και ακήρατος. Και αύτη μεν εις το παρόν βλέπει μόνον, τής δε ο σκοπός εις το διηνεκές παρατείνεται. Επεί ουν πολλή διαφορά τού θνητού προς το αθάντον, και τού προσκαίρου προς το αϊδιον, προς τούτο φέρει τού Εκκλησιαστού η φωνή, το μη δειν προς την αισθητήν  ταύτην βλέπειν ζωήν. Ήτις συγκρινομένη προς την όντως ζωήν, ανύπαρκτός τις και ανυπόστατός εστιν. Αλλ' ουδέν ήττον ήποι τις αν μη έξω τής τού Δημιουργού κατηγορίας και τούτον είναι τον λόγον, διότι παρ' Αυτού και η ψυχή και το σώμα". (Αγ. Γρηγορίου Νύσσης "Εξήγησις Ακριβής εις τον Εκκλησιαστήν τού Σολομώντος" P.G. 44, 624).

στ. Αναβαθμοί τού Δ΄ ήχου:

"Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται"

ζ. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

"Ο Θεός κοντά οπού έκτισε και εδημιούργησε την ψυχήν τού Αδάμ ενέπνευσεν εις αυτόν και την τού Αγίου Πνεύματος Χάριν. Όθεν είπεν ο Θεσσαλονίκης Γρηγόριος (Παλαμάς): "Ο δε Θεός τον Αδάμ τον ημέτερον ποτέ προπάτορα κατ' εικόνα και ομοίωσιν εαυτού κτίσας, κακίαν ουδεμίαν ενέθηκεν αυτώ. Αλλά μετά τής ψυχής ενέπνευσεν αυτώ και την τού Θείου Πνεύματος Χάριν, συντηρούσαν αυτώ την εν καινότητι ζωήν και περιέπουσαν αυτώ την ομοίωσιν". Ώστε ο Αδάμ ου μόνον εκτίσθη απλώς και χαριτωμένος τη τού Αγίου Πνεύματος Χάριτι" (Εορτοδρόμιον σελ. 113).

Παρατηρούμε λοιπόν, απόλυτη συμφωνία τών αγίων Πατέρων και τών Ορθοδόξων Θεολόγων, ότι ο Θεός έδωσε την Πνευματική Ζωή στον Αδάμ δια τού εμφυσήματος τού Αγίου Πνεύματος, και ότι "η ζωή αυτή ήταν αείζωη, αθάνατη, λογική και κεχαριτωμένη με τη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος". Και ότι όταν ο Αδάμ απώλεσε αυτή τη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος, έπαψε πλέον να είναι "ψυχή ζώσα", και έγινε "νεκρή ψυχή", κάτι που ΜΕΤΑ, μεταδόθηκε και στο σώμα του.

Για μια φορά ακόμα, ο κ. Σαλταούρας, διαφωνεί με τους αγίους και τους Θεολόγους τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, γράφοντας την αιρετική φράση: "Η φράση ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ σημαίνει την βιολογικά ζωντανή ύπαρξη και όχι τον Πνευματικά ζωντανό Άνθρωπο"!

Λυπόμαστε κ. Σαλταούρα! Οι άγιοι πατέρες σε διαψεύδουν!

5. Ήταν ο Αδάμ "νεκρό άγαλμα";

Αυτό που λέμε εμείς, είναι ότι ο Αδάμ, από την αρχή τής ύπαρξής του, έλαβε από τον Θεό και τη Βιολογική ζωή, αλλά και την Πνευματική. Και ότι δεν έγινε πρώτα το σώμα, και μετά η ψυχή, αλλά από την πρώτη στιγμή, ο Αδάμ ήταν άνθρωπος, δηλαδή ψυχοσωματική ενότητα, και ΟΧΙ ένα "χωμάτινο νεκρό άγαλμα". Γιατί τότε ΔΕΝ θα τον αποκαλούσε η Γένεση: "άνθρωπο", αλλά "σώμα" ή "πτώμα". "και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν" (Γένεσις 2/β: 7).

Αυτή είναι και η Ορθόδοξη πατερική θέση, τεκμηριωμένη και δια Οικουμενικής Συνόδου, αλλά και από Θεόπνευστη θεία αποκάλυψη τού Θεού, στον άγιο Σαραφείμ τού Σαρώφ.

Όμως ο κ. Σαλταούρας, διαφωνεί και με την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, και με τη θεία αποκάλυψη, και με τους λοιπούς αγίους πατέρες, δογματίζοντας ότι "Ο Αδάμ ήταν ένα χωμάτινο νεκρό άγαλμα και κατόπιν έγινε ζωντανή ύπαρξη"!

Ας δούμε τι γράφει στο άρθρο του εναντίον μας:

Χρήστος Σαλταούρας:

"Η άποψη λοιπόν ότι ο Αδάμ ήταν ζωντανός βιολογικά πριν το εμφύσημα και κατόπιν αυτού έγινε και πνευματικά ζωντανός δεν ευσταθεί. Ο Αδάμ ήταν ένα χωμάτινο νεκρό άγαλμα και κατόπιν έγινε ζωντανή ύπαρξη"

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Για μια φορά ακόμα ο κ. Σαλταούρας επαναλαμβάνει το ίδιο ψεύδος, ότι δήθεν ισχυριζόμαστε ότι ο Αδάμ ήταν ζωντανός βιολογικά πριν το εμφύσημα. Και το εντυπωσιακό είναι ότι λίγες σειρές πιο κάτω, ο ίδιος ο κ. Σαλταούρας γράφει το ακριβώς αντίθετο! Γράφει για εμάς πιο κάτω:

"Ο Αδάμ την στιγμή της έναρξης της βιολογικής του ζωής μέσα στην μήτρα της μητέρας του, έλαβε με το εμφύσημα ΚΑΙ πνευματική ζωή".

Είναι προφανές ότι απευθύνεται σε αναγνώστες χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς αντίληψη τών αντιφάσεών του, σε φανατικούς Δημιουργιστές, που βλέπουν μόνο όσα τους λένε οι άλλοι να βλέπουν!

Προσπερνώντας όμως το ψέμα του, θέλουμε να σταθούμε στην ακόλουθη φράση που γράφει: "Ο Αδάμ ήταν ένα χωμάτινο νεκρό άγαλμα και κατόπιν έγινε ζωντανή ύπαρξη".

Ας αφήσουμε πάλι τους αγίους Πατέρες, και μάλιστα ακόμα και την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, να τον διαψεύσει!

Α. Άγιοι Πατέρες που διαψεύδουν τον κ. Σαλταούρα για το "νεκρό άγαλμα":

α. Άγιος Γρηγόριος Νύσσης:

"Η ψυχή όλη δι' όλου τού σώματος χωρεί και ομοχρόνως εν τη ζωή γίνεται" (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης: "Εξήγησις τού Άσματος τών Ασμάτων" Λόγος ζ΄). Σαφέστατα, δεν προηγείται κανένα "χωμάτινο νεκρό άγαλμα", όπως ισχυρίζεται ο κ. Σαλταούρας, αλλά η ψυχή γίνεται "ομοχρόνως" (ταυτόχρονα) με το σώμα!

«Απόβλητος επίσης ο παρ’ αμφοτέρων λόγος… μήτε κατά την ελληνικήν απάτην… μηδ’ αυ πάλιν οιονεί πήλινον ανδριάντα προδιαπλασθέντα τω λόγω τον άνθρωπον, τούτου ένεκα την ψυχήν γίνεσθαι λέγειν… Ενός όντος του ανθρώπου… μίαν αυτού και κοινήν της συστάσεως την αρχήν υποτίθεσθαι, ως αν μη αυτός εαυτού προγενέστερός τε και νεώτερος γένοιτο».

Μετάφραση: «Απαράδεκτες είναι και οι δύο απόψεις… δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε ούτε κατά την ελληνική πλάνη, αλλά ούτε πάλι ότι ο Θεός έπλασε με τον λόγο τον άνθρωπο ως πήλινο άγαλμα, χάριν του οποίου έγινε μετά και η ψυχή. Γιατί ένας είναι ο άνθρωπος. Και μία και κοινή είναι η αρχή της ύπαρξής του, ώστε να μην λέγεται ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε πριν από τον ίδιο τον εαυτό του» (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης PG 44, 229 – 237).

β. Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός:

"άμα (= ταυτόχρονα) δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον" (Ιωάννης Δαμασκηνός, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, εκδοτικός οίκος Πουρνάρας).

γ. Άγιος Ειρηναίος τής Λυών:

"Τώρα, η ψυχή και το πνεύμα είναι βεβαίως μέρος του ανθρώπου, αλλά όχι βεβαίως ο ίδιος ο άνθρωπος, διότι ο τέλειος άνθρωπος αποτελείται από την σύμμιξη της ψυχής που λαμβάνει το Πνεύμα του Πατρός, και την πρόσμιξη εκείνης της σαρκικής φύσεως που επλάσθη κατ’ εικόνα του Θεού.

Έτσι επίσης, αν κάποιος αφαιρέσει το κατ’ εικόνα και βάλει στην άκρη το εργόχειρο, δεν μπορεί να το εκλάβει αυτό ως άνθρωπο, αλλά σαν να είναι κάποιο μέρος ανθρώπου ή όπως προανέφερα, σαν κάτι άλλο από άνθρωπο.  Διότι η σάρκα εκείνη που έχει πλασθεί δεν είναι αφ’ εαυτού της τέλειος άνθρωπος αλλά το σώμα ενός ανθρώπου και μέρος ενός ανθρώπου.  Ούτε η ψυχή μόνη της, θεωρούμενη χωριστά από μόνη της, είναι άνθρωπος, αλλά είναι η ψυχή ενός ανθρώπου και μέρος ενός ανθρώπου.  Ούτε το πνεύμα είναι άνθρωπος, καθ' ότι ονομάζεται πνεύμα, και όχι άνθρωπος.  Αλλά η σύμμιξη όλων αυτών αποτελεί τον τέλειο άνθρωπο.  Και για τον λόγο αυτό ο Απόστολος, εξηγώντας τον εαυτό του, το διευκρινίζει πως ο σωσμένος άνθρωπος είναι ο τέλειος άνθρωπος καθώς και πνευματικός άνθρωπος, λέγοντας ούτως στην πρώτη Επιστολή προς Θεσσαλονικείς: «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη»"  (Α΄ Θεσσ. 5/ε: 23). (Αγίου Ειρηναίου τής Λυών: "Κατά Αιρέσεων" Ε΄ 6).

