Ένα ανακριβές αντι-εξελικτικό κείμενο του π. Ιουστίνου Πόποβιτς

Εξελικτική Δημιουργία
Κεντρική Σελίδα   Δημιουργισμός

Ορισμένοι Δημιουργιστές ελλείψει επιχειρημάτων, κρύβουν τις εμμονές τους πίσω από μεγάλα ονόματα ευλογημένων ανθρώπων που έφυγαν νωρίς

Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο μεγάλος αυτός Θεολόγος, αποκαλύπτεται ότι στο θέμα της Εξέλιξης είχε και αυτός την ίδια προκατάληψη, όπως οι περισσότεροι Χριστιανοί της εποχής του, ιδιαίτερα όσοι έζησαν «στο πετσί τους» την Αθεϊστική προπαγάνδα των Κομμουνιστικών καθεστώτων. Ένα τέτοιο κείμενό του θα σχολιάσουμε στη συνέχεια.

.

Όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψιν στην ιστοσελίδα της Εξελικτικής Δημιουργίας, αν και σήμερα το να είναι κάποιος Δημιουργιστής, ακούγεται συνώνυμο του Σκοταδισμού και του Φανατισμού, αυτό δεν συμβαίνει για ανθρώπους σαν τον π. Ιουστίνο. Γιατί γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1884 στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας, και κοιμήθηκε στις 25 Μαρτίου το 1979, λίγα χρόνια ΠΡΙΝ την οριστική τεκμηρίωση πλήθους αποδείξεων, που ανέδειξαν την Εξελικτική θεωρία ως μία από τις πλέον αποδεδειγμένες και τεκμηριωμένες θεωρίες της Επιστήμης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο π. Ιουστίνος, είχε ζήσει (και διωχθεί) από Κομμουνιστικό καθεστώς, με όλη την επακόλουθη πλύση εγκεφάλου, που έκαναν (και κάνουν) τέτοια αντιχριστιανικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, υπέρ της Αθεϊστικής θρησκείας, και κατά της Χριστιανικής πίστης. Τέτοια καθεστώτα, παρουσιάζουν την Εξελικτική θεωρία, ως δήθεν καθαρά Αθεϊστική, έναν ισχυρισμό που καταπίπτει αμέσως, μπροστά σε σοβαρή επιστημονική κριτική. Ο π. Ιουστίνος λοιπόν, έχοντας διωχθεί και υποστεί παρόμοια μεταχείριση και πλύση εγκεφάλου, είχε στη σκέψη του την Εξελικτική θεωρία, σαν μια θεωρία που δεν αφήνει χώρο για τον Θεό και την ενανθρώπιση του Κυρίου.

Το ακόλουθο κείμενο, το οποίο (δυστυχώς) αναπαράγεται ΑΚΡΙΤΑ, από διαφόρους σύγχρονους φανατικούς Δημιουργιστές, παρά την παλαιότητά του, και την επιστημονική ανακρίβεια που το χαρακτηρίζει, ανοίγει μια «χαραμάδα» στην ψυχολογία του μεγάλου Θεολόγου, δείχνοντας τα ψυχολογικά του τραύματα, τις παρανοήσεις και την προκατάληψη που είχε δημιουργήσει στην ψυχή του η Κομμουνιστική προπαγάνδα της χώρας του.

Ακολουθεί το ανακριβές κείμενο του π. Ιουστίνου, (το οποίο θα σχολιάσουμε περιληπτικά), το οποίο αναδημοσίευσε στο Ίντερνετ πρόσφατα Δημιουργιστική ιστοσελίδα από το Ενημερωτικό Έντυπο της Ενορίας Αγίου Γεωργίου Διονύσου (Μάϊος 2009 αρ. 23). Γιατί οι Δημιουργιστές, μη έχοντας την παραμικρή σοβαρή αντίρρηση και απόδειξη κατά της θεωρίας της Εξέλιξης, καταφεύγουν σε κείμενα παλαιά πολλών δεκαετιών, που αγνοούν τα σημερινά ντοκουμέντα, προκειμένου να στηρίξουν τις φανατικές εμμονές τους σε μεγάλα ονόματα σαν του π. Ιουστίνου, (έστω και αν αυτά τα κείμενα πάσχουν από την προκατάληψη, την άγνοια και την ανακρίβεια τη εποχής τους).

