Μια περιληπτική ιστορία της ηλικίας της γης

Στα πετρώματα είναι αποτυπωμένη η ιστορία του πλανήτη μας

Όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται διαρκώς στο φως για την ηλικία της γης, και τις "περιπέτειες" που πέρασε ο πλανήτης μας, μέχρι να τον γνωρίσουμε όπως είναι σήμερα. Και όλα αυτά είναι γραμμένα στα πετρώματα της γης, για όσους ξέρουν και ΘΕΛΟΥΝ να τα διαβάσουν.

.

Η γη ΔΕΝ είναι μόνο λίγων χιλιάδων ετών, όπως νομίζουν ορισμένοι Δημιουργιστές, επειδή θέλουν να παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή κατά τις προκαταλήψεις τους. Στην πραγματικότητα είναι ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ετών, και αυτό μας το μαρτυρούν με λεπτομέρειες τα πετρώματα.

Στο άρθρο αυτό, θα παρουσιάσουμε μια περιληπτική ιστορία της γης, και σε ένα άλλο άρθρο θα δείξουμε και τον ΤΡΟΠΟ που γνωρίζουμε όσα γνωρίζουμε!

Τα παρακάτω, είναι από το περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης Νο 311: Ιανουάριος 2007, σελ. 68-74. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό άρθρο με τίτλο: "Η θεωρία της Ψυχρής γης", της Φυσικού Αγγελικής Δαρσινού, που δίνει απαντήσεις σε πολλά ζητήματα της ιστορίας της γης, αλλά και των μεθόδων που ακολουθούν οι επιστήμονες για να διεισδύσουν στα μυστικά της. Ακολουθεί λοιπόν ένα απόσπασμα:

"Πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν μια τεράστια σφαίρα από μάγμα. Η υψηλή θερμοκρασία στην επιφάνεια της διατηρούσε λιωμένο το απόθεμα σε σίδηρο, το οποίο καταβυθιζόταν αργά προς το εσωτερικό της, σχηματίζοντας έτσι σταδιακά τον σημερινό στερεό πυρήνα της. Παράλληλα, το μεγάλο πλήθος των ραδιενεργών στοιχείων διατηρούσε σε διάπυρη κατάσταση τον πλανήτη καθώς, η ακτινοβολία από τη διαδικασία μετατροπής τους προς άλλα ελαφρύτερα στοιχεία παρήγαγε την απαιτούμενη θερμότητα. Μετά από περίπου 800 εκατομμύρια χρόνια, η θερμοκρασία είχε μειωθεί αρκετά ώστε το μάγμα να αρχίσει να στερεοποιείται, σχηματίζοντας έτσι τον εξωτερικό στερεό φλοιό. Το μάγμα εγκλωβίστηκε στα κατώτερα στρώματα του φλοιού, όπου εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα.

Παράλληλα, η Γη βρισκόταν σε συνεχή βομβαρδισμό από κομήτες και μετεωρίτες που προέρχονταν από το υπό διαμόρφωση πλανητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται ο,τιδήποτε είχε διαμορφωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Εκείνη λοιπόν την περίοδο, δηλαδή περίπου 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, λόγω της σταδιακής μείωσης της θερμοκρασίας του πλανήτη, άρχισε να σχηματίζεται η ατμόσφαιρα και οι πρώτες σταγόνες Βροχής συγκεντρώθηκαν στις ήδη διαμορφωμένες κοιλότητες της επιφάνειας. Μέσα σε λίγα εκατομμύρια χρόνια, οι νεογέννητοι ωκεανοί, αν και αρκετά θερμότεροι σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση τους, ήταν έτοιμοι να στεγάσουν την πρώτη μορφή ζωής. Η πρώτη μικροβιακή μορφή ζωής πάνω στον πλανήτη ενδέχεται να προήλθε από ισότοπα άνθρακα, όπως πιστεύεται από τους επιστήμονες μέχρι σήμερα.

Σύντομη ιστορία της γης:

Καθώς η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης μειωνόταν, το μάγμα στερεοποιείτο εξωτερικά, σχηματίζοντας τον αρχικό στερεό φλοιό. Τα τμήματα του φλοιού που σχηματίστηκαν κάτω από τους ωκεανούς ονομάζονται «ωκεάνιος φλοιός» ενώ τα τμήματα της ξηράς καλούνται «ηπειρωτικός φλοιός». Ο πρωτογενής φλοιός ονομάζεται και βασαλτικός, λόγω του ότι περιείχε ποσότητες βασάλτη, όμως σήμερα βρίσκεται σε αυτή τη μορφή μόνο σε ορισμένα υποθαλάσσια τμήματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι συγκρούσεις των τεκτονικών πλακών προκαλούσαν την καταβύθιση ολόκληρων τμημάτων του αρχικού ηπειρωτικού φλοιού, τα οποία τήκονταν στο εσωτερικό λόγω των υψηλών θερμοκρασιών. Η εκ νέου έξοδος τους μέσω των ηφαιστείων με μορφή λάβας είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέου φλοιού, περισσότερο εμπλουτισμένου σε σχέση με τον αρχικό. Το ίδιο συνέβαινε και στον ωκεάνιο φλοιό. Η ποσότητα λάβας που εξερχόταν από τα υποθαλάσσια ηφαίστεια στερεοποιείτο μέσα στους ωκεανούς και εγκλώβιζε νέα συστατικά, όπως μόρια νερού, τα οποία ελάττωναν το σημείο τήξης του στερεού φλοιού. Ο κύκλος αυτός μπορούσε να επαναληφθεί αρκετές φορές, οπότε η σύσταση του ωκεάνιου φλοιού μεταβαλλόταν διαρκώς.

