Οι άνθρωποι της Ωρινάκιας κατασκευάζουν εργαλεία από οστό και κέρατο, μερικά εντελώς υποτυπώδη, για την επεξεργασία του ξύλου. Είναι οι πρώτοι στην Ευρώπη που εντάσσουν το ψάρεμα στις διατροφικές πηγές τους και ασκούν την τέχνη της μαγείας, όπως συμπεραίνεται από τις διάφορες ζωγραφικές παρατάσεις.

Τον Ωρινάκιο πολιτισμό διαδέχεται ο Γραβέτιος, που εκτείνεται οπό τη Δυτική Ευρώπη έως την Ανατολική, μέχρι την Ουκρανία και τη Ρωσία, και είναι αποτέλεσμα της προσαρμογής σε μία νέα φάση της Βούρμιας παγετωνικής περιόδου. Επικρατεί πλέον το κυνήγι μεγαλόσωμων ζώων, που ζουν κατά αγέλες, με πιο περίπλοκα και αποτελεσματικά όπλα. Οι κυνηγοί αυτοί είναι σε θέση να κατασκευάζουν τεχνητά καταφύγια και να προστατεύονται από τους χείμαρρους που δημιουργεί το λιώσιμο των πάγων, ενώ εκφράζονται καλλιτεχνικά με μικρά αγαλματίδια από ελεφαντόδοντο πέτρα ή πηλό.

Σχετικά σύγχρονος με τον Γραβέτιο είναι ο Σολουτραίος πολιτισμός, με νέες τεχνικές επεξεργασίας των διαφόρων υλικών και βελτιωμένα όπλα.