δ. Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Μη αν ψυχήν μόνην μήτε σώμα μόνον λέγεσθαι άνθρωπον, αλλά το συναμφότερον, ον δη και κατ' εικόνα πεποιηκέναι Θεός λέγεται" (Γρηγόριος ο Παλαμάς, P.G. 150, 1361).

ε. Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης:

"Ούτε γαρ σώμα προ τής ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ τού σώματος" (P.G. 89,724).

"Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται τού σώματος, ούτε μεθυφίσταται. Αλλ' άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή" (Ιωάννου Σιναΐτου: Κλίμαξ, λόγος ΚΣΤ΄, σελ. 136, σημ. 2).

στ. Άγιος Ιουστίνος Μάρτυς:

"Είπερ ου κατ' ιδίαν μεν τούτων ουδέτερον άνθρωπός εστιν, το δε εκ τής αμφοτέρων συμπλοκής καλείται άνθρωπος, κέκληκεν δε ο Θεός εις ζωήν και ανάσταστασιν τον άνθρωπον, ου το μέρος, αλλά το όλον κέκληκεν, όπερ εστί την ψυχήν και το σώμα". (Ιουστίνου περί Αναστάσεως, Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων και Εκκλησιαστικών συγγραφέων, Αθήνα 1955, 4, 229-230).

Β. Μία Θεόπνευστη αποκάλυψη που διαψεύδει τον κ. Σαλταούρα για το "νεκρό άγαλμα"

Ο Άγ. Σεραφείμ τού Σαρώφ, περιβαλλόμενος από το Άκτιστο Φως, (άρα ό,τι είπε, το είπε ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΣ), αποκαλύπτει στο μαθητή του Μοτοβίλωφ ότι όσοι λένε ότι ο Αδάμ πλάσθηκε πρώτα μόνο με το σώμα, και μετά του δόθηκε ψυχή, (όπως διατυπώνει με αιρετικό τρόπο ο κ. Σαλταούρας), πλανώνται επειδή "έχουν χάσει την απλότητα της Χριστιανικής πίστεως διότι έχουν υπερηφάνεια στο νου τους". (Από τη συζήτησή του για το Άγιο Πνεύμα με τον Μοτοβίλωφ).

"Έχουμε γίνει τόσο απρόσεκτοι στο έργο της σωτηρίας μας, ώστε να παρανοούμε και πολλά άλλα λόγια από τις Αγίες Γραφές [εκτός των όσων προανέφερα], και όλα αυτά [είναι αποτέλεσμα του ότι] δεν αναζητούμε τη Χάρη του Θεού και, με την περηφάνεια που έχουμε στο νου μας, δεν την αφήνουμε να κατοικήσει στις ψυχές μας. Για αυτό το λόγο μένουμε χωρίς αληθινή φώτιση από τον Κύριο, την οποίαν Αυτός στέλνει [μόνο] στις καρδιές εκείνων που πεινούν και διψούν ολόψυχα για τη δικαιοσύνη του Κυρίου.

Πολλοί ερμηνεύουν, ότι όταν η Βίβλος λέει [ότι] ο Θεός ενεφύσησεν την πνοή της ζωής στο πρόσωπο του πρώτου Αδάμ και ότι τον δημιούργησε από το χώμα της γης [Γεν. β' 7], ότι αυτό σημαίνει ότι μέχρι τη στιγμή εκείνη ο Αδάμ δεν είχε ψυχή και ανθρώπινο πνεύμα, και ότι τάχα ήταν μόνο σάρκα, πλασμένη από το χώμα της γης. Η ερμηνεία αυτή δεν είναι σωστή, διότι ο Κύριος και Θεός δημιούργησε τον Αδάμ από το χώμα της γης με τη σύνθεση που ο Άγιος [απόστολος] Παύλος περιγράφει: Ολόκληρον ημών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη (Α΄ Θεσσαλ. 5: 23) [= δηλαδή ως ψυχοσωματική σύνθεση, ψυχή τε και σώματι].

Και τα τρία αυτά μέρη της φύσης μας δημιουργήθηκαν από το χώμα της γης· αλλά ο Αδάμ δεν πλάστηκε νεκρός αλλά ως μία ενεργή ζωντανή ύπαρξη, όμοια με όλα τα άλλα έμψυχα ζωντανά πλάσματα του Θεού που ζουν στη γη" (Η μετάφραση είναι πιο λεπτομερής από διάφορες ελληνικές και είναι απευθείας από το ρωσικό http://www.pravmir.ru/beseda-prepodobnogo-serafima-s-nikolaem-aleksandrovichem-motovilovym/ Μέσα σε τετράγωνες αγκύλες [ ... ] βάζουμε δικές μας προσθήκες για να βγει νόημα στα ελληνικά σε σχέση και με προηγούμενα που έχει πει σε αυτή τη συζήτηση ο Άγιος).

Γ. Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, εκθέτει τη διατύπωση του κ. Σαλταούρα περί "αγάλματος" ως αιρετική

Τι λέει η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος για τον άνθρωπο:

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τη διατύπωση τού κ. Σαλταούρα, ότι δήθεν θα μπορούσε ο Αδάμ να ονομασθεί "άνθρωπος" και ως "χωμάτινο νεκρό άγαλμα", δογματίζει σαφώς:

"άνθρωπον αληθώς τον αυτόν εκ ψυχής λογικής και σώματος". (Όρος Δ΄ Οικ. Συνόδου, παρά Ι. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά μνημεία, Αθήναι 1952, σελ.165)

Έτσι, αν ο κ. Σαλταούρας (και όσα φανατικά Δημιουργιστικά μπλογκς προωθούν τις θέσεις του), δεν αποκηρύξει τις αιρετικές του ερμηνείες περί "χωματένιου νεκρού αγάλματος", που μπορεί κατ' αυτόν να ονομάζεται "άνθρωπος", εμπίπτει σε δυσχερή θέση, ενώπιον τής Εκκλησίας.

Χρήστος Σαλταούρας:

Πριν τον Αδάμ δεν υπήρχαν άνθρωποι, Προ- Αδαμιαίοι, όπως τους αποκαλούν οι οπαδοί της θρησκείας του Εξελικτικού Δημιουργισμού .

«Ειμί μεν καγώ θνητός άνθρωπος ίσος άπασι και γηγενούς απόγονοςΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΥ» Σοφία Σολομώντος 7:1

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ ονομάζεται ο  Αδάμ . Διότι όταν ΕΠΛΑΣΘΗ από το χώμα «τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτω» Γεν. 2:20.

«Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα»  Α Τιμόθεο 2:13"

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Και τη νέα του αυτή παράγραφο, ο κ. Σαλταούρας την ξεκινάει ψευδόμενος προς τους αναγνώστες του, αποκαλώντας μας: "οπαδοί της θρησκείας του Εξελικτικού Δημιουργισμού". Κάνοντάς το αυτό, υπονοεί, ότι έχουμε δήθεν αποσχισθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τα Ορθόδοξα δόγματα, και έχουμε συστήσει μια νέα θρησκεία. Έτσι, με ψέματα, προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις σε όσους δεν ξέρουν, και να τους τρομάξει, για να μη μελετήσουν τις θέσεις μας!

Ποιος; Ο κ. Σαλταούρας! Ο οποίος έρχεται σε σύγκρουση με την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, με την Θεόπνευστη αποκάλυψη τού Θεού  προς τον άγιο Σεραφείμ τού Σαρώφ, που έρχεται σε αντίθεση με τις αμέτρητες διατυπώσεις πίστεως τών αγίων πατέρων που προαναφέραμε σε αυτό και στο προηγούμενο άρθρο!

Αποκαλεί εμάς "θρησκεία", ο άνθρωπος που αρνείται το Ορθόδοξο δόγμα ότι ο το νεκρό σώμα δεν λέγεται άνθρωπος! Που αρνείται το Ορθόδοξο και διαχρονικά πατερικά διατυπωμένο δόγμα, ότι ο Αδάμ έλαβε το Άγιο Πνεύμα με το εμφύσημα! Που βάζει ίσα και όμοια το εμφύσημα τού Θεού, με την "πνοή ζωής" τών ζώων! Που αρνείται την πατερική ερμηνεία ότι ο άνθρωπος έχει το κατ' εικόνα, ως δυνάμει το καθ' ομοίωσιν! Που αρνείται ότι το εμφύσημα τού Θεού, ήταν η Χάρις τού Αγίου Πνεύματος!

Όλα τα παραπάνω, τα τεκμηριώσαμε όχι μόνο ερμηνευτικά από την Αγία Γραφή, αλλά και από κείμενα αγίων πατέρων και Θεολόγων, από τους πρώτους αιώνες, ως τον τωρινό! Αλλά ο κ. Σαλταούρας, σε μια φανατισμένη προσπάθεια να καταρρίψει τις απόλυτα Ορθόδοξες θέσεις μας, φθάνει στο σημείο να αρνείται στοιχεία τού Χριστιανικού Ευαγγελίου, και να αποκαλεί τις πατερικές ερμηνείες "ανοησίες" και "γελοιότητες"!

Βεβαίως διαφωνούμε κι εμείς με αγίους πατέρες. Αλλά ΟΧΙ σε δογματικά ζητήματα τής Εκκλησίας, όπως διαφωνεί ο κ. Σαλταούρας. Δεν διαφωνούμε με αγίους πατέρες σε ζητήματα πίστεως, αλλά ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, που δεν γνώριζαν στην εποχή τους, ελλείψει τής σημερινής επιστημονικής γνώσης.

Σχετικά τώρα με τη λέξη: "πρωτόπλαστος", είναι προφανές σε όποιον γνωρίζει Ελληνικά, ότι δεν σημαίνει αυτόν που "επλάσθη από χώμα", όπως λέει ο κ. Σαλταούρας, αλλά αυτόν που πλάσθηκε ΠΡΩΤΟΣ. Και βεβαίως, "Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα", και δεν κατανοούμε γιατί παρέθεσε αυτό το χωρίο ο κ. Σαλταούρας.

Όσο για την αναφορά τού χωρίου Σοφία Σολομώντος, δεν υπάρχει καμία διαφοροποίησή μας προς αυτό, καθώς βεβαίως θεωρούμε τον Αδάμ "πρωτόπλαστο", εφ' όσον είναι ο πρώτος άνθρωπος, ο οποίος πλάσθηκε όχι μόνο κατ' εικόνα, αλλά ΚΑΙ καθ' ομοίωσιν Θεού.

