Αν ο Αδάμ είχε γονείς, γιατί δεν τούς αναφέρει πουθενά η Αγία Γραφή;

Η Αγία Γραφή διδάσκει όχι μόνο με τις αναφορές, αλλά και με τις παραλήψεις της!

Μία συνηθισμένη ερώτηση που κάνουν διάφοροι Χριστιανοί είναι η ερώτηση τού τίτλου τού άρθρου μας αυτού. Κάποιοι το κάνουν από ειλικρινές ενδιαφέρον και κάποιοι άλλοι το θεωρούν ως "επιχείρημα" για να στηρίξουν τις δημιουργιστικές τους θέσεις. Υπάρχει άραγε πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό;

Έχουμε πει κατ' επανάληψιν, ότι τον ισχυρισμό μας ότι ο Αδάμ είχε γονείς, ΔΕΝ τον στηρίζουμε σε άμεσες αναφορές τής Αγίας Γραφής, ούτε σε λόγια αγίων πατέρων, ούτε σε κάποια θεία αποκάλυψη, αλλά ΚΑΘΑΡΑ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, που δείχνουν ότι υπήρχαν άνθρωποι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από τον Αδάμ, και ότι όλοι οι σημερινοί άνθρωποι είναι απόγονοι ανθρώπων που έζησαν στην Αφρική πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Αυτό είναι αποδεδειγμένο και αναντίρρητο, και μόνο εθελοτυφλώντας μπορεί να το αρνηθεί κάποιος, από στείρο φανατισμό και άγνοια.

Έχοντας λοιπόν ως επιστημονικά δεδομένη, την ύπαρξη προαδαμιαίων ανθρώπων, χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ από τον Αδάμ, ο οποίος έζησε κατά την Αγία Γραφή και τούς πατέρες, το 5.500 π.Χ., επόμενο είναι, να σκεφθούμε το ενδεχόμενο να είχε γονείς, ελλείψει κάποιας άλλης συνεπούς ερμηνείας τών επιστημονικών αποδείξεων.

Εύλογα λοιπόν μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Γιατί η Αγία Γραφή δεν γράφει ευθέως κάτι για τούς γονείς τού Αδάμ, αν αυτοί υπήρχαν;

Στη συνέχεια θα αναφέρουμε κάποιους από τούς λόγους που έχουμε εντοπίσει, για τούς οποίους η Αγία Γραφή δεν γράφει τίποτα περί γονέων τού Αδάμ.

1. Η Αγία Γραφή ΔΕΝ είναι εγκυκλοπαίδεια

Το "Γιατί η Αγία Γραφή δεν λέει...", είναι ένα ερώτημα που θα προβλημάτιζε μόνο ανθρώπους που έχουν Προτεσταντική προσέγγιση τής Αγίας Γραφής. Ανθρώπους που λένε ότι "δεν δεχόμαστε τίποτα αν δεν το δούμε στην Αγία Γραφή", ή ανθρώπους που συγχέουν την Αγία Γραφή με εγκυκλοπαίδεια, και ψάχνουν εκεί μέσα να βρουν όχι μόνο την αποκάλυψη τού Θεού για τη σωτηρία εν Χριστώ Ιησού, αλλά τη λύση κάθε απορίας τους, ακόμα και επιστημονικού τύπου απορίες!

Όμως η Αγία Γραφή ούτε εγκυκλοπαίδεια είναι, ούτε τα λέει όλα. Γράφει μόνο όσα είναι χρήσιμα για τη σωτηρία μας. Και οι γονείς τού Αδάμ, έχοντας ζήσει ΠΡΙΝ δώσει ο Θεός στον άνθρωπο το καθ' ομοίωσιν, με το εμφύσημα τού Αγίου Πνεύματος, δεν παίζουν κανέναν ενεργό ρόλο στη γνώση και διατύπωση τού Ευαγγελίου τής σωτηρίας. Γι' αυτό και η αναφορά τους δεν κρίθηκε αναγκαία.

Είτε ο Αδάμ είχε γονείς, είτε δεν είχε, είτε ο άνθρωπος είναι προϊόν εξέλιξης είτε όχι, αυτό δεν επηρεάζει στο παραμικρό το σχέδιο σωτηρίας τού Θεού. Γι' αυτό και δεν υπάρχει κανένα λόγος αναφοράς τών ζητημάτων αυτών. Και ασχολούμαστε με αυτά μόνο σήμερα, και μόνο λόγω τών ανακαλύψεων τής επιστήμης, για καθαρά απολογητικούς λόγους, για να μη πει κανένας πληροφορημένος άνθρωπος, ότι δήθεν ο Αδάμ δεν υπήρξε, ή ότι η αφήγηση τής Γενέσεως είναι παραμύθι.

