Αναστροφές της πολικότητας της γης βοηθούν στις χρονολογήσεις

Η γη καταγράφει το παρελθόν ως ένα τεράστιο μαγνητικό ημερολόγιο

Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος χρονολόγησης και υπολογισμού του χρόνου και της ιστορίας της γης. Πάρα πολλοί μέθοδοι και τρόποι συνδυάζονται και αντιπαρατίθενται, για να φέρουν σε πέρας ένα αποτέλεσμα σύμφωνο με την παρατήρηση, και κυρίως με την αλήθεια. Στο έργο αυτό, σημαντικός είναι και ο ρόλος του μαγνητικού πεδίου της γης.

.

Οι αλλαγές πολικότητας του μαγνητικού πεδίου της γης

Οι πυξίδες, είναι ένας απλός τρόπος αξιοποίησης κάποιων πληροφοριών που μας δίνει η γη. Το μαγνητικό πεδίο της, με Βόρειο και Νότιο μαγνητικό πόλο, στρέφει τη βελόνα της πυξίδας σε μια σταθερή κλίση, ανάλογη με την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της γης. Μία βελόνα που επιπλέει πάνω σε υγρό, είναι εύκολο να προσανατολισθεί με τις μαγνητικές αυτές γραμμές, που παρουσιάζουν ικανοποιητική σταθερότητα γι' αυτό το σκοπό.

Μιλάμε για "ικανοποιητική" σταθερότητα, και όχι για "απόλυτη" σταθερότητα, επειδή όπως έχει διαπιστωθεί, ο προσανατολισμός του μαγνητικού αυτού πεδίου, δεν είναι σταθερός, αλλά μετακινείται κάποια μικρή απόσταση κάθε χρόνο. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι και η διεύθυνση της βελόνας της πυξίδας μας αλλάζει κάπως, αλλά είναι τόσο μικρή η αλλαγή, που αυτό δεν έχει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στα πλοία που χρησιμοποιούν πυξίδες για τον προσανατολισμό τους, εδώ και τόσους αιώνες.

Εκτός από αυτές τις ανεπαίσθητες αλλαγές όμως, στην ιστορία έχουν καταγραφεί και πολύ μεγάλες αλλαγές της κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου της γης. Τόσο τρομακτικές αλλαγές, που φθάνουν μέχρι πλήρους αντιστροφής της πολικότητάς του! Μιλάμε για αντιστροφές τέτοιες, που κατά διαστήματα ο Βόρειος μαγνητικός πόλος γίνεται Νότιος, και αντιστρόφως!

Πώς το  γνωρίζουμε αυτό;

Μέσα στα υλικά που απαρτίζουν τα πετρώματα της γης (και όχι μόνο), υπάρχουν σωματίδια με μαγνητικές ιδιότητες σαν τον σίδηρο. Όμως όταν τα μαγνητικά αυτά υλικά αυτά βρίσκονται "σφηνωμένα" σε κάποιο πέτρωμα, η αλλαγή του πολικού πεδίου της γης δεν τα επηρεάζει, μια και δεν είναι αρκετά ισχυρό για να τα περιστρέψει, έτσι σφηνωμένα που είναι. Όταν όμως τα υλικά αυτά βρίσκονται να επιπλέουν μέσα σε κάτι υγρό, τότε ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΝΤΑΙ προς την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της γης. Αν για παράδειγμα βρίσκονται μέσα σε ένα ποτάμι λάβας, όταν η λάβα θα στερεοποιηθεί, τα μαγνητικά αυτά υλικά, θα μείνουν για πάντα εγκλωβισμένα στο σημείο που στερεοποιήθηκαν, έχοντας την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της γης! Ομοίως, αν βρίσκονται στις εναποθέσεις σχηματισμού ενός άλλου ιζηματογενούς υλικού, θα εναποτεθούν με την ίδια αυτή κατεύθυνση.