 

Το κείμενο του π. Ιουστίνου

Το ακόλουθο κείμενο του π. Ιουστίνου, με σχολιασμό δικό μας, στα σημεία που σφάλλει. Με σκούρο μπλε το κείμενο του π. Ιουστίνου, με μαύρο τα δικά μας σχόλια:

Η Θεανθρώπινη Εξέλιξη

Ιουστίνος Πόποβιτς

Ζητάς να σου απαντήσω στο ερώτημα, αν μπορεί η επιστημονική αντίληψη περί της εξελίξεως του κόσμου και του ανθρώπου να συνυπάρξει με την παραδοσιακή ορθόδοξη αίσθηση και γνώση. Ακόμη, ρωτάς, το ποια είναι στην περίπτωση αυτή η στάση των Πατέρων και για το αν υπάρχει γενικώς η ανάγκη για μια τέτοια συνύπαρξη. Με πολλή συντομία λοιπόν γράφω τα εξής:

     Η ανθρωπολογία της Καινής Διαθήκης στήκει και πίπτει επάνω στην ανθρωπολογία της Παλαιάς. Όλο το Ευαγγέλιο της Παλαιάς Διαθήκης: ο άνθρωπος — εικόνα του Θεού! όλο το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης: ο Θεάνθρωπος —εικόνα του άνθρωπου. Ό,τι ουράνιο, θείο, αιώνιο, αθάνατο και αμετάβλητο στον άνθρωπο αποτελεί μέσα του την εικόνα του Θεού, το θεοειδές του ανθρώπου.

Αυτό το θεοειδές στον άνθρωπο κακοποιήθηκε με την εθελούσια αμαρτία εκείνου, με την σύμπραξη με τον διάβολο, μέσω της αμαρτίας και του θανάτου ως απόρροιας της παραβάσεως. Γι' αυτό και ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να ανακαινίσει την εφθαρμένη από την αμαρτία εικόνα Του. Γι’ αυτό ενηνθρώπησε και έμεινε στον κόσμο των ανθρώπων ως Θεάνθρωπος, ως Εκκλησία, για να προσφέρει στην εικόνα του Θεού —τον άνθρωπο— όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε αυτός ο παραμορφωμένος θεόμορφος άνθρωπος να μπορέσει μέσα στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας, με την βοήθεια των ιερών μυστηρίων και των αρετών, να ωριμάσει: «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4, 13). Αυτή είναι η Θεανθρώπινη ανθρωπολογία. Ο σκοπός του θεοειδούς όντος που λέγεται άνθρωπος είναι ένας: να γίνει σταδιακά τέλειος, όπως ο Θεός Πατήρ, να γίνει Θεός κατά χάριν, να επιτύχει την θέωση, την θεοποίηση, την Χριστοποίηση, την Τριαδοποίηση. Κατά τους Αγίους Πατέρες, «Θεός ενηνθρώπησε, ίνα ο άνθρωπος Θεός γένηται» (Μέγας Αθανάσιος)…

Στα παραπάνω, ο π. Ιουστίνος, απαντώντας σε ερώτηση που του έγινε, κάνει πρώτα μια πολύ όμορφη εισαγωγή για τη Θεολογία και την ανθρωπολογία της Αγίας Γραφής. Ορθότατα ξεκαθαρίζει τα όρια και (περιληπτικά) τις προεκτάσεις που έχει μια τέτοια θεώρηση. Και συνεχίζει:

… Όμως, οι αποκαλούμενες "επιστημονικές" ανθρωπολογίες διόλου δεν αναγνωρίζουν το θεοειδές της ανθρώπινης υπάρξεως. Με αυτό, αρνούνται προκαταβολικά την Θεανθρώπινη εξέλιξη του ανθρωπίνου όντος.

