Τέλεια δημιουργία, ή κακός μάστορας; Ένα ψευδοδίλλημα

Όταν σου δίνουν να διαλέξεις μεταξύ δύο ΛΑΘΟΣ επιλογών, είναι αναπόφευκτη η παραπλάνησή σου σε λάθος συμπεράσματα!

Είναι αλήθεια ο ισχυρισμός ορισμένων Δημιουργιστών, ότι δήθεν "ο Θεός ως σοφός δημιουργός τα έφτιαξε όλα τέλεια"; Ή μήπως είναι αλήθεια ο ισχυρισμός των άθεων Εξελικτών, που λένε ότι: "μόνο ένας κακός μάστορας θα έκανε τόσα λάθη στο κατασκεύασμά του"; Μήπως και οι δύο πλανώνται, όπως κάνουν πάντα όλοι οι ακραίοι;

.

Το ψευδοδίλλημα

Ένα από τα συχνότερα επιχειρήματα Δημιουργιστών, είναι ότι: "Αυτή η τέλεια φύση, και ειδικότερα αυτό το τέλειο δημιούργημα όπως είναι ο άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να γίνει μόνο του με τυχαίες διαδικασίες". Και παραδείγματα αυτής της τελειότητας, μας δίνουν άφθονα, όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος, το χέρι, που είναι τόσο αριστοτεχνικά φτιαγμένο, κλπ. Όμως, έρχονται από την άλλη μεριά οι άλλοι ακραίοι, οι άθεοι Εξελικτές, και μας δίνουν δικά τους παραδείγματα, για ΛΑΘΗ στη δημιουργία του Θεού! Μας δείχνουν για παράδειγμα διάφορα κατάλοιπα στο ανθρώπινο σώμα που δεν έχουν καμία λειτουργική αξία, ή μας μιλούν για ανθρώπινα όργανα σαν το ανθρώπινο μάτι, που είναι κατασκευασμένα με ορισμένα προβληματικά σημεία στο σχέδιό τους, όπως για παράδειγμα το "τυφλό σημείο" που υπάρχει στα μάτια όλων μας, το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια απλή μετατόπιση σε κάποια "εξαρτήματα" του μηχανισμού του ματιού. "Άρα", (λένε), "αφού ο Θεός δεν το πρόβλεψε, δεν είναι παντογνώστης, και δεν είναι Θεός!"

Βεβαίως εδώ δεν μπορούμε να ρίξουμε το βάρος της ευθύνης στους απίστους, που στο κάτω-κάτω απαντούν στο "Δημουργιστικό δόγμα" ότι δήθεν ο Θεός τα έπλασε όλα τέλεια. Εδώ το βάρος πέφτει στους Δημιουργιστές, οι οποίοι θα έπρεπε να γνωρίζουν, ότι ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ, είναι ότι ο Θεός τα έφτιαξε όλα ΑΤΕΛΗ!

Πώς όμως συμβιβάζεται μια ατελής δημιουργία, με έναν τέλειο και Παντογνώστη Θεό;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, δίνει τη λύση στο ψευδοδίλλημα αμφοτέρων των δύο ακραίων πλευρών, και βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Η λύση του μυστηρίου

Η Αγία Γραφή μας λέει ξεκάθαρα ότι ο Θεός ΔΕΝ έπλασε τη δημιουργία του τέλεια, εφ' όσον στη Γένεση λέει σαφώς ότι ο κόσμος πλάσθηκε "καλός λίαν" και ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΟΣ:

"Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν" (Γένεσις 1: 31). Προσέξτε, λέει: "καλά λίαν", και όχι "τέλεια"! Το "καλά λίαν", υπολείπεται του "τελείου"! Θα συμφωνήσουμε λοιπόν με τους Εξελικτές, ότι η δημιουργία του Θεού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ. Άλλωστε αυτό είναι Χριστιανικό δόγμα, που αντιτίθεται με τους Δημιουργιστές εκείνους που θέλουν τη δημιουργία  τέλεια!

Όμως θα συμφωνήσουμε επίσης με τους Δημιουργιστές, στο ότι ένας τέλειος Θεός πλάθει και τέλεια δημιουργήματα.

Πότε όμως είναι τέλεια τα δημιουργήματα τού τελείου Θεού;

Μόνο ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ! Κατά τη διάρκεια τής δημιουργίας, τα πλάσματα είναι ΑΤΕΛΗ. Ατελές, δεν είναι μόνο αυτό που δεν είναι τέλειο. Α-τελές είναι και αυτό που δεν έχει ακόμα τελειώσει! Και η δημιουργία τού Θεού ακόμα δεν τελείωσε.

Ο Θεός δεν είχε σκοπό να πλάσει απλώς πλανήτες και βιολογικά όντα. Ούτε καν απλώς νοήμονα βιολογικά όντα. Ο σκοπός τού Θεού ήταν να πλάσει ΘΕΟΥΣ ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ. Να πλάσει όντα που θα έφθαναν να μοιρασθούν τη δική Του Θεία Ζωή. Και μόνο τότε η δημιουργία θα θεωρείται ΤΕΛΕΙΑ.