Υπενθυμίζουμε ότι κατά τους αγίους πατέρες, ο πλήρης άνθρωπος, είναι ο πλασμένος όχι μόνο κατ' εικόνα, αλλά ΚΑΙ καθ' ομοίωσιν, δηλαδή, αυτός που έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, και έχει μπει σε πορεία προς τη Θέωση. Υπενθυμίζουμε μερικά σχετικά χωρία:

Δ. Πατερικά χωρία που δείχνουν ότι ο πλήρης άνθρωπος είναι αυτός που έχει το Άγιο Πνεύμα:

α. Άγιος Ειρηναίος τής Λυών:

"Τώρα, η ψυχή και το πνεύμα είναι βεβαίως μέρος του ανθρώπου, αλλά όχι βεβαίως ο ίδιος ο άνθρωπος, διότι ο τέλειος άνθρωπος αποτελείται από την σύμμιξη της ψυχής που λαμβάνει το Πνεύμα του Πατρός, και την πρόσμιξη εκείνης της σαρκικής φύσεως που επλάσθη κατ’ εικόνα του Θεού. (Αγίου Ειρηναίου τής Λυών: "Κατά Αιρέσεων" Ε΄ 6).

"Ο τέλειος άνθρωπος αποτελείται από την σύμμιξη της ψυχής που λαμβάνει το Πνεύμα του Πατρός, και την πρόσμιξη εκείνης της σαρκικής φύσεως που επλάσθη κατ’ εικόνα του Θεού...

Όταν όμως το πνεύμα εδώ αναμεμιγμένο με την ψυχή είναι ενωμένο με το εργόχειρο του Θεού, τότε ο άνθρωπος καθίσταται πνευματικός και τέλειος εξ αιτίας της διάχυσης του Αγίου Πνεύματος, και είναι αυτός που φτιάχθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού.  Αν όμως το Πνεύμα λείπει από την ψυχή, τότε εκείνος που είναι έτσι, είναι πραγματικά με φύση ζώου, και, έχοντας μείνει σαρκικός, θα είναι ένα ατελές ον, κατέχοντας μεν πράγματι το κατ’ εικόνα (του Θεού) κατά τον σχηματισμό του, αλλά μη έχοντας λάβει το καθ’ ομοίωσιν δια του Πνεύματος, κατ’ αυτόν τον τρόπο το ον αυτό θα είναι ατελές" (Αγ. Ειρηναίου τής Λυών: "Κατά Αιρέσεων Ε΄6).

β. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

"Όπως το σώμα μας, είτε ασθενεί είτε όχι, είναι αδύνατον να κινείται ή γενικά να ζη χωρίς ψυχή, έτσι και η ψυχή, είτε αμαρτήσει είτε όχι, χωρίς Άγιο Πνεύμα είναι νεκρή και δεν μπορεί καθόλου να ζήσει την αιώνια ζωή". (Αγ. Συμεών τού Νέου Θεολόγου: "Ανάστασιν Χριστού Θεασάμενοι").

"Η χάρις τού Αγίου Πνεύματος συγκρατεί την ψυχή με τη θεϊκή της δύναμη και την ζωογονεί, ωσάν η ψυχή τής ψυχής... Και καθώς όταν χωρίζεται από το κορμί η ψυχή αποθνήσκει το κορμί, έτσι και όταν χωρίζεται η ψυχή από την ψυχή το Άγιο Πνεύμα αποθνήσκει η ψυχή.... Και η ψυχή δια μέσου τής αμαρτίας απέθανεν από την αιώνιον ζωήν, με το να εχωρίσθη από το Άγιον Πνεύμα και από την βασιλείαν. Βλέπεις τι λογής ένωσιν έχει η ψυχή με το κορμί, οπού δεν είναι δυνατόν να είναι το κορμί χωρίς την ψυχήν; Και πάλιν τι λογής αναχωρεί η ψυχή και αφήνει το κορμί, με το οποίον ήταν ήταν μαζί και με αυτό εννοείτο και εφανέρωνε την εδικήν του δύναμιν και ενέργειαν; Τοιουτοτρόπως στοχάσου πώς ήταν και ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα τού Δημιουργού τών πάντων Θεού..." (Μέρος Α΄ Λόγος δ΄, σελ. 42. Εκδ. Β. Ρηγόπουλου).

"Επειδή ο άνθρωπος έχει και σώμα και ψυχήν δια τούτο και θάνατοι είναι δύο, ο ένας τής ψυχής και ο άλλος τού σώματος. Και καθώς η ψυχή και το σώμα είναι ένας άνθρωπος, τοιουτοτρόπως και αι δύο αθανασίαι τής ψυχής και τού σώματος ήσαν εις τον ένα άνθρωπον, δια να είναι ο άνθρωπος αθάνατος και κατά την ψυχήν και κατά το σώμα. Δια τούτο και ο Αδάμ οπόταν έφαγεν από τον απαγορευμένον καρπόν, ευθύς απέθανεν κατά την ψυχήν και ύστερον από ενεακοσίους τριάκοντα χρόνους απέθανεν και κατά το σώμα. Ότι καθώς ο θάνατος τού κορμιού είναι η αναχώρισις τής ψυχής έτσι και ο θάνατος τής ψυχής είναι η αναχώρησις τής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος τού Θεού... Και σημείον τής αναστάσεως είναι ότι εις κάθε ψυχήν χριστιανού δίδει την χάριν τού Αγίου Πνεύματος, ωσάν μίαν άλλην ψυχήν. Δια τούτο και η τοιαύτη ψυχή τού Χριστιανού λέγεται πιστή, διατί εμπιστεύθη και έλαβε το Άγιο Πνεύμα τού Θεού, το οποίον είναι η αιώνιος ζωή..." (Μέρος Α΄ Λόγος δ΄, σελ. 29-31. Εκδ. Β. Ρηγόπουλου)

γ. Άγ. Σεραφείμ τού Σαρώφ:

"Αν ο Θεός δεν είχε εμφυσήσει κατόπιν [της δημιουργίας του Αδάμ] μέσα στο πρόσωπό του [Αδάμ] την πνοήν της ζωής, δηλαδή την Χάρη του Κυρίου και Θεού Αγίου Πνεύματος που εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό και στέλλεται στον κόσμο για το χατήρι του Υιού, τότε ο Αδάμ θα έμενε χωρίς να έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα που ανυψώνει τον άνθρωπο σε Θεοειδή αξιοπρέπεια. Όσο τέλειος και να είχε δημιουργηθεί, και [ὀσο] ανώτερος από όλα τα άλλα τα πλάσματα του Θεού, ως το στεφάνι της δημιουργίας στη γη, [σε αντίθετη περίπτωση που δεν λάμβανε την προαναφερθείσα Πνοή της Ζωής, ήτοι της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος] θα παρέμενε ίδιος ακριβώς με όλα τα άλλα δημιουργήματα που, αν και έχουν σώμα, ψυχή και πνεύμα, το καθένα κατά το γένος του, δεν έχουν ωστόσο μέσα τους το Άγιο Πνεύμα. (Από τη συζήτησή του για το Άγιο Πνεύμα με τον Μοτοβίλωφ).

δ. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

"Όπως το σώμα μας, είτε ασθενεί είτε όχι, είναι αδύνατον να κινείται ή γενικά να ζη χωρίς ψυχή, έτσι και η ψυχή, είτε αμαρτήσει είτε όχι, χωρίς Άγιο Πνεύμα είναι νεκρή και δεν μπορεί καθόλου να ζήσει την αιώνια ζωή". Είναι προφανές από τα λόγια τού αγίου, ότι για να είναι ο Αδάμ "ψυχή ζώσα" και όχι "νεκρή ψυχή", έλαβε το Άγιο Πνεύμα.

ε. Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας:

Αγ. Κυρίλλου Η Βίβλος τών θησαυρών, 34: "Την ανθρώπου ποίησιν και την εις το είναι πάροδον εξηγούμενος ο μακάριος Μωσής ειληφέναι τον Θεόν χουν από τής γης διισχυρίζεται, και πλάσαι μεν τη παντουργώ δυνάμει το ορώμενον δη τούτο τού σώματος σχήμα, εμφυσήται δε εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής. ως γενέσθαι τον άνθρωπον εις ψυχήν ζώσαν. Το δοθέν τοιγαρούν εμφύσημα θείον τω πεπλασμένω, ουκ αυτήν είναί φαμεν την ψυχήν (ή γαρ αν άτρεπτος ην, ως εκ τοιαύτης προελθούσα φύσεως), αλλά την τού αγίου Πνεύματος μετουσίαν εντεθείσαν εξ αρχής τη ανθρωπεία ψυχή. Πάσα γαρ η τελειότης τοις πεποιημένοις δια τού Πνεύματος, όθεν και κατ' εικόνα Θεού το τεχνηθέν εποιήθη ζώον, ως δια τής μετουσίας τού Πνεύματος, προς αυτόν μεμορφωμένον.

Αγ. Κυρίλλου Κατά ανθρωπομορφιτών, 2, PG 76, 1080D-1081A: "Τον άνθρωπον γαρ ούτω κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού γενέσθαι φαμέν, καθ' ό και αγαθόν και δίκαιον πέφυκε το ζώον είναι. Επεί δε ου μόνον λογικόν εχρήν είναι και επιτηδείως έχων εις αγαθουργίαν και δικαιοσύνην, αλλά και Πνεύματος αγίου μέτοχον, ίνα λαμπροτέρους έχη τους χαρακτήρας τής θείας φύσεω εν αυτώ, ενεφύσησεν αυτώ πνοήν ζωής. Τούτο δε εστι το δι Υιού τη λογική κτίσει χορηγούμενον Πνεύμα, και διαμορφούν αυτήν εις είδος το ανωτάτω, τούτ' εστι, το θείον...

...Ουκούν το ζώον μεν εμψυχώθη αρρήτω δυνάμει Θεού, και εν τη προς αυτόν ομοιώσει γέγονε, καθ' ό πέφυκεν αγαθόν και δίκαιον, και αρετής απάσης είναι δεκτικόν. Ηγιάσθη δε τού θείου Πνεύματος αποδεδειγμένον μέτοχον. Ό και δια την αμαρτίαν αποβέβληκεν...

6. Πώς έλαβε το "καθ' ομοίωσιν" η ανθρωπότητα στο πρόσωπο τού Αδάμ

Χρήστος Σαλταούρας:

ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΓΕΝΕΣΗ 2:7 ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΜΟΥ

Γένεση 2:7 «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον (ΑΔΑΜ), χουν από της γης,και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.