Ο Αδάμ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, με ρόλο κεντρικό και σημαντικό στο σχέδιο τής σωτηρίας τού Θεού, και η ιστορία του, όπως αναφέρεται στη Γένεση, είναι πέρα για πέρα αληθινή και σύμφωνη με τις επιστημονικές ανακαλύψεις, και σε τίποτα δεν συγκρούεται με αυτές.

Η ύπαρξη γονέων του όμως, δεν έχουν κανένα ΑΜΕΣΟ και βασικό ρόλο στη σωτηρία και δεν αναφέρθηκαν, όπως δεν αναφέρθηκαν στην Αγία Γραφή ούτε καν οι γονείς τής Παναγίας μητέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι εκείνοι δεν υπήρξαν!

Η Αγία Γραφή λοιπόν δεν γράφθηκε ούτε για Προτεσταντίζοντες, που θέλουν να τα βρίσκουν όλα εκεί μέσα, ούτε για φιλοπερίεργους, που τη θέλουν "εγκυκλοπαίδεια" για την κάλυψη τής περιέργειάς τους, σε ζητήματα που ΔΕΝ έχουν σχέση με τη σωτηρία τους.

2. Προτύπωση τού 2^ου Αδάμ

Η Αγία Γραφή στην προς Εβραίους επιστολή, μάς θυμίζει μια ιστορία που αναφέρεται στη Γένεση. Όταν ο Αβραάμ πολέμησε με τούς απαγωγείς τού ανιψιού του Λωτ, στο τέλος τού πολέμου συνάντησε ένα μυστηριώδες πρόσωπο, το οποίο αναφέρει: "Βασιλιά και Ιερέα Σαλήμ", (τής τότε Ιερουσαλήμ). Και για το πρόσωπο αυτό, δεν μάς δίνεται η παραμικρή πληροφορία, για τη γενεαλογία του και τούς γονείς του. Για τον Μελχισεδέκ λέει η Γένεση:

"και Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ εξήνεγκεν άρτους και οίνον• ην δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ευλόγησε τον Άβραμ και είπεν: ευλογημένος Άβραμ τω Θεω τω υψίστω, ος έκτισε τον ουρανόν και την γην, και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, ος παρέδωκε τους εχθρούς σου υποχειρίους σοι. Και έδωκεν αυτώ Άβραμ δεκάτην από πάντων." (Γένεσις 14: 18-20).

Λέει λοιπόν η προς Εβραίους επιστολή για το περιστατικό αυτό:

"Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του υψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από της κοπής των βασιλέων και ευλογήσας αυτόν, ω και δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μεν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε και βασιλεύς Σαλήμ, ό εστι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές" (Εβραίους 7: 1-3).

Μάς εξηγεί εδώ η Γραφή, ότι ο Μελχισεδέκ, υπάρχοντας "βασιλιάς και ιερέας", και μη γράφοντας η Γένεση, ότι έχει γονείς, αλλά εμφανιζόμενος έτσι "ξεκάρφωτα", ως "απάτωρ, αμήτωρ και αγεναλόγητος", αποτελεί ΤΥΠΟ τού Ιησού Χριστού, που ήταν Βασιλεύς και Ιερέας, και δεν είχε πατέρα επί τής γης, κατά την ανθρώπινη φύση Του, ούτε μητέρα κατά τη Θεϊκή Του φύση.

Μήπως λοιπόν ο Μελχισεδέκ, ΔΕΝ είχε πραγματικά γονείς, επειδή όχι μόνο δεν αναφέρονται αυτοί στην Αγία Γραφή, αλλά επί πλέον η Αγία Γραφή τον αποκαλεί ρωτώς: "απάτωρ, αμήτωρ και αγεναλόγητο"; Μήπως πλάσθηκε κατ' ευθείαν από τον Θεό, χωρίς γονείς;

Θεωρούμε βέβαιο, ότι κανείς εχέφρων άνθρωπος, δεν θα ισχυρισθεί κάτι τέτοιο, έστω και αν η Αγία Γραφή τον περιγράφει ρητά, ως αγενεαλόγητο και χωρίς γονείς! Αλλά όλοι κατανοούν, ότι απλώς οι γονείς του δεν αναφέρθηκαν, προκειμένου να εξυπηρετήσει η αναφορά έναν συμβολισμό, μια προφητεία για τον Ιησού Χριστό, τον Ιερέα και Βασιλέα ειρήνης, που δεν είχε γονείς, κατά τον συνήθη ανθρώπινο τρόπο.