Η κτίση όλη, (όπως έχει δείξει με εκπληκτικό και δραματικό τρόπο η Κβαντική Μηχανική), εξαρτά την ίδια της την ύπαρξη από ΤΟΝ ΝΟΗΜΟΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ. Η νόηση είναι η κινητήρια και καθοριστική δύναμη που ορίζει την κτίση. Ο άνθρωπος, ως το αποκορύφωμα τής κτίσης, θα είναι αυτός που θα οδηγήσει και την υπόλοιπη κτίση στην τελείωση. Ως τότε, η κτίση που εξαρτάται από τον άνθρωπο, θα είναι ατελής, και θα περιμένει την αφθαρτοποίησή της, όπως το περιέγραψε ο απόστολος Παύλος:

"18 Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. 19 η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του Θεού απεκδέχεται. 20 τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι 21 ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. 22 οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν· 23 ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών" (Ρωμαίους 8: 18-23).

Δική μας ελεύθερη μετάφραση: "18 Επειδή σκέφτομαι, ότι δεν είναι άξια τα παθήματα τού τωρινού καιρού, να συγκριθούν με τη δόξα που θα αποκαλυφθεί σ' εμάς. 19 Επειδή η προσμονή τής κτίσης περιμένει την αποκάλυψη τών γιών τού Θεού (τών τελειοποιημένων αγίων). 20 Επειδή η κτίση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι επειδή το ήθελε, αλλά γι' αυτόν που την υπέταξε. Με την ελπίδα 21 ότι και αυτή η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, στην ελευθερία τής δόξας τών τέκνων τού Θεού. 22 Επειδή γνωρίζουμε ότι όλη η κτίση μαζί στενάζει και πονάει μέχρι τώρα. Και όχι μόνο αυτή, αλλά και εμείς που έχουμε τα πρωτοκάρπια τού Πνεύματος, και εμείς μέσα μας στενάζουμε περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση τού σώματός μας".

Ο Θεός δεν έχει πρόβλημα αν στο σώμα μας έχουμε κατάλοιπα της εξελικτικής διαδικασίας. Ούτε έχει πρόβλημα αν το μάτι μας έχει "τυφλό σημείο". Και έτσι η δουλειά γίνεται υπέροχα! Είναι ικανοποιημένος που το εξελικτικό Του σχέδιο προχωράει, έστω και με ελλείψεις, (γιατί ΜΟΝΟ με ελλείψεις προχωράει ένα ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟ σχέδιο, εφ' όσον διαρκώς βελτιώνει το υποκείμενο, χωρίς ποτέ να φθάνει σε πέρας η βελτίωση). Η τελειότητα των κτισμάτων, είναι μόνο "σχετική", αν τη συγκρίνουμε με τον ΜΟΝΟ ΤΕΛΕΙΟ τον άπειρο Παντοδύναμο και Παντογνώστη Θεό. Όσο και αν τελειοποιήσουμε το ανθρώπινο σώμα, πάντα κάτι θα μπορούμε να του προσθέσουμε ή να του αλλάξουμε, ακόμα καλύτερο. Ας πούμε, ένα μάτι για να βλέπει και πίσω, έναν εγκέφαλο που να μην ξεχνάει, ένα χέρι που να μπορεί να πιάσει και την πλάτη, μια μέση που να μην παθαίνει δισκοπάθεια από την καταπόνηση... Δεν υπάρχει τέλος στις βελτιώσεις! Όμως η τελειότητα, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τη σωματική τελειότητα! Η τελειότητα είναι κυρίως ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ. Προϋποθέτει ανακατασκευή όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και όλης της κτίσης! Προϋποθέτει ΑΦΘΑΡΣΙΑ και ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. Τότε οι κατ' ανάγκην χωροχρονικοί περιορισμοί των κτισμάτων, συμπληρώνονται από την Παντοδυναμία του Θεού.

Έτσι λοιπόν, αφού η τελειότητα ακόμα δεν έχει δοθεί, "ας προχωρούμε προς την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από έργα νεκρά, και πίστης στον Θεό" (Εβραίους 6:1).

Καλούμε λοιπόν κάθε άνθρωπο, να ενώσει τη φωνή του και τις προσπάθειές του με το Σώμα τού Χριστού την Εκκλησία, και να Τον προσκαλέσει να έρθει εδώ, μαζί μας, για να πάψει κάθε έλλειψη στην ανθρωπότητα:

"Και θα εξαλείψει ο Θεός κάθε δάκρυ από τα μάτια τους. Και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια. Ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Γιατί τα πρώτα πέρασαν. Και είπε Αυτός που κάθεται στο θρόνο: "Να! Τα κάνω όλα καινούργια!" (Αποκάλυψις 21: 3-5).

Αν είναι τέλεια, γιατί να ανακαινισθούν; Και αν είναι ατέλειωτα, πώς να μην έχουμε ελλείψεις;