Οι οπαδοί του Εξελικτικού Δημιουργισμού ισχυρίζονται ότι η Λέξη ΑΔΑΜ στο εδάφιο Γένεση 2:7 αναφέρεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στον προπάτορα Αδάμ αλλά ΚΑΙ σε όλη την ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, δηλαδή τους υποτιθέμενους Προ-Αδαμιαίους.Διότι αν δεν υπήρχαν Προ-Αδαμιαίοι άνθρωποι δεν στέκει ο όρος ΑΝΘΡΩΠΟΣ για κάτι που ακόμη δεν έχει γίνει ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ και είναι απλώς νεκρό άγαλμα. Άρα με την λέξη άνθρωπος δεν σημαίνεται απλώς ένα νεκρό άγαλμα που ακόμη δεν έλαβε την Πνοή Ζωής αλλά η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ η βιολογικά ζώσα και άρα αξίως ονομαζομένη ΑΝΘΡΩΠΟΣ. (Διότι στο εδάφιο λέγεται ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έλαβε την Πνοή Ζωής)

Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη διδάσκουν τα εξής : Ο Αδάμ έχει βιολογικούς γονείς Προ-Αδαμιαίους ανθρώπους απόγονους πιθήκων ! Το ότι η Γραφή λέγει ότι πλάσθηκε από χώμα είναι συμβολικό και σημαίνει ότι είναι χοϊκός όπως τα κτήνη από τα οποία κατάγεται. Ο Αδάμ την στιγμή της έναρξης της βιολογικής του ζωής μέσα στην μήτρα της μητέρας του, έλαβε με το εμφύσημα ΚΑΙ πνευματική ζωή. Ενώ λοιπόν ο Αδάμ ως πρόσωπο έλαβε ταυτόχρονα την βιολογική και πνευματική ζωή, ο ΑΔΑΜ ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ (με την σημασία της ανθρωπότητας, του συνόλου δηλαδή των υποτιθέμενων Προ-Αδαμιαίων ανθρώπων), έλαβε βιολογική ζωή ξεχωριστά από την πνευματική. Την βιολογική την έλαβε με την εξέλιξη του πιθήκου σε άνθρωπο και την πνευματική την στιγμή που το πρόσωπο Αδάμ έλαβε το εμφύσημα μέσα στην κοιλιά της μάνας του !

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Θυμίζουμε, ότι ενώ εδώ παραδέχεται, ότι μιλάμε για "ταυτόχρονη" λήψη τού αγίου Πνεύματος από τον Αδάμ, πιο πάνω έλεγε, ότι πιστεύουμε ότι τα έλαβε χώρια! Γράφει δηλαδή ο κ. Σαλταούρας δύο αντιφατικά πράγματα στο ίδιο άρθρο!

Και αναρωτιόμαστε: Αφού ήξερε ο κ. Σαλταούρας τι υποστηρίζουμε, για την ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ λήψη βιολογικής και πνευματικής ζωής από τον Αδάμ! Γιατί πιο πάνω στο άρθρο του έλεγε ψέματα ότι πιστεύουμε πως "ο Αδάμ ήταν ζωντανός βιολογικά πριν το εμφύσημα και κατόπιν αυτού έγινε και πνευματικά ζωντανός "; Μήπως για να είναι ευκολότερη η αναίρεση ψευδών στοιχείων από μέρους του, αποκρύπτοντας την ορθή μας ερμηνεία;

Χρήστος Σαλταούρας:

Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται μία βασική αντίφαση στην διδασκαλία αυτή. Διότι αν η λέξη ΑΔΑΜ του εδαφίου Γένεση 2:7 σημαίνει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ το πρόσωπο Αδάμ  και την ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, τότε η στιγμή της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ  ΖΩΟΠΟΙΗΣΗΣ του Αδάμ και των Προ-Αδαμιαίων είναι ΚΟΙΝΗ. Δηλαδή την ίδια στιγμή που έλαβε την πνευματική ζωή ο Αδάμ την έλαβαν και οι προ-Αδαμιαίοι που μέχρι τότε ήταν μόνο βιολογικά ζωντανοί. Αν ισχύει αυτό γιατί η Γραφή λέγει τα παρακάτω;

"τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτω" Γένεση 2:20.  Αν είχαν οι προ-Αδαμιαίοι λάβει πνευματική ζωή μαζί με τον Αδάμ τότε γιατί "τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτω";;; Οι προ- Αδαμιαίοι όταν έλαβαν ΚΑΙ πνευματική ζωή, δεν έγιναν ΟΜΟΙΟΙ με τον Αδάμ;

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Μια παροιμία λέει: "Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;" Αφού ο κ. Σαλταούρας, δεν καταλάβαινε πώς εξηγούμε το ζήτημα αυτό, και έβλεπε μια αντίφαση, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ, αλλά έσπευσε να "αναιρέσει", πράγματα που υπήρχαν ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ; Ο λογικός άνθρωπος, ΠΡΩΤΑ ΡΩΤΑΕΙ, και μετά σπεύδει να γράψει άρθρα εναντίον τών άλλων. Αλλά το πρόβλημα τού κ. Σαλταούρα, δεν ήταν να καταλάβει τι λέμε, αλλά έψαχνε πάση θυσία, (ακόμα και με ψέματα), να βρει προβλήματα στην ερμηνεία μας, επειδή ήταν ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να την απορρίψει, και όχι να την εξετάσει καλοπροαίρετα.

Ποιος τού είπε τού κ. Σαλταούρα, ότι η πνευματική ζωοποίηση δόθηκε και στους υπόλοιπους προαδαμιαίους; Αυτά είναι δικά του εφευρήματα! Όπως κάνουν πάντα αυτοί που έχουν άδικο, πρώτα "σκαρώνουν" μόνοι τους μια ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ εξήγηση προβληματική, ισχυρίζονται ότι αυτό το λένε οι αντίδικοί τους, και μετά αναιρούν την προβληματική ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ εξήγηση, ισχυριζόμενοι ότι αναίρεσαν τους αντιδίκους τους!

Εμείς, ουδέποτε είπαμε, ότι η πνευματική ζωοποίηση δόθηκε στους άλλους ανθρώπους, εκτός από τον Αδάμ και την Εύα! Το αντίθετο είπαμε! Στον ιστότοπό μας, σε πλήθος άρθρων, (τα οποία προφανώς ο κ. Σαλταούρας ή δεν φρόντισε να διαβάσει για να ενημερωθεί, ή έκανε ότι δεν τα είδε), γράφουμε ξεκάθαρα, ότι εκτός από τον Αδάμ και την Εύα, και μέχρι την εποχή τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος άνθρωπος δεν έλαβε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο δόθηκε ξανά στην ανθρωπότητα, ΜΟΝΟ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ.

Αυτό σημαίνει, ότι όχι, "δεν υπήρχε βοηθός όμοιος αυτώ", και έτσι χρειάσθηκε ο Θεός να πλάει την Εύα. Γιατί καμία άλλη γυναίκα (ή άνδρας), δεν είχε το Άγιο Πνεύμα, εκτός από τον Αδάμ. Μια και ήταν ο Αδάμ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ, δηλαδή ο πρώτος που πλάσθηκε ως πλήρης άνθρωπος, έχοντας ΚΑΙ το Άγιο Πνεύμα, και γινόμενος εκτός από κατ' εικόνα, και καθ' ομοίωσιν. (Κάτι που το είδαμε να το εξηγούν αναλυτικά και πλήθος αγίων πατέρων πιο πάνω).

Ας εξηγήσουμε λοιπόν στον κ. Σαλταούρα αναλυτικά, τι εννοούμε, όταν λέμε, ότι "ο άνθρωπος (= η ανθρωπότητα) έλαβε το καθ' ομοίωσιν (= Τη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος που την έθετε σε πορεία Θέωσης) στο πρόσωπο τού Αδάμ":

Εννοούμε κάτι παρόμοιο, με αυτό που εννοούμε, όταν λέμε, ότι "ο άνθρωπος (= η ανθρωπότητα), έλαβε τη νίκη επί τού θανάτου, στο πρόσωπο τού Ιησού Χριστού"!

Δεν νομίζουμε, ότι υπάρχει Χριστιανός, που πιστεύει, ότι ΚΑΘΕ άνθρωπος, έχει νικήσει το θάνατο, μόνο και μόνο επειδή τον νίκησε ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός! Τον θάνατο τον νικάει ΜΟΝΟ όποιος "ενδύεται τον Χριστό", γινόμενος μέλος τής Εκκλησίας Του, εν τω αγίω Βαπτίσματι! Όπως ο Χριστός έλαβε τη νίκη επί τού θανάτου "δυνάμει", κατά τον ίδιο τρόπο, "δυνάμει" μετά τον Αδάμ, μπορούσε κάθε άνθρωπος να λάβει το Άγιο Πνεύμα. Δυνάμει είναι και η ζωή την οποία ο Κύριος χάρισε στους πιστούς Του (Α΄ Ιωάννου 3: 14), και ΑΡΡΑΒΩΝ, καθώς ο γάμος είναι μελλοντικός! (Εφεσίους 1: 14).

Πώς αυτό το απλό το κατανοεί ο καθένας, και ο κ. Σαλταούρας, δεν κατανοεί το εξ ίσου απλό που εξηγούμε σε πλήθος άρθρων μας;

Όπως ο Ιησούς Χριστός, εξασφάλισε τη νίκη επί τού θανάτου ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ  ΦΥΣΗ, έτσι και ο Αδάμ, ως πρωτόπλαστος και Υποστατική Αρχή τής ανθρωπότητας, εξασφάλισε δια τού εμφυσήματος, το Αγιο Πνεύμα, ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ. Και όπως η Χριστιανική Εκκλησία δια τού αγίου Βαπτίσματος, διέχυσε το Άγιο Πνεύμα σε όλη την ανθρωπότητα, εισάγοντας εκατομμύρια ανθρώπους στην πορεία τού "καθ' ομοίωσιν", έτσι θα γινόταν ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ξεκινώντας από τον Αδάμ και την Εύα, για να τελειοποιήσει ο Θεός όλη την ανθρωπότητα, μεταδίδοντας σταδιακά σε όλους το Άγιο Πνεύμα. Όμως η πτώση τών πρωτοπλάστων, διέκοψε αυτό το ξεκίνημα, ώσπου να το βάλει πάλι σε εφαρμογή ο Κύριος Ιησούς Χριστός, (ως "δεύτερος Αδάμ" κατά τον απόστολο Παύλο), μετά από 5.500 ακόμα χρόνια! Και το Άγιο Πνεύμα δεν δόθηκε σε κανέναν άλλο ως την εποχή τού Χριστού εκτός από τους Πρωτοπλάστους.