Αν ο άνθρωπος δεν αποτελεί την εικόνα του Θεού, τότε ο Θεάνθρωπος και το Ευαγγέλιό Του αποτελούν κάτι το αφύσικο για έναν τέτοιον άνθρωπο, κάτι το μηχανικό και απραγματοποίητο. Τότε, ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι ένα ρομπότ, που κατασκευάζει άλλα ρομπότ. Ο Θεάνθρωπος γίνεται ένας δυνάστης αφού θέλει από τον άνθρωπο, δια της βίας, να πλάσει ένα ον τέλειο, όπως ο Θεός. Στην ουσία μιλάμε για μία δικανική ουτοπία, μια αυταπάτη και ένα απραγματοποίητο "ιδανικό". Στο τέλος — τέλος, πρόκειται για ένα μύθο, για μία αφήγηση…

Κι εδώ γίνεται πλέον φανερό «πού το πάει» ο π. Ιουστίνος με την προηγούμενη εισαγωγή του. Γίνεται προφανές, ότι στη σκέψη του, δεν υπάρχει η παραμικρή διάκριση, μεταξύ της Θεωρίας της Εξέλιξης ως επιστημονικής θεωρίας, και της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗΣ Αθεϊστικής Εξέλιξης, που γνώρισε στην Κομμουνιστική του χώρα. Η προπαγάνδα του τύπου: «Η επιστήμη έχει εξορίσει τον Θεό», ή «έκανε τον Θεό άχρηστο», η οποία επικρατεί σε τέτοιου είδους Αθεϊστικές χώρες, είναι προφανές ότι υιοθετήθηκε από τον π. Ιουστίνο, ως η μοναδική Εξελικτική διδασκαλία. Γι’ αυτό και θεωρεί (και αυτός, όπως οι Αθεϊστές που του «πέρασαν» αυτή την ιδέα), ότι δήθεν «οι Επιστημονικές ανθρωπολογίες διόλου δεν αναγνωρίζουν το θεοειδές της ανθρώπινης υπάρξεως». Και είναι μεν αληθινό, ότι η επιστήμη, εκ του αντικειμένου της, δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει οτιδήποτε Θεολογικό, από την άλλη μεριά όμως, (αυτό που «ξεχνούν», τόσο οι Δημιουργιστές, όσο και οι Αθεϊστές), η Επιστήμη επίσης, δεν είναι σε θέση, ούτε να αναιρέσει οτιδήποτε Θεολογικό! Ναι, βέβαια, η Επιστημονική Ανθρωπολογία, στερείται των παραμέτρων της Θεολογίας. Αλλά ΔΕΝ δρα αντιθετικά, (όπως ισχυρίζονται οι Αθεϊστές, και όπως καταπίνουν το δόλωμα οι Δημιουργιστές), αλλά δρα ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ στη Θεολογία. Η Επιστήμη μας εξηγεί το ΠΩΣ, ενώ η Θεολογία το ΠΟΙΟΣ της Δημιουργίας.

Εάν πράγματι είχαν δίκιο οι Αθεϊστές, εάν πράγματι η Επιστήμη ήταν ικανή να αναιρέσει τον Θεό, τότε βεβαίως τα λόγια του π. Ιουστίνου θα είχαν νόημα. Επειδή όμως ΟΥΔΕΠΟΤΕ η επιστήμη ισχυρίσθηκε ότι είναι σε θέση να αποδείξει εσφαλμένη τη Θεολογία, και επειδή παρόμοιοι ισχυρισμοί αποτελούν Αθεϊστικά εφευρήματα, (έστω και αν οι Δημιουργιστές, στην άγνοιά τους, έχουν πέσει στην παγίδα και τα έχουν καταπιεί αμάσητα), γι’ αυτό και τα λόγια του π. Ιουστίνου έχουν μόνο μία εφαρμογή: Εφαρμόζονται ΜΟΝΟ εναντίον της Αθεϊστικής Εξέλιξης, που είναι θρησκευτικό δόγμα, και ΟΧΙ επιστημονική θεωρία. Κάτι που άλλωστε ξεκαθαρίζει και ο ίδιος στην αρχή της παραγράφου αυτής, λέγοντας: «Όμως, οι αποκαλούμενες "επιστημονικές" ανθρωπολογίες…». Η αναφορά του σε «αποκαλούμενες» επιστημονικές ανθρωπολογίες, δείχνει ότι ο ίδιος ΔΕΝ τις αποδέχεται ως «επιστημονικές», επειδή η αληθινή επιστήμη, δεν είναι δυνατόν να αντιτίθεται στην πραγματικότητα της Ζωντανής και Αληθινής μας πίστεως. Ο π. Ιουστίνος, έχοντας κοιμηθεί ενωρίς, το 1979, δυστυχώς δεν πρόλαβε τα ντοκουμέντα της δεκαετίας του 1980, που για πρώτη φορά έδωσαν ξεκάθαρες και ατράνταχτες αποδείξεις της Εξελικτικής θεωρίας. Κοιμήθηκε μη έχοντας προλάβει καν, τις εκτενείς συζητήσεις Ορθοδόξων Θεολόγων, πάνω στην ΑΡΜΟΝΙΚΟΤΑΤΗ σύμπλευση της (πραγματικά επιστημονικής) Εξελικτικής θεωρίας, και της Ορθόδοξης Δογματικής. Κοιμήθηκε έχοντας στη σκέψη του ως δήθεν «Εξελικτική θεωρία», την Αθεϊστική προπαγάνδα των Κομμουνιστικών καθεστώτων, και εναντίον αυτής γράφει, και αυτής της προπαγάνδας αμφισβητεί την επιστημονικότητα.