Πάνω αριστερή εικόνα: Εικόνα του αρχαιότερου κρυστάλλου ζιρκονίτη οτο μικροσκόπιο. Η ηλικία του προσδιορίζεται στα 4,4 δισεκατομμύρια έτη. Κάτω αριστερή εικόνα: Φωτογραφία ταυ βράχου από τον οποίο έγινε η συλλογή των κρυστάλλων ζιρκονίτη από την ομάδα του Valley. Δεξιά εικόνα: Η περιοχή του Jack Hills στην Αυστραλία όπου ανακαλύφθηκαν οι αρχαιότεροι κρύσταλλοι ζιρκονίτη.

Ο ωκεάνιος φλοιός διαφέρει σημαντικά από τον ηπειρωτικό, καθώς ο δεύτερος αποτελείται κυρίως από γρανιτικά πετρώματα. Τα πετρώματα δημιουργούνται κατά τη στερεοποίηση της λάβας μετά την έκρηξη ενός ηφαιστείου -για τον λόγο αυτό καλούνται ηφαιστειογενή- και φέρουν πολλά συστατικά, ανάλογα με την περιοχή στην οποία δημιουργήθηκαν και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επήλθε η κρυσταλλοποίησή τους. Στο εσωτερικό τους εμπεριέχονται πολλά στοιχεία, πολλά από τα οποία συνενώνονται σε κρυστάλλους (κρυσταλλοποίηση) κατά τη στερεοποίηση του πετρώματος. Όμως κανένα πέτρωμα δεν παραμένει αιωνίως εκεί όπου δημιουργήθηκε, ούτε καν στην αρχική του μορφή. Είναι μεγάλη η πιθανότητα να επαναληφθεί ο κύκλος μεταφοράς από την επιφάνεια προς το εσωτερικό και τελικά ξανά στην επιφάνεια, οπότε το πέτρωμα έχει πλέον υποστεί μεταμόρφωση, με την έννοια ότι έχει αλλάξει η αρχική του μορφή. Τα πετρώματα εμπλουτίζονται και μέσω της ιζηματογένεσης, δηλαδή της διαδικασίας εναπόθεσης υλικών, η οποία λαμβάνει χώρα κατά πλειοψηφία στους πυθμένες των ωκεανών και σε φυσικές προσχώσεις που ενυπάρχουν σε αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι ένα πέτρωμα ή τμήμα αυτού μπορεί να μεταφερθεί από ένα ποτάμι προς έναν ωκεανό και να εναποτεθεί εκεί. Σε αυτή την περίπτωση, σε έναν επόμενο κύκλο καταβύθισης, θα ενσωματωθεί στα ήδη υπάρχοντα πετρώματα του ωκεάνιου φλοιού.

Οι μελέτες των επιστημόνων αναφορικά με την ηλικία της Γης στηρίζονται καταρχήν στην ανεύρεση και κατά δεύτερο λόγο στη χρονολόγηση τέτοιων ιζηματογενών πετρωμάτων, καθώς αυτά μεταφέρουν αρκετή πληροφορία σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους.

Ο αρχαιότερος βράχος που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα βρίσκεται στην περιοχή Acasla gneiss στον βόρειο Καναδά. Η ηλικία του εκτιμάται ότι είναι περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη και ενδεχομένως να προέρχεται από τα αρχικά στάδια δημιουργίας του ηπειρωτικού φλοιού, χωρίς ενδιάμεσες τροποποιήσεις. Αυτό είναι αφενός θετικό, προκειμένου να μελετηθεί το πρώτο στάδιο μορφοποίησης του φλοιού, αφετέρου όμως δεν δίνει πληροφορίες για τη μετέπειτα εξέλιξη της γήινης ατμόσφαιρας, καθώς δεν φέρει πετρώματα τα οποία να έχουν υποστεί κύκλους καταβυθίσεων, Αντίστοιχα, η αρχαιότερη απόδειξη ύπαρξης υποθαλασσίως στερεοποιημένου πετρώματος βρίσκεται στην Isua, στη νοτιοδυτική Γροιλανδία και η ηλικία του κυμαίνεται περίπου στα 3,8 δισεκατομμύρια έτη. Επιπλέον το πέτρωμα αυτό περιέχει και την πρώτη απόδειξη ζωής. Αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως οι ωκεανοί να σχηματίστηκαν εκείνη τη χρονική περίοδο ή και λίγο νωρίτερα, ενώ επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι η πρώτη μορφή ζωής αναπτύχθηκε την ίδια περίοδο, μέσα στη θερμή και υγρή αγκαλιά των ωκεανών".

 

Η περιοχή της Isua όπου έχουν ανακαλυφθεί τα αρχαιότερα δείγματα ζωής με ηλικία περίπου 3,8 δισεκατομμυρίων ετών.

Όπως μπορείτε να δείτε, υπάρχουν όλες οι αποδείξεις, ότι η γη και η ζωή πάνω σε αυτή, είναι ασύγκριτα παλαιότερη από τα λίγες χιλιάδες χρόνια που ισχυρίζονται μια μερίδα Δημιουργιστών. Και οποιαδήποτε αναθεώρηση αυτής της ηλικίας, από ακόμα αρχαιότερα αντικείμενα, θα είναι σίγουρα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη από τη γνωστή σήμερα!

Βεβαίως στη σκέψη των Δημιουργιστών, σίγουρα πλανάται η απορία για τις μεθόδους με τις οποίες έγιναν αυτές οι χρονολογήσεις. Αυτό όμως είναι ένα άλλο, διαφορετικό θέμα, που θα αναλυθεί εκτενώς σε επόμενο άρθρο.