7. Πριν ακόμα υπάρξουν άνθρωποι

Χρήστος Σαλταούρας:

«Αύτη η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης, ότε εγένετο· ή ημέρα εποίησε Κύριος ο Θεός τον ουρανόν και την γην  και παν χλωρόν αγρού προ του γενέσθαι επί της γης και πάντα χόρτον αγρού προ του ανατείλαι· ου γαρ έβρεξεν ο Θεός επί την γην, και άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν·  πηγή δε ανέβαινεν εκ της γης και επότιζε παν το πρόσωπον της γης.  και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» Γένεση 2:4-7

Βλέπουμε ότι εξετάζοντας ολόκληρο το χωρίο Γένεση 2:4-7 φαίνεται ξεκάθαρα ότι ΠΡΙΝ το Εμφύσημα στον Αδάμ «άνθρωπος ουκ ην» = ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στη γη ! Αν υπήρχαν προ-Αδαμιαίοι άνθρωποι απόγονοι πιθήκων, θα έλεγε η θεόπνευστη Γραφή ότι «άνθρωπος ουκ ην»;;;

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα στο παραπάνω χωρίο, είναι ότι αναφέρεται σε μια εποχή τόσο παλιά, που δεν υπήρχε ακόμα ούτε Αδάμ, ούτε μόνο κατ' εικόνα άνθρωποι. Γιατί δηλαδή θέλει σώνει και καλά ο κ. Σαλταούρας, να το τοποθετεί στην εποχή που υπήρχαν "κατ' εικόνα" άνθρωποι; Αφού το χωρίο λέει σαφέστατα ότι δεν υπήρχε άνθρωπος!

8. Το όνομα: "γυναίκα" και οι αρχαίες γλώσσες

Χρήστος Σαλταούρας:

«και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και ύπνωσε· και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ ‘ αυτής.  και ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ.  και είπεν Αδάμ· τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σάρξ εκ της σαρκός μου· αύτη κληθήσεται γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη αύτη·  ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» Γένεση 2:21-24

Αν πριν τον Αδάμ υπήρχαν προ-Αδαμιαίοι (άνδρες και γυναίκες) ΓΙΑΤΙ με αφορμή την δημιουργία της Εύας ο Αδάμ την ονομάζει ΓΥΝΑΙΚΑ ; («αύτη κληθήσεται γυνή»). Τις προ-Αδαμιαίες γυναίκες ΠΩΣ τις ονόμαζε μέχρι τότε;

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Λυπόμαστε κ. Σαλταούρα! Δεν γνωρίζουμε ούτε τι γλώσσα μιλούσε ο Αδάμ, ούτε τι γλώσσα μιλούσαν αυτοί οι άνθρωποι, ούτε ποια λέξη χρησιμοποιούσαν για τη "γυναίκα" ως τότε, ώστε να την αλλάξει ο Αδάμ. Μια ερμηνεία δίνουμε. Δεν είμαστε μάγοι να γνωρίζουμε τις γλώσσες τής αρχαιότητας!

9. Πρόβλεψη για την ισχύ τού θεσμού τής οικογένειας στο έθνος τού Θεού

Χρήστος Σαλταούρας:

Αν πριν τον Αδάμ υπήρχαν προ-Αδαμιαίοι (άνδρες και γυναίκες) ΓΙΑΤΙ με αφορμή την δημιουργία της Εύας ο Αδάμ ομιλεί (ΓΕΝΙΚΩΣ για τους ανθρώπους) για την ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ σαρκική τους συνάφεια; ( καταλείψει / προσκολληθήσεται- Μέλλοντες) Μέχρι τότε οι υποτιθέμενοι προ –Αδαμιαίοι δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις; Άλλωστε οι θιασώτες του εξελικτικού δημιουργισμού ως καρπό τέτοιων σχέσεων δεν παρουσιάζουν τον Αδάμ;

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Επειδή αναφέρεται στο νέο κατά Θεόν έθνος που ο Θεός ίδρυσε με τους πρωτοπλάστους εις στο καθ' ομοίωσιν, Αδάμ και Εύα.

10. Απόκρυψη τών συμφραζομένων από τον κ. Σαλταούρα

Χρήστος Σαλταούρας:

Σοφία Σολομώντος 10:1 "πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου ΜΟΝΟΝ κτισθέντα"

Ο Αδάμ ονομάζεται ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΟΣΜΟΥ. Ο Αδάμ ΕΚΤΙΣΘΗ («ΜΟΝΟΝ κτισθέντα ») δεν εγεννήθει από προ-Αδαμιαίους. Ακόμη και αν θεωρήσουμε το κτίσιμο του Αδάμ ως δήθεν την πνευματική του ζωοποίηση, όπως οι οπαδοί του εξελικτικού δημιουργισμού, γιατί το εδάφιο Σοφία Σολομώντος 10:1 ονομάζει τον Αδάμ «ΜΟΝΟΝ κτισθέντα » αφού ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ με αυτόν οι λεγόμενοι προ-Αδαμιαίοι έλαβαν και αυτοί πνευματική ζωή; Και μην μας πουν οι θιασώτες του εξελικτικού δημιουργισμού ότι στο εδάφιο αυτό η λέξη ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ αναφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα γιατί δεν ταιριάζει με το νόημα. Δεν είναι η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ Πατέρας του Κόσμου, ο ΑΔΑΜ ως μεμονωμένο πρόσωπο είναι. Ούτε να μας πουν ότι αργότερα από τον Αδάμ έλαβαν την πνευματική ζωή οι προ-Αδαμιαίοι γιατί οι ίδιοι οι θιασώτες του Εξελικτικού Δημιουργισμού λέγουν ότι η λέξη ΑΔΑΜ του Γένεση 2:7 αναφέρεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στον Αδάμ ως πρόσωπο και στην ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ την προ-Αδαμιαία !

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Αν αγαπητέ κ. Σαλταούρα είχες καλή διάθεση να δεις την απάντηση, θα την έβλεπες! Γιατί είναι πολύ απλή! Γιατί απομονώνεις το "μόνον κτισθέντα" από το συμφραζόμενο; Αν αφήσεις ολόκληρο το συμφραζόμενο, το νόημα μπορεί να ερμηνευθεί και με δύο ακόμα πολύ διαφορετικούς τρόπους! Η απόκρυψη, ισοδυναμεί με εξαπάτηση!

Ολόκληρο το χωρίο που "έκοψες", λέει το εξής:

"Αύτη πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου μόνον κτισθέντα, διεφύλαξε και εξείλατο αυτόν εκ παραπτώματος ιδίου" (Σοφία Σολομώντος 10/ι: 1).

Δηλαδή:

"Αυτή, (η Σοφία), τον μόνο πρωτόπλαστο πατέρα τού κόσμου που κτίσθηκε, τον διαφύλαξε και τον έσωσε από το δικό του παράπτωμα".

Γιατί δηλαδή κ. Σαλταούρα, μεταξύ δύο ερμηνειών, διαλέγεις την προβληματική;

Ο Αδάμ, είναι ο μοναδικός που κτίσθηκε ως πατέρας τού κόσμου, επειδή ήταν η Υποστατική Αρχή τής ανθρωπότητας, είτε κατάγονταν από αυτόν, είτε όχι. Κατά τον ίδιο τρόπο, που ο Αβραάμ, είναι "Πατήρ πάντων τών Πιστευόντων", (Ρωμαίους 4/δ: 11) είτε κατάγονται από αυτόν οι πιστεύοντες, είτε όχι.

11. Οι πλάνες τού κ. Σαλαούρα

Χρήστος Σαλταούρας:

Eίναι φοβερή πλάνη να πιστεύει κανείς ότι πριν τον Αδάμ και την Εύα υπήρχαν προ-Αδαμιαίοι άνθρωποι.

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Φοβερή πλάνη είναι κ. Σαλταούρα, να ισχυρίζεσαι ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι πριν από 7.500 που η Αγία Γραφή τοποθετεί τον Αδάμ! Όταν η Επιστήμη έχει ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ (με Παλαιοντολογία, Γενετική, Βιολογία, Φυσική χρονολογήσεων, Γεωλογία κλπ), ότι υπήρχαν άνθρωποι σαν κι εμάς, (Χόμο Σάπιενς Σάπιενς), εδώ και τουλάχιστον 150.000 χρόνια, και ότι υπήρχαν άνθρωποι τού τύπου: "Χόμο Σάπιενς Νεάντερταλ" τουλάχιστον 400.000 χρόνια πριν, και ότι αυτοί οι τελευταίοι, μαζί με τους εξίσου αρχαίους Ντενίσοβα, έχουν διασταυρωθεί με το δικό μας είδος, γι' αυτό και στην αποκωδικοποίηση τού DNA τους, αποδείχθηκε ότι μας έχουν κληροδοτήσει ιδιαίτερα γονίδιά τους και μεταλλάξεις τους!

Φοβερή πλάνη κ. Σαλταούρα, είναι να παρουσιάζετε την Αγία Γραφή ως "φανταστικό μυθιστόρημα", ισχυριζόμενος ότι συγκρούεται με την Επιστήμη, μόνο και μόνο για να διαφυλλάξετε αρχαίες ερμηνείες, (που δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο το Χριστιανικό Ευαγγέλιο), από τον καιρό που η επιστήμη ήταν στα σπάργανα και δεν είχε προσκομμίσει αυτά τα στοιχεία.

Φοβερή πλάνη κ. Σαλταούρα, είναι να ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ όπως ο διάβολος το λιβάνι, να μας παρουσιάσετε τις απαντήσεις σας για τις ανακαλύψεις τής επιστήμης, και να στρουθοκαμηλίζετε, παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει σύγκρουση τής άποψής σας και τών επιστημονικών ανακαλύψεων.

Φοβερή πλάνη κ. Σαλταούρα, είναι να ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΤΕ πλήθος πληροφορημένων μορφωμένων ανθρώπων, που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τις αποδείξεις τής Επιστήμης, παρουσιάζοντάς τους τη Χριστιανική πίστη σαν παραμυθάκι, και τον άνθρωπο σαν δημιούργημα τού τύπου: "πλάθω κουλουράκια", μόνο και μόνο για να εμμένετε πεισματικά σε ήδη αναιρεμένες αρχαίες ερμηνείες.

Φοβερή πλάνη κ. Σαλταούρα, είναι να συγκρούεστε, όχι μόνο με την επιστήμη, αλλά ακόμα και με τους αγίους Πατέρες, στην απελπισμένη προσπάθειά σας, να παρουσιάσετε ως δήθεν "αιρετική", τη μοναδική ως τώρα ερμηνεία, που συμβιβάζει ΑΠΟΛΥΤΑ την Αγία Γραφή, την Ορθόδοξη πίστη και την Επιστήμη. Γιατί όπως δείξαμε πιο πάνω, με αμέτρητα πατερικά χωρία, βρίσκεστε σε ευθεία αντίθεση με τους αγίους πατέρες, με τις ερμηνείες σας περί τού "κατ' εικόνα", και τού "εμφυσήματος τού Αγίου Πνεύματος".

