Εντοπισμός του αρχαίου κλίματος από όστρακα

Εξελικτική Δημιουργία
Κεντρική Σελίδα   Χρονολογήσεις

Οπουδήποτε υπάρχει "στερεά πλάκα", έχει καταγραφεί πάνω η ιστορία του πλανήτη μας

Όπως μετέδωσε η ιστοσελίδα www.in.gr στις 19 Οκτωβρίου 2000, από το Ασοσιέτεντ Πρες, ένας ακόμα τρόπος για τη διαπίστωση του κλίματος του παρελθόντος, είναι η μελέτη οστράκων. Και είναι προφανές ότι η επιστημονική πρόοδος, κάνει δυνατές διαπιστώσεις του παρελθόντος, που προ λίγων ετών φαίνονταν αδιανόητες.

.

Η μελέτη απολιθωμένων μαλακίων (όπως τα μύδια, τα χτένια κ.λπ.) μπορεί να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για το γεωλογικό παρελθόν της Γης, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, όπως η μελέτη των δακτυλίων των δέντρων, ο προσδιορισμός του ρυθμού ανάπτυξης των μυδιών μαρτυρεί τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν σε προηγούμενες γεωλογικές περιόδους αλλά και τη σύσταση του εδάφους και των ωκεανών.

Καθώς τα μαλάκια μεγαλώνουν, προσλαμβάνουν ανόργανα άλατα από το περιβάλλον για να «χτίσουν» το κέλυφός τους, το οποίο αποτελείται κυρίως από ανθρακικό ασβέστιο. Πάνω στο κέλυφος διακρίνονται δακτύλιοι, που αντιστοιχούν στις φάσεις ανάπτυξης του οργανισμού.

Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος Unisci, μετρώντας το πάχος και τον αριθμό των δακτυλίων αυτών, οι ερευνητές είναι σε θέση να εκτιμήσουν τις συνθήκες στις οποίες ο απολιθωμένος πια οργανισμός είχε ζήσει. Οι παράγοντες που επηρεάζουν το πάχος και τη σύσταση των δακτυλίων είναι η θερμοκρασία, η αλμυρότητα του νερού, η διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών και η ηλικία του μαλακίου.

  

Τα μαλάκια απαντώνται στις θάλασσες και την ξηρά ολόκληρης σχεδόν της υδρογείου. Έτσι, οι επιστήμονες είναι σε θέση να συγκρίνουν τις καμπύλες ανάπτυξης σε απολιθώματα διάφορων τοποθεσιών και ηλικιών, για να συμπεράνουν τις κλιματικές και γεωλογικές αλλαγές στην ιστορία του πλανήτη.

Η μέθοδος ονομάζεται σκληροχρονολόγηση (sclerochronology), επειδή αφορά στα σκληρά και ανόργανα μέρη του οργανισμού, και παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με μεθόδους όπως η μέτρηση των δακτυλίων ανάπτυξης των δέντρων και ο προσδιορισμός του μεγέθους και της χημικής σύστασης των κοραλλιών.

Ένα μειονέκτημα που παρουσιάζουν τα μαλάκια τα οποία μελετήθηκαν είναι ότι ζουν για περίπου 20 χρόνια «μόνο». Εντούτοις, οι ερευνητές σκοπεύουν τώρα να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους μία ομάδα με το όνομα Arctica islandica, τα μέλη της οποίας ζουν πάνω από 250 χρόνια, και μπορούν έτσι να «αποτυπώσουν» στο κέλυφός τους τις κλιματικές αλλαγές σε διάστημα δυόμισι αιώνων.