Με αυτά τα δεδομένα, συνεχίζει λοιπόν ως εξής:

     …Αν ο άνθρωπος λοιπόν, δεν είναι μια θειοειδής ύπαρξη, τότε και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος είναι περιττός αφού οι επιστημονικές θεωρίες περί εξέλιξης δεν δέχονται ούτε την αμαρτία, αλλά ούτε και τον Σωτήρα της αμαρτίας. Στον επίγειο κόσμο της "εξέλιξης" τα πάντα είναι φυσικά και χώρος για αμαρτία δεν υπάρχει. Γι' αυτό και είναι κωμικό να γίνεται λόγος περί Σωτήρος και σωτηρίας από την αμαρτία. Σε τελική ανάλυση τα πάντα είναι φυσικά: η αμαρτία, το κακό και ο θάνατος. Γιατί, αν όλα στον άνθρωπο συμβαίνουν και δίδονται ως αποτέλεσμα της εξέλιξης, τότε δεν υπάρχει κάτι το οποίο χρειάζεται να σωθεί σε αυτόν αφού τίποτε αθάνατο και αμετάβλητο δεν έχει μέσα του παρά όλα του είναι γήινα και χοϊκά και σαν τέτοια είναι παροδικά, φθαρτά και νοητά.

     Μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο της "εξέλιξης" δεν έχει θέση ούτε η Εκκλησία, η οποία είναι το σώμα του Θεανθρώπου Χριστού. Η θεολογία πάλι η οποία θεμελιώνει την ανθρωπολογία της επάνω στην "επιστημονική" θεωρία της εξέλιξης δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια αυτοαναίρεση. Πρόκειται στην ουσία για θεολογία δίχως Θεό και ανθρωπολογία δίχως άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος δεν είναι η αθάνατη, αιώνια και Θεανθρώπινη εικόνα του Θεού, τότε όλες οι θεολογίες και όλες οι ανθρωπολογίες δεν είναι παρά μια ανόητη φάρσα, μια τραγική κωμωδία…