Και για το θέμα τής Επιστήμης, δεν θα σας πει ποτέ ο Θεός κ. Σαλταούρα, "γιατί δεν πιστέψατε στην Επιστήμη". Αλλά θα σας πει: "Γιατί διαστρεβλώσατε το Ευαγγέλιο" και "Γιατί ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΑΤΕ πλήθος πληροφορημένων ανθρώπων, απομακρύνοντάς τους από τη Βασιλεία"!

12. Η μητρότητα τής Εύας

Χρήστος Σαλταούρας:

"και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή(Εύα κατά το Εβραϊκό),ότι αύτη μήτηρ ΠΑΝΤΩΝ των ζώντων" Γένεση 3:20

Αν η Εύα είναι η μητέρα πάντων των ζώντων (ανθρώπων) τότε πως γίνεται να υπάρχουν προ-Αδαμιαίοι άνθρωποι που έχουν καταγωγή από τους πιθήκους;

Ο Αδάμ είναι προγενέστερος της Εύας διότι "Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα" Α Τιμόθεο 2:13.

Και πρίν την δημιουργία της Εύας "τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτω" Γένεση 2:20

Και εφόσον το ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΑΣ. Και εφόσον, όπως λέγουν,  όταν έλαβε ο Αδάμ το ΕΜΦΥΣΗΜΑ έγινε αυτός και οι υποτιθέμενοι προ-Αδαμιαίοι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΖΩΝΤΕΣ, τότε ΠΩΣ η Εύα είναι μητέρα όλων των ΖΩΝΤΑΝΩΝ (είτε με βιολογική, είτε με πνευματική έννοια το πάρει κανείς);;;

Την στιγμή που το ΕΜΦΥΣΗΜΑ προηγείται της Εύας είτε βιολογική είτε πνευματική σημασία δώσουμε στην λέξη ΖΩΝΤΕΣ του εδαφίου ΓΕΝΕΣΗ 3:20, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΥΑ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΑΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΟΙ ΑΥΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!"

Απάντηση Εξελικτικής Δημιουργίας:

Από τα παραπάνω ερωτήματα τού κ. Σαλταούρα, είναι προφανές ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙ την απάντηση, αλλά απλώς προσπαθεί να "δημιουργήσει" επιχειρήματα εκ τού μη όντος! Γιατί αφού ο κ. Σαλταούρας, κατανοεί ότι εδώ υπάρχει ζήτημα "πνευματικής μητρότητας", τότε γιατί ρωτάει περί σαρκικής μητρότητας;

Α. Πνευματική πατρότητα και μητρότητα

Η Εύα κ. Σαλταούρα, είναι μητέρα όλων τών ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΖΩΝΤΩΝ, που λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα δια τού Κυρίου Ιησού Χριστού.

Όπως ο Αδάμ ήταν το μόνο κτίσμα στο οποίο ανατέθηκε η Πνευματική Πατρότητα τού κόσμου, ως Υποστατική Αρχή της, έτσι και η Εύα, υπήρξε "μητέρα" πνευματική τού ανθρώπου:

"Αύτη πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου μόνον κτισθέντα, διεφύλαξε και εξείλατο αυτόν εκ παραπτώματος ιδίου" (Σοφία Σολομώντος 10/ι: 1).

"Και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων" (Γένεση 3:20).

Και όπως μπορείς να δεις σε παράλληλες περιπτώσεις στην Αγία Γραφή, υπάρχουν βεβαίως διάφοροι τύποι "πνευματικής πατρότητας ή μητρότητας".

Στην ίδια τη Γένεση, παραθέτουμε από το Μασοριτικό κείμενο που αγαπάς:

"Και εγέννησεν η Αδά τον Ιαβάλ· ούτος ήτο πατήρ των κατοικούντων εν σκηναίς και τρεφόντων κτήνη" (Γένεσις 4/δ': 20)

"Και το όνομα του αδελφού αυτού ήτο Ιουβάλ· ούτος ήτο πατήρ πάντων των παιζόντων κιθάραν και αυλόν" (Γένεσις 4/δ': 21).

Δεν νομίζουμε, κ. Σαλταούρα, να θεωρείς εδώ ότι μιλάει για βιολογική πατρότητα! Γιατί ο Αβραάμ που κατοικούσε σε σκηνές και έτρεφε κτήνη, ΔΕΝ ήταν βιολογικός απόγονος αυτής τής γενιάς τού Κάιν!

Πνευματική πατρότητα είχε και ο απ. Παύλος στους Κορινθίους: "εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστω, αλλ’ ου πολλούς πατέρας· εν γαρ Χριστω Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα" (Α΄ Κορινθίους 4/δ: 15).

Β. Πνευματική Πατρότητα / Μητρότητα και χρονική πρωτεραιότητα

Ο κ. Σαλταούρας με τα ανωτέρω χωρία, μας θέτει το εξής διπλό επιχείρημα:

Η Εύα δεν θα μπορούσε να είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ μητέρα, τών πνευματικά σεσωσμένων, επειδή:

α) υπήρχαν στην εποχή της και άλλοι άνθρωποι πνευματικά ζώντες,

β) υπήρχε ΗΔΗ ο Αδάμ, που είχε την πνευματική ζωοποίηση ΠΡΙΝ από την Εύα.

Άρα, (κατά τον κ. Σαλταούρα), δεν θα μπορούσε να αναφέρεται η Εύα "μητέρα πάντων τών ζώντων", με την έννοια τής πνευματικής μητρότητας. Όχι μόνο επειδή (κατά τον κ. Σαλταούρα) υπήρχαν και άλλοι "πνευματικά ζώντες" στον καιρό της, αλλά και επειδή και ο Αδάμ ακόμα, ήταν πριν από αυτήν πνευματικά ζωντανός!

Μακριά που είσαι νυχτωμένος κ. Σαλταούρα! Πρώτον, επειδή σου απαντήσαμε πιο πάνω, ότι ΔΙΚΗ ΣΟΥ είναι η ιδέα, το ότι υπήρχαν άλλοι "πνευματικά ζώντες" άνθρωποι, που να είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα στον καιρό τού Αδάμ και τής Εύας! Μόνος σου τα λες, μόνος σου τα αναιρείς. Σου απαντήσαμε, ότι ΜΟΝΟ ο Αδάμ και η Εύα έλαβαν τότε το Άγιο Πνεύμα, και μετά το ΞΑΝΑΕΧΑΣΑΝ και αυτοί, ως την εποχή τού Ιησού Χριστού!

Οπότε το πρώτο σου επιχείρημα δεν ισχύει καθόλου, αλλά είναι γέννημα τής δικής σου φαντασίας.

Το δεύτερο επιχείρημά σου όμως, είναι "εν μέρει" σωστό, γιατί πράγματι ο Αδάμ προηγήθηκε τής Εύας στην πνευματική ζωοποίηση. Κάνεις όμως μεγάλο λάθος, να μπερδεύεις εδώ το ζήτημα τής πρωτεραιότητας!

1) Δεν υπάρχει χρονική πρωτεραιότητα στην πνευματική πατρότητα / μητρότητα:

Γνωστότερη είναι η πνευματική πατρότητα τού Αβραάμ:

"και σημείον έλαβε περιτομής, σφραγίδα της δικαιοσύνης της πίστεως της εν τη ακροβυστία, εις το είναι αυτόν πατέρα ΠΑΝΤΩΝ των πιστευόντων" (Ρωμαίους 4/δ: 11).

Όμως στην προς Εβραίους Επιστολή, ο απόστολος Παύλος λέει τα εξής:

"Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν του οίκου αυτού, δι' ης κατέκρινε τον κόσμον, και της κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος" (Εβραίους 11/ια: 7).

Ενώ ο Αβραάμ είναι πατέρας ΠΑΝΤΩΝ τών πιστευόντων, ο Νώε έζησε χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ από τον Αβραάμ! Παρ' όλα αυτά, αναφέρεται ανάμεσα στους "πιστεύοντες"!

Αν λοιπόν η πνευματική πατρότητα/μητρότητα, εξαρτιόταν από τη "χρονική πρωτεραιότητα", όπως ισχυρίζεται εδώ ο κ. Σαλταούρας, τότε ο απόστολος Παύλος έλεγε ψέματα, αποκαλώντας τον Αβραάμ "πατέρα ΠΑΝΤΩΝ των πιστευόντων"! Γιατί έτσι, ο Νώε θα έμενε "εκτός πίστεως", έστω και αν ο ίδιος ο Παύλος τον αναφέρει στην προς Εβραίους επιστολή ως "εν πίστει", και "κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος".

Και ο απόστολος  Παύλος λοιπόν, διαψεύδει τον κ. Σαλταούρα, που ισχυρίζεται ότι για να ισχύει η "πνευματική πατρότητα/μητρότητα", απαραίτητη προϋπόθεση είναι η χρονική πρωτεραιότητα!

2) Η Εύα ως πνευματική μητέρα ΚΑΙ τού Αδάμ κατά την αιτία!

Παρ' όλα αυτά, ανεξαρτήτως τού ότι η πνευματική μητρότητα τής Εύας, ΔΕΝ έχει σχέση με τη χρονική πρωτεραιότητα, έχει σχέση με την ΑΙΤΙΑΚΗ πρωτεραιότητα! Επειδή, για να είναι η Εύα "μητέρα ΠΑΝΤΩΝ τών (πνευματικά) ζώντων", (χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καν ως επιχείρημα, το ζήτημα τού παρόντος Εβραϊσμού), πρέπει και η πνευματική ζωοποίηση τού Αδάμ, να έχει προέλθει δια τής Εύας, για να είναι εκείνη μητέρα πνευματική ΚΑΙ τού Αδάμ! Πώς όμως μπορεί να έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αφού ο Αδάμ έλαβε το Άγιο Πνεύμα ΠΡΙΝ από την Εύα;

Και σε αυτό, θα δώσουμε επίσης μια ξεκάθαρη απάντηση στον κ. Σαλταούρα. Γιατί η αλήθεια δεν προσκρούει σε κανένα επιχείρημα!

Πριν μιλήσουμε για τον Αδάμ και την Εύα, θα φέρουμε δύο παραδείγματα: Τής Παναγίας, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τού Νώε:

α. Το παράδειγμα τής Παναγίας:

Η Παναγία, είναι βιολογική μητέρα τού Κυρίου μας. Παρ' όλα αυτά, ως μέλος τής Εκκλησίας, είναι πνευματική αδελφή Του, και μέλος τής Νύμφης Του!

