Απολιθώματα φαλαινών αποδεικνύουν την Εξέλιξη

Λίγα εξελικτικά τεκμήρια είναι εντυπωσιακότερα από τα ευρήματα για την εξέλιξη της φάλαινας

Η φάλαινα, δεν ήταν θαλάσσιος οργανισμός πάντοτε. Κάποτε περπατούσε στο χώμα σαν τους χοίρους, και έβοσκε σαν τον ιπποπόταμο. Και η πληρότητα του απολιθωματικού αρχείου για την ιστορία της, επιβεβαιώνει τις αναλύσεις του DNA, που την θέλουν συγγενή με τις αγελάδες!

.

Το περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης του Οκτωβρίου 2001 (Νο 254 σελ. 15), δημοσίευσε το εξής πολύ ενδιαφέρον άρθρο:

Απολιθώματα συνδέουν τις φάλαινες με τους πρώιμους χοίρους!

Απολιθώματα που αναλήφθηκαν πρόσφατα στο Πακιστάν αποδεικνύουν ότι οι φάλαινες προήλθαν από ζώα της ξηράς που σχετίζονται με τα πρόβατα και τους χοίρους καθώς και ότι οι ιπποπόταμοι θα μπορούσαν να αποτελούν τους κοντινότερους ζωντανούς συγγενείς τους.

Η εξέλιξη των φαλαινών και η ανακάλυψη των προγόνων τους αποτελούσε ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα θέματα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Οι επιστήμονες γνώριζαν πως είχαν συγγένεια με χερσαία θηλαστικά, αλλά οι γνώμες τους διχάζονταν όσον αφορά το ποια ήταν αυτά τα ζώα. καθώς τα στοιχεία που διέθεταν από την περίοδο των 10 εκατομμυρίων ετών κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η μετάβαση των φαλαινών από την ξηρά στη θάλασσα ήταν ελάχιστα.

Οι παλαιοντολόγοι όμως ανακάλυψαν απολιθώματα τών πρώιμων φαλαινών που ζούσαν στην ξηρά, ηλικίας 50 εκατομμυρίων ετών, και οστά από το κρανίο και τον αστράγαλο πρώιμων θαλάσσιων φαλαινών, τα οποία συμπληρώνουν το κενό που υπήρχε.

Σύμφωνα με τον Hans Thewissen του Κολλεγίου Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Βορειοανατολικού Ohio, το αρχείο των ανακαλύψεων σε σχέση με τα απολιθώματα των φαλαινών είναι πλέον πλήρες. Τα νέα ευρήματα δείχνουν στους  επιστήμονες πώς πραγματοποιήθηκε η μετάβαση των φαλαινών στη θάλασσα, και αποτελούν ίσως το καλύτερο παράδειγμα εξέλιξης της οποίας οι αλλαγές τεκμηριώνονται με απολιθώματα. Ο Thewissen και οι συνάδελφοι του ανακάλυψαν απολιθώματα ενός θηλαστικού, σε μέγεθος αλεπούς, που ονομάζεται Ichthyolestes, καθώς και απολιθώματα ενός ζώου παρόμοιου με λύκο, του Pakicetus. Τα οστά του αστραγάλου παρατηρούνται μόνο σε μια ομάδα ζώων γνωστή ως αρτιοδάκτυλα, στην οποία ανήκουν οι χοίροι, οι αγελάδες και οι ιπποπόταμοι. Παρόλα αυτά, τα κεφάλια των ζώων έφεραν τα χαρακτηριστικά των φαλαινών.

Ο Thewissen υποστηρίζει πως τα απολιθώματα ανήκουν σε φάλαινες οι οποίες ακόμη ζούσαν στην ξηρά, ενώ οι συγγενείς τους είναι μια ομάδα αρτιοδακτύλων οπληφόρων θηλαστικών. Ο καθηγητής Philip Gingerich του Πανεπιστημίου του Michigan στο Ann Arbor περιέγραψε έναν σκελετό μιας θαλάσσιας φάλαινας ο οποίος περιελάμβανε ταυτόχρονα αστράγαλο και οστά του κρανίου, τον οποίο ανακάλυψε με τους συναδέλφους του σε μια διαφορετική περιοχή του Πακιστάν.

Σε μια δήλωση του, ο Gingerich αναφέρει πως πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότητα οι ιπποπόταμοι να αποτελούν ένα άλλο είδος αρτιοδακτύλων το οποίο ίσως είναι κοντινότερο στις φάλαινες παρά σε οποιοδήποτε άλλο είδος ζώου. Μέχρι σήμερα, οι παλαιοντολόγοι πίστευαν πως οι φάλαινες είχαν εξελιχθεί από τα μεσονύχια, ένα είδος χερσαίων σαρκοφάγων που έχει εξαφανιστεί, ενώ οι μοριακοί επιστήμονες που εξέταζαν το DNA ήταν πεπεισμένοι ότι προέρχονται από αρτιοδάκτυλα. Ο Christian de Muizon του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού χαρακτήρισε την ανακάλυψη των χερσαίων φαλαινών ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του αιώνα στην ιστορία των σπονδυλωτών. Τα νεοανακαλυφθέντα απολιθώματα αποδεικνύουν πως οι πρώτες φάλαινες ήταν χερσαίες και μάλιστα ικανοί δρομείς.

Ο Rodhocetus, μια φάλαινα που έζησε πριν από 47 εκατομμύρια χρόνια, όπως αναπαρίσταται με βάση τα απολιθώματα της Ηωκαίνου Εποχής από το Πακιστάν

Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε το εξελικτικό δένδρο της φάλαινας, όπως εξάγεται, τόσο από τις αναλύσεις DNA, όσο και από το απολιθωματικό αρχείο. Δύο μαρτυρίες υπάρχουν λοιπόν για την εξέλιξη της φάλαινας, κατά το Αγιογραφικό: "Κάθε λόγος, στηρίζεται στη μαρτυρία δύο και τριών μαρτύρων" (Δευτερονόμιο 19: 15).