Η επικοινωνία των νευρώνων. Ένα θαύμα του Θεού

Μην ψάξετε μακριά! Ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεστε, είναι ένα θαύμα!

Μπορεί μερικά πράγματα να τα θεωρούμε ως δεδομένα, όμως όταν τα καλοεξετάσουμε και τα μελετήσουμε, μένουμε έκθαμβοι από το θαύμα της δημιουργίας του Θεού. Ας δούμε λοιπόν ένα μικρό τέτοιο θαύμα: Τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν οι νευρώνες μας!

.

Χρειάζεται μεγάλη τύφλωση, για να μη μπορεί κάποιος να διακρίνει πίσω από ένα θαυμαστό μηχανισμό, την ύπαρξη ενός κατασκευαστή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ ένας άθεος εκθέτει την ανοησία της απιστίας του, ένας πιστός βλέπει φανερή τη σοφία του Δημιουργού, και Τον δοξάζει από καρδιάς.

Τα ακόλουθα διαγράμματα τα συλλέξαμε από το περιοδικό Scientific American του Οκτωβρίου 2004, σελ. 51 και 52. Παρακολουθήστε και θαυμάστε αυτά τα κατασκευαστικά μεγαλεία του Θεού!

Στην ακόλουθη εικόνα, παρατηρούμε πώς τα Νευρογλοιακά κύτταρα και οι νευρώνες συνεργάζονται στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Κάθε νευρώνας στέλνει ένα μήνυμα κατά μήκος ενός μακριού νευράξονα και διαμέσου της συναπτικής σχισμής ένα δενδρίτη ενός άλλου νευρώνα.

Τα αστροκύτταρα φέρνουν θρεπτικά συστατικά στο νευρώνα, καθώς επίσης περιβάλλουν και ρυθμίζουν τις συνάψεις. Τα ολιγοδενδροκύτταρα παράγουν μυελίνη που μονώνει τους νευράξονες. Όταν το ηλεκτρικό μήνυμα ενός νευρώνα (δυναμικό ενέργειας) φτάνει στην απόληξη του νευράξονα (ένθετη εικόνα), το μήνυμα επάγει τη μετακίνηση των κυστιδίων προς τη μεμβράνη και το άνοιγμά τους, απελευθερώνοντας νευροδιαβιβαστές (μόρια σηματοδότησης), οι οποίοι διαχέονται μέσω της στενής συναπτικής σχισμής προς τους υποδοχείς του δενδρίτη.

Παρόμοιες αρχές εφαρμόζονται και στο περιφερικό νευρικό σύστημα του σώματος, όπου τα κύτταρα Schwann εκτελούν καθήκοντα μυελίνωσης.

Στην ακόλουθη εικόνα: Τα αστροκύτταρα ρυθμίζουν τη σηματοδότηση στις συνάψεις με διάφορους τρόπους. Ένας νευράξονας μεταδίδει ένα σήμα σε κάποιο δενδρίτη με την απελευθέρωση ενός νευροδιαβιβαστή (πράσινο) —εδώ, γλουταμινικό οξύ.

Επίσης απελευθερώνει τη χημική ένωση ΑΤΡ (χρυσαφί). Αυτές οι ενώσεις στη συνέχεια πυροδοτούν την εισροή ασβεστίου [μοβ] στα αστροκύτταρα, η οποία τα ωθεί να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, απελευθερώνοντας τη δική τους ΑΤΡ. Τα αστροκύτταρα μπορεί να ενισχύσουν τη σηματοδότηση με την έκκριση του ίδιου νευροδιαβιβαστή, ή να εξασθενήσουν το σήμα απορροφώντας το νευροδιαβιβαστη ή εκκρίνοντας πρωτεϊνες που δεσμεύονται σε αυτόν (μπλε), και ως εκ τούτου να τον παρεμποδίζουν να φτάσει στο στόχο του.

Τα αστροκύτταρα μπορούν επίσης να απελευθερώσουν μόρια σηματοδότησης (κόκκινο) που προκαλούν αύξηση ή μείωση της ποσότητας νευροδιαβιβαστή που απελευθερώνει ο νευράξονας όταν εκπολώνεται ξανά. Ένας τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος ανασκευάζει τις αποκρίσεις του στα ερεθίσματα καθώς αποκτά εμπειρία —ο τρόπος που μαθαίνει— είναι με την τροποποίηση των συνδέσεων ανάμεσα στους νευρώνες.

Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, μέσα στον εγκέφαλό σας, αμέτρητα τέτοια κύτταρα συνάπτονται και επικοινωνούν με περίπλοκους τρόπους, που ακόμα και νοήμονες επιστήμονες δυσκολεύονται να κατανοήσουν.

Παρατηρήστε στις πιο πάνω εικόνες τα κατασκευαστικά αυτά θαύματα του εγκεφάλου μας. Δείτε πόσες επιστήμες πρέπει να κατέχει κάποιος για να κατασκευάσει έναν τέτοιο μηχανισμό!

Στ' αλήθεια, νομίζετε ότι όλα αυτά είναι δυνατόν να "ξεφύτρωσαν" τυχαία;