Ρωμαίους 8/η: 29: "ότι ους προέγνω, και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς". Όσους δηλαδή ο Θεός προγνώρισε και προώρισε να ομοιωθούν με τον Χριστό, τους έκανε "αδελφούς" τού Χριστού! Μεταξύ τών οποίων φυσικά, και η Παναγία μητέρα Του! Παρά το ότι ήταν βιολογική μητέρα Του, παράλληλα ήταν και πνευματική αδελφή Του! Όμως, ως μέλος τής Εκκλησίας, ήταν και πνευματική του Νύμφη:

Β΄ Κορινθίους 5/ε: 5: "ο δε κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο Θεός, ο και δούς ημίν τον αρραβώνα του Πνεύματος".

Αποκάλυψη 23/κα: 2: "και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην τω ανδρί αυτής".

β. Το παράδειγμα τού Ιησού Χριστού και τού Δαβίδ:

Αν και ο Δαβίδ ήταν ως άνθρωπος "πατέρας" (=πρόγονος) τού Χριστού, τον ονομάζει: "Κύριο", γιατί ως Σωτήρας Του είναι Κύριός Του, και δι' Αυτού σώζεται!

"Συνηγμένων δε των Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς λέγων: τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; τίνος υιός εστι; λέγουσιν αυτώ· του Δαυϊδ. λέγει αυτοίς· Πως ουν Δαυϊδ εν Πνεύματι Κύριον αυτόν καλεί λέγων, είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; ει ουν Δαυϊδ καλεί αυτόν Κύριον, Πώς υιός αυτού εστι;" (Ματθαίος 22/κβ: 45).

γ. Το παράδειγμα τού Αβραάμ και τού Νώε

Αν και ο Νώε είναι προγενέστερος τού Αβραάμ, τελικά σώζεται δια τού Αβραάμ! Γιατί μας εξηγεί ο Απόστολος Παύλος περί τής Αβραμιαίας Διαθήκης:

"Υμείς εστε υιοί των προφητών και της διαθήκης ης διέθετο ο Θεός προς τους πατέρας ημών, λέγων προς Αβραάμ· και εν τω σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί της γης" (Πράξεις 3/γ: 25, 26).

"Γινώσκετε άρα ότι οι εκ πίστεως, ούτοί εισιν υιοί Αβραάμ. Προϊδούσα δε η Γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τα έθνη ο Θεός, προευηγγελίσατο τω Αβραάμ ότι ενευλογηθήσονται εν σοι πάντα τα έθνη. Ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται συν τω πιστω Αβραάμ" (Γαλάτες 3/γ: 7-9).

"ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι" (Γαλάτας 3/γ: 29).

Μας εξηγεί λοιπόν ο Παύλος, ότι όποιος είναι τού Χριστού, (Χριστιανός), γίνεται πνευματικό σπέρμα τού Αβραάμ και κληρονόνος τής Βασιλείας. Και επίσης, ότι σε ΟΛΑ τα έθνη, "οι εκ πίστεως ευλογούνται συν τω πιστω Αβραάμ".

"Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν του οίκου αυτού, δι' ης κατέκρινε τον κόσμον, και της κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος" (Εβραίους 11/ια: 7).

Γίνεται λοιπόν ΚΑΙ Ο ΝΩΕ "Αβραάμ σπέρμα", και "κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος". Εισάγεται κι εκείνος στο Πνευματικό σπέρμα τού Αβραάμ, αν και είναι βιολογικός ΠΡΟΓΟΝΟΣ του! Γιατί; Επειδή ο Αβραάμ γίνεται "κατά την αιτία" πατέρας τού Νώε, αν και κατά χρονική και βιολογική άποψη, είναι προγενέστερός του!

δ. Πώς η Εύα κατέστη πνευματική μητέρα τού Αδάμ

Μετά από τα 3 παραπάνω παραδείγμα, είναι πιστεύουμε πλέον προφανές, πώς και η Εύα, αν και γυναίκα τού Αδάμ, και αν και έλαβε ΜΕΤΑ από τον Αδάμ το Άγιο Πνεύμα, τελικά καταστάθηκε "πνευματική του μητέρα". Αλλά επειδή τίποτα δεν είναι προφανές όταν μιλάς στις κλεισμένες από τον φανατισμό διάννοιες τών Δημιουργιστών, ας το εξηγήσουμε και αυτό!

Ας θυμηθούμε την πασίγνωστη εξαγγελία που έκανε ο Θεός στον "Όφη" και την Εύα, μετά την πτώση τών πρωτοπλάστων:

"και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν. και τη γυναικί είπε· πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου· εν λύπαις τέξη τέκνα, και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου, και αυτός σου κυριεύσει." (Γένεσις 3/γ: 15).

Ουσιαστικά δηλαδή, ο Θεός λέει εδώ, ότι από το "σπέρμα" (από τους απογόνους τής Εύας), ο Θεός θα αναδείξει τον Χριστό, ο Οποίος θα νικήσει τον "Όφη" τον Διάβολο. Και έτσι, η Εύα, αν και αμάρτησε και έχασε το Άγιο Πνεύμα, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΠΟΓΟΝΟΥ ΤΗΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, θα επιτύγχανε τελικά την αποστολή της, να νικηθεί η αμαρτία και ο θάνατος, και να αποκατασταθεί στην ανθρωπότητα το "καθ' ομοίωσιν", εν Χριστώ Ιησού.

Έτσι η Εύα, καταστάθηκε "μητέρα" τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, άρα και "μητέρα" τών σεσωσμένων εν Χριστώ Ιησού! Γιατί "όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε" (Γαλάτας 3/γ: 27) Όποιος βαπτίσθηκε στον Χριστό, ΝΤΥΘΗΚΕ τον Χριστό, και έλαβε το Άγιο Πνεύμα. Στο πρόσωπό του, πλέον ο Θεός βλέπει τον Χριστό, και ο άνθρωπος γίνεται ΣΩΜΑ Χριστού και σώζεται.

Τι θα πούμε όμως για τον Αδάμ, που δεν πρόλαβε το Χριστιανικό βάπτισμα;

Σε κάθε Χριστιανική Μεγάλη Εβδομάδα, η Εκκλησία ψάλλει για την Κάθοδο τού Κυρίου μας στον Άδη, και πώς ο Κύριος, πρώτα απ' όλους, αποκατέστησε το καθ' ομοίωσιν, στον Αδάμ και στην Εύα, τους πρωτοπλάστους εις το καθ' ομοίωσιν πνευματικούς μας γονείς, ανασταίνοντάς τους Πνευματικά! Και στην Ορθόδοξη εικονογραφία, παρουσιάζεται ο Κύριος να ανασταίνει κατά την κάθοδό του στον Άδη τους πρωτοπλάστους!

ε. Ας δούμε πώς το περιγράφει αυτό γλαφυρά, ο άγιος Επιφάνειος Κύπρου:

"ΛΒ. Και καθώς ο Αδάμ αυτά και άλλα σαν αυτά έλεγε προς όλους τους συγκαταδίκους του, μπαίνει ο Κύριος κρατώντας το νικηφόρο όπλο του Σταυρού.

Μόλις Τον είδε ο πρωτόπλαστος Αδάμ, χτύπησε το στήθος του γεμάτος έκπληξη και φώναξε με δυνατή φωνή προς όλους λέγοντας: Ο Κύριος μου ας είναι μαζί με όλους. Και αποκρίθηκε ο Χριστός και είπε στον Αδάμ: Ας είναι μαζί και με το δικό σου πνεύμα. Και τον πιάνει από το χέρι και τον σηκώνει και του λέει: Σήκω εσύ που κοιμάσαι και αναστήσου από τους νεκρούς, και θα σε φωτίσει ο Χριστός. Εγώ ο Θεός σου, που για χάρη σου έγινα γιος σου, που για χάρη σου κι' αυτούς που κατάγονται από εσένα λέω τώρα δίνοντας τους με την εξουσία μου την ελευθερία απ’ τα δεσμά τους: Βγείτε έξω.

Και σ' όσους βρίσκονται στο σκοτάδι λέω: Λάβετε φως. Και στους κεκοιμημένους λέω: Αναστηθείτε. Και εσένα, Αδάμ, προστάζω: Σήκω εσύ που κοιμάσαι, γιατί δεν σε δημιούργησα γι' αυτό, για να μένεις δηλαδή φυλακισμένος στον Άδη. Αναστήσου από τους νεκρούς. Εγώ είμαι η ζωή των νεκρών. Αναστήσου δικό μου πλάσμα, αναστήσου εσύ η δική μου μορφή που σε δημιούργησα σύμφωνα με τη δική μου εικόνα. Σήκω να φύγουμε από εδώ. Γιατί εσύ είσαι μέσα σε μένα και εγώ μέσα σ' εσένα. Εγώ ως άνθρωπος κι' εσύ έχουμε την αυτή φύση. Για χάρη σου εγώ ο Θεός σου έγινα γιος σου. Για χάρη σου εγώ ο Δεσπότης έλαβα τη δική σου μορφή του δούλου. Για χάρη σου εγώ που βρίσκομαι υψηλότερα από τους ουρανούς, ήλθα επάνω στη γη και κατέβηκα πιο κάτω από τη γη. Για σένα τον άνθρωπο έγινα σαν αβοήθητος άνθρωπος αφημένος ανάμεσα στους νεκρούς. Για σένα που βγήκες μέσα απ’ τον κήπο — της Εδέμ—, παραδόθηκα στους Ιουδαίους μέσα στον κήπο —της Γεθσημανής— και μέσα στον κήπο σταυρώθηκα.

ΛΓ. Δες στο πρόσωπο μου τα φτυσίματα, που δέχτηκα για χάρη σου για να σε αποκαταστήσω όπως ήσουν όταν σου είχα δώσει το εμφύσημα μου..." (Αγίου Επιφανείου Κύπρου: "Λόγος εις την Θεόσωμον ταφήν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, και εις την εν τω Άδη του Κυρίου κατάβασιν, μετά το σωτήριον πάθος, παραδόξως γενομένην. Το αγίω και μεγάλω Σαββάτω").

Έτσι λοιπόν, ο Αδάμ αν και είχε λάβει πρώτος το Άγιο Πνεύμα, πριν την Εύα, στη συνέχεια ΤΟ ΕΧΑΣΕ, και από ζωντανός, κατέστη ΝΕΚΡΟΣ πνευματικά, και στη συνέχεια και βιολογικά. Κατά την κάθοδο λοιπόν τού Κυρίου μας στον Άδη, ο Αδάμ ξαναλαβαίνει το Άγιο Πνεύμα από τον Κύριο, το οποίο είχε χάσει, και ανασταίνεται πνευματικά μετά πάντων τών από αιώνος αγίων, και μεθίσταται από τον Άδη στον ουράνιο Παράδεισο τών ψυχών.