Όταν λοιπόν εξετάσουμε ένα αρχαίο πέτρωμα στο μικροσκόπιο, η κατεύθυνση των μαγνητικών αυτών υλικών, προδίδει την κατεύθυνση που είχαν οι μαγνητικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου της γης κατά τον σχηματισμό του. Αν είναι ένα πέτρωμα που σχηματιζόταν για μεγάλο διάστημα, μπορούμε να δούμε τις αλλαγές της κατεύθυνσης που υπέστησαν τα σωματίδια αυτά με το πέρασμα του χρόνου, και τη διαφορά τους από τα γύρω πετρώματα που σχηματίσθηκαν σε διαφορετικές εποχές! Έχουμε λοιπόν έναν ξεκάθαρο και αναμφισβήτητο τρόπο, να γνωρίζουμε όλες τις αλλαγές που υπέστη το μαγνητικό πεδίο της γης στις χιλιετίες του παρελθόντος!

Στην ακόλουθη εικόνα, (παρμένη από το περιοδικό Scientific American Μαϊου 2005, σελ. 87), μπορείτε να δείτε έναν πίνακα με τις μαγνητικές αναστροφές του πεδίου της γης, στις χιλιετίες της ιστορίας της:

Ορυκτά στα οποία έχουν αποτυπωθεί παλαιότεροι προσανατολισμοί του μαγνητικού πεδίου της γης, αποκαλύπτουν ότι η πολικότητά του αντιστράφηκε εκατοντάδες φορές κατά τα 4,5 δισεκατομμύρια έτη της ιστορίας τη πλανήτη, ακόμα και κατά τα τελευταία 150 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο τέτοια αναστροφή δεν έχει συμβεί εδώ και 780.000 χρόνια - διάστημα σημαντικά μεγαλύτερο από το μέσο χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ αναστροφών, που είναι περίπου 250.000 χρόνια. Μάλιστα, το κύριο γεωμαγνητικό πεδίο έχει μειωθεί κατά 10% αφότου πρωτομετρήθηκε τη δεκαετία του 1830. Πρόκειται για έναν ρυθμό κατά 20 περίπου φορές ταχύτερο από εκείνον με τον οποίο θα έφθινε φυσικά το πεδίο, στην περίπτωση που θα έχανε την πηγή η οποία το τροφοδοτεί με ενέργεια. Πιθανόν λοιπόν να επίκειται μια νέα αναστροφή.

Χρησιμότητα της μεθόδου

Από τα παραπάνω, είναι πιστεύουμε προφανής η χρησιμότητα της μεθόδου αυτής. Γιατί με τη μέθοδο αυτή μπορούμε:

1. Να γνωρίζουμε τις μαγνητικές αλλαγές που υπέστη η γη στην ιστορία της.

2. Να εντοπίσουμε το ρυθμό και τη συχνότητα αυτών των αλλαγών.

3. Να βρίσκουμε τις μετακινήσεις που έχουν συμβεί σε κάποιο πέτρωμα, εξ αιτίας τεκτονικών ή άλλων λόγων.

4. Να συγκρίνουμε μεταξύ τους διάφορα πετρώματα, και να βρίσκουμε τις περιόδους που σχηματίσθηκαν, και τις χρονικές αποστάσεις τους από άλλα γειτονικά και μη γειτονικά πετρώματα.

5. Να χρονολογούμε με τη βοήθεια τέτοιων πετρωμάτων, τα γεωλογικά στρώματα στα οποία εντάσσονται.

6. Να αντιπαραβάλλουμε και να συγκρίνουμε τα πορίσματα της εν λόγω έρευνας, με άλλου είδους χρονολογήσεις, ώστε να μπορούμε να διαπιστώσουμε την ακρίβειά τους.

7. Να βρίσκουμε την παλαιότητα ακόμα και ανθρωποποίητων εστιών φωτιάς, στην οποία λιωμένα υλικά διατήρησαν τη "φόρμα" του μαγνητικού πεδίου της εποχής τους, που είναι γνωστό από πίνακες σαν τον παραπάνω.

Σίγουρα υπάρχουν πολλές ακόμα χρήσεις της μεθόδου αυτής, όμως θεωρούμε ότι αυτά αρκούν, για μια πρώτη εικόνα του ζητήματος. Γιατί στόχος και του άρθρου αυτού, είναι να δείξουμε την αξιοπιστία των επιστημονικών χρονολογήσεων, τις οποίες κακώς δεν εμπιστεύονται οι Δημιουργιστές.