Εάν κάποιος κατανοεί τη σημασία αυτού τού συμβολισμού με τον Μελχισεδέκ, γιατί άραγε να μην κατανοεί τον ΙΔΙΟ συμβολισμό, που υπάρχει με τον Αδάμ και την έλλειψη αναφοράς στους γονείς του;

Ο απόστολος Παύλος, λέει στην Α΄ Κορινθίους για τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό:

"ούτω και γέγραπται: εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν• ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν• αλλ’ ου πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ψυχικόν, έπειτα το πνευματικόν. Ο πρώτος άνθρωπος εκ γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού. Οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. Και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου" (Α΄ Κορ. 15: 45-49).

Προσέχουμε στο χωρίο αυτό, ότι όπως ο Μελχισεδέκ υπήρξε "Βασιλιάς και Ιερέας" χωρίς γονείς και γενεαλογία, για να συμβολίσει τον Χριστό, ομοίως και ο Αδάμ, υπήρξε "Βασιλιάς και Ιερέας" τής κτίσεως, και υποστατική αρχή τού ανθρώπου, για να συμβολίσει τον ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΔΑΜ, τον Ιησού Χριστό, τον Βασιλιά και Ιερέα που ήταν η πρότυπη υποστατική αρχή την οποία αποτύπωσε στην εικόνα Του τον Αδάμ, πλάθοντάς τον εικόνα και ομοίωσή Του.

Γι' αυτό και όπως στον Μελχισεδέκ, έτσι και στον Αδάμ, ΔΕΝ αναφέρονται γονείς, για να προτυπώσει τον "απάτορα, αμήτορα και αγενεαλόγητο" δεύτερο Αδάμ, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

3. Τονισμός τής πνευματικής υιοθεσίας που έκανε ο Θεός στον άνθρωπο

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μάς δίνει έναν ακόμα λόγο, για τον οποίο ο Αδάμ εμφανίζεται να πλάθεται από τον Θεό χωρίς να φαίνονται οι γονείς του. Λέει ο άγιος Γρηγόριος:

"Ο δε Λουκάς ουκ από τών προγενεστέρων αλλ' από τών προσεχεστέρων αρξάμενος απ' αυτού τού μνηστήρος ανιών ου μέχρις Αβραάμ έληξεν, αλλά και τούς ανωτέρω καταλέγων ουδέ μέχρι τού Αδάμ έστη, αλλά και τον Θεόν εν τοις κατά το ανθρώπινον τού Χριστού προπάτορσι συνηρίθμησεν, εμοί δοκείν δείξαι θέλων ως εξ αρχής ο άνθρωπος ου κτίσμα μόνον υπήρξε Θεού, αλλά και υιός εν πνεύματι· ό τηνικαύτα και δια τού ζωαρχικού εμφυσήματος αυτώ μετά ψυχής εδόθη. Εδόθη δε οίον αρραβών, ως είπερ τούτω προσανέχων την εντολήν φυλάξει, δι' αυτού δυνηθείη και τής προς Θεόν τελεωτέρας μετασχείν ενώσεως, διής έμελλε συνδιαιωνίζειν τω Θεώ τής αθανασίας επειλημμένος". (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά Ομιλία ΝΖ (57) Α).

Μάς λέει λοιπόν ο άγιος, (αναφερόμενος στη γενεαλογία τού Κυρίου Ιησού Χριστού όπως φαίνεται στον Λουκά), ότι ο λόγος που η γενεαλογία τελειώνει στον Θεό και όχι απλώς στον Αδάμ, είναι ότι έτσι φαίνεται πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνο κτίσμα τού Θεού, αλλά και πνευματικός υιός τού Θεού, δια  τού εμφυσήματος τού Θεού σ' αυτόν, που είναι το Άγιο Πνεύμα.

Με το να μην αναφέρονται λοιπόν γονείς στον Αδάμ, τονίζεται αυτή η πνευματική υιοθεσία που τού δόθηκε με το εμφύσημα τού Θεού, ούτως ώστε ο Θεός πλέον είναι ο αληθινός πατέρας τού Αδάμ, και όχι οποιοσδήποτε άνθρωπος, κατά τον λόγο τού Κυρίου στον Ματθαίο 23: 9:

"και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης· είς γαρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς".

Υπάρχουν λοιπόν τρεις τουλάχιστον λόγοι, για τούς οποίους η Αγία Γραφή απεσιώπησε την αναφορά τών γονέων τού Αδάμ στην αφήγηση τής Γενέσεως, αν και η σύγχρονη γενετική μάς αποδεικνύει ότι υπήρξαν. Συνεπώς κάθε εμμονή σε αυτή την έλλειψη αναφοράς, είναι αδικαιολόγητη..