Λαμβάνοντας όμως ο Αδάμ το Άγιο Πνεύμα μετά την πτώση του από τον Κύριο Ιησού Χριστό, γίνεται κι αυτός ΣΠΕΡΜΑ ΤΟΥ, και εντάσσεται στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ. Και η σωτηρία τού Αδάμ, πλέον έχει ως αιτία τον Ιησού Χριστό.

Τον Ιησού Χριστό, που ήταν "το σπέρμα τής γυναικός", τής Εύας. Και έτσι η Εύα καθίσταται αίτια τής Σωτηρίας τού Αδάμ, ο οποίος σώζεται και αυτός "εν τω σπέρματι" τής Εύας, εν Χριστώ Ιησού, και καθίσταται κατά συνέπειαν "πνευματικό της τέκνο".

Ναι, κύριε Σαλταούρα! Η Εύα είναι πνευματική μητέρα, ακόμα και τού Αδάμ! Είναι πνευματική "μητέρα πάντων τών ζώντων", επειδή δι' αυτής γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός!

3) κ. Σαλταούρα, σου ανταποδίδουμε το ερώτημα!

Και τώρα που δείξαμε, ότι πράγματι η Εύα είναι η πνευματική μητέρα ακόμα και τού Αδάμ, είναι καιρός να ρωτήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας τον κ. Σαλταούρα:

Κύριε Σαλταούρα, αφού παραδέχεσαι ότι ο Αδάμ έγινε ΠΡΙΝ από την Εύα, και αφού ο χαρακτηρισμός για την Εύα, "μήτηρ ΠΑΝΤΩΝ των ζώντων", οφείλει (όπως παραδέχεσαι), να συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ τον Αδάμ, για να είναι σωστή η ερμηνεία, τότε πώς μπορεί η Εύα, να είναι ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ "μητέρα ΟΛΩΝ τών ζωντανών", αφού ΔΕΝ είναι βιολογική μητέρα τού Αδάμ; Ο Αδάμ δηλαδή δεν ήταν βιολογικά ζωντανός; Βιολογικά νεκρός ήταν;

Μήπως κ. Σαλταούρα, χαντακώθηκε η ερμηνεία σου από το ίδιο σου το επιχείρημα; Γιατί εσύ απέρριπτες τη δική μας ερμηνεία, περί "πνευματικής μητρότητας", με τη δικαιολογία ότι ο Αδάμ ήταν ήδη ΠΡΙΝ από τη Εύα πνευματικά ζωντανός. Για να είσαι λοιπόν συνεπής με το επιχείρημά σου, και με την ερμηνευτική σου ακεραιότητα, οφείλεις τώρα, να απορρίψεις την ερμηνεία τής Βιολογικής μητρότητας τής Εύας, εκτός αν μπορέσεις να μας εξηγήσεις, πώς ήταν βιολογική μητέρα "ΠΑΝΤΩΝ" τών ζώντων, αφού ο Αδάμ ζούσε βιολογική ήδη πριν από αυτήν;

Παρατηρήστε αγαπητοί αναγνώστες, την ερμηνευτική ασυνέπεια και προχειρότητα τού Δημιουργισμού! Αυτά που ρωτούν στους άλλους, ΔΕΝ διανοούνται να τα ρωτήσουν στον εαυτό τους, για τις δικές τους απαράδεκτες ερμηνείες! Γιατί δεν έχουν οι άνθρωποι αυτοί, καμία αγάπη για την αλήθεια. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις λανθασμένες ερμηνείες τους, πάση θυσία, έστω και αν πέφτουν σε τραγικές ερμηνευτικές γκάφες!

Επίλογος

Εδώ ολοκληρώθηκε η απάντησή μας προς τον κ. Σαλταούρα. Και ελπίζουμε να λάβει σοβαρά υπ' όψιν αυτά που του παραθέσαμε. Γιατί η αλήθεια δεν νικιέται, από κανένα σόφισμα! Η πίστη τής Εκκλησίας δεν είναι "παραμυθάκι", ώστε να έρχεται σε αντίθεση με την Επιστήμη. Και η ορθή ερμηνεία τών Ιερών Κειμένων τής αληθινής Εκκλησίας, ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι ΣΥΜΒΑΤΗ με τις επιστημονικές ανακαλύψεις, για να ξέρουμε ότι είναι πραγματικά σωστή.

Αν λοιπόν ο κ. Σαλταούρας, (και τα φανατικά Δημιουργιστικά μπλογκς που προωθούν τις αντιεπιστημονικές και αντιπατερικές του απόψεις), θέλει να μας πείσει ότι έχει δίκιο, και ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την ερμηνεία μας, ότι υπήρξαν άνθρωποι πριν από τον Αδάμ, και ότι ο Αδάμ είχε μητέρα και πατέρα, δεν θα πρέπει να μας αντιτάσσει ερμηνείες και σοφιστείες, σαν αυτές στις οποίες απαντήσαμε εδώ μέχρι κεραίας. Θα πρέπει να μας παρουσιάσει ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΛΥΣΗ, για το πώς η δική του ερμηνεία, μπορεί να συμφωνήσει με τις αποδείξεις τής Επιστήμης, ότι υπήρχαν άνθρωποι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή τού Αδάμ που λέει η Αγία Γραφή, να μας εξηγήσει τι ήταν τα ανθρωποειδή που έχουν ανασκάψει οι Παλαιοντολόγοι, να μας εξηγήσει, γιατί στο DNA μας υπάρχει η σειρά τών μεταλλάξων διαφορετικών βιολογικών ειδών, που δείχνει ότι έχουμε συγγένεια, και να μας εξηγήσει, πού βρίσκεται το λάθος τών Γενετικών αναλύσεων, που λένε ότι έχουμε κοινό πρόγονο με άλλα είδη.

Εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, να εγκαταλείψουμε την ερμηνευτική μας πρόταση, περί ανθρώπων πριν από τον Αδάμ, και περί γονέων τού Αδάμ. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να μας δώσει μια λύση καλύτερη, για το πώς η Ορθόδοξη πίστη και η Επιστήμη συμβιβάζονται, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο το Χριστιανικό Ευαγγέλιο και η ακρίβεια τή Ορθόδοξης πίστης.

Τελειώνοντας αυτό το δεύτερο μέρος, θα ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας, ότι στο προηγούμενο άρθρο μας για τον κ. Σαλταούρα, στο οποίο δόθηκε το πρώτο μέρος τής απάντησής μας για το κατ' εικόνα και το καθ' ομοίωσιν, θα προσθέσουμε στο τέλος ένα "Παράρτημα", για το "πώς αντέδρασε ο κ. Σαλταούρας όταν διάβασε το πρώτο μας άρθρο. Και εκεί θα πούμε μερικά ακόμα πράγματα για τις μεθόδους τών Δημιουργιστών.

***************************************************************************

Οδηγίες σε 10 βήματα, για να (μη) δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες:

Αυτά τα παλαιοντολογικά ευρήματα που βλέπετε στις παρακάτω φωτογραφίες, στην πραγματικότητα ΔΕΝ υπάρχουν! Ποτέ δεν υπήρξαν "προαδαμιαίοι"! Μην αφήνετε να σας γελούν οι αισθήσεις σας! Οι αποδείξεις είναι δαιμονικές!

1) Κλείστε τα μάτια σας! Πείτε από μέσα σας 10 φορές: "Δεν υπάρχουν! Δεν υπάρχουν! Δεν υπάρχουν!..."

2) Μετά ανοίξτε τα και κοιτάξτε! Αν εξακολουθείτε να βλέπετε αυτές τις τρισκατάρατες φωτογραφίες, ξανακλείστε τα μάτια σας, και πείτε άλλες δέκα φορές: "Δεν υπάρχουν προαδαμιαίοι! Δεν υπάρχουν προαδαμιαίοι!..."

3) Αν τα ξανανοίξετε και οι παρακάτω εικόνες υπάρχουν ακόμα, πείτε δυνατά τρεις φορές: "Αποτάσσομαι την Επιστήμη!"

4) Επαναλάβετε 3 φορές: "Η Επιστήμη είναι δαιμονική!"

5) Πείτε δυνατά και καθαρά: "Οι παλαιοντολόγοι είναι αντίχριστοι και θα καούν στην κόλαση!"

6) Πείτε δυνατά και καθαρά: "Όποιος προσπαθεί να συμβιβάσει τη Χριστιανική πίστη με την Επιστήμη, είναι αιρετικός!"

7) Πείτε δυνατά: "Δεν χρειαζόμαστε την Επιστήμη! Να λείπει το βύσσινο! Για το DNA θα μας μιλήσουν οι θεολόγοι μας!"

8) Αν παρ' όλα αυτά οι αντίχριστες εικόνες είναι ακόμα μπροστά σας, πείτε: "Αρνούμαι να δεχθώ ότι υπάρχει, οτιδήποτε βάζει σε κίνδυνο αυτά που έχω μάθει! Μόνο εγώ έχω δίκιο!"

9) Πείτε δυνατά: "Ζήτω η Ιερά Εξέταση! Οι Ταλιμπάν έχουν δίκιο!"

10) Η Έσχατη λύση: Αν ακόμα βλέπετε τις παρακάτω εικόνες, εφαρμόστε άμεσα το παρακάτω αγιογραφικό χωρίο:

"Αν σε σκανδαλίζει το δεξί σου μάτι, βγάλε το, και πέτα το από σένα!" (Ματθαίος 5/ε: 29).

Είναι βέβαιο, ότι μετά απ' αυτό, δεν θα τολμήσει να σας σκανδαλίσει πλέον και το αριστερό σας μάτι που απέμεινε! Και όλα τα ντοκουμέντα που υπάρχουν στις παρακάτω φωτογραφίες, αλλά και ό,τι άλλο περνάει από τις αισθήσεις σας, και βάζει σε κίνδυνο αυτά που έχετε μάθει να θεωρείτε σωστά, θα εξαφανίζεται ως δια μαγείας! Και από τις αισθήσεις σας, και από τη σκέψη σας!

Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε τη ζωή σας ήσυχοι, ότι τίποτα δεν θα διαταράξει την ψυχική σας ηρεμία, και ότι τίποτα δεν θα σας προσβάλλει, με υπόνοιες ότι ίσως κάνετε λάθος! Αυτή η αρετή λέγεται: "Απάθεια προς τις αποδείξεις"! Και οι αντίχριστοι, την ονομάζουν: "φανατισμό"!

Δείτε ΕΔΩ το πρώτο μέρος με το νεότερο παράρτημα