Οι θεωρίες για την Εξέλιξη Εξελικτική Δημιουργία |
|||||
Κεντρική Σελίδα | Εξελικτική πορεία | ||||
Ενώ οι εξελικτές συμφωνούν στα γενικά σημεία της Εξέλιξης, βρίσκονται σε συνεχή αναζήτηση ως προς τις λεπτομέρειες για το πώς αυτή λειτουργεί. Στη συνέχεια παρατίθενται οι σημαντικότερες θεωρίες για τη λειτουργία της Εξέλιξης. . Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα είδη εξελίσσονται με συνεχείς μικρές, τυχαίες διαφοροποιήσεις του πληθυσμού τους, ώσπου να διαφοροποιηθούν τόσο, που να δημιουργήσουν νέα είδη. Αυτό, κατά τον Δαρβίνο, οφείλεται στη φυσική επιλογή που επιτρέπει σε έναν οργανισμό που έχει μια ευνοϊκή αλλαγή να την κληροδοτήσει στους απογόνους του. Οι διαφοροποιήσεις αυτές γίνονται μόνο ως συνέπεια γενετικών μεταλλάξεων κι όχι και ως συνέπεια επίκτητων χαρακτηριστικών, όπως νόμιζε ο Δαρβίνος, επηρεασμένος από τον Λαμάρκ. Η Νεοδαρβινική θεωρία που παρουσιάστηκε το 1940 μιλούσε γι’ αυτές ακριβώς τις μικρές αλλαγές. Οι απότομες αλλαγές ειδών εξηγούνται με το ότι δεν διατηρήθηκαν τα σχετικά απολιθώματα.
Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ των ατόμων του ιδίου είδους και τα κενά μεταξύ των ειδών, καθώς εμφανίστηκαν ξαφνικά νέα είδη, οδήγησαν πρώτο τον Ο. Schindewolf το 1936, στη διατύπωση αντιρρήσεων για τη Νεοδαρβινική θεωρία. Το 1940 ο Γερμανός γενετιστής R. Ο. Goldschmidt πρότεινε, ότι οι διαφοροποιήσεις των ειδών, οφείλονται σε μακρομεταλλάξεις κι όχι σε μικρές όπως επιστεύετο. Τότε χλευάστηκε, τώρα όμως, αποδείχθηκε ότι είναι δυνατόν μία μικρή μόνο αλλαγή στο γενετικό υλικό να αντιστοιχεί σε μεγάλη διαφοροποίηση του οργανισμού. Αυτό σημαίνει, ότι το κάθε είδος, είναι πράγματι ξεχωρισμένο από τα άλλα και δεν ανήκει σ’ ένα αδιάσπαστο συνεχές.
Εξέλιξη με ασυνεχείς ισορροπίες Διατυπώθηκε από τους J. Gould και N. Eldredge (1972 - 1977). Υποστηρίζει, ότι το κάθε νέο είδος εμφανίζεται απότομα, μένει αμετάβλητο για μακρές χρονικές περιόδους και κατόπιν αντικαθίσταται πάλι απότομα, χωρίς σταδιακό μετασχηματισμό σε άλλο είδος.
Επί των παραπάνω, έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι η μία διαδικασία εκ των ανωτέρω, δεν αποκλείει και την άλλη κατά περίπτωσιν. Μπορούν όλες οι ανωτέρω διαδικασίες να λειτουργούν σε διαφορετικές περιστάσεις.
Βιβλιογραφία: Περιοδικό "Περισκόπιο της Επιστήμης" Νο 72 σελ. 60 – 64. |