Πράγματι, εάν η Επιστήμη ισχυριζόταν, ότι ΔΕΝ υπάρχει ούτε η Θεοείδεια του ανθρώπου, ούτε η Θεολογία, ούτε ο,τιδήποτε τέτοιο, τα λόγια του π. Ιουστίνου θα ήταν πέρα για πέρα αληθινά. Και όσον αφορά την προπαγανδιστική Αθεϊστική Εξέλιξη που (ψευδώς) ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, (την οποία μόνο γνωρίζει ο π. Ιουστίνος, και την οποία έχει στη σκέψη του), αυτό είναι αλήθεια. Όμως η Επιστήμη, (η αληθινή επιστήμη) της Εξέλιξης, απλώς παρατηρεί και αποδεικνύει ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, και ΔΕΝ έχει ούτε τα εργαλεία εκείνα, ούτε την αρμοδιότητα, για να αποφανθεί περί του Πνευματικού κόσμου, και των πνευματικών νόμων. Η Εξελικτική θεωρία, μας λέει για την ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ φυσική πραγματικότητα, την ΥΛΙΚΗ πραγματικότητα. Δεν μας λέει ούτε αν κάτι είναι αμαρτωλό ή πνευματικό, ούτε αν δεν είναι. Δεν μας λέει ούτε αν κάτι είναι Θεοειδές, ούτε αν δεν είναι. Αρκείται να μας πει μόνο τον τρόπο της Εξέλιξης των ειδών, μη έχοντας την παραμικρή δυνατότητα, να αποφανθεί αν όλα αυτά εξυπηρετούν ένα Θείο Σχέδιο, ή αν υπάρχει πίσω απ’ αυτά η Εικόνα του Θεού, ή αν κάτι είναι αμαρτωλό ή όχι. Με απλά λόγια, ΔΕΝ μπορεί να κατηγορηθεί η αληθινή επιστήμη της Εξέλιξης, ως αρνητής πραγμάτων, τα οποία βρίσκονται ΕΞΩ από τον διερευνητικό της ορίζοντα!

Και ο π. Ιουστίνος τελειώνει ως εξής:

…Η ορθόδοξη θεολογία και η σχέση, που έχουμε με τους Αγίους Πατέρες, είναι η οδός και ανάβαση μας προς την Θεανθρώπινη, την ορθόδοξη Παναλήθεια. Αυτό είναι κάτι, που θέλει ανάλυση, είναι για όσους ασχολούνται με τα ευαγγελικά ζητήματα επάνω στον πλανήτη. Όλα πάλι τα ευαγγελικά προβλήματα επικεντρώνονται ουσιαστικά στο πρόβλημα του ανθρώπου. Και όλα τα προβλήματα του ανθρώπου επικεντρώνονται σε ένα μόνο πρόβλημα, εκείνο του Θεανθρώπου. Μονάχα ο Θεάνθρωπος αποτελεί την λύση στο καθολικό αίνιγμα, που λέγεται άνθρωπος. Δίχως Θεάνθρωπο και έξω από τον Θεάνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα —συνειδητά ή όχι— μεταλλάσσεται σε υπάνθρωπο, σε ομοίωμα ανθρώπου, σε υπεράνθρωπο, σε διαβολάνθρωπο. Απόδειξη και αποδείξεις για τούτο; Όλη η Ιστορία του ανθρωπίνου γένους.

Πολύ σωστά τελειώνει ο π. Ιουστίνος, με την ουσιαστική νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης, ΜΟΝΟ από την αποδοχή του Θεανθρώπου. Χωρίς Χριστό, όλα αυτά είναι μόνο απλές θεωρίες, που ΔΕΝ σώζουν, που ΔΕΝ δίνουν σκοπό και νόημα στη ζωή, που ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ στόχου και λόγου.

Ο π. Ιουστίνος λοιπόν, όσα έγραψε, πολύ ορθά τα έγραψε ενάντια στην προπαγάνδα της χώρας του και της εποχής του, από τον Δογματικό Αθεϊστικό Εξελικτισμό. Και μη έχοντας (ακόμα στην εποχή του), τις σημερινές αποδείξεις της Εξελικτικής θεωρίας, είχε κάθε δίκιο να αγνοεί (μάλιστα δεν είχε τον παραμικρό λόγο να δεχθεί), την πραγματικότητα και την ακρίβεια της Εξελικτικής θεωρίας.

Ο π. Ιουστίνος, για όσα αγνοούσε και για όσα παρανόησε, ήταν απόλυτα δικαιολογημένος, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την εποχή που έζησε, και το καθεστώς που γνώρισε και γαλουχήθηκε, και τα όσα δεν πρόλαβε να δει. Άραγε, οι ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ Δημιουργιστές, που καλύπτουν το σκοταδισμό τους και την άγνοιά τους, πίσω από το ευλογημένο όνομα ανθρώπων σαν τον π. Ιουστίνο, για να προπαγανδίσουν ψευδείς ιδέες στον 21ο αιώνα, τι δικαιολογία έχουν;